"Zia please, I'm begging you baby..." Malakas niyang tawag sa akin pero hindi ko siya nilingaon. Nagmamadali akong pumasok sa sasakyan ni Kuya Gustavo para hindi niya ako maabutan. I heard his friends trying to stop him pero hindi nila nagawa. "Baby please." kinalampag niya ang pintuan ng sasakyan ni Kuya. " Zia! Zia please open this! Wag mo akong iwan!" Parang nakidalamhati ang langit sa kanya dahil kasabay ng pagbabagsakan ng mga luha sa kanyang mga mata ay siya ring pagbagsak ng mga ulan. He's crying and weeping under the rain waiting for me to give him mercy but I felt nothing. Nawala ang lahat ng lambot ng puso ko dahil sa sakit na iniwan niya sa akin. Naging bato ako dahil sa kanya. Pati ang mga kaibigan niya ay nakiramay din sa kanya. Kahit nababasa na ang mga ito sa ulan ay hindi pa rin siya iniwan. Lumapit si Calyx at Gaden sa kanya para ilayo siya sa sasakyan namin pero nagpupumiglas siya. "Zia please...maawa ka sa akin. B-baby maawa ka." he keeps banging the door.
"Dalton, come here." Tawag ko sa anak ko pero sa unang pagkakataon parang wala itong narinig.Nanatili itong nakatayo kaharap ng lalaking kagabi pa namin iniiwasan at nakaipag sukatan ng tingin. Agad akong lumapit sa anak ko para itago siya sa aking likuran. I know it's too late, he already had seen him. The pain and regret in his midnight black eyes says it all as he stares back at me."Z?" his voice broke, pained. His eyes watered when he tried shifting his gaze to the little man behind me but I move to cover him from him.Sobrang lakas na ng tibok ng puso ko na pakiramdam ko lalabas na ito sa aking dibdib. I know this day will come but I didn't expect it to be this fast. Ethan's eyes are now full of tears. He was clearly in pain. Nanginginig ang labi niya da pagpipigil na may lumabas na ingay mula sa bibig niya.Gusto kong maiyak, bigla akong nakadama ng awa para sa kanya pero hindi ko ito dapat na maramdaman. Ginusto niya ang lahat ng ito kaya dapat lang na harapin niya ang result
Dalton never asked me about his father pero minsan narinig kong nag-usap sila ni Gaston at nagtanong ito. Pero andito na ngayon ang ama niya, at kahit hindi ko pa sabihin sa kanya kung sino ang lalaking nasa labas ngayon alam kong may ideya na siya. He's a smart kid. The way he stares at his father earlier shows that he is looking into someone...someone, related to him."Wear this, son." puting sando at sweat pants ang binigay ko sa kanya. Tahimik pa rin siya ng kinuha niya ito sa akin at nagsimulang magpalit ng damit. Pagkatpos tahimik siyang umupo sa dulo ng kama. Hinayaan ko munang siyang manahimik dahil alam kong kapag nagkalakas loob na ito magtatanong din naman ito sa akin. Nagbihis na rin ako ng damit at saktong katatapos kong magpalit ng may kumatok sa pinto. Puting sleeveless ang sinuot ko at pinaresan ko ito ng shorts."Baby?" pinapatawag na kayo ni mamang. Handa na ang agahan." kaswal na tawag nito sa amin na para bang close talaga kami.Sabay kaming napalingon ng anak ko
"...But if I meet that guy, I will ask him why did he hurt the princess?"I stilled after hearing what my son said. Sinampal ulit ako ng katotohonan na ako ang dahilan kung bakit lumayo si Zia at pinili niyang itago ang anak ko sa akin. I'm an as*hole! A fucking as*hole na sinaktan ang babaeng mahal na mahal ko dahil lang sa katangahan ko.Kung hindi ako nagpadala sa galit at selos ko hindi sana kami aabot sa ganito. I should have trusted her enough. I should have believed in our love. But I was so stupid believing that she can do those things to me. I'm an idiot who believed that the woman I planned to marry and wished to spend the rest of my life with, fooled and cheated me with...my own father.Damn!I'm so tupid!Kulang ang lahat ng sakit na dinanas ko dahil sa pangungulila sa kanya kumpara sa sakit na dinulot ko sa kanya noon. What I did to her is unforgivable but I willl never give-up. If waiting means forever then I'll gladly do it makuha ko lang ang kapatawaran niya. Gusto ko
I don't know what happened pero sana bukas maayos na ang lahat sa atin. Please kung may problema ka man sa akin sana sabihin mo. I miss you so bad Baby. Hihintayin ko ang pagbabalik mo. I love you so much Roe. Please come home...That is the last message she sent me but I didn't reply. Why would I? Para bilugin niya naman ang ulo ko? Kung dati nagagawa niya pa yon, iba na ngayon. Alam ko na ang plano niya at hindi ako papayag na mabilog niya ulit ang ulo ko.Instead pumunta akong bar para mag-enjoy. I can't stay in my hotel room 'coz I ended up breaking all the things inside. Nagreklamo na din ang katabing silid ko dahil ang ingay ko nitong nakaraan gabi. Nabasag ko din ang tv sa loob ng room ko sa sobrang galit ko. Mabuti nalang at pinagbayad lang ako. Kapag nasa room ako, para akong nababaliw sa galit ko. I can't! I just can't stay in that room composed. Binibiyak ang puso ko sa sakit ng panloloko niya sa akin. I trusted her. I even prayed that she will be the one for me but she be
"Let's go Dude. I'm so tired I want to rest."Kanina pa nangungulit si Villegas na bumalik na kami sa hotel room kasi pagod na daw siya. If I know, he's just bored socializing with people. Kung di nga lang siguro ito pinagalitan ng tito niya baka isang araw lang umuwi na ito sa Pilipinas.Kung may choice lang din ako kanina ko pa iniwan ang lokong to pero kahit anong gawin ko hindi ko masasalisihan ang gago. Kanina pa ito parang batang nakasunod sa akin. Reklamo ng reklamo pero ayaw namang pumunta sa room niya."Sana talaga sinama natin si Guerrero eh." dinig kong reklamo niya. "para naman akong tanga dito na hangin lang ang kausap ko. Ano ba kasi ang nangyari sayo? Ang ayos-ayos mo pa last week ah, tapos ngayon bigla ka nalang hindi kumikibo."I remained quiet. Wala akong sinabihan sa videos na natanggap ko. Until now hindi pa rin ako makapaniwala na magagawa niya yon sa akin. "I'll go ahead brute. Magkikita kami ng kaibigan ko." excuse ko lang yun sa kanya pero ang totoo gusto ko l
Nagising ako sa lakas ng sigawan mula sa labas ng pintuan. Boses ni Sir Mon at parang boses ni... Ethan ang narinig kong nagtatalo. Pero imposible namang makarating si Ethan dito dahil hindi niya naman kilala si Sir MON. Wala din naman siyang sinabi sa akin na uuwi siya dahil ilang araw na siyang hindi nagpaparamdamn sa akin. Inilibot ko ang aking tingin sa paligid. Hindi pamilyar ang silid sa akin pero feeling ako nasa pamamahay ako ni Sir Mon. Ang huling naalala ko kanina ay nagsuka ako at biglang nagdilim ang aking paningin habang kumakain kami ni Sir Mon. It must be because of...my pregnancy. Dagdagan pa ng ilang gabing hindi maayos ang tulog ko dahil iniisip ko kung bakit biglang nagbago ang ugali ni Ethan."It's not what you're thinking, son. Listen to me first.""No Dad! You listen to me. That woman inside will do no good to you. You don't know her that much." nanggagalaiting sigaw niya sa ama."Stop! You don't know her. Kung hindi dahil sa kanya baka wala ka ng ama ngayon.
"Z..." nagulat ako at muntik ko pang mabitawan ang photo album na hawak ko sa biglang pagtabi ni Ethan sa akin sa sala. Hindi ko inaasahan na lalapit siya akin ngayon dahil akala ko nagpapahinga siya dahil may sakit. Hindi ko siya tinapunan ng tingin. Tumayo ako para bumalik sa silid ko nang bigla siyang lumuhod s aking harapan.Kunot noo akong tumingin sa kanya. He looks sick and exhausted. Nanlalalim at maitim ang paligid ng mga mata niya at halatang may sakit. He looks weak right now. Simpleng puting t-shirt at gray na sweat pants ang suot niya. Totally different from his usual look before. Parang hindi siya ang Ethan na kilala ko noon.The Ethan kneeling in front of me right now look so weak and devastated. Sobrang layo sa Ethan na kilala ko. The ruthless and monster Ethan Dominguez who treated me like trash."B-baby..." he whispered and I saw his eyes watered. Sinubukan niya pang abutin ang mga kamay ko pero agad ko itong iniwas sa kanya."What do you need?" masungit kong tano
Friday came, bukas na ang birthday ni Mamang Alice pero bago ako magpapahatid kay Simone sa Davao dinaanan ko muna si Mommy. Maingat kong binaba ang dala kong isang pumpon ng lilies at cake na paborito ni Mom at nakangiti akong humarap sa kanya. Sa tuwing nalulungkot ako at gusto kong may makausap maliban sa mga kaibigan ko dito ako sa musoleo ni mommy pumupunta.Kay mommy ko kinukwento kung anong mga nararamdaman ko. Sa kanya walang pag-aalinlangan kong nilalabas kung anong mga nasa puso ko. Madalas dito ko malayang pinapakwalan ang mga luha ko dala ng pangungulila ko kay Zia. "Mom, another year had passed." malungkot kong panimula. "Hindi ko na alam ang gagawin ko Mom, I'm so tired, I'm so weak but I don't want to give up..." nagsimula ng manlabo ang mga mata ko dahil sa namumuong luha. "Pagod na pagod na ako Mommy pero hindi ako pwedeng sumuko. Wala akong karapatang sumuko dahil ako ang dahilan kung bakit nya ako iiwan.P-pero hanggang k-kelan a-ako maghihintay Mom? I did everythi
I was very furious. My heart was filled with so much anger and I don't want to give any mercy to those who were involved in framing-up my baby. After weeks of thorough investigation with the help of my friends. We found out that it was Georgina and her two other sisters, Gia who happened to be my baby's housemate and Micaela who's one of my employee and Zia's friend. "I'm sorry, Roe." Georgina's annoying voice made me more angry at her. "I just did that because of my love for you." "Love?" I held her chin tightly and I saw her winced in pain. "You b*tch! How many time I told you that I don't like you. Even if you're the only one left in this world I will never like you! Walang-wala ka sa kalingkingan ng baby ko. Look at yourself, you're like a cheap whore!" I shouted with disgust in her face. Nakita ko ang pagdami ng luha sa kanyang mga mata pero wala akong naramdamang awa sa kanya...sa kanila. Marahas kong binitawan ang mukha niya at lumipat kay Gia. Tahimik lang itong umiiyak,
Marahas akong napalunok pagkatapos ng umupo ito sa harap ko, pati si papang ay nakita kong napalunok din. Kaya pala pinapalagay niya ang itak ni papang sa kusina at pumasok siya sa silid nila dahil may kinuha pa ito. Hindi lang simpleng baril kundi isang shot gun.Pinatong niya ito sa hita niya at diritsong nakatingin sa akin."Anong ginawa mo sa prinsesa namin?""I'm sorry..." dalawang salita palang at nag-uuanahan na ang mga luha sa aking mga mata. I don't know how to start, sa dami ng naging kasalanan ko sa prinsesa nila. Hindi ko nga alam kung pagkatapos nito mapapatawad ba nila ako. Baka pati sila kamuhian ako. "I'm so sorry, I hurt the princess." My cries filled the room, I can even hear my own sobs. "I di horrible things to her, tinulak ko siya palayo sa akin. Nagalit ako sa kanya na hindi ko man lang pinakinggan ang side niya. Niyurakan ko po ang pagkatao ng prinsesa, winasak ko po ang puso niya at nandito ako ngayon para magpakumbaba at humingi ng tawad sa kanya."Inisa-isa
"No! No! I can't...." My body started shaking after she closed the door. This is what I want right? Pero bakit ang sakit-sakit? Pinagbabasag ko ang anumang bagay na aking mahawakan. Ito ang gusto ko pero bakit nasasaktan ako? Tang-ina! Why do I have to feel this pain?"I hate you Zia!" I screamed like crazy. "I hate you for doing this to me! I love you so much but why did you you hurt me like this?" I cried harder and louder. Para akong mababaliw sa sakit na nararamdaman ng puso ko. I love her...I love her so much.Gusto ko siyang habulin, gusto kong bawiin lahat ng masasakit na salitang binitawan ko sa kanya."I can't do this...hindi ko kayang mawala siya sa akin.""Baby I'm sorry...I'm sorry...I didn't mean it...please forgive me..."Nagmamadali akong tumayo, walang pakialam kung ano ang ayos ko. I know I looked miserable right now but I need to follow her. "Zia! Zia! Baby!" I'm screaming her name. Wala akong pakialam kung sino man ang mga nakakasalubong ko. "Baby please I'm sorr
"I'm not getting any younger son, I need your help in our business." mahinahong sabi ni Daddy sa akin.Nandito ako ngayon sa opisina niya dahil pinatawag niya na naman ako. Ayoko nga sanang pumunta dahil alam ko naman kong anong pakay niya but out of respect pumunta pa rin ako. We seldom see each other, basta ang alam ko lang ngayon ay sa hotel siya namamalagi at yun ang pinagtutuunan niya ng pansin. "I told you Dad, I don't want to manage the hotel. My bar is doing well and I'm working with Hendrick. I'm earning well and I'm fine with it."Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng tinanggihan si Daddy pamahalaan ang negosyo niya. Lumaki akong malayo ang loob sa kanya at kahit ilang beses niya na akong kinausap na e-manage ang hotel na iniwan ni Mom sa akin ay hindi ko ito tinatanggap.I want to prove to him that I will be successful even without his help. Instead of helping him in his empire I chose to work with Hendrick Valderama while slowly building my own name. Lumalaki na din
ETHAN'S POV"Huy bro sinong sinisilip mo dyan? Patingin..." William's annoying voice stopped me from looking at the kid who's busy watering the veggies and other flowers.Kanina ko pa ito nakitang pabalik-balik sa poso para umigib ng tubig pandilig sa mga tanim niya. Para bang wala lang sa kanya ang bigat ng dalawang maliliit na galon ng tubig at pansin ko pang parang ang saya pa nito sa ginagawa niya.I'm having my coffee now at mula dito sa terrace kita namin ang mga tauhan ng mga Valderama na busy sa kani-kanilang mga gawain. Maganda na sana ang gising ko kaso maaga din akong binulabog ni William."Will you please leave me, Guerrero? I want to have my peace." Ke-aga aga ang taas na ng energy niya. Okay lang naman sana kaso wala ako sa mood, kakatawag lang ni Daddy sa akin at pinapauwi niya na ako. I still don't want to go home, wala naman kasi akong gagawin dun. Maiiwan lang din naman akong mag-isa dahil busy naman si Dad sa work niya. After my mom died, he made himself busy that
Pagkatapos naming kumain ang-aya na si Ethan na aalis kami dahil may ipapakita daw siya sa akin. Pero bago yun, nakita ko pang seryoso silang nag-usap ni Daddy Mon. Nagpaalam din si Daddy sa akin na isama niya si Dalton at siya na ang bahalang maghatid sa bahay mamaya. Ang anak ko naman ay nakiayon din sa Lolo niya at nakita ko pang nagtatawanan ang dalawa nung palabas na ang mga ito. They're acting weird. Anong meron?Bago kami tuluyang nakalabas biglang tumunog ang phone ni Ethan. Actually kanina ko pa napapansing busy siya sa phone niya pero hindi lang ako nag-usisa.Nakita ko ang pangalan ni Simone sa screen niya bago niya ito sinagot. "Yes, Brute..." sagot niya saka muling nakinig sa kausap. "okay...yeah...thanks" Tumang-tango at nagpasalamat bago pinutol ang tawag.Hindi niya pa naibabalik ang phone sa pantalon niya ng muli na naman itong tumunog. It's William this time. Muli napakunot ang noo ko dahil parang balisa si Ethan ayaw niya lang ipahalata sa akin."Dude..." bungad
"Mom, Dad, Lolo is calling..." sigaw ni Dalton mula sa labas ng silid. Katatapos ko lang magbihis at si Ethan ay naghihintay na lang sa akin. Pangiti-ngiti habang nakaupo sa sofa at parang high school lang kung makatitig sa crush niya. "You're taking too much time again, Daddy." bungad nito pagkabukas ni Ethan ng pinto."I'm done son, I'm just waiting for Mommy." sagot niya. "You look handsome in that polo young man." puri niya sa anak. Dalton is wearing white polo shirt, maong pants and white sneakers. Simple lang ang suot ng anak ko pero ang gwapo niya pa rin tingnan. "Dad, you're just trying to say that you look handsome too because we look a like, right?" ganti ng bata sa kanya na lalong ikinangisi ni Ethan. Parehas kasi sila ng suot dalawa. Pati ayos ng buhok parehas din, crew-cut at parehas may guhit sa kilay. Maangas tingnan pero bagay naman. Ngayong lumaki na si Dalton lalo lang itong naging kamukha ng daddy niya. It's like every time I look at my son, I am looking at the
I am not feeling well.Maaga na naman akong nagising dahil parang hinalukay ang tiyan ko at gusto kong ilabas ang lahat ng kinain ko kagabi. Masakit at namamalat ang lalamunan ko pagkatapos kong sumuka kahit wala pa naman akong nakain ngayong umaga. Nitong mga nakaraang araw palagi na lang masama ang pakiramdam ko sa tuwing umaga. Kagabi naman maaga din akong natulog pagkatapos kong lantakan ang taho na pinabili ko kay Ethan galing Baguio. Damn! Ayoko ng kumain ng taho. Siguro may nilagay sila ni Simone doon dahil ang layo ng pinagbilhan ko sa kanila. I hate them! Isusumbong ko talaga si Simone sa kaibigan ko mamaya. Makikita niya!Nanghihina akong tumayo at nagmumog. Kailangan ko na sigurong magpacheck-up. Namumutla ako at feeling ko ang laki ng eyebags ko. Ang pangit-pangit ko na, parang gusto ko tuloy maiyak habang nakatingin sa sarili ko sa salamin. Ang ganda ko pa nung umuwi ako dito galing Amerika pero ngayon ang pangit ko na. Mukha akong pinabayaan sa kusina at bigla ata ako