Cyborg’s POV:
There must be a reason why ‘M’ is trying to help us and we must find out why and who that person is. Alam kong delikado itong ginagawa namin kasi nasa loob kami ng isang restricted area at saka mahigpit pa na nagbabantay ang mga Combat Angels sa entrance ng building. Pero nasa loob na kami kaya lulubusin nalang namin ang paghahanap ng impormasyon.
“Look at this, it has a ‘Maekawa’ written in tha back of the painting pero wala namang pangalan. Paano kung ito nga ang mama mo?” Tanong ko.
“Wala naman sigurong ibig sabihin ang ‘Maekawa’ na nakasulat diyan. What if ‘Maekawa’ pala ang nickname ng nagpintura sa painting?” Tanong niya.
“We should let mister Sullivan find someone na ang pangalan o nickname ay ‘Maekawa’. Malay natin… ta
Xyrica’s POV:Dahan-dahang binuksan ni mister Demsford ang pinto tapos tinignan kung ano ang kalagayan sa labas. Ilang minutoooo lang ay sumenyas siya na pwede na kaming lumabas pero mauuna raw siya para masigurong okay ang lahat. Sumusunod naman ako sa yapak niya.We were so careful not to make any noise as much as possible because our plan depends on it. I was curious because I didn’t know where we were heading to so I poked him in his back. He immediately stopped and looked at me.I then mouthed the words, “Do you know where we’re going?”Imposible namang alam niya ang pasikot-sikot sa building na ito… e first time naman siguro naming dalawa na makapsok dito.He also mouthed his reply while shrugging, “I’m trying to figure things out.”
Xyrica’s POV:Lunch break na at nagpaalam si Cyborg na hindi na muna siya sasama sa amin sa Acerola Building kasi makikipagkita siya sa mga magulang niya. Pumayag naman ako at saka lang ako nagsisi noong napagtanto kong maiiwan akong kasama sina Ami, Macey, Monique, Joy at miss Ludwig.“I’m impressed by you,”sabi ni Monique at tumingin sa akin.“What are you talking about?”Tanong ko.“It’s so amazing to think na… you’ve blended in pretty well these past weeks,” sagot ni Monique.“Monique, you’ve been saying that thing for the past weeks. I think all of us had enough of it,”sabi ni Joy.“She’s right,”sang-ayon ni miss Ludwig sa sinabi ni Joy.
Xyrica’s POV:Mahigpit akong hinawakan ni Michiaki sa wrist at wala yata siyang plano na bitawan ako. Hindi ko naman alam kung saan kami pupunta at lahat ng taong nakakasalubong o nadadaanan namin ay nakatingin sa aming dalawa. Habang naglalakad kami ay nag-iisip ako ng pwede kong sabihin sa kanya para makapagpaliwanag pero hindi ako makabuo ng isa.“Michiaki, loosen the grip because my wrist is hurting already. Please,”sabi ko habang sinusubukangbawiinang kamay ko sa pagkakahawak niya.But it seems like he was not listening and I can’t even tell if he’s mad because his expression is neutral. Halos tatlong minuto kaming naglakad para lang makarating sa medyo liblib na lugar at halos tatlong minuto ko na ring iniinda ang sakit.“Ano ba? Naririnig mo ba ang sinasabi ko, Michiaki? Ma
Xyrica’s POV:Mabuti nalang at hindi ako kayang tiisin ni Michiaki kaya napatawad niya agad ako. Pero may kondisyon ang pananatili ko rito… aalis daw ako sa oras na may mangyaring masama sa akin. Gusto niya ring malaman kung ano ang gagawin ko at kung sino ang mga kasama ko.Sa tingin ko naman ay hindi na kailangan kasi makakasama ko naman sila rito sa Academy. Baka nga makalimutan niya na ‘yan sa mga susunod na araw. Kahit naman siguro mahigpit sina Michiaki sa akin ay mauutusan ko pa rin naman si Cyborg na ipagpatuloy ang ginawa namin.Speaking of Cyborg, where is that guy? It’s almost one o’clock in the afternoon but he’s not here yet. Hindi ko pa nasabihan sina Michiaki na kasama ko siya rito pero maiintindihan naman nila siguro?“Do we have to go?” Tanong ni Warren at halos maiyak kasi hinila nina Michiaki para m
Xyrica’s POV:Simula noong nakabalik na sina Michiaki sa pag-aaral ay mas naging masaya pa ang paligid. Napansin din ng mga teachers na nagbago raw sila pero ang hindi nila alam ay kinailangan ko pang sermonan mga ito sa loob ng isang oras.Hindi ko rin inakala na magiging okay ang lahat sa madaling panahon.Naging kaibigan na nila si Cyborg at natanggap na rin nila na gusto ko talagang mag-aral dito na walang kondisyon. Kahit papaano ay nabawasan ang mga bagay na iisipin ko at makaka-focus ako sa pag-aaral at pagpaplano kung ano ang susunod na gagawin namin ni Cyborg.May problema nga palang dumagdag… mas dumami pa ang manliligaw ko simula noong nalaman ng lahat na kaibigan ko ang Akinomo Phoenix Gang at mas dumami rin ang mga babaeng naiinis sa akin kaya mas maraming tao pa ang kailangan kong iwasan. Hindi ako basta-bastang nakakagalaw dahil sa mga mata na naka
Xyrica’s POV: Nakababa na kami galing sa room ni King at tinanong ako ni Cyborg kung ano ang gagawin namin. Pumasok muna kami sa loob ng kwarto ko at nag-check sa voice recorder na ballpen, mukhang wala namang nangyari rito sa loob habang wala ako kaya kampanti kong masasabi sa kanya ang plano ko. “I want us to go back,” sabi ko. “Saan?” Tanong ni Cyborg. “Alam mo na kung saan,” sabi ko tapos tinignan ang box na galing sa Angelica Tree building. Umupo muna si Cyborg sa kama ko at sinabing, “Pero maaga pa naman para diyan. Paano kung may makakita sa atin ngayon?” “Ito lang kasi ang panahon na naiisip ko para bumalik doon. Alam mo namang ilang araw din tayong hindi nakabalik kasi palaging nasa tabi ko sina Michiaki,” sabi ko.
Xyrica’s POV: Narinig ko ang pinto sa labas na bumukas at agad kong tinignan kung si Cyborg na nga ba. Sakto at nakarating na siya, may dala itong dalawang bag. Nilapag niya sa mesa ang pulang eco bag at inabot sa akin ang asul na eco bag. “I’m sorry if I kept you waiting,” sabi niya. “Bakit ang tagal mo?” Tanong ko at kinuha ang eco bag. “Ang hirap kasing pumili, mabuti nga at nagkita kami ni Van kaya humingi na ako sa kanya ng tulong para makabili lang. By the way, I’ll leave you be… uupo lang ako roon and call me in case there’s a problem,” sabi niya at tinuro ang kama. I nodded then closed the bathroom door. Tinignan ko ang laman ng eco bag to check kung ano ang nabili niya na kasama si Van. May nakita akong sanitary napkins for day and night, tapos isang hot compress bag.
Xyrica’s POV:Nakailang laro na kami ng Tekken 6 at ako palagi ang natatalo. Hindi niya alam na naiinis na ako sa kanya pero natatawa lang siya kapag nasigaw na ang word na ‘K.O’ tapos bilib na bilib siya sa sarili niya.“Ayan na Xyrica, malapit kanang mamatay ulit. Ito ang combo ko!” Masaya niyang sabi at mas binilisan pa ang pagpindot sa joystick.Nakikita kong malapit na naman akong matalo kaya ang ginawa ko ay hinampas ko sa kanya ang joystick na hawak ko sa ulo niya. Pinagsasasapak ko siya sa braso at likod, napasigaw naman siya sa sakit at saka ko pinatay ang play station at television.“What was that for?” Tanong niya habang nakahawak pa rin sa ulo niya.“That was for beating me in every game and I hate it when it happens,” sabi ko sa kanya at inirapan