Nurse Dawn’s POV:
Ilang minuto kaming naging tahimik. Tinignan niya ulit ang mga papeles na nagpapatunay na si Xyrica ay kapatid ko. Ilang araw na itong nasa kamay ko kaso ngayon lang ako nagkalakas ng loob na tawagan ang lalaking ito kasi natatakot pa rin ako sa kanya. Natatakot ako sa posible niyang gawin sa akin lalo na’t mag-isa ako ngayon.
Pero kung patuloy kong ikukulong ang sarili ko sa takot ay hindi ko siguro malalaman ang totoo. Ilang taon na akong nagtatago sa mga anino at kontratang ginawa nila- hindi na ulit ako magpapakulong pa.
“Do you know how much it creeps me out to be with you in the same room? I’ve come all this way to know the truth,” I said, breaking our silence.
“How did you know she’s your sister?” Tanong niya sa akin habang binabasa ang DNA result.
<
Nurse Dawn’s POV: He stood up on his seat in silence. For a minute, we didn’t say anything to each other. Instead, we were looking at each other, shocked. Neither of us can believe what I just said, but I said it anyway. He’s been trying to win me back after my family’s accident, and I kept on rejecting him. The last time he visited, it didn’t turn out great because he was trying to win me back in a harsh way. Now that I offered myself to him in exchange for the information I needed, I bet he wouldn’t refuse this. “Well, can you at least say something? Pretend to be happy or whatever,”sabi ko sa kanya. But instead of jumping from happiness, he just scoffed and then playfully said,“I can’t believe you just offered yourself to me.” “Are you mocking me right now? And believe me w
Nurse Dawn’s POV:Ang daming tanong na bumabagabag sa sarili ko. Hindi ko alam kung sapat ba ang isang araw na pag-uusap para malaman ko ang lahat. Bago para sa akin ang impormasyon na narinig ko pero ‘yung sakit na nararamdaman ko ay hindi man lang nagbago.“Have you at least thought of telling me about your mission when we were still together?”Tanong ko sa kanya.“Of course, I thought about telling you everything. Naaalala mo pa ba ‘yung mga panahong minsan ay wala ako sa sarili ko? Tapos tinatanong mo ako kung anong problema,”sabi niya sa akin.I nodded and then said,“But then you’d always smile at me. Pretend like nothing was bothering you at all and, you would change the subject.”“I couldn&rsqu
Xyrica’s POV:It has been days since we’ve talked to nurse Dawn about Teresa Magnayon. We haven’t visited the clinic after that incident, and I heard from Michiaki that he and nurse Dawn had a huge fight. He didn’t tell us how their argument went, so we assumed it was big enough. And it was because we ratted nurse Dawn out.Cyborg had been blaming himself because of their fight. I told him to go to the clinic and apologize to nurse Dawn. It was his idea to rat her out, to begin with. But, he couldn’t face nurse Dawn this time. Although I supported Cyborg’s idea- I wouldn’t beg for her forgiveness about this. I’m not the one feeling bad for doing something good anyway.I did everything to get rid of the guilt that Cyborg was feeling. I made him search so hard about Teresa Magnayon, even though it would always end up in a corner. I’m not planning
Xyrica’s POV:Today is Saturday, and it means that students are allowed to go outside Gangster Academy without any curfews. The students go home to visit their families or have fun in other places, and it’s up to them. It also means that the cleaning staff will be in the academy for a day to do their job. I thought I’d get the chance to speak to Teresa Magnayon in private.I told Cyborg to go back to his room and get a good night’s sleep after watching the video that the spy pen caught. We also agreed to talk about the video in the morning. He also had the urge to do something about it since Teresa never said a word about what happened.Cyborg, Miss Ludwig, and I are in my room arguing about what to do with the hooded man as well as Teresa Magnayon. I almost thought that the three of us could have a peaceful talk, but here we are arguing.“
Xyrica’s POV:Cyborg asked nurse Dawn if the four of us could talk somewhere private. Nurse Dawn obliged and took us inside her office. Cyborg decided not to sit down since there were only three chairs available. After making ourselves comfortable, we thought it was time to say something.“We’re somewhere private, so what do you want to talk about?”Tanong ni nurse Dawn pagkaupo niya sa upuan niya.“Do you really want to be here while I talk?”
Nurse Dawn’s POV:Bago ibinigay sa akin ni Xyrica ang cellphone niya ay nagkatitigan muna kaming dalawa. Hindi ko alam kung ano ang problema niya sa akin. Matagal na rin naman kaming magkaibigan pero hindi niya pa rin ako pinagkakatiwalaan. Kung alam niya lang na magkapatid kami ay magbabago siguro ang pakikitungo niya sa akin.“You better keep your words,”sabi ni Xyrica sa akin.“You can trust me. Wala naman akong mga kaibigan dito sa Gangster Academy puwera sa inyo,”nakangiting sabi ko sa kanya.Matapos kong makuha ‘yung cellphone ni Xyrica ay kaagad namang lumapit si Cyborg sa akin. Si Cyborg na ang nagturo kung saang parte ng video ang dapat kong makita.Sa dulo kasi ng video ay may isang lalaki na pumasok sa isang kwarto tapos sumunod naman si Teresa. Nagsalita si Teresa
Nurse Dawn’s POV:It’s already late. I guess the guy I was waiting for isn’t coming because he has important things to do than be here. I looked around my office to see any mess- that I could clean up before I went. After checking that my office was tidy, I went outside to check the other rooms just in case.I was still hoping he would show up like he said he would. But, it has been hours since I called him, and I have treated most of the students who came to the clinic. I finished my work hours ago, but I couldn’t go home because I wanted to wait for him.“Who am I kidding?”
Van Zheaney’s POV:It was already past eleven o’clock in the evening, but I couldn’t sleep no matter how hard I tried. I’ve been up for two hours, trying different sleeping positions that could help me fall asleep. But, my two hours were a waste because all I could do was look up at the ceiling and blink.I got out of bed to prepare myself some chamomile tea to help me sleep better tonight. I might consider a little jog in the field to sweat out a little if the tea wouldn’t work on me.“This is my fault for not establishing a proper
Celeste Maekawa Crimson’s POV:I felt an immediate rage surging from the pit of my stomach while watching Lucas with handcuffs entering from the other side of the glass. The perpetrator who wrecked the family I once desired is sitting across from me. I never thought that this day would come.“Mayroon lamang kayong labinlimang minuto para makapag-usap,” paalala ng pulis na kasama ni Lucas. Pagkatapos ay iniwan niya na kaming dalawa upang makapag-usap.“Is this one of Xyrica’s tricks to fool me again? Sa tingin ba ninyo’y mauuto ninyo ako sa pangalawang beses?” Lucas asked while smirking. Even after all this time, his smugness never faded.“Xyrica has done her job, Lucas. So tell me, why would my daughter waste her talent for the second time on a pitiful person like you?” I nonchalantly asked as I kept giving him unsympathetic looks. “My daughter must’ve done her best to fool you, knowing you’re on your toes this time. Anyway, hindi ako naparito upang makipagkumustahan sa ‘yo…”“Narito
Xyrica’s POV:Pagkatapos namin makita ang mga senyales na magigising si mama ay kaagad namin siyang dinala sa hospital. Dahil sa nangyari ay hindi na ulit bumalik sa opisina sina tito Leo at nurse Dawn.Mabuti na lang talaga at may kasama ako rito sa bahay… maliban sa nurse na pumalit kay nurse Dawn sa pag-aalaga kay mama. Hindi ko siguro alam kung ano ang gagawin ko kay mama kung ako lang mag-isa.Narinig siguro ng Panginoon ang mga panalangin namin kasi naging maayos na ‘yung sitwasyon ni mama. Walang anumang komplikasyon ang nakita sa lahat ng test na binigay ng doktor. May mga tests nga na hindi na sana kailangan, kaso iyon ‘yung gusto ng mga magulang ni Michiaki. Wala naman kaming magawa kundi sundin ang gusto nila kasi alam kong para rin naman ang lahat sa ikakabuti niya.Pagkatapos ma-discharge ipinagpatuloy niya ang physical therapy na pinag-uutos ng doktor sa kanya. Ako ‘yung sumasama kay mama sa clinic habang ginagawa naman nina Joy at nurse Dawn ang mga gawain nila. Minsan
Xyrica’s POV:Pagkatapos ng tatlong linggong paghihintay ay nahatulan na rin si dean Steinfeld sa lahat ng masasamang nagawa niya sa pamilya namin, pati na rin sa kapatid ni Miss Ludwig. Habambuhay na pagkakakulong ang naging hatol ng hukom para sa kanya at bawal din siyang magpiyansa. Hindi ito ang gusto kong ending para kay dean Steinfeld, pero pinili ko ‘yung daan kung saan ay kailanman hindi ako matutulad sa kanya.Mabilis na kumalat ang balita sa paaralan tungkol kay dean Steinfeld dahil sa tulong nina Michiaki. Nalaman ko ring awtomatikong natanggal na nila si dean Steinfeld sa trabaho. Ito na rin ang pagkakataon na titigilan ko na ang pagtawag kay Lucas Steinfeld ng ‘dean’… kasi sa totoo lang, hindi naman siya karapat-dapat na tawaging dean.Sa kabila nang lahat ay nagpapasalamat pa rin kami ng mga kapatid ko kasi naging maayos naman ang proseso. Naging witness kami ng mga kapatid ko laban kay Lucas Steinfeld at kasama namin doon sina miss Ludwig at Allen.Para naman sa naging
Allen’s POV:Hindi ko alam kung ano ang ginawa ni dean Steinfeld upang matagumpay na nailabas sa hospital ang pain na ginawa nina Xyrica para sa kanya. Matapos ko kasing bigyan ng babala sina Xyrica at Dawn ay hindi na ako umalis pa sa tabi ni dean Steinfeld. Dahil dito ay napag-utusan niya akong maghintay sa kotse habang siya naman ‘yung papasok sa loob.Wala namang sinabi si dean Steinfeld kung ano ang paraan na gagamitin niya. Hindi man lang siya nagdalawang-isip sa ginawa niya kahit alam niyang maraming CCTV sa loob ng hospital. Nagtaka na lang ako noong nakalabas siya sa emergency exit, tapos buhat niya na ‘yung pain sa bisig niya.Tinulungan ko siyang buksan ang pinto ng sasakyan, at nag-alok akong tulungan siya. Kaso hindi siya pumayag kaya bumalik na lang ako sa loob ng kotse at umupo sa driver’s seat. Naisip ko kasi na baka gusto niya munang makasama ‘yung pain habang natutulog.“Drive fast, but safely. Ayaw kong madisgrasya tayo… lalo na’t kasama natin si Celeste,” utos sa a
Xyrica’s POV:Lumabas ako para tawagan sina Michiaki at ipaalam ang tungkol sa babala na binigay sa amin ni Allen. Gusto ko ring sabihin sa kanya na kung maaari ay lumabas na ‘yung iba sa kuwarto, at magpaiwan lang ‘yung dalawa sa kanila. Kaso ilang beses kong sinubukang tawagan si Michiaki, pero hindi pa rin siya sumsagot. Malapit na akong mainis sa kanya. Ang ginawa ko na lang ay tinawagan ko si Yuan. Mabuti na lang at sinagot niya kaagad ‘yung tawag ko.“Hello, Xyrica? Bakit ka napatawag?” Tanong sa akin ni Yuan.Huminga ako ng malalim para mawala ‘yung inis na nabuo dahil kay Michiaki. At saka ako nagtanong kay Yuan, “Yuan, where is Michiaki? I’ve calling him for ages, but he kept ignoring my calls. Malapit na akong mainis sa kanya. Alam niya ba na may importante sana akong sasabihin sa inyo?”“Ah, si Michiaki ba? Umalis siya rito sa hospital kasi siya ‘yung napag-utusan na bumili ng pagkain. Sa katunayan ay kasama niya nga si JL ngayon e,” sagot ni Yuan. “Naiwan niya rito ‘yung c
Xyrica’s POV:Ipinagtapat ko kaagad kay nurse Dawn ang tungkol sa DNA test na ginawa ni Joy, matapos niya akong bigyan ng pahintulot. Kaagad naman akong pinagsabihan ni nurse Dawn na pabalikin si Joy sa bahay ni tito Leo para silang dalawa naman daw ang mag-usap. Pero bago ang lahat ng iyan ay ilang minuto rin naming kinausap si Joy para lang hindi niya kamuhian ‘yung sarili niya.Malaki kasi ang naging epekto ng realidad sa emosyonal na estado ni Joy. Pakiramdam niya raw ay parang hindi na siya nilulubayan ng masasamang balita. Hindi pa nga raw natatapos ang isang balita ay may susunod naman… mas malala pa kaysa sa una. Wala kaming masabi sa parteng iyon kasi totoo naman ang sinasabi niya. Hindi naman kami Diyos para baguhin ang mga kapalaran namin.Pinaalala ko na lang sa kanya na may pamilya siya na gusto siyang kilalanin. Alam kong hindi sapat ang sinabi ko para gumaan ‘yung pakiramdam niya, pero pumayag naman siyang makipagkita kay nurse Dawn. May kondisyon nga lang siya… ayaw ni
Xyrica’s POV:Nasa bahay na ako ni Spencer, kasama sina Cyborg at Kris, nang nakatanggap ako ng tawag mula kay Aris. Bago kasi sila umalis ng bahay noon ay nag-iwan sila ng personal card na naglalaman ng mga cellphone number nila. Kaya noong binigay sa akin ni nurse Dawn ‘yung cellphone niya ay tinawagan ko sila upang malaman nila na may cellphone na ulit ako. Bumili na lang si nurse Dawn ng bago kasi wala naman talaga sa isip kong magka-cellphone ulit.“Hindi ka pa ba papasok, Xyrica?” Tanong sa akin ni Spencer matapos pumasok nina Cyborg at Kris sa loob.I raised my hand so he would know I’m telling him to wait. Then I replied, “Sandali lang, Spencer. Sasagutin ko muna itong tawag… baka kasi importante e. Susunod na lang ako sa inyo sa loob kapag natapos ako. Ayos lang ba?”Tumango si Spencer, at iniwan ako sa labas ng bahay nila. Mabuti na lang at hindi masyadong mainit dito sa labas… makakaya kong makipag-usap kay Aris ng ilang minuto. Hindi na ako nag-atubiling sagutin ang tawag
Xyrica’s POV:Nagawang tapusin nina Michiaki ang proyekto nang limang araw sa tulong nina miss Ludwig at ng mga kaibigan niya, pati na rin sa tulong ni tito Leo. Wala silang kinuhang eksperto para tumulong sa kanila kasi sila lang mismo ang nagtulungan sa isa’t isa.Si Van, bilang top one sa Gangster Academy, ay ipinakita niya ang kakayahan niya sa pag-imbento. Sa wakas at may pakinabang na rin ang talento niya laban kay dean Steinfeld. Noong huli kasing nagpakitang gilas siya ay nahuli kami ng mga tauhan ni dean Steinfeld. Kahit na nagtulungan silang lahat ay mas marami pa rin ang nagawa nila ni Alver. ‘Yung iba sa mga kasama nila ay naghihintay lang kapag may utos ang dalawa sa kanila.Dalawang Combat Angels ang nagbagong -anyo. Kung hindi dahil sa Akinomo Phoenix Gang at ni Cyborg… ay baka wala kaming Combat Angels na nagamit. Sila kasi ang gumawa ng paraan upang mailabas ang dalawang Combat Angels na hindi nalalaman ng mga tao. Hindi ko alam kung anong paraan ang ginawa nila, bast
Xyrica’s POV:Naabutan ko si Cyborg na nakatayo malapit sa bintana, at para bang may malalim na iniisip. Ilang beses ko siyang tinawag, pero napansin niya lang ako noong kinalabit ko na siya sa balikat. Kaagad naman siyang bumalik sa pagkaka-upo, at hinihintay akong magsalita.“Parang mas malalim pa yata ‘yung iniisip mo kaysa sa akin,” nagtatakang sabi ko sa kanya.“Pasensya ka na kung hindi ko kaagad narinig ‘yung unang beses na pagtawag mo sa akin, Xyrica. Kumusta nga pala ‘yung pakikipag-usap mo kay Allen? At maaari ko bang malaman kung ano ‘yung pinag-usapan ninyo?” Cyborg curiously asked.Natahimik ako ng ilang segundo kasi nagdadalawang-isip pa ako kung sasabihin ko ba kay Cyborg ang binabalak ko. Hindi pa naman kasi ako sigurado kung matutupad ba ‘yung plano ko at kung kailan. Marami-rami kasi ang mga bagay na dapat kong isaalang-alang bago iyon gawin.“How about we talk about something else? Something that would interest the both of us?” Sabi ko na lang sa kanya. Alam niya na