TLPH 6

CHESKA YVONNE

Madaling araw pa lang ay nakahanda na ako ng mga gamit na dadalhin ko sa pag-uwi sa bahay. Nakapagpaalam na ako kay Don Raphael at pumayag naman siya na magbakasyon muna ako sa bahay.

Bandang alas dos na ng madaling araw dumating si Sir Gael kaya madaling araw na rin ako bumalik sa kwarto dahil sinamahan ko na maghintay si Ma'am Mika.

Kahit tamad na tamad akong bumalik sa kwarto bumalik pa rin ako dahil wala naman akong ibang pupuntahan. Tulad ng inaasahan ko, hindi pa rin sila tapos! Kaya imbes na matulog ako ay nag-ayos na ako ng gamit namin ni Baby Yvan na dadalhin kaysa naman pilitin ko ang sarili kong matulog.

Ang galing niya sa ganiyan pero hindi niya mapatahan si Baby Yvan!

Mabuti na lang at good mood ang baby ko, mukhang masarap ang tulog nito kaya ngiting-ngiti ngayon. Inilapag ko siya sa kama pagkatapos ko siyang bihisan. Hindi pa naman siya sobrang likot kaya hindi naman siya mahuhulog sa kama.

Nagtungo ako sa banyo para ang sarili ko naman ng asikasuhin ko. 30 minutes ang itinagal ko sa banyo para maligo at gawin ang morning routine ko.

Mabilis ang bawat kilos ko dahil baka umiyak na si Baby. Nagbihis ako ng isang blue jeans, white off-shoulder blouse at pinarisan ko ng puting sapatos. Inilugay ko lang ang buhok ko na hangang bewang.

Bihira ako maglugay ng buhok—kapag umaalis lang. Pagkatapos kung ayusin ang sarili ko binalikan ko na ang anak ko sa kama.

Isinukbit ko sa balikat ko ang itim kong tote bag kung saan nakalagay ang cellphone, wallet, at gatas ni baby.

Binuhat ko na si baby at binitbit ko ang duffle bag kung saan nakalagay ang gamit ni Baby, gamit lang naman niya ang dinala ko at dalawang pares lang ng damit para sa akin dahil may damit naman ako sa bahay.

Isinara ko na ang kwarto ko bago naglakad pababa ng hagdan ng madaanan ko ang magkapatid na Hiro at Kiro.

“Good morning, Tita!” Tumakbo papalapit sa akin si Kiro. Tita ang tawag niya sa akin kahit na alam niyang maid ako sa Mansion na ito.

“Good morning Baby Yvan-Yvan!”

Gigil na sabi ni Kiro kaya napangiti ako ng lumabas ang bungi niyang ngipin. Bapaka-hyper niya kasi, sana paglaki ni Baby ganiyan din siya ka masiyahin.

“Good morning, Kiro.” Nginitian ko siya.

Nagtatalon siya na para abutin si Baby Yvan kaya inilapag ko muna ang bitbit kung duffle bag at bahagyang umupo para magkatapat sila.

“Hello! Baby... Yvan-Yvan!”

He play my son's small hands before he kiss on cheek. Ang sweet ni Kiro, paniguradong kapag lumabas ang little sister niya ay sweet na sweet ito dito.

“Stop, blocking Tita Cheska. She's leaving...” Saway ni Hiro sa kapatid.

Napakaseryoso kasing bata ni Hiro parang si Sir Gael lang tapos ito namang si Kiro parang si Sir Kael ang ugali.

“Sige na, aalis na muna kami ni Yvan. Pakabait ka ah?” Bilin ko kay Kiro at tumango siya sa akin.

“Yes, Tita Cheska! Goodbye kiss baby Yvan!” Hinalikan niya ulit si Baby sa pisngi.

“Take care Tita Ches." Hiro seriously said.

Ginulo ko ang buhok niya bago kinuha ang duffle bag at nagpatuloy sa paglalakad.

“Ches! Kumain ka na muna bago umalis...” Habol sa akin ni Ma'am Mika.

Nilingon ko siya na galing sa kusina. Nakasunod sa kaniya si Sir Gael na nagsusuot ng jacket nito.

“Hindi na po Ma'am, sa bahay na lang.” Sagot ko. Tumango naman siya at nginitian ako.

“Sige ikaw ang bahala.” Tumango naman ako sa kaniya. Umakbay si Sir Gael kay Ma'am Mika at hinalikan ito sa noo.

“I have to go, I’ll see you later.” Bulong nito bago hinaplos ang umbok niyang tiyan at ginawaran rin ng halik.

“Don’t move to much.” Bilin nito.

“Hon, sa farm ang punta mo?” Tanong ni Ma'am Mika sa asawa. Tango lang ang isinagot nito.

“Good! Uuwi si Cheska sa Papa niya baka pwede mo na silang isabay... Mainit kawawa naman ang baby Yvan-Yvan na ‘yan!” Pinanggigilan ni Ma'am Mika ang pisngi ng anak ko.

Tumango si Sir Gael bago tumingin sa akin. Kahit seryosong tao si Sir Gael at nakakatakot ang itsura niya, mabait siyang tao.

“H-hindi na po. Wag na Sir, may dadaanan pa po kasi ako. Magt-trycicle na lang ako.”

Nakakahiya na kasi kung magpapahatid pa ako.

“Okay.” Hinawakan niya ang isang paa ni baby at pinakatitigan. “Take care of my nephew.”

Tumango ako sa kaniya at hinatid siya ng tingin hangang sa makalabas ng Bahay.

“Bye Daddy!” Hinalikan ni Sir Gael ang Dalawa niyang anak.

“Bye, Hon! Umuwi ka ng maaga kung ayaw mo akong manganak ako ng maaga!” Pahabol ni Ma'am Mika.

Minsan kasi masyado namang over kung makipag-inuman si Sir Gael katulad nang isang gabi. Madaling araw na, puyat na puyat talaga ang asawa niya sa kakahintay.

“Ingat kayo.” Kumaway sa akin si Ma'am Mika ng maihatid niya kami tapat ng gate.

“Salamat po.” Nakangiting tugon ko sa kaniya.

Nag-abang ako ng trycicle sa labasan at nagpahatid ako papunta sa mini-mart. Bumili ako ng grocery para sa Bahay. Baka ubos na ang pagkain ni Papa na binili ko ng nakaraan medyo matagal na rin iyon.

Bumili na rin ako ng ulam na lulutuin ko mamaya para sa hapunan namin ni Papa panigurado kasing nakapagluto na siya pagdating ko.

Tumambay muna ako sa park para kumain muna kasi nagugutom na ako, mabuti na lang at bumili ako ng makakain ko. Pagkatapos kung kumain na libang ako na panuorin ang isang pamilya na nagb-bounding.

Nakakatuwa silang pagmasdan, tinuturuan ng Ama ang anak niyang babae na magbike habang nakamasid lang sa kanila ang asawa at ang maliit na batang lalaki nakahawak sa kamay nito, sa tingin ko ay dalawang taon gulang na iyon.

Napatingin ako sa baby ko. Hindi ko maiwasang malungkot para sa kaniya. Naranasan ko kasi ang lumaki na walang Mama. Ang hirap ng walang Mama na nakagabay. Sobra akong na iingit sa mga kaklase ko na hinahatid-sundo ng kanilang mga magulang, kapag may problema sa school Mama agad ang unang pumupunta pero ako wala. Si Papa, si Papa lahat ang gumagawa para sa akin.

Ayaw kung maranasan ni Baby ang naranasan ko kasi alam kung malungkot, mahirap at masakit lalo na at may mga bully na classmates na pa ulit-ulit na ipinaparamdam sa'yo 'yong pinakamasakit na parte ng buhay mo.

“Sorry, baby...” Piyok kung sambit sa anak ko. Pinunasan ko ang luha sa aking pisngi.

“Hindi man kita mabigyan ng kompletong pamilya, mamahalin naman kita ng sobra-sobra... Hindi mo mararamdaman na may pagkukulang sa pagkatao mo... Mahal na mahal kita baby.” Hinalikan ko siya sa noo ka sabay ang pagpatak ng mga luha ko.

Ilang oras ang itinagal ko sa park at hindi ko na isip na kapag sobrang tanghali na ay wala ng buma-byahe papunta sa amin. Wala ng masasakyan kaya wala akong ibang choice kundi ang maglakad.

Gusto na sanang bumalik sa Mansion ng Hamilton dahil masyado ng mainit pero gustong-gusto ko talagang makita si Papa kaya pinilit ko na maglakad pauwi. May dahilan rin ako para umalis muna sa Mansion. Ngayon pa ba ako aarte na maglakad eh, nang high school nga ako naglalakad lang ako pa uwi.

Sunod-sunod na busena ng sasakyan ang narinig ko. Hindi ko pinansin kasi nasa tabi na naman na ako. Bulag lang ang driver kung sasagasaan pa ako na nasa tabi!

Muling bumusena ang sasakyan at napansin kong kapantay ko na ito kaya nilingon ko kahit na hirap na hirap na ako dahil sa mga dala-dala ko. Isa pa si Baby kahit maliit pa habang tumatagal na buhat ko pabigat rin ng pabigat.

Ramdam na ramdam ko na rin na basa na ang damit ko dahil sa pawis, maging sa noo ko ramdam ko na may tumutulo ng tubig. Grabi ang init kahit na may payong ako, tagos na tagos pa rin sa balat.

“Ches!”

Napalunok ako ng marinig ko ang pamilyar na boses. Anong ginagawa niya dito?

Napahinto ako sa paglalakad at hinarap ang sasakyan na sinasabayan ako. Hindi nga ako nagkamali si Sir Kael.

“What the! Are you out of your mind woman?!” May bahid ng galit na sigaw niya sa akin.

Kahit gusto ko siyang sigawan pabalik hindi ko magawa dahil habol na ang hininga ko. Pakiramdam ko anumang oras ay mawawalan na ako ng hininga. Uhaw na uhaw na rin ako, sa kasamaang palad ubos na ang binili kong tubig.

30 minutes lang naman akong naglalakad.

“Sakay!” Mariin niyang utos at binagbuksan ang passenger seat na sa tabihan niya.

Hindi na ako nagdalawang isip na sumakay dahil gusto rin ng masisilungan at mabawasan ang pagod na nararamdaman ko. Pagkapasok ko sa loob ay agad niyang kinuha sa akin si baby. Ibinaba ko ang mga dala kung bag sa lapag ng sasakyan at isinandal ko ang katawan ko sa passenger seat.

“Water?” Iniabot niya sa akin ang isang bottle water. Walang alinlangang tinanggap ko ito at uminom.

“S-salamat...”

Akala ko katapusan ko na!

“Hindi naman simana-santa ngayon para magpinitensya ka sa initan.” He sarcastically said.

Bakit kasalanan ko ba na wala na akong masakyan? Nilingon ko siya na may masamang tingin sa kaniya, nilakasan niya ang aircon ng sasakyan.

“Dinamay mo pa ang bata.”

Bulong niya dahilan para mapatingin ako kay baby na nasa bisig niya. Kawawa naman ang anak ko, pulang-pula na lalo ang mukha nito.

Wala akong pakialam sa kaniya. Pikon na pikon na ako sa kaniya. Gabi-gabi na lang! Siya kaya ang dahilan kung bakit gustong-gusto ko na umuwi sa amin dahil sa ang baboy nila sa kabilang kwarto.

Pati ako na pupuyat! May times na hindi ko talaga magawang makatulog. Buwisit! Malala ang puyat ko ngayon kaysa sa mga unang linggo ng manganak ako na gabi-gabi umiiyak si Baby.

Dinampot ko ang bag na inilapag ko para kumuha ng towel pero na hagip na ng mata ko na pinunasan niya na ang mukha ni baby gamit ang mamahalin niyang panyo.

Ilang minuto pa kaming nagtagal sa loob ng sasakyan. Medyo nakarecover na ako dahil sa malamig sa loob ng sasakyan niya at naka-inom na rin ako ng tubig pero na nangangalay na ang mga kamay at paa ko.

“Ihahatid ko na kayo.” Ibinaba ko ulit ang bag ko. Kukunin ko na sa kaniya si Baby ng ilayo niya sa akin.

“What are you doing?” Tinaasan niya pa ako ng isang kilay.

“Didn’t I told you that I'm going to drive you home?” He added.

Napa-irap naman ako. “O-oo nga Sir, paano ka makakapagmaneho kung hawak mo si Yvan?” Nagbaba siya ng tingin kay baby.

“So, Yvan his name?” He lick his lower lips. Shit!

Tumango ako. “Nixirico Yvanrill...”

Tumingin siya sa akin. “Hamilton?”

Umiling ako. “Torres.”

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya ng makita kong umigting ang panga at biglang nag-iba ang auwra ng mukha niya.

Napalunok ako dahil hindi ko gusto na makita ang ganiyan niyang itsura, nakakatakot siya kapag ganiyan siya. Marahil, hindi iyon ang inaasahan niya’ng sagot mula sa akin.

Pakiramdam ko nasa initan pa rin ako dahil sa tension sa pagitan naming dalawa.

Binuhay niya na ang makina ng sasakyan. Hindi ko na pinagtangkaan pang kunin sa kaniya si Yvan. Ayaw ko kasing makita ulit ang nakakatakot niyang itsura, ayaw ko ring masigawan.

Dahan-dahan lang ang takbo ng sasakyan. Na iinip na ako sa loob ng sasakyan kaya hindi ko maiwasang mapasulyap sa kanila ni Yvan.

Naka-upo na sa kandungan niya si Yvan gamit ang isa niyang kamay hawak niya ito at ang isa naman ay sa manibela. Madalas ko siyang makita na nakayuko na para bang tinitingnan niya ang mukha ni Yvan.

“Bakit nga ba nandito ka?” Bilang tanong ko.

Nilingon niya ako. “I heard what's happened to your boss.” Hindi iyon ang tinutukoy ko!

“Hindi iyon. Ang sinabi ko bakit ka nandito? Impossible naman na napadaan ka lang...” Umiwas ako ng tingin sa kaniya.

Hindi naman siguro masamang umasa na kaya siya nandito para sa amin ni Yvan?

“Ah, ‘yon ba? Hindi ko naman alam na bawal na akong mapadaan dito.” Napatingin ako sa kaniya na nakatutok ang mata sa daan.

Tama nga ba ang hula ko?

He chuckled. “Stop staring.” Saway niya sa akin.

“Pupuntahan ko ang kaklase ko ng highschool balita ko kasi sikat na sabunggero na tapos panalo kahapon.” He explained.

Si Paulo ang tinutukoy niya. Malapit lang ang Bahay no’n sa bahay namin ni Papa mas madaling sabihin na kapit-bahay! Matalik niyang kaibigan no’ng highschool. Sabunggero talaga ang loko na iyon, sabong is life!

Palagi namang talo, himala ata at nanalo ang loko!

“Anong gagawin mo do’n?”