Chapter 2.2

It’s settled then mag cacabagan daw kami sa boulevard, I don’t know what Cabagan is, gaya nga nang sabi ko wala kaming masyadong alam dito kung kami kami lang ay baka sa fast food restaurant kami pumunta. I don’t know why we we’re trusting them a lot, maybe is it because Sofi’s twin was with them? I don’t know.  I looked at them again they really are angels decends from heaven but the cold-guy is a greek god. But I can’t seem to talk to him without him making my knees tremble.

Nag lalakad kami sa isang pathway patungo sa gate, kakatapos lang mag tour sa buong school saktong 10:00 a.m. na nang matapos at na pag desisyonan na naming kumain. Nasa pinakahuli akong nag lalakad, si Sofi at ang kambal na may kulay violet ay nasa unahan, si Dapahine Keith naman ay nasa likod nila at ang kambal ni Sofi at yung ice-cold guy naman ay katabi niya. Napahinto ako dahil sa isang historical house na nakita ko, ngayon pa lang ako nakakita nang isang Spanish anscestral house dito sa loob nang school, dumalo ako sa isang sign at binasa ito. Nanlaki ang mata ko, this house is from 18 hundred? It’s says here na they only repair the debris that has gone when the war started but it’s an original structure. Who knew that the Philippine history is interesting?

While I was standing infront of the ancestreal house a hand suddenly tapped me, in reflex I grab the hand and twisted it “Aw aw aw” I immediately let go of his hands “Why are you sneaking like that?” I said to the guy still enduring the pain “Sorry” he should be, I scanned him from head to toe, his muscles are in the right place but his messy hair and his glasses give all. Gwapo naman siya hindi ako nag sisinungaling, “M-Mag tatanong lang san ako kung saan ang daan patungong gym? Naliligaw kase ako” saad niya habang hawak hawak ang kanyang braso and wearing a faint smile. I looked at his eyes, hindi ko alam pero nakikita ko ang pangungulila sa kanyang mga mata.

Mag sasalita na sana ako nang biglang may mag salita sa likod ko. “Just follow this path, it will lead you to the gym” the guy with glasses turned to him with a hint of annoyance. Walang nagawa ang lalaking naka eye glasses kundi ang tumango sa kanya, turned to me and smiled. There’s something in his smile that makes me want to ask what was wrong, pero baka mali ako “Thank you” hindi ko alam kung bakit saakin siya nag thathank you hindi naman ako ang nag turo sa kanya nang daan, tinanguan ko na lang siya. May sasabihin pa sana saakin ang lalaking naka glasses but the cold-guy spoke “Come, they are already far” I waved good bye at the guy with glasses and then turned to walk, hinihintay pala ako ni cold-guy lumingon ako sa lalaking naka glasses dahil hindi pa siya umaalis, I smiled at him again when our eyes met. Nagulat ako nang may kamay na humawak sa kamay ko at hinila, dahil sa gulat ay hindi na ako nakapag reklamo nag patianod na lang ako sa kanya.

Nang makalayo na kami sa lalaki ay saka niya ako binitawan. Nakatingin lang ako sa kanya na para bang batang naamaze sa nakikita. “What?” medyo may inis sa boses niya, “You could’ve just spoke instead of dragging me” I informed him while I was massaging my hand. Saglit siyang hindi nag salita, I looked at him parang may sinasabi siya nang hindi ko alam “What?” tanong ko sa kanya, he rolled his eyes and started to walked. “Bilisan mo mahuhuli tayo baka mawawalan tayo nang upuan” he said at nag tuloy tuloy sa pag lakad.

Dahil naiinis ako sa kanya dahil sa hindi ko alam na dahilan ay binilisan ko ang pag lalakad para na din maabutan ko siya, malapit na kaming mag pantay nang naramdaman kong may na sagi akong bato that causesme to tripped ‘shit hindi ko nakita’ napapikit na lang ako and I was waiting for my fall pero hindi naman ako tumama sa concrete floor instead naramdaman ko na lang na may nakahawak sa aking tiyan. “Maybe you should walk slower” napapikit ako dahil naramdaman ko ang hininga niya sa batok ko, nag taasan ang mga balahibo sa leeg dahil dito. Inayos niya ang tayo ko “Thank you” saad ko sa kanya nang hindi tinitignan ang kanyang mata. “Hindi ako tumatanggap nang sorry sa taong hindi marunong tumingin sa mata” napatulala ako, should I look at him? Wala naman masama diba?

I slowly looked at him, and there it goes again my heart is racing, my knees trembled and I don’t know why “T-Thank you” ngumiti ako at inalis agad ang mata sa tingin niya, hindi ko talaga makayanan na tignan siya sa mata. He placed his hands in my head and whispered “I really like your eyes” shet namula na nang sobra ang aking mukha dahil sa sinabi niyang iyon. Nauna na siyang mag lakad at iniwan akong nakatulala lang. God bat ka pa gumawa nang ganitong kagwapong nilalang, you sure took your time sculpting a guy like him.

All the way ay hindi kami o hindi ko siya pinapansin, namumula pa hanggang ngayon ang aking mukha dahil sa sinabi niya kanina, ang puso ko naman ay kanina pa mabilis na tumitibok dahil katabi ko siyang nag lalaakd. I don’t know kung mabilis lang akong nag lalakad o pinapantayan niya talaga ang lakad ko. Mahahaba ang binti ng lalaking ito dapat ay nauna na siya saakin nang milya milya pero hindi, hindi sa nag aassume ako pero ganun na nga, nililiitan niya ata ang kanyang hakbang para mag kasabay kami.

“Bilisan niyo” lumingon saamin ang isa sa kambal na may kulay violet na mata. Binilisan naming ang lakad dahil hinihintay nila kami “Mag lalakad lang ba tayo?” tanong ko. In New York hindi pa kami nag lalakad sa pupuntahan naming, we always brought our cars when o where ever we eat. Tumango sila sa tanong ko at nag salita “Malapit na ang Boulevard dito” the twins smiled at me at nauna nang tumawid. “Tss sama sama pa kase” biglang nag bago ang timpla ko nang marinig ang boses ni Yuel, parang ayaw niya talaga kaming kasama. I was about to attack him when Sofi blocked her handa and shook her head telling me to let it go.

I sighed and relaxed my body. Kung si Sofi ay dinadaan-daan niya sa mga ganyang salita ako hindi, yes gwapo siya pero that doesn’t mean na hindi ko siya papatulan. Pasalamat nga siya at pinigilan pa ako ni Sofi kung hindi butas na yang tagiliran niya ngayon.

Dahil sa inis ay sumunod na akong tumawid actually mas nauna pa nga ako sa kambal, naiirita ako sa kambal ni Sofi. While I was cursing Sofi’s twin I suddenly bumbed into a wall “Aray” hinawakon ko ang noo ko dahil sa lakas nang pag kakabangga, nakakainis naman sino ba kaseng matinong tao ang mag lalagay nang wall dito sa kal...sa...da. Naputol ang pag rarant ko nang makita kung sino ang nakabunggo, wait diba katabi ko lang siya kanina? Bakit nauna siya dito? “You should watch where you’re going, lucky for you, you just bumped at me” my heart melted when he smiled for me, nakakainis na puso ito ang landi at biglang nawala ang inis ko.

 I should stay away from this guy, I lost my senses whenever I’m with or near him. Keep it together Avyrylle an inside voice suddenly said, you’re a future leader of an organization you should act like one. That’s right I should be stronger than my feelings. “Uhm Avy” I shaked my head and look around, huh nasaan na yung Greek god? “Looking for Lawrence? Nauna na siya kanina pa, nakatulala ka lang diyan” kanina pa baa ko nakatulala?

Hahakbang na sana ako papapunta sa tabi niya nang mapansing may ibinulong ang kambal ni Sofi  sa kanya na ikina seryoso niya, luminga siya saamin at ngumiti. “I’m sorry girls but hindi pala namin kayo masasamahan na kumain, May emergency lang ngayon na naganap. Do you mind if mauna na kami?” agad naman akong tumango baka may emergency talaga. “Great, dito lang yung kainan kung gusto niyo ay kayo na muna ang kumain, masarap diyan” sabi niya at nag mamadaling umalis.

“What was that?” saad ni Daphnie Keith, “Ditching us and leaving us alone? Tss It’s a red flag” saad niya habang naka tingin sa mga lalaking nag si alisan na. “Baka may emergency talaga” pag rarason ni Sofi habang nakakunot noong tinitignan ang kanyang kapatid. “Whatever makes your mind at peace, basta ako I smell fishy” saad ni Daphnie Keith, habang ako naman ay nakatingin sa kanila habnag papalayo saamin.

“Avy, aren’t you coming?” liningon ko sila at sumunod na.

@iamnobody