Chapter 2.1

Huminto ako sa bench malapit sa gymnasium, itinapat ko ang kamay sa aking dibdib. I don’t understand why my heart beats so fast when our eyes met and I don’t like this feeling, I feel like it’s taking my breath by just staring at me. “Kesha” I called her out, kung hindi pa siya nag salita kanina ay hindi ko pa maaalala na may kausap pala ako. "Boss nandiyan ka pa pala" kahit hindi ko nakikita ang mukha niya ay alam kong nag kakamot ito nang kanyang ulo.

"Where are you? And bakit ka sumigaw na barilin niya na at nasa likod na sila? Are you on a mission or something, Nykesha Jd Bautista Hermillios?" kalmadong saad ko sa kanya. “Boss naman, sigawan mo kaya ako kaysa yung ganyan ka mag salita nakakatakot” I don’t usually show my emotions kahit pa naagalit pa iyan ayoko. But today yung inis ko kay Kesha ay parang nawala dahil sa mga mata nang lalaking iyon- I shaked it off.

“Just answer” I said as I sit on the bench. “Ganito kase boss, nag lalaro ako, nakakinis mga kasama ko nabaril tuloy ako kanina” Kesha went on and on about this game she invented. “Kesha” pag tatawag ko sa kanya “Boss alam mo yung isang player binaril ba naman kasama niya-” “Kesha!” I said louder than the first one, nahinto naman siya sa pag sasalita. “Sorry boss, nadala lang hehe” I shaked my head, this girl is really something. “Why are you playing? First day of school ngayon hindi ba?” malumanay pa ring saad ko sa kanya. First day ngayon nang klase at kanina pa namin siya hinihintay.

Silence filled the air between the phone and me. “Kesha?” naiinip na saad ko sa kanya. I heard some whispering and some cussing. “Boss, hehe. Wag kang magagalit ahh” napataas ang kilay ko dahil sa sinabi niya, alam ko kung saan ito patungo. “What is it?” kahit na naiinip ako ay tinis ko pa rin ito.

“Boss, hindi ko nasabi sa inyo na hindi pa mag kaklase ngayon bukas pa. Introduction pa lang” saad niya at saka pinatay ang tawag, I looked at the phone. That geek, I clench my fist oh she’s getting it this time, padabog ko itong ibinulsa. Tumayo ako at mabagal na nag lakad papasok sa loob, now I’m piss how come she didn’t tell us na introduction pa lang ngayon.

Lumapit ako sa inuupuan naming kanina looking so pissed. “What happened?” tanong ni Sofi habang paupo ako. “That geek hindi niya sinabi na introduction pa lang ngayon” I ranted as soon as I sat down, Daphanie Keith looked at me with closed fist. “She what?” I looked at her, ayaw kong inuulit ang mga salitang binigkas ko lalo ngayon at naiinis ako kay Kesya, inilabas niya ang kanyang phone and frantically dialed something and I know what number it is. “You, computer geek! Bakit hindi mo sinabi saamin!” mahina ngunit halatang galit na saad ni Daphanie Keith sa kausap niya. 

“Hey, Avy” I looked at Sofi, “Woah, what happened?” she asked, and again I am too pissed to answer “Anyways, sabay daw tayo sa kanila, Itotour daw nila tayo” just a reflex I looked at the guy with a cold-expression. I was shocked when I catched him staring at me, I instantly feel conscious which is weird dahil hindi naman ako ganon na tao, kung ano ang makita nilang mali sa mukha ko ay wala akong pake, pero bakit-bakit siya nakatingin saakin? May dumi ba sa mukha ko, may muta ba ako? I place my finger in my eye, wala naman. Bakit niya ako tinititigan at bakit bumibilis ang tibok nang puso ko dahil sa kanya, nababaliw na ata ako.

“Avy” nakarandam ako nang mahinang pag tapik, I snapped and looked at Sofi, “Sasama ba tayo?” kunot noong tanong niya saakin, “Y-yeah, s-sure” why am I shuttering? Keep it together Avy, this is not who you are. Huminga ako nang malalim at nag pakawala nang hangin. “As long as we don’t bother them, I’m okay with that” nararamdaman kong may nakatingin saakin pero I refuse to look at it.

“Pumayag si Avy” natutuwang saad ni Sofi sa katabi niya, tinapiktapik pa niya ako para tumingin sa kanya pero ayoko. The program goes on, hanggang matapos ito ay hindi ako tumingin sa direction nang inuupuan nang kambal ni Sofi. Naupo muna kami habang ang iba ay lumalabas na, ayoko kaseng makipag siksikan at makipag tulakan. “Ang gwapo nilaaa” napapikit ako dahil pang walo na nilang sabi iyon sa mga katabi namin. Madaming mga babae na nag kukumpulan dito malapit saamin dahil nag papapicture sila sa mga katabi namin. “Itanong mo nga kung matagal pa, naiinip na ako” saad ko kay Sofia, I’m impatient pag dating sa mga ganto. “Excuse me, excuse me, dadaan po ako” sigaw ni Sofi habang sumusingit papunta sa mga nag kukumpulang tao, napatawa pa ako dahil ang sama nang tingin nila kay Sofi.

“Do you think may pag asa pa silang mag kaayos?” nasa tabi ko si Daphanie Keith nakakibit balikat na nakatingin sa nag kukumpulan. “Kaya nga pumayag ako na sumama sa kanila ngayon para naman kahit papaano ay may possibility na mag kakabati sila”. “There is also a possibility na hindi sila mag kaayos” I glared at her, right now I don’t want to think about that ang importante ay masaya si Sofi.

“Sorry girls, madami lang kaseng nag kakagusto saamin dito kaya nag papapicture” kinindatan ako nung kausap kanina ni Sofi, nag pakawala ako nang hangin bigla atang lumakas ang hangin dito Oo ang hangin dito, “Yeah, pag pasensyahan niyo na. Kapag kasama niyo kami a package deal na yung may nag papapicture sa mga fans” pabalikbalik ang tingin ko sa kanilang dalawa, kinusot ko pa ang aking mata para masiguro na hindi ako namamalik mata. Mag kamukha sila, violet eyes din ang mata nang kaharap ko. “Hello?” kumaway kaway pa siya sa mukha ko, I shook my head para matauhan ako. They are twins! Oh my gosh kambal sila.

“You better stay away from her” Daphanie Keith suddenly warned them. “Why?” sabay nilang sabi at sabay nilang liningon si Daphanie Keith. Their moves are the same, lumapit ako sa kanilang dalawa kahit na mas matangakad sila saakin at tumingkayad ako upang maabot ko ang cheecks nilang dalawa. “Ang cute niyooooo” saad ko habang pinipisil ang pisngi nila. “Because of that” saad ni Daphanie Keith sa kanila she gestures her hand in what I’m doing. “Arayyyyy masakit na” binitawan ko agad sila at tinitigan ang galaw nila, parehas na parehas. Hala gusto ko na tuloy mag kakambal bakit kase mag isa ko lang?

“Let’s go” naputol ang ngiti ko dahil sa malalim na saad nang nasa likod nila. Nilingon ko iyon at nag tama ang mga mata namin. I instantly break the stare, ayan nanaman ang puso kong parang nag mamarathon. Nauna na siyang nag lakad kasunod ang kambal ni Sofi, sumunod naman sila Sofi at Daphnie Keith. Hinawakan ko sa braso ang kambal bale pinag gitnaan nila akong dalawa. “Ayaw kong sumabay sayo ang sakit kaya nang kurot mo” sabay nilang sabi ngunit tumawa lang ako. “Wala kayong choice” sabi ko at hinigpitan pa ang pag kakahawak sa kanila. “Halina kayo” saka mas binilisan pa ang pag lakad para maabutan namin ang mga kasama.

---

“Kabagan na lang kase mas masarap, sa boulevard tayo” pinag aawayan nila kung saan kami kakain, naikuwento ni Sofi na kadadating lang namin last week galing sa New York, wala pa kaming napupuntahang lugar dito at kahit pag kakainan ay wala kaming alam. Trabaho at aral lang kase ang pakay namin dito. “Samgyupsalan tayo bukas ano g? Dun malapit sa McDo” ani ng isang kulay violet ang mata. “Sige, cabagan muna ngayon” nag agree naman ang isa. Nag sawa na din akong katavbi ang kambal kaya humiwalay na ako sa kanila.

@iamnobody