KABANATA 2: INTRUDER

Velvet Victoire, the point of view.

Nagising ako mula sa napakalalim ng pag tulog dahil sa boses na nagsasalita sa gilid ko. Dahan dahan kong ibinuka ang paningin ko at nakita si Tita Aivy na nakaupo sa gilid ng kama ko. 

"Gising ka na pala Velvet, hija. Nakahanda na sa baba yung pagkain mo. And nga pala, magpahinga ka muna d'yan dahil aasikasuhin na natin bukas ang enrollment mo," nakangiting bungad sa akin ni tita Aivy habang nagbabasa ng mystery book ko. 

"Ano po nangyari sa 'kin, tita?" tanong ko.

"You just got passed out last night." Hinaplos niya ang buhok ko at hinalikan ako sa noo. Inilapag niya ang libro ko sa kama at nagpaalam. 

"Baba ka na, ha?" pahabol na sigaw ni tita Aivy.

"Opo!" sigaw ko pabalik at bumangon mula sa kama. 

Nakakunot ang noo ko habang inaalala ang nangyari kagabi. I volunteered to wash the plates, 'yon lang ang naalala ko. Hindi ko na matandaan pa ang nangyari. Even if I had to recall every scenes last night, hindi ko magawa.

I shrugged the thoughts away and checked myself on the mirror if I have something around my face before going downstairs for breakfast.

༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊

Napagpasyahan kong lumabas muna ng bahay dala-dala ang basket ko para kung sakaling may makita akong punong kahoy na may mga bunga ng prutas ay may maiuwi ako. Nalaman ko nalang kasi na itong buong hectare ng kagubatan ay pag-aari ng pamilya Constantine. Pagmamay-ari nila tita Aivy at tito Miguel.

So I asked them if I can find a fruit, I'd harvest some of it.

Tumigil ako sa tapat ng napakalaking punong kahoy at tiningala 'yon. Mukhang hindi naman ako mahihirapang akyatin 'to dahil may mga makakapal na branches iyon na pwede kong akyatin. It actually looked like I can easily climb up there.

Though wala siyang sanga ng prutas. Trip ko lang talagang akyatin 'to dahil mukhang relaxing ito sa tuktok. I just hope I won't fall.

Inilapag ko muna ang basket na dala-dala ko at umakyat sa puno. Nang makarating na ako sa pinakaunang sangay ay umupo muna ako doon at pinagmasdan ang nasa harapan ko.

Medyo malayo na pala ako sa bahay. Kitang-kita ko dito kung gaano ka dami ang mga puno na nakapalibot sa bahay.

Wala akong nakikitang kahit anong bahay, just ours. Walang ni isang kapitbahay ang nakatira.

"Staying out here is dangerous, miss."

In which I thought that there's no one living here aside from us, bigla akong napahawak sa sanga ng kahoy na pinaguupuan ko dahil sa gulat. Hinigpitan ko ang hawak ko dito at hinanap ang boses na 'yon. Pagtingin ko sa ibaba, may lalakeng nakasandal sa puno. He have a fresh apple on his hand, too, in which he bites and eats in front of me.

"Ginulat mo 'ko," sabi ko sa kaniya at dahan-dahang bumaba. Kinuha ko ang basket at humarap sa lalake. Medyo nagulat pa siya nang makita niya ako pero agad din niyang binawi 'yon at kumagat ulit ng mansanas.

"Pasensya," patuloy pa rin siya sa pagkagat ng mansanas niya. "Ako nga pala si Jace Mortimer, kung hindi mo pa natandaan." 

Kumunot ang noo ko dahil sa last name niya. Mortimer?

"I'm Drew Mortimer, don't you still remember me?"

Biglang kumirot ang ulo ko sa naalala ko. It was a familiar voice...

"Ayos ka lang ba?" Napansin niya atang nahihirapan ako.

"Medyo sumakit lang ang ulo ko."

Inalalayan niya ako paupo sa gilid ng kahoy. 

"Can I touch you?" he asked. I creased my forehead in misunderstood. "I mean... Hawakan as in masahiin. Maybe it'll help."

Tumango ako at hinayaan siyang kalikutin ang parte ng ulo ko. For a second, I felt a slight relief. He did it for atleast ten to twenty minutes or so. Ayaw ko pa nga sana patigilin but the sky is getting darker, I need to go back.

"You need to go home. Hinahanap ka na ng tita mo."

Natigilan ako. Lumingon ako sa likod kung nasaan siya pero nadatnang wala na siya roon. Wala rin akong nakikitang taong naglalakad sa unahan o umakyat man lang sa puno.

That creeped me out. What just happened? One moment, he was there speaking. Pero nang tignan ko ay ni anino man lang ay wala diyan.

"Velvet!" 

Natauhan ako at binaling ang tingin sa harapan. Si tita Aivy, nakapamewang na sa harapan ko at parang sasabog na sa galit. 

"Dito lang pala kita mahanap. Tara na at mukhang uulan nang malakas!"

Natawa ako nang mahina at tumayo. Hinawakan ko ang basket ko at laking gulat ko dahil marami na 'tong mga prutas. May mansanas, hinog na mangga, langka at santol. I don't remember picking fruits earlier.

Humarap ako kay tita at pinakita sa kaniya ang hawak ko. 

"Naku, kung saang lupalop ka talaga napunta para lang d'yan. Tara na."

Nginitian ko lang siya at kumapit sa braso ni tita Aivy. Sabay na kaming naglakad pabalik sa bahay.

༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊

Matapos naming mag-lunch, nandito ako ngayon sa kwarto ko para i-make over 'to. Binihisan ko na ang pintura into aqua color. Iba na rin 'yung bed sheet at unan. I also repainted the old cabinet and decorated the finished wall with different stickers of my favorite band and such.

I busied myself with redecorating my room into however I like. Pinalitan ko rin ang napakakapal na kurtina into a thin one, in a white color to match the aesthetic look. Lastly, I put on some decorations like mini Liberty statue, picture frames and books. 

Sa gitna ng pagdedecorate ko ay may narinig akong kaluskos sa likod ng pintuan ng kwarto ko.

Pinatong ko muna ang hawak kong malaking frame na ilalagay ko sa bakanteng wall at dahan-dahang lumapit sa pinto. Hindi ko pa nahawakan ang door knob ay biglang may sumabog sa likod ng pintuan, dahilan para tumalsik ako.

Tumama ang likod ko sa malaking bintana na made of glass pa kaya nagkaroon ito ng malaking crack. Napatingin ako sa pintuan habang nakahawak sa likod ko at namimilit sa sakit.

"Sino ka?" I asked in between my blurry vision.

Bago pa siya nakalapit sa akin ay bigla na lamang siyang tumalsik at may pumaibabaw sa kaniya na lalake at paulit-ulit na sinuntok.

I can't take this pain anymore. Ayoko pang mamatay... nasaan si tito Mig at tita Aivy? Sino 'tong mga nakapasok?

Hindi ko na nakayanan ang sarili ko at nilamon na ako ng kadiliman.

༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚༊*·˚˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊˚·*༊

Sobrang tahimik ng paligid ko. Umupo ako sa kama para igala ang paningin ko sa loob.

Hindi ito ang kwarto ko. At mas lalong hindi 'to ang bahay namin. Puro itim at ginto ang nakikita kong kulay na pintura, malayong malayo sa vintage look ng bahay. This is more into modern type.

Pagtingin ko sa suot ko, iba na ang suot kong damit. Nakasuot ako ngayon ng red baggy dress at itim na flat lace sandals. Nakabraid pa ang buhok ko na nahahati sa dalawa.

"Gising na po pala kayo." 

Mabilis na lumipat ang tingin ko sa babaeng nakatayo sa gilid ng hinigaan ko. She wasn't there when I woke up. How come na bigla nalang siya nandito? At base sa itsura niya, mukhang nasa bente anyos pa siya.

Bigla na lamang akong nakarinig ng hagikgik mula sa kaniya. Kunot noo, tinanong ko siya, "Anong nakakatawa?"

"Mukhang hindi niyo pa po alam kung anong lugar 'to." Medyo naiilang ako sa kaniya dahil may po pa na kasabay. Masyado ata siyang pormal. "Nasa Mortimer town ka po. Ang town na punong-puno ng malalakas na bampira na tulad nila Sir Jake."

Hindi agad ako nakapagsalita at sinubukang i-refresh ang utak ko dahil hindi ko naintindihan ang sinabi niya. Mortimer town, saan 'to located? Sa Pilipinas pa kaya 'to? Teka, anong sinasabi niyang bampira? Nasisiraan na ata 'to ng bait.

"No time for jokes, miss." Tatayo na sana ako mula sa kama pero agad din akong napatigil at inangat ang ulo ko sa pinto. A guy with musculine body suddenly appeared.

Seryoso, anong nangyayari at sulpot nang sulpot sila sa kung saan? Ni hindi ko pa nga narinig ang mga yabag ng paa nila mula sa malayo.

"Salamat sa pagalaga sa kaniya, Therese," sabi ng pamilyar na lalake na pumasok sa silid. Naksuot siya ng itim na suit, medyo maputla ang balat niya at iba ang kulay ng mga mata niya. Hindi ko mawari kung anong kulay 'to dahil medyo madilim dito. It looks more of a gray-ish or green. I can't tell.

"Jace?" banggit ko sa pangalan niya.

Narinig ko siyang tumawa nang mahina.

"Hindi ako si Jace. Ako si Jake Mortimer." Inilahad niya ang kamay niya sa akin para tulungan akong tumayo. Hindi naman ako umangal pa at tinanggap 'yon.

Ang lamig ng kamay niya. Saktong pagkatayo ko, may lumitaw na dalawang babae sa magkabila niya at ang isa pa sa kanila ay may masamang titig sa 'kin na para bang may nagawa akong kasalanan sa buhay niya.

Hindi pa nag-sink in sa utak ko kung paano sila nakapasok. Hindi ko naman narinig na may pumasok mula sa pinto. Maybe their body is that lightweight?

"Hello, Ate Velvet. Naaalala mo pa ba ako?" tanong ng isang babae sa may kaliwa ko. Maputla din ang balat niya. "Ako si Lily Mortimer, ang pinakabunso. We used to hang around when I was a kid!"

Napa-ahh nalang ako at binaling ang tingin sa isang babae sa kanan. Masama lang ang tingin niya at mas lalong sumama pa ngayon dahil nakataas na ang kilay niya.

"How dare you to--"

"SASHA!" saway ni Jake.

"Wait," pigil ko sa kanilang dalawa. "Sino si Jace? At bakit Jace ang pagpapakilala mo sa akin no'ng nagkita tayo?"

Hindi ako sure kung kahapon ba 'yon o what. But it doesn't matter, anyway. 

"Kambal ko si Jace. And I am Jake." Huminga siya nang malalim. "Dito ka lang sa kwarto na 'to. Lily, ikaw muna ang magbabantay sa kaniya."

Malapad na ngumiti ang babaeng si Lily tsaka ako nilapitan. "Salute, kuya. Ako ang magbabantay kay Ate."

Hindi ko alam kung giniginaw ba siya dahil ang lamig ng kamay niya. She's so pale, indeed. Wala ba siyang sakit? Or perhaps, wala ba silang sakit? Ang puputla nila.

"I can hear your thoughts, Ate. Wala kaming sakit."

Natigilan ako at napatingin sa katabi ko. Nakalabas na ang dalawa kanina kaya kami nalang ni Lily ang nandito. "What?"

Ngumiti lang siya saka umiling. "Wala. I guess you need some rest," tinaas niya ang kamay niya at kinumpas iyon sa akin.

Sa isang iglap, I just found myself outbalanced at hindi ko na alam ang nangyari.