“What?” gulat na tanong ko. Alam niya at kilala niya si Yulence? “Yulence Villagomeza, your ex-boyfriend and the bastard who tried to rape you. If not for Colton Mijares baka naisahan ka na ng animal na ‘yon.” galit na sabi ni Akiro. Hindi ko alam kung paano niya nalaman ang mga bagay na ito, pero ipagtataka ko pa ba ‘yon? Malawak ang koneksyon ni Aki at mabilis siya na makakakuha ng impormasyon lalo na at alam ko na may tauhan siya sa Pilipinas. Kaya niya nga rin naisipan na ro’n ako papuntahin nang tumakas ako. “Akiro.” bulong ko. Nakikita ko ang galit sa mata ni Akiro at ayaw ko na masira ang gabi na ito para sa pamilya namin. “I’m waiting for you to call me, Atasha. Nag-aantay ako na aminin mo sa akin ang kamuntikan mo na pagkapahamak pero hindi ‘yon nangyari. Kulang na lang ay lumipad ako papunta ng Pilipinas para ako mismo ang magsigurado na hindi ka malalapitan ng Villagomeza na ‘yon.” Nabawasan na ang galit sa boses niya at napalitan na ng pagtatampo. Naiintindihan ko ang
Naging maaliwalas at panatag ang buhay ko sa pagbabalik ko kasama ang aking pamilya. Ngayon ay narito ako sa hardin dahil nakaugalian ko na ang maglakad-lakad dito tuwing umaga. Mag-aapat na buwan na rin ang tiyan ko kaya medyo malaki na rin ito. Naupo ako para pagmasdan ang magandang tanawin. Ngayon ko lamang masasabi na nasisiyahan ako sa pamamalagi ko rito. Simula nang makabalik ako naging normal ang pamumuhay namin. Hindi na gaya ng dati na madami ang sinusunod na pamantayan. Ngayon ay malaya ako na nakakakilos ayon sa aking kagustuhan. Napabalik-tanaw na naman ako sa mga nangyari sa nakaraan. Ang araw na umalis ako at sinubukan na kalimutan ang lahat ng ito. Hindi ko masabi kung tama ang mga naging desisyon na ‘yon, pero ang alam ko marami ang nagbago ng dahil sa hakbang na ginawa ko. ---- “Good Morning, Princess Atasha!” nakangiti na bati ni Aldrick sa akin. Simula nang magkakilala kami ay madalas ang nagiging pagbisita niya rito sa palasyo. “Good Morning, Prince Aldrick.
“Aldrick!” Halata ang excitement sa boses ko kaya bigla siya na napatawa. Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa may noo, “What are you doing?” “Nothing, nag-iisip lang. Nagmumuni-muni, nagbabalik-tanaw sa nakaraan.” Pagkibit-balikat na sagot ko sa kan’ya. “I told you to stop thinking about the past, Tash. Don’t stress yourself with things that doesn’t matter anymore. The present is more important, lalo ka na and the babies. So bawal ka mai-stress okay?” Malapad na ngiti ang sinukli ko sa kan'ya. Sa muli na pagbabalik ko rito ay naging malapit kami ni Aldrick. Parati niya ako na pinupuntahan dito sa palasyo at minsan ay magkakasama kami nila Akiro na mamasyal lalo na at hindi sila abala sa komite. Dahil sa pagbubuntis ko hindi na muna ako pinayagan na maging bahagi ng komite at inaalala ng mga magulang ko na baka masyado ako na mapagod. “You brought the cake!” Masayang sabi ko pa sa kan'ya habang inabot ang cake na dala-dala niya. “Of course, request mo ‘yan, princess. But jus
“Fuck it, Kane! Ano ang ginagawa ng mga kontak mo? Bakit hanggang ngayon wala pa na balita kung nasa’n si Atasha? This is insane! Hindi puwede na basta na lang siya na maglaho.” Ito ang nanggagalaiti na sigaw ni Colton sa kan’yang opisina isang umaga. Kaharap niya ang dalawang matalik na kaibigan na wala siyang ginagawa kung hindi ang bungangaan araw-araw. Simula nang mawala si Atasha halos walong buwan na ang nakakaraan ay lalo na siya na naging bugnutin at masungit. “Ginawa na lahat ng private investigators ko ang lahat ng kaya nila, but up to this point ay wala talaga na makuha na trace. Lahat ng possible na kinaroroonan niya ay nauuwi sa dead-end. Parang may humaharang at ayaw talaga na ipaalam sa atin kung nasa’n siya.” sagot naman ni Kane. Ilang buwan na rin sila na naghahanap at ilang imbestigador na rin ang nakuha niya para hanapin si Atasha pero wala talaga makakita sa babae. “Baka naman ayaw magpahanap ni Atasha talaga? Maybe it’s best if you let go, Colt. Mahirap hanapin
Tanggap ko na nga ba si Aldrick sa buhay ko? Natigilan ako sa tanong na ‘yon ni Aki. Alam ko na espesyal sa akin si Aldrick ngayon pero ang nararamdaman ko ba sa kan’ya ay sapat na para makalimutan ko si Colton? Hindi ba isa na naman na pag-rebound ang gagawin ko kung sakali? “Atasha, don’t overthink things and don’t make everything too complicated. Sundin mo kung ano ang sinasabi niyan.” Sabay turo ni Aki sa bahagi ng puso ko. “I think so, Aki. I think I do.” “You think what?” Pareho kami na napalingon ni Akiro sa boses na ‘yon ni Aldrick. Bigla na naman ang pamumula ng pisngi ko dahil hindi ko alam kung saan parte ng pag-uusap namin ni Akiro ang narinig niya. “Sabi ni Tash ay tingin niya nagsinungaling ka na naman sa kan’ya kanina. Sorry, bro, ‘di mo sinabi na ang sabihin ko ay hapon pa ang meeting.” Napabuga ako ng hangin ng mabilis ako na saluhin ni Aki. “Ah, eh, Tash, I didn’t mean to, gusto ko lang talaga sumama sa –“ “I know. You don’t have to explain.” Masuyo ko siya na
“Cole and Ashi! Nandito na ang tito ninong.” Ito ang bungad ni Akiro pagpasok sa kuwarto ng kambal. Kasunod niya ang ilan sa mga katulong na may mga bitbit na mga supot ng iba’t-ibang klase ng laruan. “Aki! Ano na naman ‘yan?” Naiinis na tanong ko sa kan'ya habang nakasimangot. “Toys!” “Yes, toys! Pero puwede na sila na magtayo ng sarili nila na toy store sa ginagawa mo.” “Ashi, Cole! tito daddy is here!” Sumunod na pumasok si Aldrick kasunod ang ilan sa mga bodyguards na mayro’n din bitbit na mga supot ng laruan. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. “What is this?!” sigaw ko sa dalawa. Sabay na napalingon sa akin sina Akiro at Aldrick. Bakas ang kaba sa mga mukha nila. “T-toys?!” kabado na sagot ni Aldrick. Pinanlakihan ko siya ng mata at ipinagkrus ang mga braso ko sa harap ng dibdib ko. “Alam ko na mga laruan ‘yan! Ang tinatanong ko ay ano ang ibig sabihin ng ganyan karami na mga laruan? Bakit halos binili ninyo na ang buong tindahan?” “Babe, ‘wag ka na magalit. Napadaan ka
“Hon, let’s go out for lunch.” Bungad ng babae na kakapasok lamang sa opisina ni Colton Mijares. Kasalukuyan siya na nasa pagpupulong kasama ang mga kaibigan nang dumating ang babae kaya napasimangot ang bilyonaryo. “Lia, why are you here? I told Lawrence no visitors allowed as we are in a meeting.” Inis na inis na turan naman ng masungit na CEO habang madilim ang pagkakatingin sa babae na pumasok. “Quit it, hon, I am not a visitor. I work here, remember? And most importantly, I am your girlfriend! And besides, sina Migs at Kane naman ang kausap mo. Kaya come on, let’s have lunch first. What is so important na hindi ka man lang makapag-lunch kasama ang girlfriend mo?” Lumapit si Lia sa kan’ya at dire-diretso na h*****k sa labi niya sa harap ng mga kaibigan. Kitang-kita ang pagkadismaya sa mga mukha ng dalawa sa ginawa ng babae. “Lia, it’s not even lunch break yet. And this is an important matter. Let’s just have dinner later okay?” Halata ang pigil na inis ni Colton sa babae. “Hm
Papunta na kami ngayon sa cathedral upang pormal na ipakilala ang kambal sa taong-bayan. At tulad ng ipinangako sa akin ni Akiro, triple ang seguridad na inihanda ni Nathan para sa amin na mag-iina. Dumagdag pa rito ang karagdagang palace guards mula sa Royal Laureus nila Aldrick. Kinakabahan pa rin ako dahil makalipas ang ilang taon ay muli ako na haharap sa maraming tao. Bukod pa roon ay ang pagpapakilala sa mga anak ko. Napukaw ang atensyon ko nang hawakan ni Aldrick ang mga kamay ko at malambing na ngumiti. “Everything okay, princess?” Tumango ako at nginitian din siya. Nasa kabilang sasakyan ang kambal kasabay si Akiro. Ang sabi ng security detail ay ihiwalay muna sa akin ang mga bata upang hind maging sa isang sasakyan lamang ang sentro kung sakali man na may magtatangka na gumawa ng hindi maganda sa amin. Pagdating sa cathedral ay marami na ang mga tao na nag-aabang. Pagkababa ni Aldrick ay sumunod ako na bumaba. Hindi magkamayaw ang mga tao sa pagsalubong sa amin. Inalalay
Maraming salamat po sa lahat ng mga nagbasa at tumangkilik sa istorya nina Colton Mijares at Atasha Altamirano-Mijares. Sana po ay nagustuhan ninyo ang kuwento nila. Sa mga umasa ng isang Aldrick sa buhay nila ay abangan po ninyo ang kuwento niya. Ang kuwento na siya naman ang bida at hindi na pang-second male lead lamang. Sana po ay suportahan ninyo rin ang iba pa na on-going stories ko sa GN: Elliot and Ariella - My back-up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Mikel and Tamara - Married to the Runaway Bride (Tagalog) Evan and Harper - The Rise of the Fallen Ex-Wife (Tagalog) Kenji and Reiko - Falling for the Replacement Mistress (Tagalog) Again, thank you for all your support. No words to express my gratitude to all of you. Hanggang sa susunod po na kuwento sana ay makasama ko pa kayo.
“Why are you staring at me, love?” Pupungas-pungas pa na tanong ni Atasha sa kan’yang asawa. Hindi namalayan ni Colton ang pagdilat ng asawa na si Atasha dahil masyado na natuon ang atensyon niya sa pagbabalik-tanaw niya sa naging love story nilang dalawa. Ang love story na hindi niya inakala na mapagtatagumpayan nila sa huli. Ngumiti siya at ginawaran ang asawa ng isang matamis na halik sa labi, "I’m just looking back at our love story. How far we’ve come along since that day that I saw you at the airport and met you in DU again." Namilog ang mga mata ni Atasha sa kan’yang sinabi. Hindi siya sigurado kung tama ba ang narinig niya sa sinabi ni Colton. “You saw me at the airport? Kailan mo ako nakita sa airport? Paano?” Napasimangot si Colton sa kaalaman na hindi man lamang talaga siya tumatak sa isipan ni Atasha. Siya lang yata talaga ang tanging babae na hindi naapektuhan ng kan’yang presensya. Is he that ordinary to her, kaya hindi man lamang nabighani si Atasha sa kan’ya? “Ibig
Darkness. I was consumed by total darkness at hindi ko alam kung makakaalis pa ako sa kadiliman na kinasasadlakan ko. Pinipilit ko na makaalpas kung saan lugar ako na naro’n pero may pumipigil sa akin. At kahit na anong pilit ko ay patuloy lamang ako na paikot-ikot sa madilim na lugar na ito. Ang sabi nila kapag oras mo na ay makakakita ka ng liwanag na gagabay sa’yo sa direksyon na patutunguhan mo, pero bakit sa akin ngayon ay walang kahit na anong liwanag? Wala akong maaninag na kahit na anong senyales ng buhay kung hindi ang patuloy na kadiliman lamang. I am lost and I am scared. Natatakot ako dahil hindi ko masilayan ang pamilya ko. Hindi ko makita si Atasha at ang kambal. Hindi ko maramdaman ang presensya ng babaeng mahal ko at ang mga anak ko. Is this the end? Hanggang dito na lamang ba ang buhay ko? Hanggang dito na lamang ba ang pakikipaglaban ko sa buhay? And because of the darkness, I found myself engulfed in it. Napapagod na ako na lumaban, napapagod na rin ako sa lahat.
Things were never easy dahil patuloy kami na sinusubok ng tadhan at ng pagkakataon. It’s as if the world is conniving against us. Pilit kami na pinagtatagpo pero pilit din kami na binibigyan ng rason upang magkahiwalay. But this time, we both stood with each other. Hindi na kami makakapayag na mawala at mahiwalay sa bawat isa lalo na at inuumpisahan na namin na buuin ang aming pamilya. At lahat ay gagawin namin para lamang makamit ang matagal na namin na pangarap na ito. And then another challenge came over us. Samantha Randal kidnapped our twins. At hindi ko alam kung ano ang gusto ko na gawin kay Samantha sa mga oras na iyon. She is Atasha's fucking bestfriend, but she is a traitor. “Colton.” “Fucking Samantha, Migs! Hindi ko alam kung bakit niya ginagawa ang mga bagay na ito, pero pagsisisihan niya ito for hurting Atasha this way.” galit na galit na turan ko kay Miguel. At sa mga oras na ito ay wala akong pakikinggan na eksplanasyon. No words of wisdom from Miguel can change th
“Ano? Sigurado ka ba sa mga plano mo na ito, Colton?” Naguguluhan na tanong sa akin ni Miguel na sigurado ako ay hindi sang-ayon sa mga plano ko. “Yes, I need to make a diversion, Migs, and Lia is the available option that I have. She likes me so everything will be easier at wala na rin magiging pagtatanong pa ang pamilya namin kung sakali.” “I’m not sure about this. Hindi ganito kadali mo lamang na malilinlang ang mag-ina na iyon. At higit sa lahat, are you sure about Lia Madrigal? Alam natin ang background ni Lia and it’s not good, Colton.” “I need to try, Migs. I need to try to get them away from planning something against Atasha. Alam ko na may kinalaman sila sa pagkawala niya at kailangan ko na patuloy na siguruhin ang kaligtasan niya.” “We’ve been trying to find evidence, Colton, pero hanggang ngayon ay wala tayong link na may kinalaman nga sila sa pagkawala ni Atasha. Hindi kaya sinadya ni Atasha na umalis?” “Why would you even say that? Everything is good between us at wal
“What I did is just a rebound sex! No strings attached. Huwag mo sabihin na you’re expecting something out of that? ‘Yan ba ang inaasahan mo sa mga babaeng napupulot mo sa bar gabi-gabi?” Those words coming from her totally destroyed me. Ang maalab na gabi na pinagsaluhan namin ay nauwi sa pagtatalo nang magising siya at mahimasmasan sa kalasingan. She thought that I always engaged in one-night stands, but I never did. Last night was the first, and she was my first. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa kan’ya lalo na at iniwan niya na lang ako ng basta-basta. And what’s worst? She never bothered to know who I am, wala siyang pakialam sa presensya ko sa kan’ya. I don’t matter to her, and it’s that simple for her to leave me after what happened. Tang-ina lang talaga na parang nagkabaligtad pa kami ng papel dahil ako pa ang nag-iisip dahil sa nangyari sa pagitan namin habang siya ay walang pakialam. Mas lalo ko siya na hindi makalimutan pagkatapos nang nangyari sa amin. How ca
I continued admiring her and loving her from afar. Kahit na ano ang gawin ko, Atasha Andres is clouding my mind. But I am a gentleman at marunong ako na tumanggap ng pagkatalo. Kaya kahit na masakit sa akin na kay Yulence siya napunta ay wala akong ginawa upang magkasira silang dalawa. Her happiness is my happiness even if it hurts me deep inside. “Tasha!” Gulat na gulat si Atasha habang naglalakad sa labas ng DU building nang marinig ang malakas na boses ni Yulence. Nasaktuhan ko ang paglabas niya kanina kaya naisipan ko na tingnan kung saan siya papunta dahil hindi ko nakita na sinundo siya ni Yulence. Sinadya ko na magtago upang hindi nila malaman ang presensya ko. “I have to go, Yulence.” Pilit niya na nilampasan si Yulence ngunit hinatak siya nito sa braso dahilan upang bumangga siya sa dibdib nito. Bumangon ang inis ko dahil sa nakita ko na marahas na pagtrato sa kan’ya ni Yulence. “We need to talk, Tash. Please talk to me.” Pagsusumamo ni Yulence. “Wala na tayong dapat p
“Hi Atasha!” Gulat na lumingon ang babae sa tumawag sa pangalan niya at paglingon niya ay sumilay ang pagkatamis-tamis na ngiti sa kan’yang labi. Huminto siya sa paglalakad at hinintay ang paglapit ng lalaki na tumawag sa kan’ya. May dala-dala na tsokolate ang lalaki na ngiting-ngiti rin na nakatunghay kay Atasha. Inabot niya kay Atasha ang bitbit niya kaya mabilis naman na pinamulahanan pa ng mukha si Atasha habang hiyang-hiya na nagpasalamat. “Thank you, Yulence. Para saan ba ang mga ito?” Hindi maalis-alis ang pagkakangiti sa mga labi niya habang titig na titig sa kanya si Yulence Villagomeza, my fucking step-brother. “I told you last time na liligawan kita, hindi ba? Don’t tell me na nakalimutan mo na kaagad.” Lalo na pinamulahanan ng mukha si Atasha Andres sa sinabi ni Yul pero hindi nawawala ang mga ngiti sa labi niya, “Let’s go and let’s have dinner at pagkatapos ay ihahatid na kita sa apartment mo.” Pagyaya pa ni Yulence sa kan’ya habang nakahawak ang mga kamay sa beywang ni
Mataman na pinagmamasdan ni Colton ang natutulog na asawa. Hindi pa rin siya makapaniwala na pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan nila ay asawa na niya ang babae na kan’yang pinapangarap. Hindi niya lubos maisip kung ano ang kabutihan na nagawa niya upang pagbigyan siya sa naging hiling niya na maging asawa ang babae na bumihag sa puso niya. Napangiti pa siya nang maalala kung gaano nila pinagsaluhan ang init ng kanilang pagmamahalan kagabi. Hinimas niya ang ulo ng tulog na tulog na asawa at muli na binalikan ang kanilang nakaraan. --- “Ouch!” Shit! Napatigil at napalingon ako nang marinig ang mahina na impit na boses na ‘yon ng isang babae. Dahil sa pagmamadali ko ay nabangga ko siya at nagsilaglagan ang mga gamit na dala-dala niya. Itinaas ko ang shades na suot-suot ko at inilagay iyon sa aking ulo at muli ako na napatingin sa babae na nakayuko na nagpupulot ng mga gamit na nalaglag. “I’m sorry, miss, hindi kita napansin. Are you alright?” Tanong ko pa pero ang aking atensyon ay