SUMABAY si Eleand sa almusal ni Navi at asawa nito. Nakilala niya si Nikola, ang dukesa ng Croea. Nakapaganda nitong diwata. Her complexion was fair and her hair was golden blonde. Kulay abo ang mata nito katulad ng asawa nito, at tsinita din.
“Sana maging masaya ang pananatili mo dito, Eleand.” magiliw na wika ni Nikola.
“Certainly, I will.” Ginantihan niya ng ngiti ang babae.
Pormal na nagsimula ang pag-aaral ni Eleand ng Gaoitherie. Dinala siya sa malaking library ng kastilyo ni Navi. Binigay nito ang aklat sa dapat niyang matutunan. Dalawang makapal na aklat ang mga iyon.
“Dito mo aralin ang lahat ng mahikang nakapaloob sa aklat. Sabihan mo lang ako kapag handa ka na. Titingnan ko kung hanggang saan ang kakayahan mo sa elemento ng hangin.”
“I’m a fast learner, don’t worry.”
“Mabuti naman.” Tinapik siya nito sa balikat bago s
SANAY na ang mata ni Eleand sa magagandang tanawin dito sa Erganiv pero napasinghap pa rin siya nang tumambad sa kanya ang templo ni Alva. It was a castle designed with bricks made of ruby. Ancient symbols glowing in red, and it was floating near the main door. Malamang isa iyong proteksyon sa templo. Hindi na siya nagtaka sa mataas na hagdanan bago marating ang malaking pinto na may anim na kawal na nakabantay. They were wearing a silver armor with crimson cloak.The gigantic trees around had a combination of red and yellow leaves. Malalaki ang mga bulaklak na parang sunflower pero kulay pula. Kitang-kita rin niya ang malaking ilog na kulay asul ang tubig. May isang kahoy sa hindi kalayuan ang nakaagaw ng atensyon niya, the leaves were yellow green and glowing. Literal na lumiliwanag iyon kaya kahit may distansya at kitang-kita niya.“That is the Nizu River, it stretches from Gwiazda passing here then to the Great Sea in Alsache.&rdqu
NANG pormal na magsimula ang kasiyahan ay naging abala si Alva sa pagsasayaw. Hindi niya naman ito pinakialaman dahil masaya naman siya sa mga pagkain na nakahain sa mesa. Pero lihim niyang pinag-aaralan ang itsura ng bawat diwatang nakikita niya. Ang iba ay pamilyar na sa kanya lalo na kapag taga-Noyuh.Ang iba ay ngayon lang din niya nakita kaya malamang galing ang iba sa Argia o kaya Gwiazda. He even saw shorter faeries, hanggang bewang lang niya. Pero ang mga taga-Alsache, katulad ni Winzi ay kulay puti ang buhok. Ang iba ay maputi ang kutis ang iba naman ay maitim.Hindi rin pinalampas ni Eleand ang hitsura ng ama ni Winzi. Itinago niya ang pagkagulat nang ipakilala ito dahil limang libong taon na ito pero hindi nalalayo ang tanda sa kanya. Pareho ni Winzi ang mata nito, it was glowing silver. Napaganda din ng asawa nitong si Lady Sereia, she may be old in age but she looks like in her late thirties. Wala din itulak-kabigin sa nakatatan
AGAD na umuwi sina Eleand at Alva pabalik sa templo ng taglagas. Malalim na ang gabi kaya dumeretso na siya sa kanyang silid. Mabuti na lang at wala namang naging gulo sa Alsache at nakauwi sila nang matiwasay.Tahimik niyang hinuhubad ang kanyang damit pang-itaas nang biglang sumulpot sa harapan niya si Alva.“Holy shit!” muntik na niya itong masuntok sa pagkagulat. Napatiim-bagang na lang siya nang makita ang pilyang ngiting nakaguhit sa labi nito.“Hey there!” anang babae na nakatingin sa kanyang matipunong dibdib.“What do you want?” Naikuyom niya ang kamao dahil sa pagpipigil sa sarili. No, he was not lusting over her. Kung tutuusin puwede niya naman itong pagbigyan dahil wala namang mawawala sa kanya. It was also thrilling since he had never experienced making love with a faerie. Pero may parte kasi sa pagkatao niya na nagsasabing mali iyon.“I want you to try me, tonight.&
ILANG ulit pang napamura si Eleand nang isandal niya ang likod sa malaking bato malapit sa ilog. Inulit niya ang mahikang ginawa niya kanina para sa sarili pero hindi na gumagana sa kanya. Maybe because he was too weak. Nasabi na iyon sa kanya ni Alva, that was the drawback for the magic of healing. Hind na niya iyon magagawa kapag hindi na kaya ng kanyang katawan.Ayaw niyang mag-panic dahil wala iyong maidudulot na mabuti. Kailangan niyang mag-isip ng paraan. He was calling his friends, but no one came. Baka may ibang inaasikaso ang mga ito na higit na importante kaysa sa kanya. There must be a way for him to survive.Patuloy ang pagdurugo ng kanyang sugat. His purple blood must be a part of the illusions. Fae blood was usually blue, having a red blood would mean a Commoner. Kapag hindi siya nakagawa ng paraan ay siguradong dito na siya tuluyang mamamatay.You need to shift.Narinig niya ang isang pamilyar na tinig s
NAKABALIK na si Eleand sa Gintong Palasyo matapos siyang bigyan ng basbas ni Alva na puwede na siyang makaalis sa Aderawiel. Halos hindi siya makapaniwala na nandoon na ulit siya sa Mirasaen. Niyakap niya si Nahil dahil matagal niya itong hindi nakita. Tinapik naman niya sa balikat si Zanti, medyo nag-alangan naman siyang batiin si Ahldrin kaya nginitian na lang niya ang heneral.“It’s nice to see you again.” masayang wika ni Nahil na gumanti ng yakap sa kanya.Paalis si Aserah patungo sa Argia nang dumating siya. Madalas na nakikipagpulong ang Pinuno ng Noyuh sa kabisera ng Erganiv dahil sa lumalalang kaguluhan.“Welcome back, Eleand.” Nakangiting bati ni Aserah.Yumuko naman siya sa diwatang pinuno. Tinggal niya ang suot na kuwintas at iniabot sa babae. Nagtataka itong kinuha iyon.“Maraming salamat sa amulet na ‘yan, pero hindi ko na kakailanganin ‘yan ngayon. I can shie
UNTI-UNTING iminulat ni Eleand ang mata hanggang sa mapagtantong nakagapos ang mga kamay at paa niya. It was a heavy iron chain glimmering in the dark. Ilang sandali pa ay biglang lumiwanag ang paligid. Wala din siyang damit pang-itaas. Tumambad sa kanyang harapan ang apat na kawal at isang lalaking nakasuot ng itim ng pulang kapa.“Sino ka? At bakit ka nangahas na pumasok sa Gwiazda?” mapanganib na tanong ng lalaking nakaitim.Hindi siya kumibo. Lihim niyang pinag-aralan ang mukha ng lalaking nagsasalita, siguradong isa itong mataas na uri ng diwata. Napansin niyang malaki ang pagkakahawig nito kay Ahldrin. Malamang ay kapamilya ito ng heneral.Pinilit niyang kumawala pero mahigpit ang pagkakagapos sa kanya. Kalmado naman siya at nag-iisip ng paraan para makatakas. Alam niyang hindi niya magagamit ang Vanire dahil hindi iyon gumagana kapag nakagapos siya sa isang bakal. Sa pag-aaral niya ng iba-ibang mahika, natutunan niy
BIGLANG nagmulat si Eleand ng mata. Hindi pamilyar sa kanya ang silid na kinaroroonan. Sigurado siyang wala sa isa sa apat na rehiyon ng Noyuh. The room was smaller, the paint was white, and the curtain was green. Nagulat pa siya nang makita ang iba-ibang aparatong nakakabit sa kanyang katawan.Teka, nasa hospital ba siya? Siguro nasa Argia siya dahil doon lang naman may mga modernong kagamitan katulad sa mundong pinanggalingan niya. Pero bakit naman siya dadalhin sa hospital kung puwede naman na pagalingin siya ng mahika?Weird. Marahas siyang nagbuntong-hinga. Lalo lang siyang naguluhan nang may pumasok na isang lalaki at babae sa kanyang kuwarto. Both were wearing laboratory gown! Mukhang pinaglalaruan siya ng kanyang imahinasyon. May doctor din ba sa Erganiv?Luh.“This is a miracle!” maluha-luhang sabi ng lalaking doctor matapos nitong i-check ang kanyang katawan pati ang mga aparatong nakakab
DUMATING si Ezekiel nang sumunod na araw. His youngest brother was doing well. Halos walang patid ang kanilang kuwentuhan nang makarating ito sa bahay. Hindi rin ito makapaniwala na nagkakausap na sila ngayon pagkatapos ng mahigit dalawang taon.“I’m planning to go with you, back in California.” wika ni Eleand sa bunsong kapatid. Kasalukuyan silang kumakain ng hapunan kasama ang kanilang ama at si Erone.“Are you sure? I will just be staying here for a week. Sa susunod na tatlong buwan pa ang sunod na schedule kong bumalik dito, for my painting exhibit in Manila.” Napatigil si Ezekiel sa pagsubo ng pagkain at idinagdag, “At para na rin sa kasal ni Kuya.”Tumango si Eleand. “Just a week? Why don’t you extend it.” suhestiyon niya.“Believe me, I really want to. But you know the news about the aircraft who crashed recently in Florida, ang insurance company natin ang