"Snow, tulong!" Emma called me in the morning, as it was Saturday and we are off from work.
"Ha? Ano yun?" Rubbing my sleepy eyes, I yawned. I really hate people calling me by the morning. Ang aga pa naman!"I have...a DATE!" Sigaw nya pa sa akin galing sa phone. I sat up straight, hitting my head on the headboard but that's not what I was worried about."A what?" I asked, "Can you repeat that again?""A date, Snow! And I'm having problems! Come over here ASAP! I need you! Hindi ko alam! I don't know what to dress and what makeup and-""Whoa there, Emma. Do you think I'm the best person to ask for that? Sino ba yang kadate mo? Let me know who the guy is before going-""It's Dax." She cut me off.Wait, narinig ko ba sya ng maayos? "Ha? Sino?"“Si Dax!”I scoffed. "Geez, I know that, but why?" The last time I checked, Emma, diba ayaw mo sa kanya? Hate mo sya?” Napatahimik sya.”Taking a deep breath, I said, "ExplaLeroy clapped his hands when everyone was already gathered here, "Now that we're complete, let's go guys," Ani pa ni Leroy, slinging his arms on Hannah’s shoulders.I could see Hannah tensing, her flushed cheeks suddenly turning redder, if that’s even possible.I saw Eion tensing up at what Leroy just did, "Don't touch my cousin, Leroy. Ingat ingat rin sa kamay." He said, scowling at him."Chill Eion, you remember why you're here right?" Natahimik si Eion and we walked towards the elevator. Pumunta pala kami rito pala manood sa sinehan ng pelikula. Kaming mga babae ang munili ng tickets while humiwalay ang mga lalaki para bumili ng pagkain namin. "Ba’t di mo sinabi sa akin na pupunta rin pala si Eion?"I glowered at Emma. She chuckled nervously, "Uhm let me explain Snow..."Hannah interjected."Let's have some fun, Snow. Chill lang tayo, andito kana rin naman. What's with the mood?" "Right, let's enjoy it!" Emma said and marched to Dax who was
He was still breathing heavily. Looking at him up close, I watched his chest rise up and down before pushing him away from me. Inirapan ko sya, standing up and dusting off any dirt on my clothes. He looked at me curiously, then looked around. "Tapos na ba ang movie?""Yes," I answered, diverting my gaze to him. "Kanina pa kita ginigising. Ang sarap ng tulog mo ata.""Oh." He said in realization. He brushed his pants and stood up, "Let's go then."“Why did you even grab me?” I said, referring to what he just did. “Nahulog tuloy ako, ang sakit sa likod nun.” “Sorry, that was just a reflex.” He said. Well, I have to believe him for that I guess. Or I would think that he was just teasing me. Nevermind that, nodding at him, he started to walk towards the exit at sinundan ko nalang sya.We finally left the cinema and got in the parking lot, as Dax told me where they would wait earlier."Oh finally, andyan na kayo. Kain tayo," pag imbita p
Ang saya saya ko at nakahinga ako ng maluwag nung hindi talaga binibring up ni Eion ang kiss namin….but keyword….almost... "I kissed you when I was drunk, didn't I?" That was the first thing I heard as soon as I answered Eion's call on a lovely Sunday morning. Wow. Ang random nyang magtawag at ang aga aga! I didn't respond to that, as I tried calming down the monkeys in my brain. Wow! Naalala nya. Wow! Note the sarcasm."I did, didn't I?" He asked again but I still didn't reply to him. I mean, what should I say? Bat ba nya naalala pa! He sighed, "I'll take that silence as a yes...though I thought it was my usual dream..."Napasigaw ako sa sinabi nya, "What is that usual dream, Eion?""You don't have to know." Sagot pa nya. "By the way, naalala ko ring may offer ka sakin at tinanggap ko…” I gulped, bat ba kinakabahan ako? But at the same time, curious that he’s bringing it up. "Uhm yes... But that was the drunk you. I mean, you regret that right?" I a
I glanced at Eion, who was still eating. "We are? May pupuntahan tayo?"Tumangi sya. Wow. Sya na pala ang nagkusang magschedule ng lakad ko.I sent him my plastic smile. "I'm not informed." What the hell is he saying? Is that what he really came here for? So he's still not giving up on Emma and Dax's date. "Diba sinabi kong di ako sasama?"Iniwan na kami ni mama at lumunta sya sa kusina habang si Nathan naman ay pinagmamasdan lang kami before tugging at Eion's shirt. "Can we play now, Eionnyy?" He said as he pouted. "You promised to play with me last time..pls? Laro tayo.”Eion patted him in the head and picked Nathan on his armpits. "Oh, lalaro tayo pagnaubos mo na ang pagkain mo.” That made Nathan gleamed excitedly. Inubos nya kaagad ang pagkain nya and Eion drank from the glass of water and stood up. "Thanks for the food, Aunt Eve. I love your cooking." He then turned to me, "We'll be leaving in twenty minutes. I'll wait for you. Go and get rea
Sinundan na namin sin Dax and Emma. Nang makarating na kami sa aming susunod na destinasyon, laking gulat ko ng biglang nawala sa tingin ko sina Emma. Susundan namin sila…diba? Asan na sila??Bigla akong nagpanic, pero nakita ko si Eion na sobrang chill lang. Pero bat kami nasa peryahan ngayon? "An amusement park?" I asked Eion, "Sigurado ka bang dito sila pumunta?” "I heard from Leroy last night." He replied, doing something with his phone. "So di kalang pala stalker, chismisa ka rin pala," I commented to which he just gave me a deadpan stare. Sa wakas, nakita ko na ring dumating sina Emma and Dax now arriving with Dax's car by the entrance. Bigla kaming nagpalayo para di kami mahalata. Eion got us two tickets and we now entered.The couple chose to ride childish and slow rides at first but after a while, they were on roller coasters. Nagpahinga ng saglit, and got on the stalls that gave stuffed toys as prizes.Ang rami pa nilang sinakyan na rid
Pumunta si Emma at Dax sa likod ng club at biglang humalik. I gasped in shock, looking at Eion for confirmation, to see if he saw the same but I didn’t have to ask him when I saw his widened eyes, just like mine, confirming it.OH MY GOODNESS! Ready to attack them, susugurin ko na sana si Dax pero bigla akong naawalan ng balanse. Good thing that Eion caught me before I even had the chance to land on the ground. Magkadikit ang mga mukha namin..at konting konti nalang ay malapit nang magkasbong ang mga labi namin, his breath fanning my face. He looked at me, looked at my lips, and gulped. Walang nagsalita sa amin ng ilang segundo, parehong gulat at kabado sa nangyayari. Hindi rin sya kumawala ng hawak sakin…But our moment was interrupted when I felt myself vomiting. I leaned into him, and wanted to go where the restroom is but it was too late.Nasuka na ako sa damit nya.Hindi mo na natandaan kung anong nangyari sunod, I was back at Eion's car with his jac
Napalunok ako sa sagot nya, kabadong kabado na ngayon.Mukhang aatakehin ata ako sa puso kapag nalaman kong may kahihiyan akong ginawa. If he's asking that..that means I really did something. Napamura nalang ako. "Can you tell me what happened?"Umiling sya. "No. Try to remember it." As he said that, he was looking at my motorbike that was parked in front of the shop beside his black SUV car.“It seems like it's that old now.." He commented.I was a bit offended but I just replied, "It was my dad’s motorbike. Sya nagturo sa akin pano magdrive nyan.” remembering about the past. Gosh, I really miss dad...Tumango lang sya, sensing my pain now as he tried to divert the attention, "Where're the keys?""Here," I said, showing him the keys. Grabbing it from my hand, he hopped on my motorbike and faced me, "Hop on." He said, motioning for me na para bang sya ang may ari nito. Pero dahil masunurin ako, sinunod ko nalang ang utos nya. Lumingon sya at nilagay ang hel
Turns out there were only a few scratches at wala namang malaking parte na nasira sa motor ko. Thank goodness. Eion called Leroy to get his car from the shop and take us home, putting my motorbike in his pick up. Nagpangako sya sakin na papalitan nya ang aking motor pero humindi na ako, since maliit lang naman ang sira ay kaya ko naman tong ayusin. Atsaka, ayaw kong magkaroong ng bago at itakwil to no. I really love that motorbike and it has sentimental value to me. It was from my dad, for goodness sake!Eion was too afraid to drive it again, or more like afraid of me. Pero laking taka ko nalang ng pagkalipas ng gabi, meron nang nakahintay na bagong motorbike sa labas ng bahay, greeting me. Bigla namang magpakita ang phone number ni Eion's sa cellphone ko at sinagot ko na to, "Don't bother screaming at me again because I replaced it now. Pinaayos ko na rin yung nasira ko. Did you like it?"Napakurap nalang ako, looking at the two motorbikes in front of ou
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga