We were in the living room, so awkward. Hindi naman ako parte sa pamilyang to pero bakit andito ako? Hindi kampante si Phoenix kung hindi ako kasama. I have no choice. I hold this family's fate. "Anak, salamat at binigyan mo kami ng chance." "Don't beat around the bush. Speak now. Sabihin nyo na kung ano ang gusto nyo king ayaw nyong lumayas naman ako." "Son, we want to apologize for everything we done. Nagising na kami. Hindi namin na realize na mali pala kami kaya patawad anak." "Oo anak. Sorry talga. Kaya please, sana mapatawad mo kami. Hindi ka namin pipilitin pero anak, namiss ka na namin. Please, umuwi ka na." "Yan lang ba? Sige, pwede na kayong umalis, may tatapusin pa akong trabaho." "Anak sana naman-" "Wag mo akong matawag tawag na anak dahil alam nating lahat na hindi nyo ako tinuring nyan dati. I was only your slave for your dignity. I was never your child to begin with." "Anak hindi ka namin pinalaki-" "Tama na! Ayoko na, please. Kung ano man ang nakain nyo para
The next morning, I woke up early to pack my belongings. I have to leave. No matter what, I really need to. I have to disregard what I said to Phoenix yesterday. I may have a choice not to follow his parents' command of me, but it's also my decision. Para rin to sayo, Phoenix. I hope you'll understand. I really want him and his parents to patch things up and to do that, this is the only way. And that is leaving him. I tried hard not to make a sound while carrying my bag but I stopped at the staircase as I saw Phoenixstanding at the bottom, holding a cup of coffee with his hand. "Where are you going?" He asked. Guess I don't have a choice but to lie. "Uuwi na ako." "Why?" He asked. "Kasi natapos na ang gawa ko dito. Hindi ako habangbuhay dito mag stay, Phoenix. May trabaho ako dun at hinahanap ako ng boss ko." I lied. "Alam ko, pero bakit ngayon?" "Kailangan ko nang umalis." "But you said that you won't leave me." "Yes. Pero may kailangan na akong aasikasuhin." "No." "Pwede
Hindi ko matuon ang pansin ko sa kabaong ni lolo. Nakatingin lang ako kay lola na nakatulala lang sa puntod ni lolo. "Bakit?" Tanong ko sa kanya. "Anong bakit, apo?" "Lola, wag ka na magmanhid manhid pa. Kinwento na sakin ni Lolo ang lahat." Ngumiti lang sya sakin. "Iba kasi pag mahal mo ang tao, apo. At mahal na mahal ko sya. Sobrang mahal na kaya kong tiisin lahat. Oo mahal nya ako, pero mas hihigit pa yun sa mahal nya sa babaeng yun. At kahit anong gwin ko, sya pa rin ang laman ng puso nya. Kaya Sereria, humanap ka ng mamahal sayo." Kung kanina ay hindi magawa ni lolang umiyak, ngayon ay hindi nya na napigilan ang pagpatak ng mga luha na umaagos sa mata nya. I hugged her tight. Hindi ko kailanman maiintindihan kung bakit may mga taong pipiliing masaktan at magsakripisyo, makasama lang ang mahal nila...kahit na nasasaktan pa sila. Sa tagal ng taong magkasama sila lolo at lola, halos di ko maisip na may nakaraang matagal nang nakabaon sa lupa ngunit di kailanman malilimutan. Ma
Maraming customer ang pumunta para magpagamot sa kanilang mga alaga kaya buong araw ako sa clinic at di man lang napansing gabi na pala. Tinanggal ko na ang mask sa mukha ko hinilot ang sentido sa ulo ko. Umupo ako sa swivel chair at napapikit nalang sa pagod. There were sudden footsteps in the background. I didn't bother to open my eyes thinking it was my secretary. After an hour, di ko namalayan na nakatulog pala ako at nagising nalang na naglalaway pa. There was a sound of a chair squeaking and I saw a man. "Awake already?" I jolted in surprise. "Sir?" I fixed myself and stood up. Nakakahiya. Nakita nya kaya ang laway ko? "Goodevening, Sereia." He smiled. "You seemed tired so I didn't bother waking you up. Sorry for that." I nodded. "It's okay Sir Theon. When did you return sir?" He was on a business trip. Why is he here? "Just call me like last time. Remove the sir." "Okay po, Theon." He smiled, satisfied. "Just an hour ago." He replied. He was holding a coffee, reading
My days passed by normally...though I admit parang may kulang. Phoenixdidn't visited me after that night. I mean that's fine. Hindi naman sya parte ng buhay ko at palagi nalang iniisip. I've had enough of him. Aaminin kong may kasalanan ako pero sana naman...nevermind. What's done is done. "You received them, right?" Nabigla ako kay Sir na nasa harapan ko ngayon. I cleared my throat. "I'm sorry sir but what?" "The flowers I gave you...have you received them?" "Oh, that...thanks Theon," I said. He smiled and walked back to his chair. I stared at the flowers placed on my table. He's been giving me flowers everyday, with notes. That was kind, yes. Pero hindi ako pinganak kahapon para hindi malaman anong kahulugan nito, considering the fact that he was courting me last time. And I though that would stop, that he would eventuallyget tired of me. Why did I even agree for him to court me. Yes, he's handsome. Caring. Understanding. But not my type, he's too serious especially work...Hi
Hindi ako makatulog. Palagi kong naiisip ang mukha ni sir. And that's a distraction for me. Nagkape nalang ako at nanood ng tv nang may kumatok. I gaped at what I saw. It was Phoenix. "Phoenix? Ba't andito ka?"Akala ko ba iniiwasan nya ako? "Ang kapal mo Sereia para magtanong na g hindi mo man lang masagot ang mga tanong ko." I was shaking. I sniffed, he's drunk. "Bakit hindi ka pumunta sa exhibit ko." "Bakit ka lasing?" Tanong ko. Pinapasok ko sya at pinaupo. Humiga sya at inalis ang sapatos at pumikit. Kumuha ako ng tubig at nilagay sa mesa sa harapan nya. Kailangan nya sigurong matulog. I let him... *** Kinabukasan ay nakita kong nakaupo lang sya sa sofa. Nang makita nya ako, umayos sya. "Thanks." He said. "No problem." "About last night, I'm sorry I was drunk." "Bat mo nalaman ang bahay ko?" "Secret." "Sige alis na ako." I hold his hand. "Don't." "Why?" "Yung..hangover mo." "Wala na. I'm okay. I still have a meeting." "Meeting? But why did you drink last nigh
**2 years later** Tanaw na tanaw ko ang ilang ektaryang lupain. I inhaled the fresh smell of air, closing my eyes and embraced the probinsya life. "Gusto mo ng merienda, apo?" Lola Nanding said to me. I smiled at her and politely shook my head no. She nodded and went back to cleaning. Nakakatuwa na malakas pa rin hanggang ngayon si Lola Nanding though minsan inaatake ng athritis nya, kaya nya pa rin naman. Naglaba nalang ako at sinampay ang mga damit. Napatingin ako sa puno ng mangga na nakatanim sa bakod. I went to it and got a stick to reach the mangoes. Hindi ko maabot kaya kumuha ako ng upuan at tumayo rito. Nang makakuha ako ng sampu ay bumaba na ako at nakita si Phoenixna nakatingin lang sakin ng masama. "What are you doing?" "Pumipitas ng mangga?" "Get down this instant." I wouldn't obey him if it wasnt for his glare at me today. Binababa ko ang mga manggang hawak ko. "Nakakain kana? Kamusta ang trabaho?" Pag-iiba ko pa. "Don't change the topic. Come here." I obliged and
"What's the deal with you?" hindi ko maiwasang tanungin siya habang nakatingin sa kanyang mapupungay na mga mata, "Hindi naman tayo, Eion.” Bigla siyang napahinto sa aking mga binitawang salita, na parang hindi makapaniwala. Oh his eyes. Alam niyang kahinaan ko ang kanyang berdeng mga mata kaya’t ganyan sya makatingin. Mistulang umiilaw ito kahit na sa dilim. “Kung tayo man.." he paused, his jaw clenched,"then am I allowed to be angry?" “No way, Eion. I told you, meron na akong iba. He treats me nice….” I said to him, wanting to add, "at mas mabait pa sya sayo ," but my voice wouldn't let me. "Then say you love me as well," tumikhim sya habang sumandal ng konti sa akin upang parehas na kami ng tangkad. The air feels different as the tension circulates throughout the room, engulfing and suffocating me.His deep voice was commanding, but there was a hint of weakness in it as if he was begging me to listen. He clasped both of his hands around my neck, upang pigilan ako sa pag alis.
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga