"You said you'd do anything I said last time, right?" Sagot nya pa. Blinking at him, I tried to recollect my memories, then remember them.
Oh right, nung gabi na nagmakaawa ako sa kanya na hindi ako tanggaling sa trabaho. I drew my gaze away from him. "I assumed you didn't agree? At nung oras na yun, umalis ako sa trabaho.”He paused typing as he raised his head and stared at me "But you're now employed in this store again. My shop. That is to say, I accepted your proposal."Napasinghap ako. "What? That agreement is not valid anymore, you hear me?" I clarified, breathing in and out to relax.Gosh, mainitin ang ulo ko ngayong araw at nagdagdag pa sya. Well, I’m aware that I have always been a bit short-tempered however, my hormones have been acting up ever since I met Eion the robot, and my forehead has started to develop more pimples.I let out a sigh. This is the result of dealing with guys like him for days on end.Kailangan ko ng apat na bakaStupid? Damn that. Ayoko talagang tawga nya sakin. "What robot?" I said, calling him with the nickname I made. Hindi na ako nag effort pa na ngumiti sa knaya, simply since his expression is expressionless, I feel like my fake cheerfulness can't handle it."My table got in a mess. Please clean it," He said in a monotone voice before leaving. I grab the cleaning towel and spray to do what he asked, before heading to his table."Bilis I have a lot more to do," utos nya pa at inagat ko labi ko sa inis. I scoffed at that. I faced him and mockingly smiled, "Of course, sir," With that, I started to pile the cups and tissues there, the strawberry pink ice cream was sprawled all over the table so just to mock him more. Dahan-dahan kong pinunasan ito, then turned to look at my back to catch a glimpse of him standing away from the table, clenching his fist and staring straight at me. Good. Naiinis na sya. Satisfied at his reaction, I finally finished the r
My mom? Kailan ba sinabi ni mama kay Eion? Lagi ba silang nagkakausap behind my back?"Hindi mo na kailangan pang alagaan ako, robot." I said, gustong-gusto nang umalis pero nagpursige pa sya, "Why do you keep on calling me that?"I crossed my arms in front of me, hawak-hawak ang aking backpack, "As I said, you're not even showing any emotion besides glaring and scowling that makes you unapproachable. Kaya bagay sayo ang nickname na yan."He just scoffed at that, tumingin sa daan at biglang iniba ang aming pinag-usapan, "It's dangerous at night." "I'll give you a ride."Dangerous? For all I know, siya ata yung delikado dito.Alam nyang hindi ako papayag dahil hindi man lang ako kumibo kaya napasinghap sya, "Fine. Freeze to death," He revved the engine making me rush to the car immediately, my body overriding all logic."Wait!"Sumigaw ako at bigla nyang pinaharurut ang sasakyan. I quickly slip into the passenger seat,
"Here," I said, handing a paper bag that has Eion's jacket to him in his office the moment I arrived before my shift. Emma was still here since it’s still her shirt. Nagising talaga ako ng maaga para labhan at ipatuyo ang jacket nya and got in the store again. Buti nalang maaraw ngayon at mabilis tong natuyo.He looked at me, then to the paper bag on my hands before asking, "What's that?""Uhmm… your jacket?" Did he forget about it soon? Tsk, hinahanap nya pa sa akin ito kahapon yapos ganito lang rin pala. "Keep it." He said, "I don't want it anymore."Hindi ko alam kung narinig ko sya ng maayos o baka may sira ang tenga ko. He even came back last night to get the jacket from me, right? And now that I am giving it to him, he doesn’t want it anymore. Ano ba tong robot na to! Nag effort pa akng gumising ng maaga!"Okay? Iwan ko lang to dito ah. Salamat ulit kagabi, Eion." I just left the paper bag by the door and returned to th
It has been days, at ang mga kaibigan ni Eion ay palaging nakatambay sa shop mula umaga hangggang hapon. Magdamag silang nakabantay dito. "Hey Snow!" Leroy booms as soon as he enters the shop. Yes, sa sobrang dalas nila dito ay alam na alam na nila ang pangalan ko. A few customers' heads turned around but returned to chattering with each other. "I'll have the same as usual," he said. I don't know how or when we really did get close enough to the point that he just barges in and yells my name loudly, but it’s fine for me, I guess. "Me too, the usual please, and her number of course." Dax winked, offering me a flirty smile at napasinghap ako. And I don't know how or when we really did we got close enough to the point that Dax just flirts at me so casually.Emma eyed me curiously as if to ask ‘what in the hell happened para maging close kayo bigla’. Honestly, Emma, hindi ko rin alam kung paano but I just mouthed a 'later' at bumalik na kung saa
Tiningnan ko ang cute na bata. So Caleb pala ang pangalan nya, “Yes.” Sagot ng bata habang dinidilaan ang kanyang ice cream na inorder. “Don’t do this next time. Aunt Anna is looking for you, she’s worried," he said coolly.“Kilala mo ang batang to?” I asked Eion, to which he ignored as he picked up the little kid in his arms. Now that they are both beside each other, I had a quick overlook. Pareha silang may berdeng mga mata, but their attitudes were miles apart. Now that I think about it, the little kid looks familiar. Oh right! He was one of the kids playing with Nathan at Tita Maggie's. Pinsan kaya sya ni Eion?"Girlfriend moba sya, Kuya Eion? She's very pretty," Caleb asked Eion. Ew, malapit na akong masuka nang marinig yun. Him? My boyfriend? I would rather date a real robot."No, he isn't.", "No, she isn't"Sabay naming sagot at biglang tiningnan ng masama ang isa’t isa. Caleb laughed at both of us and somehow
Whoa! I smell something fishy here, kailangan ko syang tanungin mamaya! Bumalik na kami ni Hannah galing sa garden, dala dala ang aming apple juice. "So, what's with you and Leroy?" bigla kong tanong mung kami nalang dalawa ang natira. Hannah almost chokes on her drink, blushing yet again before sya sumagot, "Oh, kaibigan ko lang yun.""Yeah, sure. I bet that's why you were blushing back then and even now."Her eyes widened at that and her hand shot up to her warm cheeks.Hah! Gotcha!"Ugh! Fine!" She groans when I perk an eyebrow at her silence. "I... kinda like... Leroy?"I punched the air in happiness, knowing that my guess was right. Tama talaga ako! Pwede na ba akong manghuhula? Turning to her, I asked further, "So kailan to nagsimula?""Um, maybe since last year, I'm not sure. That's when Eion brought them over to our house since Eion and I was pretty close back then. Dun ko sya nakilala..." She rambled.I see…"Di mo man lang sinabi sa akin…” I chided."Well, wala akong sinab
Napatingin ako sa likod ko. Ah, the robot, yet again with his criticism. Ano nanaman ba ang problema ng lalaking to ngayon? Pangit ba gising nya? Or baka naman wala nakakain ng kanyang gusto? Akala ko pa naman ay maayos na sya these past few days. Mali ata ak. Or was it one of his mood swings again? Whatever. I sighed, before retorting sassily, "Oh great. At ano pala ang magandang kulay na gusto niyo, mahal na prinsepe?""Blue." Eion the robot shrugged. “At bakit ka andito? You were sick yesterday.”“Gumaling naman ako ngayong araw. And you're an expert at picking colors, huh?" I asked, medyo naiinis na sa kanya.He scoffed, "I was just saying what I thought was best...""Then go ahead and tell it to Tita Maggie. My choice of color is just an opinion. You're making it a big deal." I scowled at him, "Oh wait, lahat ng bagay ay pinapalaki mo talaga.""Whatever," umiling nalang sya at tumingin kung san si Tita Maggie. “Alam mo, gusto ko panamna sanang pasalamatan ka dahil sa pagtulo
"Who's Emma?" Tanong pa ni Hannah habang papunta kami sa sasakyan ni Luke. Oh right, she hasn’t met Emma yet. This would be a great opportunity for them. Siguro I’ll make them friends too. "Oh, kaibigan ko sa trabaho." Sagot ko pa, getting into Luke's car as Dax, Leroy, and Eion got into his. I whispered to her when I was sure Luke was distracted while driving, "May crush si Dax dun kaya ganyan sya kaexcited.Hannah gave me a look, bago bumulong sakin, "Are you sure na hindi yun crush ni Leroy?" I shook my head in answer, “No, di sya bet ni Leroy, wag ka mag-alala.” Napasinghap sya sa kaba. The fact made me smile, even more so when we heard an excited cat-call from Dax as they sped away."Well, someone's excited," Hannah mutters incredulously."Yup," I replied, popping the p, both of us giggling softly as Luke followed them too at nasa likuran na nila kami. *******Nang makarating kami sa shop, I was surprised Dax waited for us, but I'm pretty sure Emma was more excited so when she
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga