Isinugod nila sa Medical Center ang kaniyang ama nang bigla itong bumagsak sa sahig at nahirapang huminga. Mabuti na lang at naroon ang driver at hardinero nila kaya may nakapagbuhat. Kung sila lang ng ina ay hindi nila kaya kahit tumulong pa sina Manang. Ayon sa doktor ay tumaas ang blood pressure nito. Mabuti na lamang at mild heart attack lang ang nangyari. Still, it's not a good thing. Aria felt bad for what happened to her father. Kung hindi dahil sa kaniya ay hindi ito aatakihin. Habang pinagmamasdan niya ang kaniyang ama na nagpapahinga sa makitid na kama ay hindi niya naiwasan na mapaluha. She felt such a failure. Kung kailan siya tumanda ay saka pa siyang naging disappointment sa mga magulang. As their only daughter, she strived to become the best in their eyes. Gusto niyang matuwa ang mga ito sa kaniy at ayaw niyang sakit ng ulo katulad ng iba niyang pinsan. "Anong iniiyak mo?" malamig na tanong ng kaniyang ina. Kapapasok lang nito sa silid na kinaroroonann ng kaniyang ama.
Hindi alam ni Aria kung paano palulubagin ang kalooban ng kaniyang ama at ina. Naiintindihan niya ang galit ng mga ito sa nangyari. But she needs them now more than ever— bakit siya itinataboy ng mga ito palayo imbes na unawain? "Dad, I know what I did and I am sorry. But can you please just—" "Narinig mo ang Daddy mo. Pack up and leave, Aria." Napahikbi si Aria pero tumango siya. "Sige po." She will give her parents a week, maybe two to change their minds. Mga apo nito ang dinadala niya. Hindi siya nito matitiis. And she is their only daughter. Pasasaan ba at lalambot rin ang mga ito. For the time being though, saan siya titira? Sa mga lola niya sa Batangas? But her job is here at sa gasolina pa lang ay talo na siya. She has to stay within the area. Paakyat na siya sa hagdan para mag-empake nang marinig niya ang boses ng kaniyang lola. "Nay, ano'ng ginagawa n'yo rito?" "Ibinalita sa amin ni Aria na inatake itong asawa mo. Narito kami para dumalaw kaya nagpadrive kami kay Rho
Wala na ang mga magulang niya nang lumabas siya ng silid. Gusto sana niyang magpaalam at mayakap ang mga ito bago siya umalis pero hindi siya nabigyan ng pagkakataon. Lumapit sa kaniya si Manang at naka-empake rin ito. "Manang, pasaan po kayo?" Aalis na rin ba ito sa bahay ng mga magulang niya? "Sasama ako sa 'yo, Aria. Hindi mo ako kailangang swelduhan. Basta may makakain ako na kahit ano at matutulugan ay ayos lang. Ang mahalaga, matulungan kita." Napahikbi si Aria sa sinabi nito. Manang devoted her whole life to their family at hindi na ito umalis sa kanila kahit may pagkakataon. Naalala niya noong inaaya ito ng kaibigan na magpunta sa Hong Kong. It was during Manang's prime but when Aria wailed like a baby, tumanggi si Manang at sinabi hindi siya kayang iwan. It's not true when they say blood is thicker than water. Aria thinks it depends on the person. It doesn't mean you have to be relatives to love and care for another. Minsan nga, kung sino pa ang hindi kadugo ay siyang k
After dinner, Aria drafted a resignation letter. Hindi niya kakayanin ang araw-araw na commute papunta sa trabaho. She would put herself and her babies in trouble if she's going to do that. Mag-aapply na lang siya rito sa Batangas at kung may opportunity sa ibang bansa kung saan magandang magpalaki ng mga anak ay susubok rin siya. Aria has savings but she's going to need for a lot of things. Hindi niya alam kung kakasya. Mahal ang caesarian section at baka i-require 'yon ng doktor kung sakali. Mabuti na 'yong handa. At kung hindi naman, at least may nakahanda pa rin na pera. She sent the letter after checking for errors. Wala naman siyang nakita. Aria turned on the TV and looked for a show to watch when she heard a knock. "Aria," tawag ng kaniyang lola sa kaniya. "La, pasok po kayo." Bumukas ang pinto at nang pumasok ang matanda ay dala nito ang isang basong gatas. "Fresh milk ito. Pinabili ko si Rhodora kanina. Maige ito sa pagbubuntis mo kaya uminom ka gabi-gabi." Napangiwi si A
Sa terrace tumambay si Aria bitbit ang laptop. Maghahanap siya ng mga work from home, at pati na rin trabaho na malapit lang dito sa bahay ng mga lola niya. She has to make a living. Ang tanong ay kung tatanggap ang mga ito ng buntis. She doesn't have much time. Three months at the most ang sabi ng kaniyang doktor. Dapat around that time ay relax na siya sa bahay. Sino naman ang maghahire ng empleyado na pang-tatlong buwan lang? "Tao po!" Nakatalikod si Aria sa karsada kaya hindi niya kita kung sino ang dumating. Nang lumingon siya ay isang matangkad na lalaki ang naroon. Nakasuot ito ng pantalon na maong at t-shirt na puti. Isang leather na flip flops ang suot sa paa. His hair is short at lean ang pangangatawan nito. "Yane?" kunot noong sambit nito ng pangalan. "Is that you?" "My name is Ariadne— not Yane. Do I know you?" Tumayo siya at lumapit dito. Tumawa ang lalaki. "Ganoon na ba ako ka-gwapo at hindi mo ako makilala?" Napangiwi si Aria. "Ben." Nanlaki ang mga mata niya.
You can trust me. Madaling sabihin, pero mahirap ibigay ang tiwala. Kapag nasira na, hindi na babalik katulad ng dati dahil may lamat na. With everything that happened with her lately, it thought her an important lesson. She learned that not everyone around you is true. Si Dahlia na lang na pinagkatiwalaan niya— ang best friend niya, ay nagawa siyang traydurin. Si Gary na binigyan niya ng pagkakataon na mahalin siya. And maybe her feelings for him weren't that deep, pero minahal rin niya ito. Kung hindi ay bakit siya masasaktan sa lahat ng nangyari? "At least think about it, Yane. Huwag ka munang tumanggi," dagdag ni Ben. Tumango siya at ngumiti. "Okay. I will think about it. When's the deadline?" Ben laughed. "I am here for three more weeks. May US visa ka ba?" Aria nodded. "Good. Then it will be easier to leave the country and we can process your working visa then. Or you can just marry me para mas mabilis." Pinandilatan niya ito at lalong lumakas ang tawa. "I'm kidding! Pinapat
Aria's grandparents were please to hear that Ben offered her a job. Si Aria na lang talaga ang hinihintay na magdesisyon kung tatanggapin ang trabaho o hindi. Ayaw niya sanang umalis na may samaan sila ng loob ng mga magulang niya pero anong magagawa niya kung ayaw siyang kausapin ng mga ito. Kahit alam niyang galit ang ina, nagsend ng text message si Aria bago matulog at sinabing maayos silang nakarating sa Batangas. Kaninang umaga ay ganoon rin ang ginawa niya. Pero walang natanggap na reply. Aria told herself that she will keep messaging her mother everyday kahit hindi ito sumagot sa mga mensahe niya. Kinukumusta niya rin ang ama, pero hindi siya makadirekta dahil baka bigla itong samaan ng lasa at atakihin uli. "Aria, ready ka na ba? Nandito na si Ben." Narinig ko ang tinig ni Manang sa labas ng pinto pagkatapos nitong kumatok. "Opo, Manang. Lalabas na po ako." Nang lumabas siya ng silid ay daig pa niya ang aattend ng prom dahil naroon si Rhodora, ang mga lolo niya at si Manan
Randall. May kung anong bumundol sa dibdib ni Aria nang marinig ang pangalan na 'yon. Minsan ay gusto niyang batukan ang sarili dahil marami siyang ininom nang gabing 'yo. Pati tuloy pangalan nang lalaking nakasiping niya ay hindi niya maalala ng husto. "Did you say Randall?" ulit ni Aria sa sinabi nito."Randall Cale Colton. Colton kasi 'yong unang asawa ni Tita Nora. I think her first husband died when the twins were only two. Mag-isa niyang pinalaki 'yong mga anak niya. Between the business and raising her babies, mahirap 'yon pero kinaya niya. She's truly admirable. Kaya hindi na rin ako nailang sa kaniya nang first time ko siyang makilala. Mabait talaga siya. She's nothing like those wicked stepmothers in fairytales." Nahihiya siyang magtanong tungkol kay Randall, but what she can do later at home is google him. Baka may picture ito online or social media account. Tanda niya ang mukha nito at kung ang Randall na stepbrother ni Ben at ang ama ng mga anak niya ay iisa, then at le
The love you take is equal to the love you make. Hindi ka dapat maghangad ng higit pa sa kaya mong ibigay. If you are meant to have it— it will be handed to you even without asking for it. Sa buhay, importante na matutong mahalin at pahalagahan ang pamilya, pagkakaibigan, at higit sa lahat— ang sarili. Dahlia learned it the hard way compared to others. Aria had it all and lost everything in just one night. Gary was weak and succumb to the call of the flesh. Randall played the field and the past caught up to him. Ariella was sick but refused to get help. And then there's Alicia, who loved her daughter dearly but was quick enough to turn her back when she gave her disappointment. The truth is, life is never going to be perfect and people will not always have what they want— and that's okay. Learn to be okay with it because there is always a reason behind it. Most often than not, if you are not given what you want, it is because you will given something better. Life is not a walk in
Humahangos na dumating si Dahlia sa hospital at kaagad na tinanong ang nurse kung nasaan ang asawa niya. Gary on the other hand was still in surgery. A few minutes later, dumating ang mga magulang ni Gary. Pugto ang mga mata ng ina nito at bakas ang pag-aalala sa mukha ng ama. Hindi pa rin nila alam ang buong pangyayari. All they have are bits and pieces of information from the police. They sat at the bench across from the operating room and waited for someone to come out. Tahimik na lumuluha si Dahlia. She is close to accepting defeat. Ang kaalaman na itinaya ni Gary ang buhay nito para kay Aria ay nagpapatunay na totoong mahal ng asawa niya ang dating girlfriend nito. It was painful. So painful that all these years, kasal na sila at nagkaanak ay hindi siya nagawang mahalin nito. Isang malaking sampal para sa kaniya 'yon at sapat para magising siya sa katotohanan na kahit ano'ng gawin niya, hindi niya mapapalitan si Aria sa puso nito. Her biggest mistake was betraying her friend and
One week later...The driver parked the car in front of the coffee shop. Naunang bumaba si Randall at inalalayan si Aria. She wanted a specific pastry kaya bago sila pumunta sa police station ay dumaan muna sila roon para bumili. Maayos na ang pakiramdam ni Randall at ang sumunod na check up ay walang naging problema. His wounds are healing nicely. Hindi magtatagal at gagaling rin ng tuluyan ang mga 'yon. "Can we eat outside for a bit? May oras pa naman at malapit na tayo sa police station," tanong ni Aria kay Randall nang maibigay ang order. "Sure. Let's stay here for a bit. Masarap?""Taste it. It's good." Aria's smiling kaya paniwalang paniwala naman si Randall na masarap nga. It turned out that it was very sour. May tamis rin pero napakaasim."M-Masarap nga." Pinigil ni Randall ang mapangiwi dahil ayaw niyang ma-offend ang asawa."Sabi ko sa 'yo e. Masarap talaga itong super lemon." Pinili nila ang pwesto sa may gilid. Nasa harap lang 'yon ng coffee shop at malapit sa sidewalk.
Naririndi na si Aria sa palitan ng salita ni Gary at Ariella. And they are starting to draw attention as well from the neighbours. It's a gated community with a nice neighbourhood. The visitors only need to present a valid identification and they can get in. If they look suspicious, the guard would call the owner of the house to validate the guest seeking entrance. Aria guessed Gary and Ariella didn't look suspicious so they let them through. "Can we please stop this? I don't know why the both of you are here but my husband just came home yesterday and we don't need this stress," wika ni Aria sa dalawa. Pinilit niyang magpakahinahon. The sun is getting hot and Aria wants to go inside the house too. Para matapos na lang ay aayusin niya ang pakikipagusap sa mga ito. "You don't need to see me. Si Randall ang gusto kong makausap." Iritable na si Ariella at pinagpapawisan na rin ito. Aria noticed the old car. Sigurado siyang hindi kay Gary 'yon. It must be Ariella's. "Ang loverboy mo na l
"YOU WILL NEVER BE WITH HER!" sigaw ni Dahlia. Nagising si Gary na pawis na pawis at parang umaalingawngaw pa rin ang boses ng asawa niya. It's not even six in the morning. Hanggang panaginip ay nadala niya ang huling sinabi sa kaniya ni Dahlia bago siya umalis. He is currently staying at his parents' home until he finds a new place. Balak niyang ibigay ang condo sa anak nila ni Dahlia. She would be the guardian of the child until such time. Hindi naman niya pwedeng paalisin ang mag-ina niya roon dahil walang uuwian si Dahlia. Her sister already sold their old house at bumili rin ito ng one bedroom condo. He's staying home today. Wala siyang ganang pumasok sa opisina. Simula nang maghire siya ng private investigator para kay Randall noon ay hindi na niya nasilip ang finances nila. He spent seventy thousand pesos to get information pero nauwi lang 'yon sa wala dahil alam na ni Aria ang lahat at tanggap nito ang nakaraan ni Randall. Ang akala niya ay magbabago pa ang isip nito kapag n
Na-discharge si Randall nang sumapit ang hapon. Additional tests were done and all returned normal so the doctor was comfortable to send him home. After three days ay babalik si Randall para sa check up. It helped that he was wearing a seatbelt then, but also— having a good vehicle helps. Kapag kasing-nipis ng lata ang body ng sasakyan, mas malala ang pinsala.“Daddy!” halos magkapababay na bati ni River at Willow sa ama. They truly missed him.“Careful with Daddy. He can’t lift yet so just hold his hand.” Nakinig naman ang kambal sa ina.Sinundo sila ng driver kanina sa hospital habang si Roxanne at Nora ay naiwan sa bahay para mag-asikaso sa pagdating nila. Nang makakain ng hapunan ay si Aria ang nag-intindi sa mga anak. Randall waited for the kids in bed and told them a bedtime story then kissed them goodnight. Masaya ang lahat na nakauwi na si Randall. Aria called her parents and told them as well pati na ang mga lola niya na walang tigil ang pagdarasal.They were already in bed
Roxanne didn’t leave until after dinner. Pinauwi niya ito para makapahinga at kagaya ng pinag-usapan nila ni Mama Nora, kung hindi pa gigising si Randall ay itatransfer na ito sa hospital sa Maynila. Hindi maiwasan ni Aria na isipin na baka may hindi nakita ang doktor kaya hindi pa rin nagigising si Randall. Aria already called the police and told them what happened with Ariella and Gary today. She is hoping it will help Randall’s case. Iimbitahan ng pulis ang dalawang binanggit niya para sa ilang katanungan. Naupo siya sa tabi ng kama ng asawa at hinaplos niya ang kamay nito. Inilapat niya ang pisngi roon at pumikit. When Randall wasn’t in her life before, mahirap pero kinaya niya. Pero nang iparanas nito kung paano siya mahalin, Aria didn’t want to spend another day without him in her life. She can’t imagine what her life is going to be like. “Baby, can you wake up now? Please.” Nangatal ang mga labi ni Aria at nagsimulang humikbi. "The children need you." Her voice broke. "I nee
“I—“Hindi pinatapos ni Aria si Gary sa sasabihin at mabilis siyang lumayo sa dating kasintahan. Fear crept up at kahit masama ang pakiramdam niya ay nilakasan niya ang loob. She went inside the car at halos hindi niya mapindot ang start button ng sasakyan sa nerbiyos. Ni-lock niya kaagad ang pinto for security.“Aria,” tawag nito sa pangalan niya nang makalapit. Kumatok ito sa bintana niya sa may driver’s side. “Ano’ng nangyayari sa ‘yo? Can we talk please? Ako na lang ang magmamaneho,” pakiusap nito. Hindi niya ito magawang tingnan. She focused on getting out of there. Kapag nagpilit ito ay tatawag siya ng pulis. He didn’t follow her home. Nang makarating siya sa bahay ay hindi muna siya bumaba ng sasakyan. Pinakalma ni Aria ang sarili at nang bumalik sa normal ang tibok ng puso niya, she got out of the car and went inside the house. Pinakiusapan niya ang kasambahay na kunin ang grocery sa trunk at dalhin sa kusina. Spending time with her kids for a bit calmed her nerves— only ge
Tumawag si Aria kay Manang para sa mga personal nilang gamit ni Randall na kakailanganin sa hospital. Hindi nagtagal at nadala ito sa kaniya ng isang kasambahay nila. Pinalitan niya ang blanket ni Randall ng mas malambot para maging komportable ito. She touched her arm and kissed it. As much as she wanted to kiss his cheek or lips, Aria was hesitant to do it. Baka masaktan niya ito. His skin looked so tender, and she has never seen her husband this fragile. Pinadalhan din siya ni Manang ng hapunan at ilang extra snacks including sandwiches kung sakaling magutom siya sa madaling araw. Pinilit niyang kumain para sa baby kahit na wala siyang panlasa. Aria held his hand and closed her eyes. Ipinagdasal niya ang kaligtasan ni Randall at nakiusap sa Panginoon na sana ay magising na ito. She stayed by his side a little longer and when she felt her legs being tired, saka lang siya lumipat sa sofa para itaas ang mga binti niya. Aria is taking care of herself and their unborn baby, and Randall