"No one has ever dared lie to me!" Nag-aapoy na aura ang nagpapahina sa tuhod ng babaeng patuloy ang pag-atras upang makalayo sa lalaking nagdadala ng takot sa kanyang buong kalamnan.
"Only you... did! Not once but twice! You think I'm going to forgive you, hmm?" Hinimas-himas niya ang mahabang latigo habang tinitingnan nang masama ang babaeng napupuno na nang takot ang mukha.
"I'm sorry, Brent, I-I didn't mean t—" Hindi na natapos ng babae ang pagpapaliwanag. Nahintakutan siya nang tumama ang likod niya sa pader at akma na siyang hahampasim ng lalaki. Napapikit ang kanyang mga mata, naghihintay na makaramdam ng hapdi ngunit lumipas na ang ilang segundo, wala pa ring kamay o latigo na dumapo sa kanyang katawan.
Nang sumilip siya ay nakita niya ang pagtitimpi sa mukha ng lalaki saka nito ibinaling ang galit sa pader. Ikinubli niya ang takot na mukha sa ibabaw ng kanang balikat habang patuloy na pinagsusuntok ng lalaking tinawag niyang Brent ang pader. Ano't siya ngayon ay nakakulong na sa nagngangalit na bisig nito.
Nang tumigil si Brent ay dumako ang titig ng babae sa kamao nitong namumula na. Nanginginig na ang kalamnan niya at hindi rin magawang ayusin ang kanyang pagkurap.
"Brent," sambit niya.
Biglang napatawa ang lalaki at nilamutak ang mukha. "What are you doing to me, Camila? What?" tanong niya. Hindi niya mawari kung bakit hindi niya kayang saktan si Camila gayong nagagawa niya naman ito noon sa ibang babae.
"Brent, I..." Hindi niya maituloy ang kan'yang sasabihin tila umaatras ang kan'yang dila. Hindi niya namalayang dumaloy na pala ang masaganang luha mula sa kan'yang mga mata.
Pinakipot ng lalaki ang pagitan ng mga mukha nila saka nagsalita sa gitna ng nagngangalit na mga ngipin, "How many times do I have to tell you never to shed tears in front of me? You can't buy me with it, Camila, so stop it!" sambit niya habang hinihimas ang mamasa-masang noo ng babae. Napakalapit niya kay Camila na halos malunok na nito ang amoy ng alcohol sa hininga ng lalaki.
May lambing man sa kan'yang kilos, namumutawi pa rin ang galit sa kan'yang mga mata.
"Brent, let's end it, please."
Panandaliang katahimikan ang bumalot sa paligid ng dalawa saka bigla siyang tinutukan ni Brent nang masamang tingin. Hindi makapaniwala ang lalaki na lalabas iyon sa bibig ni Camila.
"Ah, you want to end this so you can go back to him, hmm? Unfortunately, you already put yourself in this mess, you can't back out that easy."
"Brent, ple—"Hindi niya natuloy ang paki-usap nang biglang dakmain ng lalaki ang kan'yang labi. Napahawak ang mga kamay niya sa matikas na dibdib nito. Pilit niya itong itinutulak papalayo ngunit wala siyang sapat na pwersa para madaig ang lakas nito.
Pinaulanan siya ni Brent ng maiinit na halik na nagpahina sa kanya. Matamis ang pulahang labi nito at nakakahumaling ang amoy ng hininga, bagay na sa loob ng ilang buwan nilang pagsasama ay hindi niya napagtanto.
"I don't discard things I haven't fully used yet," sambit niya sa gitna ng kan'yang hingal na paghinga saka muling siniil ng halik si Camila.
"So don't think about saying that again. You’re mine…” sambit nito habang paisa-isang sugapang halik ang binibigay niya. “Because I'm not done with you yet,” pagpapatuloy pa niya saka muling siniil ng halik si Camila. "You're mine…because I say so."
Hindi man sang-ayon sa sinambit ng lalaki ay hindi na nagawang itulak pa ito ni Camila. Batid niyang sumusuko ng ang kan'yang systema at nasasanay na ito sa init na umaakyat sa kan'yang katawan kung kaya’y pinili niyang magpatalo at magpakatilunod sa nararamdaman.
Oo't malupit ang lalaking kan’yang pinakasalan at labis niya itong kinasusuklaman ngunit sadyang marupok ang puso niya at handang magpagapi sa kapusukan.
Bago paman lumalim ang kanilang pagpapalitan ng labi ay walang tigil na tunog ng cellphone ang naging dahilan upang maudlot ang kapusukang kanilang nasimulan. Mula ito sa cellphone ni Camila at sa screen nito ay bumungad ang pangalang Luigi.
Tinitigan ni Brent nang masama si Camila-na halos ma-estatwa na sa kanyang kinatatayuan- saka padabog na dinampot ang cellphone para sagutin. Bagamat pipindutin na sana niya ito ay biglang naputol ang tawag. Maya-maya pa’y may pumasok na voice mail mula pa rin kay Luigi.
[Camila, mahal kita. Alam kong mahal mo pa rin ako. Let's give our love another chance, please. Andito lang ako sa favorite spot natin, hihintayin kita.]
Tumagis ang panga ni Brent sa narinig at napakuyom ang palad sa pagtitimpi. Nanlilisik ang kan’yang mga mata at halos matupok na nito ang kanyang asawa.
"Panindigan mo ang pinasok mong kasal, Camila! You won't want my grandpa to know you're a fake Bride. You're dead before you knew," malamig niyang banta kay Camila saka lumabas at ibinalibag nang malakas ang pinto ng kanilang kwarto.
Nanginginig man sa takot ay sinundan siya ni Camila. “Brent, s-aan ka pupunta? A-anong binabalak mo?”
Natigilan si Brent sa paghakbang saka malamig na tinurang, “Lilinisin ang duming dinulot mo!”
Four months ago.“Ano ba kasi ang nagustuhan mo sa lalaking iyon?”Nakatalikod man sa kaibigan ay hindi masukat ang ngiti sa labi ni Camila. Mababakas ang kilig at saya sa kanyang tinig nang sagutin ang tanong ng kaibigan. "He's masculine, charming, witty, humorous, caring at syempre…mahal ako."“Mahal ka pero nakukuha kang ipagpalit sa iba," sabat ni Jessica na hindi natutuwa sa kabaliwan ng kaibigan. Umupo siya sa upuan na nasa gilid nito saka seryosong tiningnan ang kaibigan. "Camila, hindi ko alam kung bakit hindi ko makita ang mga katangiang ‘yan sa boyfriend mong wagas mo kung ibida."“Correction, it’s fiancé!” Camila flexed the silver wedding ring on her ring finger and disregarded the seriousness in her bestfriend's voice. “He is just not your type of guy but he sure has everything I wish for my dream guy,” depensa ni Camila habang pinapahiran ng puti ang asul na kalangitan sa canvas niya.Napabuntong-hininga naman si Jessica at pinuna na lang ang pinagkakaabalahan ng kaibigan.
Nakangiting hinahalo ni Camila ang dilaw at orange na pinta upang umayon sa nakikita niyang kulay ng kalangitan tsaka niya ito ipinahid sa patapos niya nang obra. Kay gandang pagmasdan. Kuhang-kuha niya ang katiwasayan ng mala-paraisong pantalan. Subalit sa isang iglap lamang, nagbago ang kanyang timpla. Nabitawan niya ang palete at brush na hawak niya dahilan upang sumaboy ang kulay nito sa buhangin. Kitang-kita sa balintataw ng kanyang mga mata ang anino ng dalawang taong naglalampungan. Tumagis ang kanyang panga nang makompirma ang pagkakakilanlan ng lalaking wagas makipaglandian na animo'y walang kasintahan. Walang duda, si Luigi iyon. Kumirot ang puso niya. Hindi niya alam kung matatawa o maiiyak sa sitwasyon niya. Ilang beses niya nang pinalampas ang ganitong pangyayari sa paniniwalang mahal siya ng nag-iisang lalaking binigyan niya ng lugar sa puso niya. Marahil ay tama nga ni Jessica. Once a cheater; always a cheater. Kinuha niya ang cellphone na nasa kanyang bulsa at dinia
Dahan-dahang bumakas ang malaking pinto kasabay ng pagtugtog ng malambing na plawta. Maya-maya pa'y lumitaw ang isang babaeng nakasuot ng magara at mahabang damit pangkasal. Hindi pa gaanong maaninag ang kanyang mukha dahil sa liwanag na nanggagaling sa labas."I swearby the moon and the stars in the skyAnd I swearlike the shadow that's by your side."Panimulang awit ng isang napakalambing na tinig.Lahat ng bisita ay nakatanaw lang sa babaeng nakatayo pa rin sa bulwagan, inaasahan ang paglapit upang mas matanaw pa nila nang malinaw ang mukha nitong natakpan ng puting veil.Nanghihina ang mga tuhod ng bride, hindi niya alam kung tama ba ang naging desisyon niya, kung makakatakas pa ba siya sa sakit, kung anong bukas ang naghihintay sa kanya pagkatapos ng araw na ito."I see the questions in your eyesI know what's weighing on your mind."Kumirot ang puso niya nang marinig ang lyrics ng kanta. Napangiti siya nang mapait.'Kung alam mo lang, Luigi, kung gaano ko pinangarap na maglakad
Dahan-dahang bumakas ang malaking pinto kasabay ng pagtugtog ng malambing na plawta. Maya-maya pa'y lumitaw ang isang babaeng nakasuot ng magara at mahabang damit pangkasal. Hindi pa gaanong maaninag ang kanyang mukha dahil sa liwanag na nanggagaling sa labas."I swear by the moon and the stars in the sky And I swear like the shadow that's by your side."Panimulang awit ng isang napakalambing na tinig.Lahat ng bisita ay nakatanaw lang sa babaeng nakatayo pa rin sa bulwagan, inaasahan ang paglapit upang mas matanaw pa nila nang malinaw ang mukha nitong natakpan ng puting veil.Nanghihina ang mga tuhod ng bride, hindi niya alam kung tama ba ang naging desisyon niya, kung makakatakas pa ba siya sa sakit, kung anong bukas ang naghihintay sa kanya pagkatapos ng araw na ito."I see the questions in your eyesI know what's weighing on your mind."Kumirot a
Camila wakes at the comfort of a soft king-sized bed. Nilibot niya ang paningin at napansing nasa isang malaking room siya na napipintahan ng pulos puti. Natanaw naman niya mula sa tinted glass window na naghari na pala ang gabi. Inalala niya ang nangyari at kung paano siya napadpad sa kung nasaan man siya ngunit ang huling alaalang nahugot niya ay nang nanlabo ang kanyang paningin ng akma na siyang hahalikan ng lalaking pinakasalan niya. "Shocks!" Tinakpan niya ang kanyang buong mukha at halos masabunutan na rin ang sarili nang ma-realize ang nangyari. "Regretting what you did to me in the aisle, hmmm?" Isang baritonong boses ang nagpabukas ng mata ni Camila. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang half-naked at kumpol-kumpol na muscles sa gitnang bahagi ng balingkinitang katawan ng isang lalaki. Mukhang kagagaling lang nito sa shower room dahil mamasa-masa pa rin ang expose niyang katawan. Naglakad ito papunta sa nakatangang asawa. Hindi malaman n
Masarap na amoy ng pagkain ang nalanghap ni Brent pagkababa niya ng hagdan. Malayo pa ma'y natanaw niya ang asawang busy sa kusina. Nakatali ang buhok nito sa burdadong manipis na kulay abong panyo. Tumigil muna siya upang pagmasdan ang babae. Maganda ang suntanned na kutis ng balat, at mukhang malambot ang caramel-colored na buhok nitong may pagkakulot ang bandang dulo. Katamtaman ang pangangatawan nito, hindi maituturing na payat pero hindi rin naman mataba.Natigilan si Brent sa pag-oobserba nang mapansin siya ni Camila."B-brent, I cooked breakfast for you," sabi nito na halatang hindi komportableng makita siya. "S-sit here. I'll serve you food," dagdag pa niya at in-offer ang upuan.Napatunganga siya sa kinikilos ng asawa. Ang Lilybell na nakilala niya noon ay hindi maitago ang galit sa kanya. Paano ba naman'y pinagtri-trip-an niya ito lagi noon. Ngunit dekada na rin naman ang lumipas at marahil ay nakalimutan na ni Lilybell ang pinaggagawa niya.
Dumako ang mugtong mga mata ni Camila sa orasan. Halos sa pag-iyak at pagpapahid lang ng mga luha umikot ang buong araw niya. Isang bagay na iniiwasan niyang mangyari ay ang mag-isa dahil mas lalo siyang nalulunod sa lungkot at sakit.Maghahating-gabi na pero wala pa rin ang kan'yang asawa. Matapos nitong maligo ay umalis ito ng hindi manlang sa kanya nagpaalam.May pag-aalalang biglang bumalot sa kanya. Marahil dahil sa inasal niya kanina ay naisipan na nitong 'wag na lang umuwi sa kanila, baka maisipan nitong makipaghiwalay agad sa kanya.Ilang oras pa ang nakalipas at may bumusina na sa gate nila. Naalimpungatan siya mula sa saglit na pagkakaidlip sa sofa pero agad naman siyang bumangon upang kompirmahin kung si Brent na ba iyon.Nang bumukas ang pinto ng kotse ay una niyang nakita ang isang pamilyar na lalaki. Dinukot niya sa isip ang ala-ala kung saan niya possibleng nakita ito at napagtanto niyang isa ito sa
Dalawang linggo na ang lumipas mula nang ikasal sila. Tuloy pa rin ang pagpapanggap ni Camilang maging mabuting maybahay at pakisamahan ang asawang madalas gabi na umuwi at animo'y binata kung kumilos. Naging matigas ang puso nito mula ng huling encounter nila pero may mga pagkakataong pinagkakatuwaan siya nito.Sabado, maagang nagising si Camila para maghanda ng makakain nila pero mag-aalas-otso na nang umaga ay mahimbing pa rin ang tulog ng kan'yang asawa.Sa pagkabagot ay minabuti niya na lang na libutin ang kabuuan ng kanilang bahay. Sa likod nito'y mayroong malawak na espasyong maaring gawing hardin. Ginala niya ang sarili sa kabuuan nito hanggang sa matigilan siya sa harap ng payat na punong sa tantiya niya ay ilang buwang tanim pa lamang. Sumilay ang ngiti sa labi niya dahil sa ideya at imaheng pumasok sa isip. Kung aayusin at dadagdagan niya ng mga tanim ang espasyong ito ay tiyak na gaganda ito. Sumilay ang ngiti sa labi niya sapagkat mayroon na si
Tulalang naglalakad si Camila sa gilid ng kalye habang iniisip ang mga sinabi ng kapatid ni Brent. Alam niya na ngayon ang dahilan kung bakit pumayag si Brent na maikasal. Pareho lang naman silang pinapakinabangan ang isa't-isa. Si Camila, upang maipagamot ang kan'yang ama at mailayo ang sarili sa manloloko niyang ex at si Brent naman ay para matupad ang pangarap na posisyon sa kompanya.Thinking of the possible consequence if she won't appear in the event knowing that Brent's grandfather is anticipating her presence, napahinto siya at napatingin pabalik sa venue. Hindi pa naman siya nakakalayo, kaya pa niyang bumalik pero ang suot niyang damit ang nagbigay sa kanya ng alinlangan.Suddenly, her peripheral vision caught sight of an artist working his hands on a beautiful canvas, an idea crossed her mind. She rushed to ask for some paints and brushes in exchange for a little cash she had on her pocket. The artist was hesitant at first but seeing hope sparkling in C
Dalawang linggo na ang lumipas mula nang ikasal sila. Tuloy pa rin ang pagpapanggap ni Camilang maging mabuting maybahay at pakisamahan ang asawang madalas gabi na umuwi at animo'y binata kung kumilos. Naging matigas ang puso nito mula ng huling encounter nila pero may mga pagkakataong pinagkakatuwaan siya nito.Sabado, maagang nagising si Camila para maghanda ng makakain nila pero mag-aalas-otso na nang umaga ay mahimbing pa rin ang tulog ng kan'yang asawa.Sa pagkabagot ay minabuti niya na lang na libutin ang kabuuan ng kanilang bahay. Sa likod nito'y mayroong malawak na espasyong maaring gawing hardin. Ginala niya ang sarili sa kabuuan nito hanggang sa matigilan siya sa harap ng payat na punong sa tantiya niya ay ilang buwang tanim pa lamang. Sumilay ang ngiti sa labi niya dahil sa ideya at imaheng pumasok sa isip. Kung aayusin at dadagdagan niya ng mga tanim ang espasyong ito ay tiyak na gaganda ito. Sumilay ang ngiti sa labi niya sapagkat mayroon na si
Dumako ang mugtong mga mata ni Camila sa orasan. Halos sa pag-iyak at pagpapahid lang ng mga luha umikot ang buong araw niya. Isang bagay na iniiwasan niyang mangyari ay ang mag-isa dahil mas lalo siyang nalulunod sa lungkot at sakit.Maghahating-gabi na pero wala pa rin ang kan'yang asawa. Matapos nitong maligo ay umalis ito ng hindi manlang sa kanya nagpaalam.May pag-aalalang biglang bumalot sa kanya. Marahil dahil sa inasal niya kanina ay naisipan na nitong 'wag na lang umuwi sa kanila, baka maisipan nitong makipaghiwalay agad sa kanya.Ilang oras pa ang nakalipas at may bumusina na sa gate nila. Naalimpungatan siya mula sa saglit na pagkakaidlip sa sofa pero agad naman siyang bumangon upang kompirmahin kung si Brent na ba iyon.Nang bumukas ang pinto ng kotse ay una niyang nakita ang isang pamilyar na lalaki. Dinukot niya sa isip ang ala-ala kung saan niya possibleng nakita ito at napagtanto niyang isa ito sa
Masarap na amoy ng pagkain ang nalanghap ni Brent pagkababa niya ng hagdan. Malayo pa ma'y natanaw niya ang asawang busy sa kusina. Nakatali ang buhok nito sa burdadong manipis na kulay abong panyo. Tumigil muna siya upang pagmasdan ang babae. Maganda ang suntanned na kutis ng balat, at mukhang malambot ang caramel-colored na buhok nitong may pagkakulot ang bandang dulo. Katamtaman ang pangangatawan nito, hindi maituturing na payat pero hindi rin naman mataba.Natigilan si Brent sa pag-oobserba nang mapansin siya ni Camila."B-brent, I cooked breakfast for you," sabi nito na halatang hindi komportableng makita siya. "S-sit here. I'll serve you food," dagdag pa niya at in-offer ang upuan.Napatunganga siya sa kinikilos ng asawa. Ang Lilybell na nakilala niya noon ay hindi maitago ang galit sa kanya. Paano ba naman'y pinagtri-trip-an niya ito lagi noon. Ngunit dekada na rin naman ang lumipas at marahil ay nakalimutan na ni Lilybell ang pinaggagawa niya.
Camila wakes at the comfort of a soft king-sized bed. Nilibot niya ang paningin at napansing nasa isang malaking room siya na napipintahan ng pulos puti. Natanaw naman niya mula sa tinted glass window na naghari na pala ang gabi. Inalala niya ang nangyari at kung paano siya napadpad sa kung nasaan man siya ngunit ang huling alaalang nahugot niya ay nang nanlabo ang kanyang paningin ng akma na siyang hahalikan ng lalaking pinakasalan niya. "Shocks!" Tinakpan niya ang kanyang buong mukha at halos masabunutan na rin ang sarili nang ma-realize ang nangyari. "Regretting what you did to me in the aisle, hmmm?" Isang baritonong boses ang nagpabukas ng mata ni Camila. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang half-naked at kumpol-kumpol na muscles sa gitnang bahagi ng balingkinitang katawan ng isang lalaki. Mukhang kagagaling lang nito sa shower room dahil mamasa-masa pa rin ang expose niyang katawan. Naglakad ito papunta sa nakatangang asawa. Hindi malaman n
Dahan-dahang bumakas ang malaking pinto kasabay ng pagtugtog ng malambing na plawta. Maya-maya pa'y lumitaw ang isang babaeng nakasuot ng magara at mahabang damit pangkasal. Hindi pa gaanong maaninag ang kanyang mukha dahil sa liwanag na nanggagaling sa labas."I swear by the moon and the stars in the sky And I swear like the shadow that's by your side."Panimulang awit ng isang napakalambing na tinig.Lahat ng bisita ay nakatanaw lang sa babaeng nakatayo pa rin sa bulwagan, inaasahan ang paglapit upang mas matanaw pa nila nang malinaw ang mukha nitong natakpan ng puting veil.Nanghihina ang mga tuhod ng bride, hindi niya alam kung tama ba ang naging desisyon niya, kung makakatakas pa ba siya sa sakit, kung anong bukas ang naghihintay sa kanya pagkatapos ng araw na ito."I see the questions in your eyesI know what's weighing on your mind."Kumirot a
Dahan-dahang bumakas ang malaking pinto kasabay ng pagtugtog ng malambing na plawta. Maya-maya pa'y lumitaw ang isang babaeng nakasuot ng magara at mahabang damit pangkasal. Hindi pa gaanong maaninag ang kanyang mukha dahil sa liwanag na nanggagaling sa labas."I swearby the moon and the stars in the skyAnd I swearlike the shadow that's by your side."Panimulang awit ng isang napakalambing na tinig.Lahat ng bisita ay nakatanaw lang sa babaeng nakatayo pa rin sa bulwagan, inaasahan ang paglapit upang mas matanaw pa nila nang malinaw ang mukha nitong natakpan ng puting veil.Nanghihina ang mga tuhod ng bride, hindi niya alam kung tama ba ang naging desisyon niya, kung makakatakas pa ba siya sa sakit, kung anong bukas ang naghihintay sa kanya pagkatapos ng araw na ito."I see the questions in your eyesI know what's weighing on your mind."Kumirot ang puso niya nang marinig ang lyrics ng kanta. Napangiti siya nang mapait.'Kung alam mo lang, Luigi, kung gaano ko pinangarap na maglakad
Nakangiting hinahalo ni Camila ang dilaw at orange na pinta upang umayon sa nakikita niyang kulay ng kalangitan tsaka niya ito ipinahid sa patapos niya nang obra. Kay gandang pagmasdan. Kuhang-kuha niya ang katiwasayan ng mala-paraisong pantalan. Subalit sa isang iglap lamang, nagbago ang kanyang timpla. Nabitawan niya ang palete at brush na hawak niya dahilan upang sumaboy ang kulay nito sa buhangin. Kitang-kita sa balintataw ng kanyang mga mata ang anino ng dalawang taong naglalampungan. Tumagis ang kanyang panga nang makompirma ang pagkakakilanlan ng lalaking wagas makipaglandian na animo'y walang kasintahan. Walang duda, si Luigi iyon. Kumirot ang puso niya. Hindi niya alam kung matatawa o maiiyak sa sitwasyon niya. Ilang beses niya nang pinalampas ang ganitong pangyayari sa paniniwalang mahal siya ng nag-iisang lalaking binigyan niya ng lugar sa puso niya. Marahil ay tama nga ni Jessica. Once a cheater; always a cheater. Kinuha niya ang cellphone na nasa kanyang bulsa at dinia
Four months ago.“Ano ba kasi ang nagustuhan mo sa lalaking iyon?”Nakatalikod man sa kaibigan ay hindi masukat ang ngiti sa labi ni Camila. Mababakas ang kilig at saya sa kanyang tinig nang sagutin ang tanong ng kaibigan. "He's masculine, charming, witty, humorous, caring at syempre…mahal ako."“Mahal ka pero nakukuha kang ipagpalit sa iba," sabat ni Jessica na hindi natutuwa sa kabaliwan ng kaibigan. Umupo siya sa upuan na nasa gilid nito saka seryosong tiningnan ang kaibigan. "Camila, hindi ko alam kung bakit hindi ko makita ang mga katangiang ‘yan sa boyfriend mong wagas mo kung ibida."“Correction, it’s fiancé!” Camila flexed the silver wedding ring on her ring finger and disregarded the seriousness in her bestfriend's voice. “He is just not your type of guy but he sure has everything I wish for my dream guy,” depensa ni Camila habang pinapahiran ng puti ang asul na kalangitan sa canvas niya.Napabuntong-hininga naman si Jessica at pinuna na lang ang pinagkakaabalahan ng kaibigan.