Chapter 2 : The Montreal University

Chapter 2 : [The Montreal University]

- 2 Days Later -

XJ's POV

Tingin sa kanan.

Tingin sa kaliwa.

"Arg!"

Kahit saan ako lumingon ay hindi ko mahanap ang sagot kung bakit nandito ako. It's been 2 days already simula nang dumating ako sa bahay na 'to. Bahay ng nag-iisang kamang-anak ng namayapa kong ina.

'Mom.'

Nakuyom ko ang kamao ko nang magsimulang bumalik lahat ang ala-ala ko sa kan'ya 13 years ago.

"Stop it!" ayoko nang maalala lahat ng 'yon.

'Teka, paanong nakilala ni uncle Julyo si Tito Toni? Ang pagtira ko dito? Ang pagpasok ko sa Montreal University? Hindi kaya may pinaplano s'ya?'

[knock! knock!]

Bumalik ako sa ulirat nang biglang may kumatok sa pinto.

"Come in."

Inuluwa nang pinto ang isang babaeng may payat at may maliit na pangangatawan. She's also wearing a big and thick glasses.

"Hi Xyrine, ibibigay ko lang sana 'tong uniform mo para bukas," Ella said, my biological cousin.

"Ilapag mo na lang sa tabi," walang lingon kong sagot sa kan'ya.

Napalingon ako ulit sa kan'ya ng ilang minuto na ang lumilipas ay hindi pa din s'ya umaalis. "May kailangan kaba?" walang expression kong tanong.

"Uhm, ano. Uhm," tila nauutal at kinakabahan n'yang usal.

Nagulat na lang ako nang bigla s'yang lumuhod sa harap ko. "Xyrine, pakiusap! Lumipat kana lang ng ibang University! piliin mo na ang lahat pero 'wag lang sa Montreal!" nakayuko at nag-mamakaawa n'yang saad.

Nagtaka ako sa kinilos at sinabi n'ya, ganun pa man ay masyado akong tinatamad para mang-usisa.

"Alam kong alam mong wala akong kinalaman sa pagapasok ko sa montreal," sa wakas ay lumabas sa bibig  ko ng ilang minuto na ay hindi pa din s'ya tumatayo.

"Naiintindihan ko," bakas sa boses n'ya ang disappointment, ganun pa man ay hindi pa din s'ya umaalis.

"May ipapakiusap sana ako sa 'yo." Tumingin s'ya sa sahig pagkaway kinagat n'ya ang dailiri n'ya na parang kinakabahan. "Pwede bang ipangako mo na kung meron ka mang malaman sa Montreal about sa'kin, 'wag na 'wag mo sasabihin kay daddy?"

Napatingin na ako ng seryuso sa kan'ya. Hindi ko alam kung bakit bakas ng takot ang muka n'ya, but whatever it is, wala akong balak sundin ang kung sino mang labas sa BBO.

Tumayo ako at lumapit sa kan'ya. "I don't take command from someone else, you can leave."

Nagtaka s'ya sa sinabi ko pero agad din s'yang tumayo. "Sorry, lalabas na ako." Nagmadali s'yang tumayo at lumabas.

Nang sa wakas ay katahimakan na lang ang bumabalot sa silid kung nasaan ako ay nadako ang tingin ko sa uniform na iniwan n'ya. It's a White top blouse with black coat and black skirt and yeah, necktie. Never in my wildest dream na magsusuot ako ng gan'tong klaseng bagay. Naiinis ako kaya tinapon ko sa trashcan 'yung uniform.

Nakatingin pa din ako sa kawalan nang maalala ko ang sinabi n'ya.

"Whats with her? What's with Montreal University?"

[KRING! KRING!]

Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang alarm clock na nasa tabi ng kama ko.

Nang tumingin ako sa alarm clock na nasa side table ay Alas onse na. Napasobra ata pag-iisip ko kagabi kaya tinanghali ako ng gising.

Pagbangon ko ay naligo na ako agad at nagbihis. Nasa trashcan na 'yung uniform na inabot sa'kin ni Ella kagabi kaya nag black shirt, pants, at black cap na lang ako. Palabas na sana na ako nang may mahagip ang paningin ko na isang note sa side table.

"Good morning, Xyrine. Uhm I just want to say na please please please wear your uniform—"

Napatingin ako sa sarili ko. Napaismid na lang ako sa nabasa ko. "Well, nakabihis na ako."

"— and please please, 'Wag na 'wag mo 'ko lalapitan sa school. Makita mo man ako, umiwas kana lang. Please!"

'Weird.'

   (Montreal University)

"Ah ma'am, hangang dito na lang po ako. Exclusive for student's vehicle lang po kasi 'yung parking lot sa loob," sambit ng grab driver na sinakyan ko.

"What?" Gusto ko mang mag-protesta ay wala na ako nagawa kung hindi bumaba at pagmasdan kung gaano kalayo pa ang kalsadang lalakarin ko.

'Hah. Crazy. Paano ba kasi ako napunta ako sa gan'tong sitwasyon? Paaano?!'

Bago pa kumulo ang dugo ko ay inumpisahan ko nang lakarin ang kalsada patungo sa Montreal. Ngunit nakakailang hakbang pa lang ako ng makarinig ako ng pumito sa'kin.

"Hoy, ineng! saan ka pupunta?"

"Papasok ako sa loob," tipid kong sagot.

Tinignan ako nito mulo ulo hangang paa na parang inuusisa n'ya kung sino ako, "Bawal pumasok ang outsider, Ineng."

'Ah sure.'

Hindi ko naman gusto pumasok sa loob. "Okay," sagot ko at akmang aalis na nang magsalita ulit s'ya.

"Sandali, ico-confirmed ko muna. Anong buong pangalan mo?"

"Xyrine Jean Guevara," pakli ko.

"Ah, hahaha! Nasa class A ka pala. Hindi mo sinasabi. Sige, makakapasok kana ma'am." Tila nag iba ang tono n'ya nang malaman n'yang class A ako.

"Okay," sagot ko na lang dahil wala na akong gana makipag-usap.  'At class A? Is that kind of VIP section?'

Pagkatapos ng ilang dekada ay nakapasok na din ako sa loob, dahil nagugutom na ako ay inuna kong hinanap 'yung cafeteria kesa sa admission office. Ngunit sa sobrang laki ng university na 'to ay hindi ko na alam kung saang direksyon ako pupunta.

Wala akong makitang estudyante kahit isa.

Normal ba 'to?

Ilang lakad pa ay may nakita na akong isang estudyante sa 'di kalayuan at nakatayo s'ya sa gitna ng field. 

Habang papalapit ay doon ko lang napansin na may nakasabit sa leeg nya na piraso ng sign board na nakasabit sa leeg n'ya.

"SPADE'S PROPERTY."

Ohhh.

Diko alam ang sasabihin ko o magiging reaction ko.

I've never been in university before. I have no idea kung normal lang ba ang gan'tong mga bagay sa mga university.

'But, is it normal to tagged someone as a their property?'

Napatitig ako sa kan'ya. Bukod sa ang payat n'ya at namumutla na s'ya, ay tagaktak na din ang pawis n'ya. Base sa itsura n'ya ay kanina pa s'ya nakatayo dito.

'Pathetic.'

Dahil sa gutom at kanina pa ako palakad lakad ay hindi ko na pinansin 'yung warning sign na nakasabit sa kan'ya at kinausap s'ya. "Hey, I think I'm lost. Alam mo ba kung saan ang cafeteria?" Tanong ko.

Tumingin muna s'ya sa kaliwa' t kanan n'ya bago s'ya humarap sa 'kin. Tila nagulantang pa s'ya nang marealized n'yang s'ya nga ang kinakaup ko. "Miss, hindi mo ba nababasa 'tong warning sign na nakasabit sa'kin?" kinakabahan n'yang tanong.

"Nabasa ko."

"Then why do you keep on asking?" He asked back in low tone.

Malapit na akong maubusan ng pansensya kaya walang ano ano ay hinila ko na s'ya.

"Miss, do you know what you are actually doing? You're putting both of us in danger!"

"Look, sobrang laki kasi netong university na 'to, so better if sasamahan mo na lang ako, saka pwede ba, tangalin mo nga 'yang tabla na nakasabit sa leeg mo!" pagkasabi ko n'un ay hinugot ko 'yung nasa leeg n'ya at hinagis 'yon sa kung saan.

"Waaah no!" dali dali n'yang kinuha ang placard at sinuot uli ito.

Napakunot na lang ako ng noo pero hinayaan ko na lang s'ya. Habang papalapit kami ng papalapit sa cafeteria ay padami na din ng padami  ang mga estudyanteng nakikita ko.

Medyo namangha pa ako sa nakita ko dahil sobrang laki din ng cafeteria. Sa sobrang mangha ko ay hindi ko na napansin na pinagtitinginan na pala kami.

"Miss, please stop doing this. Hindi mo alam kung anong pwedeng mangyari 'pag tinuloy mo pa 'to."

"Dun tayo sa dulo. Bakante," hindi ko pinansin ang sinabi n'ya saka ko s'ya hinila.

"Hindi mo kasi naiintindihan! I'm Spade's toy. Actually, not just me—dalawa kami! We are both on the hotlist. Pag nalaman ni Spade na may kumausap sa amin, pati ikaw mapapahamak! Kaya please, stop this!"

I get it somehow but I still don't GET it, or wala lang talaga akong oras intindihin ang sinasabi n'ya.

"So hindi lang ikaw ang may weird na placard sa leeg? So sino 'yung isa?" naiinip kong tanong.

Pasagot na sana s'ya ng biglang may umalingawngaw na sobrang lakas na boses sa buong cafeteria dahilan para mapatingin kaming lahat doon.

"Damn you! This is the last Chanel bag I had in the US. How dare you!" tila mapuputol na ang litid ng babaeng sumigaw

Hindi ko na sana papansinin pa ang mga nangyayari nang mapa-second look ako sa kan'ya. Nang matitigan ko s'ya ay s'ya ring pagbilis ng husto ng dibdib ko.

Hindi maari.

'Monique? Pero bakit.. Ah right!'

Napangisi ako ng mapakla nang marealized kong kay Xander Montreal nga pala 'tong school.

'What a sequence of events.'

"Be thankful. I borrowed you from Spade. You have the privilege to hang out with me yet this is all you gonna do? Are you fvcking stupid!?" Tila nababaliw na litanya ni Monique sa kung sino.

Shes still the crazy b*tch I know.

"S-sya 'yon."

"What?" baling ko sa katabi ko na ngayon ay nanginginig na.

"S'ya 'yung kasama ko!" sambit n'ya pa sabay turo dun sa babaeng sinisigawan ni Monique.

Napatingin ako sa tinuturo n'ya.

Muling bumilis ang pintig ng puso ko nang maaninag ko ang pamilyar na mukha ng babaeng tinutukoy n'ya.

"Ella?!"