Quiver "D-Dave, sa ibang restaurant na lang tayo kumain," kabadong sabi ko nang mabasa ang pangalan ng pinasukan namin. Magkasalubong ang kilay niyang tumingin sa akin. Nagtataka."Why? This resto seems nice—""Sa iba na lang Dave. H'wag na rito," pakiusap ko sabay lingon sa paligid.Malakas na kumakabog ang dibdib ko nang masaksihan ang ayos ng restaurant. Ang mga disenyo at ang logo na hindi ako puwedeng magkamali dahil ako ang gumawa no'n. "Let's just try here Fiona. We don't have much time anymore," aniya sabay silip sa relo. "I have my meeting 30 minutes from now," imporma niya.Napasinghap ako. Kung aalis pa kami masasayang ang minutong imamaneho niya. “May problema ba Fiona? Kakain lang naman tayo hindi tayo magtatagal. Pagkatapos ay ihahatid na kita sa tinutuluyan mo dahil bukas ka pa naman magsisimula bilang manager ng hotel,” dagdag niya.. Nakaramdam ako ng konsensiya dahil sa effort niyang maglaan ng oras para i-celebrate ang promotion ko.In the end, I do not have a c
Unexpected"Fiona…"Parang huminto ang paligid ko sa pag-ikot. At paulit-ulit na umalingawngaw ang kaniyang boses sa pandinig. Pinisil ko ang palad ko kung totoo ba itong nasa harapan ko pero nang nasaktan ay suminghap ako.I blinked so fast trying to figure out if I'm just hallucinating but I was not. It's real. He's real! I gulped as my tongue seemed to move back. I couldn't compose any single words while staring at him. Shocked. Akmang lalakihan niya ang pagkakabukas ng pinto nang nagsalita ako. "Sir," kaswal kong sabi.Natigilan siya at napatitig sa akin. Kunot ang noo. Ganoon pa rin ang mga matulis niyang mga mata, ngunit ang emosyon na nakaukit ay halo-halo."W-What can I do for you?" I'm trying not to stutter but I failed. My heart skipped a bit as I immediately avoided my gaze to him as soon as he spoke. "Fiel…"Napatungo ako kasabay ng mas lalo pang pagbugso nang nagwawalang kalamnan, nang muling marinig ang pangalang iyon na siya lamang ang tumatawag. Nahaluan ng mainit
BegNapaigtad ako gulat dahil sa sunod-sunod na katok ang naririnig ko. Napasulyap ako sa orasan sa phone ko nang nakitang mag-uumaga na pero gising pa rin ako.Masyado akong nalibang sa pag-sketch at halos matapos ko na ito. I sighed lazily as I stood up to open the door. Pero napahinto ako dahil sobrang aga pa kung sino man ang kumakatok. I was hesitant to open the door. Nahinto ako. Paano kung masamang tao? Pero imposible rin naman kasi wala pa namang nangyayari no’n. Nanatili lamang ako sa kinatatayuan ko hanggang sa makarinig ako nang pagkabasag ng bote kaya nataranta akong binuksan ang pinto at gano’n na lamang ang gulat ko sa nakita. Napatigil sa ere ang kamao niyang kakatok nang nakita ako. Napalunok ako at akmang isasarado ang pintuan nang mabilis niyang hinarang ang braso para hindi ko ito maisara.. Napasinghap ako."Anong ginagawa mo—""Bakit?""Please umalis ka na," pakiusap ko."Bakit Fiona?" ulit niya."Umalis ka na nga! Lasing ka!" sikmat ko."Anong nangyari… sa a
TalkNakatitig lamang ako sa kaniya habang magkaharap kaming nakaupo. Hindi ko rin alam anong pumasok sa isipan ko at napapayag niya akong makipag-usap sa kaniya kahit hindi naman kailangan.I don’t have a problem with them if they have a mutual feelings to each other. Kung ano man ang mayroon sa kanila. Pero hindi ko rin mapigilan ang masaktan sa mga nagdaang taon.Lalo pa’t itinatak ko na sa isipan ko ang mga nasaksihan noon. Na binigyan ko ng sariling kahulugan.“I only have 20 minutes. Pero kung ano man ang sasabihin mo-”“I-I’m sorry, Ma’am Fiona for trying to ruin you with sir Liam…” mababang boses niyang simula.Kahit na nagulat ay nagawa ko pang magpakawala nang mahinang tawa. Hindi ko inaasahan na ganoon ang ibubungad niya.Akala ko huhusgahan niya ako.“I tried to ruin you with sir Liam years ago," she said hesitantly. "I was blinded by the truth that even you were already engaged with sir Trevious, Liam is still into you...."Nangunot ang noo ko. "Anong ibig mong sabihin? P
ConfessionDire-diretso akong lumabas ng lobby at walang nasa isip kundi si Liam. Napatingin ako sa relo ko nang nakita ang oras. Tanghali na. Humuhugot ako ng hangin habang ipinagpatuloy ang paglalakad ng may biglang humawak sa braso ko."Fiona?"Lumingon ako sa likuran."Dave, may pupuntahan lang ako. Babalik din ako kaagad.""Where are you going?""Uh, b-basta babalik kaagad ako. May kailangan lang akong makausap."Napalunok ako nang napatingin sa labas ng lobby. Patuloy pa rin ang mga naglalabas-pasok na mga tenant."Ihahatid na kita Fiona. May pupuntahan din ako."Bumalik ang tingin ko sa kaniya."Hindi na, Dave. Kaya ko naman pumunta mag-isa," tanggi ko.But then he just chuckled. "Nah, I insisted, let's go," aniya sabay hila sa kamay ko palabas.Wala na rin akong nagawa kundi ang magpatangay sa kaniya. At segundo lang ang lumipas, namalayan ko na lamang ang sarili sa loob na ng kanyang sasakyan."Where are you going?"I glance in his direction in the driver's seat. He turned on
Tahanan“Liam…”“It’s too late to push me again, Fiel, because from now on I will hold you closer more than I could…” malat niyang bulong habang nakayakap sa akin.“B-But you’re planning to leave. Liam. And someone is waiting for you. We can’t be together anymore,” sabi ko at pumiyok pa ang boses. “But you are my someone that I am waiting for… please stop pushing me away, it won’t work anymore after what you confessed…”Napalunok ako. Napayuko ang ulo.“Hindi mo ako deserve Liam. P-Pagkatapos ng ginawa ko…”“I love you…”I gasped in mixed emotion hearing those words from him. But do I still deserve to be loved? I was so toxic back then. Ang bilis kong nagpadala sa mga nakita ko. I don’t think I deserve his love.“Marami pa diyan, Liam. Hindi ko makita ang sarili kong nababagay sa’yo-”“So much…” he cut me as I gazed up and turned around to him.Diretso kong sinalubong ang mapungay niyang mga mata. Sunod na umangat ang kamay niya at marahang pinalis ang luha sa’king mga mata habang n
Smile“Nay!” sigaw ko nang nakita si Aling Marites pag-akyat ko sa palapag.Mabilis siyang bumaling sa akin at agad na nanlaki ang mata sa gulat.“Fiona?”Napangiti akong lumapit sa ginang na sinalubong niya naman ako at diretsong niyakap.“Kumusta kayo ‘Nay?” tanong ko nang kumalas sa kaniya.Binitawan niya ang hawak na walis tambo at nahihiyang nagpunas ng pawis bago ako nilingon.“Ay, pasensiya kana anak. Pawisan ako tapos yumakap pa ako,” natatawang anito.“Okay lang po. Kumusta naman po kayo?” tanong ko sabay lingon sa likuran ko nang narinig ang yabag ni Liam.Dala-dala niya ang dalawang bag na pinagsidlan ng gamit ko. Ngumiti ako sa kaniya bago binalik ang mata sa ginang na nakatitig sa akin.“‘Nay?”“Pakiramdam ko nawalan ako ng anak nang umalis ka Fiona,” naluha ito bigla kaya napawi ang ngiti ko sa labi. “Masiyado akong napalapit sa’yong bata ka,” sabay tawa niya kaya nilapitan ko siya.Ganoon nga siguro kapag walang anak mabilis mapalapit ang loob sa iba. Napalapit na rin n
Warning:R-18Pleasure“Liam!” napasigaw ako sa gulat nang sabay kaming bumagsak sa malambot na kama pagkatapos magbanlaw mula sa pagkakaligo sa dagat. We were both naked. We were both in the state of being lustrous.Napasinghap ako nang bumagsak siya sa ibabaw ko. His hardly cock poked my belly. He’s already turned on. We are already turned on.Namungay ang mata kong tumingin sa kaniya. His narrowed dark eyes met mine with a mix of different emotions of melancholy, morose. My heart skipped a bit seeing all those plaintive sentiments.My hand tremblingly touched his face as I smiled. Gusto kong pawiin lahat ng lungkot sa mga mata niyang ako mismo ang naging dahilan.“My words are still not enough to remove all the pain I’d causes you Liam. I want to make you happy. I want to see your face smiling again…”“I miss you so much, Fiel,” putol niya sa’kin. “Stop blaming yourself. Ginusto ko ‘to simula pa lang at wala akong pinagsisisihan. Loving you might be painful but at the end still wo
Happy “Baby, come over here,” tawag ko sa kambal habang naglalaro sila ng card games sa living room. “Why mommy?” Vincent asked but he didn’t mind glancing in my direction. They just continued playing. “Can you taste Mommy's dish? I want to hear your comment,” I said while waiting for them to stand up. Sabay silang napalingon sa akin at parehong inilapag ang mga card games na hawak. Magkasabay din silang tumayo at patakbong lumapit sa akin na nasa bungad ng kusina. “What did you cook, Mom?” Vixon asked. Saglit ko pa silang pinakititigan at hindi maikakaila na halos nakuha nila lahat sa ama nila. Lalo na ang mga singkit nitong mga mata. They might twins but there are still some differeces in between them. Mas makapal ang kilay ni Vixon kumpara kay Vincent na panganay. Napapnsin ko rin madalas na mas tahimik ni Vixon lalo na kung nagtatampo ito kapag hindi napagbibigyan ang nais. And on my visioned, he looks more serious in some aspects. Unlike Vincent na halos napaka-jolly na
RingI’m amazed and felt ecstasy while eyeing the sunset. “This place is really amazing. The comforting ambiance won’t change, still refreshing and feeling serene,” I commented while slowly spreading my arms to welcome the cold air slapping my face. Dahan-dahang pumikit ang mga mata ko at dinama ang malamig na simoy ng hangin hanggang sa maramdaman ko ang mga brasong yumayapos sa aking baywang. I then heard him tenderly laughing. “The first time we went here you were not that happy,” he said.“No, I’m happy,” I pouted. “What I mean is, you are not that genuinely happy. But yeah, I’m glad that you were,” he chortled. Dahan-dahan bumaba ang kamay ko at ipinatong iyon ss kamay niyang nakayakapos sa akin. “Masaya naman ako no’n. Siguro naguguluhan pa ako kasi magulo talaga ang situwasyon natin kung paano tayo nag umpisa.”“Pero ngayon okay na. Everything is now cleared and enlightened. And I’m so proud of you for being a brave woman to face all those struggles. There are things tha
Peace“We didn't grow up with our real mother's side. Iba rin ang kinilala at kinalakihan naming magulang ni Gino. At kagaya mo hindi rin namin lubos maisip na hindi kami tunay na anak dahil hindi naman nagkulang si Mommy Vienna sa pag-aalaga sa amin,” pagsisimula niya sa kuwento.Pareho kaming nakadungaw sa ataol nang namapayapa naming tunay na ama. A-Ama… it was so painful that I didn't have a chance to talk to him even just a second. To hug him, kiss him for the last moment of his life.The only memories I have for him were that he wanted to reach out of my hands yet… It's too late.My chest is in pain right now and my heart shattered into tiny pieces and felt regretful. I felt useless as well.“Pero mas masuwerte pa rin kami kasi ilang taon naming nakasama si Daddy. He may not be the perfect example of father but he was trying his best to fulfill all his outcomings,” pagpapatuloy niya habang patuloy akong nakikinig.Palipat-lipat ang tingin ko sa ataol at kay Krizza. Magkatabi kam
Results“Mommy! Mommy!” halos maghesterikal na ako patakbo papasok sa loob ng hospital. “Nasaan si Mommy?!” hindi ko na napigilan ang mapasigaw sa labis na pag-aalala.“Fiona, calm down…”“How can I calm down? Si Mommy!”“Pero walang mangyayari kung-”“Hindi mo kasi naiintindihan Liam! Kritikal si Mommy! Kritikal!” napahagulgiol muli ako.“Please, calm down. Naiintindihan kita, iintindihin kita…” he whispered and hugged me.“S-Si Mommy… hindi ko kayang mawala siya…”“Hindi siya mawawala. Palaban si Tita ‘di ba? Nakayanan niya ang sakit niya noon kaya malalampasan niya ito…”I know his words trying to comfort me pero hindi ko magawang kumalma. Gusto kong makita si Mommy. Gusto ko siyang yakapin nang mahigpit.Gusto kong sabihin hindi ako galit sa kaniya na pinapatawad ko na siya… pero paano?She’s in the operating room.“Tita will survive, she’s a fighter right? Kakakayanin ‘to ni Tita…”“Bakit lagi na lang ganito ang nangyayari? Nalaman ko nga ang totoo pero nangyari naman ‘to…”Napat
RevelationHabang nakatanaw sa harapan sa dalawang taong kinakasal, all my attention is on Krizza. Since the day I met her, hindi na ako nilubayan ng ganitong pakiramdam.Yes, hindi lang kami magkahawig dahil magkamukhang-magkamukha kami kahit hindi namin kilala at isa’t-isa.Kung walang kulay ang buhok ko, mapagkakamalan talaga na iisa lang kami. My heartfelt heavy yet happy. I don’t know what’s on me but it feels like I found something missing in the half part of my existence.My eyes travelled to his brother, Gino. He looks like a hard man in physical appearance and he has a tan skin. Hindi ko maisip na kambal siya ni Krizza dahil sa kulay ng balat palang ay magkaiba na.“You okay?” puna ni Liam.Nang lingunin ko siya ay doon ko lang namalayan na halos dumiin na ang pagkakahawak ko sa kaniya.“W-What do you think about me and Krizza?” tanong ko sa kaniya.His brows furrowed.“Well, you guys maybe really look alike but still different,” he chuckled. “Mas maganda ka pa rin sa mga mat
Someone“Ah!”“Ma'am, isa pa po, malapit na.”“Oh, God! Please don't make it hard for her!” I could hear Liam's voice outside the room seem hysterical. “D-Don't hurt her…”Tagaktak ang pawis sa noo ko, hirap-hirap na ako. I am almost losing my breath but I have to do it.Napahawak ako nang mahigpit sa matress ng kama at buong lakas na umere kahit na parang hinugot na lahat ng lakas ko.“Ahhh!” buong lakas kong sigaw.At sa muling pag-ere ko ay kasabay nito ang malakas na iyak ng bata. Nanghihina ko iyong sinulyapan at parang napawi ang sakit nang nakita ang paslit.I was about to touch the baby when I heard a female voice.“Mrs. may isa pa,” anito.Muli akong humugot ng lakas at muling ynere ng malakas sa abot ng aking makakaya hanggang sa muli kong marinig ang iyak nito.Bumagsak ang luha sa mga mata ko nang narinig at nakikita ang nagsasabay nilang pag-iyak.Malakas na bumukas ang pinto.“What happened now— oh..” Liam's reaction is priceless when I glance at him.The nurses put my b
Mood“Mom, you can stay with us. Wala namang problema kay Liam. Kailangan pa kitang obserbahan,” pangungulit ko.“Fiona, you already took care of me and I appreciate it so much. Despite what I have done, you never left me. And I am already happy with it.”I stared at her intently. “Mommy…”“I’ll stay here in New York. If you want to go back to the Philippines there’s no problem with me. Basta kumustahin n’yo pa rin ako ah?”“Puwede ka naman sumama sa amin, Mom. Mas maganda ‘yon para mabantayan kita,” pangungumbinsi ko ngunit patuloy ang pagtanggi niya sa amin.“Buhay n’yong mag-asawa iyan, Fiona. Labas na ako sa buhay ninyo. Pero kung kailangan n’yo ako, anytime puwede ninyo akong tawagan,” buong loob na sinabi niya.“Tita, you can come with us. Isn’t that good if you’ll be with your daughter?” Liam's voice tried to convince my mother. “She’s pregnant and needs her mother’s assistance.”“You can do it, Liam. Alam kong hindi mo papabayaan ang anak ko.”“Mommy…”Mahina siyang tumawa at
FreeMy stomach is prickling right now so I immediately stood up. I felt irritated without reason. Ngunit nang nakita siyang nakahiga, hubad ang katawan at tanging boxer brief ang suot ay napangisi ako.Ang sarap ng tulog niya pero gusto ko siyang makitang gising. Mulat ang mata at nakatingin sa akin.Araw-araw kong nararamdaman iyon sa mga nakalipas na linggo. Ang bilis ng panahon ang halos 12 weeks na akong buntis pero kahit ganoon ay hindi pa rin maumbok ang tiyan ko.Kapag dumadalaw ako kay Mommy, either naka loosen dress ako o maluwag na tee shirt ang suot ko dahil iyon ang gusto ni Liam at mukhang hindi naman napapansin ni mommy.Madalas ko siyang panggigilan kaya parang nangangayayat siya dahil sa ginagawa ko.“Liam, Liam, wake up…” yugyog ko.“Baby, it’s too early, I’m still sleepy,” he hoarsely whispered.“Nagugutom ako Liam…”“May pagkain sa ref. Wait just a minute…”Imbis na makaramdam ng inis ay mas lalo akong nakaramdaman ng tuwa. The way his face struggled to open his ey
PerfectFlowers, chocolates, stuffed toys, and a lot of things I always received every time I go home from school. But those kinds of stuff have no name. But some of them are coming from Trevious. Maybe the reason why I started liking him it’s because he knows what I like.And seems like I started falling in love with whoever sent me this all.“Fiona, you have another gift from Trevious. Look baby, kit’s cute,” ani Mommy kaya nilapitan ko siya diretsong tiningnan ang inabot niyang stuffed toy.I saw the small note written there with Trevious name. Pero arang mandalas kong mapansin na sticky notes lang iyon at parang minsan ko nang nakita iyon sa kuwarto ni Mommy.Nangunot ang noo ko at nilingon siya.“Why does he always give me these? He just often shows up,” takang tanong ko.“He’s busy Fiona. He is already handling their business. But can’t you appreciate it? He always remembers you…”Ang daming naglalarong katanungan sa isip ko pero hindi ko na inusisa pa. I’m still grateful about