"Kahit isa siyang Cinderella, baka naman isa siyang babaeng may kakaibang galing kaya nakuha niya ang puso ni Kevin Huete.""Seryoso ba talaga 'to? Parang wala nang naniniwala sa tunay na pag-ibig ngayon.""Huwag kayong magpatawa, may nabasa akong tsismis sa ibang link. Ang babaeng kasama ni Kevin Huete sa party ay hindi siya! Yung isa ang bagay talaga sa kanya, alam niyo na."Habang binabasa ito, biglang may tumawag kay Evan.Tiningnan niya ang caller ID at napangiti ng mapait bago sinagot ang tawag."Teacher, mas magaan na ba ang pakiramdam mo ngayon?""Huwag kang mag-alala, ayos lang ako." Sagot ni Chris na tila walang pakialam. "Evan, kung wala kang ginagawa, puntahan mo naman ang Beredo Apartment at tingnan mo kung tapos na ang pag-aayos sa studio natin. Unit 666 sa ika-12 palapag. Ang code sa pinto ay 09763.""Sige, pupunta ako ngayon." Sagot ni Evan, ngunit sandaling natigilan. Alam niyang nag-aalala lang si Chris para sa kanya kaya idinagdag niya, "Teacher, ayos lang ako."Ba
Bago pa man matapos ang handaan sa kaarawan, nagmadaling lumapit ang mga pangunahing shareholder upang alamin ang kalagayan ni Kevin. Nang malaman nilang may koneksyon si Ella kay Mrs. Alejandrino, agad silang lumapit kay Kenneth at pinuri siya. Ito ang nag-iisang dahilan kung bakit pumayag si Kenneth sa hiling ni Stephanie na ipakita sa publiko ang matamis nilang ugnayan ni Ella.Bukod sa reaksyon ng mga tao sa internet, lahat ng nangyari ay ayon sa kanyang plano.Nanalo siya nang malaki, kahit ang pagkatalo niya sa appointment meeting ay nabaligtad matapos niyang ikalat ang masamang relasyon nila ni Evan. Ngunit sa kabila ng lahat, bakit pakiramdam niya ay may malaking butas sa kanyang dibdib? Parang may kulang, at hindi siya makatawa nang totoo.Samantala, biglang nagbago ang takbo ng opinyon sa internet.Hindi alam kung kailan nagsimula, ngunit sa gitna ng mga negatibong komento, may ilang kakaibang account na lumitaw. Mabilis silang napansin ng mga netizen na masigasig sa pangh
Sa sofa, tahimik na tinitigan ni Evan si Chris na mukhang masaya. May iniisip siya, kaya nagtanong, "Teach– I mean, Chris, ano ba ang pinagkakaabalahan mo?""Ah, may ilang bagong disenyo ng alahas na ilulunsad sa summer season. Excited na ako dahil pinapadala nila sa akin ang mga guhit para suriin ko," sagot nito habang mabilis na pinindot ang enter key sa kanyang laptop.Pagkatapos, itinukod ni Chris ang siko sa lamesa at tiningala siya. Bahagyang umalon pa ang kanyang chestnut-colored na buhok sa kanyang paggalaw, lalong nagpatingkad tuloy ito sa malambot nitong anyo."Hindi ito magiging maayos kung wala ako. Ang dami kong nakikitang mali sa mga disenyo! Tignan mo, napabayaan mo na ang ating munting Evan. Pasensya na, mahal kong apprentice, nalulungkot ka ba? Pakiramdam mo ba nag-iisa ka?"Napatitig si Evan sa isang hibla ng buhok nito, at sandaling nag-isip. Maraming salita ang pumasok sa isip niya, pero sa huli, kinagat niya ang labi at mapait na ngumiti. "Chris, salamat sa lah
"Kung mag-isa lang ako, baka hindi ko kinaya." Hindi itinanggi ni Evan. Bahagyang nanginig ang mahahaba niyang pilikmata, tinatago ang libu-libong iniisip sa likod ng kanyang mga pagiging matatag. Sa huli, lumabas ang isang kalmado at mahinahong ngiti sa kanyang mga labi."Hindi tulad noong limang taon na ang nakalipas, hindi na ako mag-isa ngayon, Teacher."Nakatatak pa rin sa kanyang dugo at buto ang mga peklat na iyon, at gabi-gabi itong lumilitaw sa kanyang mga panaginip.Ayaw na niyang balikan ang nakaraan, pero mas ayaw niyang sayangin ang kanyang buhay dahil dito.Bahagyang kumirot ang puso ni Chris. Napatigil siya at nag-isip saglit."Hindi ka ba nagsisisi?""Bakit ako magsisisi?" Ngumiti si Evan, bahagyang itinaas ang kanyang baba at kumindat nang masigla sa kanya."Ginawa nila ang lahat para siraan ako, pero ginamit ko rin sila minsan. Kaya, patas lang kami.""Evan, ikaw talaga..." Kumplikado ang ekspresyon ni Chris. Matagal siyang tahimik bago ngumiti nang may halong pag
Noong panahong iyon, iniisip na talaga ni Evan ang magpakamatay. Lahat ng may kinalaman kay Kenneth ay iniiwasan niya, at wala siyang balak makipagkita sa isang psychologist. Kahit hindi naman niya kasalanan, hindi niya talaga alam ang nangyari. Nagulat ang lalaki nang makita niyang tanggapin ni Evan ang responsibilidad. Nanlaki nang bahagya ang kanyang singkit na mga mata, pero agad din itong bumalik sa dati at ngumisi nang may pang-aasar. "Ganito ba talaga ka-plastik ang mga mayayaman?" "Bahala ka na sa iniisip mo." Alam ni Evan kung ano ang tingin sa kanya ng lalaki, kaya hindi na siya nakipagtalo. Kinuha niya ang isang papel, isinulat ang kanyang numero, at iniabot ito sa lalaki. "Gusto mo ring matulungan ang babaeng iyon, di ba? Anuman ang plano mo, handa akong akuin ang kalahati." Hindi ito kinuha ng lalaki. Tinitigan siya nito nang malalim at lumakad palayo. "Mrs. Huete, huwag mong isipin na pera ang solusyon sa lahat." Nang makaalis ang lalaki, kinuyom ni Eva
Samantala, sa opisina ng pangulo ng Huete Group, paulit-ulit na tinitingnan ni Jaxon ang kanyang cellphone bago tuluyang nagdesisyong humingi ng pahintulot na umalis."Second Master, may kailangan lang po akong asikasuhin. Puwede po bang lumiban ako nang maaga ngayong araw?""Makikipagkita ka ba sa girlfriend mo?" Taas-kilay na tanong ni Kevin na may nakangiting pagtanggi. "Pag-usapan natin 'yan pagkatapos ng trabaho.""Hindi po." Nag-atubili si Jaxon sandali ngunit sa huli ay binanggit ang pangalan ni Evan. "Magbubukas po bukas ng alas-nwebe ng umaga ang studio ni Miss Evan, at inimbitahan niya ako ngayong gabi para makisaya."Mula nang mangyari ang insidente sa ospital, nagpalitan ng numero ng cellphone sina Evan at Jaxon, kaya’t maaari na silang mag-usap nang hindi na dumadaan kay Kevin.Tiningnan ni Kevin ang kanyang tahimik na cellphone, bahagyang nanliit ang kanyang mga mata na tila may iniisip. Mahirap hulaan kung ano talaga ang kanyang nararamdaman."Hulaan mo," sabi ni Kevin.
Ang kamao niyang nakababa sa gilid ay mahigpit na nakasara, at maririnig ang tunog ng kanyang mga daliri na kumakaluskos sa lakas ng pagkakakuyom. Sa huli, hindi na nakapigil si Kenneth. Itinaas niya ang kanyang kamay at mahigpit na hinawakan ang pulso ni Evan. Napakahigpit ng kanyang pagkakahawak na para bang gusto niya itong sakalin sa mismong sandaling iyon. "Evan, huwag mong isipin na kayang protektahan ka ni Chris. Ano bang karapatan mo para magsalita sa akin nang ganito?" "Tama ka. Wala akong karapatang protektahan ako ng kahit sino." Mataas na itinaas ni Evan ang kanyang baba, bakas sa kanyang mga mata ang mapait na pangungutya sa sarili. Sa malungkot na tinig ay sinabi niya, "Mali ako noon nang mahalin kita. Ang lahat ng nangyayari ngayon, pati na ang nakaraang limang taon, ay parusa sa mga kasalanan ko. Tinatanggap ko na iyon. Pakisuyo, ipagawa mo na agad ang kasunduan sa diborsyo. Sabihin mo na kahit ano sa mga balita, basta't huwag ka nang magpapakita sa harap ko kailanm
Sa pagkakataong ito, ilang ulit na nagdadalawang-isip si Evan bago tuluyang magtanong. Nang sa wakas ay nagsalita siya, bahagyang nanginginig ang kanyang mahabang pilikmata at halos hindi marinig ang kanyang tinig. "Uncle... bakit po?" Ayaw na sana niyang maging emosyonal, ngunit kailangan niyang malaman ang totoo. Sandaling nag-alinlangan si Kevin ngunit hindi siya umiwas sa tanong. Sa halip, gumamit siya ng pinakatusong paraan ng pagsagot. "Ako ang may-ari ng studio na ito, kaya't natural lamang na gawin ko ang lahat para sa ikalalago nito," sagot niya nang walang alinlangan. Palaging magaling si Kevin sa paghawak ng damdamin ng mga tao. Kung isasantabi ang estado at katayuan ni Kevin, talagang lohikal naman ang kanyang dahilan. Hindi alam ni Evan kung ano ang inaasahan niya — o kung mayroon nga siyang inaasahan. Naramdaman niyang parang may bumara sa kanyang dibdib. Bahagyang nadismaya siya ngunit sa kaloob-looban niya ay lihim siyang nakahinga nang maluwag. Ang ugna
Kung tutuusin, sa galing ni Lindsey sa pagpapanggap at panlilinlang, kahit pa hindi totoo, kaya niyang magkunwaring mahal si Ashton sa harap ng tiyuhin nito.Pero sa lahat ng nakita, mukhang alinman sa dalawa ang totoo—kulang ang effort ni Lindsey sa pagpapanggap, o masyadong matalino si Ashton para malinlang. Sa isang sulyap pa lang, parang nababasa na niya ang lahat ng kilos ni Lindsey.Napatingin si Evan sa malungkot na ekspresyon ni Ashton—isang lungkot na hindi niya sinasadya pero hindi niya rin kayang itago. Naramdaman niya ang awa sa bata, pero alam niyang wala siyang karapatang husgahan si Lindsey. Ang tanging magagawa niya lang ay sikaping mapasaya si Ashton sa bawat pagkakataon na kasama niya ito.Walang ibang paraan. Matagal siyang nag-alinlangan habang hawak ang cellphone, pero sa huli ay pinindot niya ang numero ng kanyang tiyuhin.“Evan,” bati ni Kevin nang sagutin ang tawag.“Tito,” mahinahon niyang sagot. “Kasama ko si Ashton. Gusto niyang maglaro sa bahay ninyo. Pwede
Kinagabihan, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ashton—pinapapunta siya sa school para sunduin ito.Na-miss na rin niya ang bata, at kahit sandali siyang nagdalawang-isip, hindi niya rin kayang tanggihan ang hiling nito.Hanggang ngayon, sariwa pa rin sa isipan niya ang nangyari noong huli siyang pumunta sa school—pati ang hapdi ng paso sa likod ng kanyang kamay, hindi pa rin niya malimutan.Kahit pa pilitin niyang kumbinsihin ang sarili na si Lindsey ay kasintahan ng kanyang tiyuhin at wala na siyang dapat ipaglaban, iba pa rin ‘yung sakit. Hindi porket hindi siya nagsalita ay hindi na siya nasaktan."Evan,, anong iniisip mo at parang ang lungkot mo?" tanong ni Christopher habang lumalapit, hawak ang isang tasa ng kape. Umupo siya sa tabi ni Evan at sinimulang ikwento ang mga plano niya para sa studio.Epektibo ang paraan niya—agad nawala sa isip ni Evan ang iniisip niya at masaya siyang nakisali sa pag-uusap."Sige, ayusin mo 'yang mga ideya, tapos i-email mo agad sa tito mo. Sigu
Para sa Driver ni Kenneth, ang pagging tahimik niya ay natural lamang sa kaniya. Matagal niyang tinitigan ang bihirang ngiti ni Evan—parang uhaw na uhaw siyang titigan ito, at habang lumilipas ang bawat segundo, lalo lamang tumitindi ang pagnanasa niyang angkinin ang babaeng nasa harap niya. Pero kahit ganoon, hindi siya nangahas na pilitin ito muli.“Evan, akin ka.”Mahinahon man ang pagkakabitaw niya ng mga salitang iyon, naroon ang lalim ng pananakot sa likod ng kanyang malamlam at maitim na mga mata. Bawat salita ay tila pahayag ng pag-aangkin.Hindi siya pinahiya ni Evan. Bagkus, bahagya pa niyang itinaas ang kanyang mukha, pinanatili ang mahinang ngiti sa mga labi. Ngunit hindi ito umabot sa kanyang mga mata. Sa ilalim ng ngiting iyon, may halong lamig at hinanakit.Pagkatapos, inalis niya ang tingin mula kay Kenneth, dahan-dahang isinara ang pinto ng sasakyan, saka tahimik na inutusan ang driver. “Tayo na.”Alangan ang driver. Sa pamamagitan ng rearview mirror, sinulyapan niya
Nag-reach out ang housekeeper mula sa lumang bahay ni Evan, at sinabi na nais siyang makita ng matandang babae.Wala nang magawa si Evan kundi hilingin kay Christopher na magsimula ng pansin mula sa mga reporters. Nagbago siya ng itsura at tumakas sa likod ng pinto.Pagdating sa lumang bahay ng Huete, bumukas ang mga ukit na pintuan. Paglabas ni Evan mula sa sasakyan, naglakad siya at aksidenteng nakasalubong si Stephanie na nakasuot ng matingkad na damit.Hindi na pinansin ni Evan ang dating ina-inahan. Nakataas ang kanyang ulo, dumaan siya nang mataas ang tingin."Evan, ako pa naman ang iyong mother-in-law. Hindi mo man lang ba ako babatiin?" Nang makita siya ni Stephanie, muling lumamig ang kanyang mukha. Hinadlangan siya nito at may poot sa mata, "Huwag ka munang maglakad, may sasabihin ako sa'yo."Hindi pinansin ni Evan ang kanyang pang-aasar, tinitigan siya ng malamig at naglakad palayo.Paano naman si Stephanie? Hindi niya palalagpasin ang ganitong pagtingin ni Evan. Tumayo siy
“Miss Evan, paano mo nagawa iyon?"Wala nang kaalaman si Evan na nagawa niya iyon dahil sa kanyang bentahe sa kasarian, at inisip na ang pato na may pinit na rice wine ang totoong may sala. "Siguro, swerte lang ako. Tungkol sa proseso, hindi mo na kailangang sabihin sa tito ko. Pakiusap na lang, ipasubok mo sa kanya. Kung hindi gumana, mag-iisip ako ng ibang paraan."Pinatol ni Jaxon ang tawag at tinitigan ang misteryosong mata ng presidente ng Huete Group sa likod ng desk habang nakanganga ang ulo.Ayaw ng Master na malaman ni Evan na siya'y seryosong nasugatan dahil sa kanya, at hindi rin gusto ni Miss Evan na malaman ng Master na humingi siya ng tulong medikal para sa kanya, at siya'y isang maliit na tao lang. Nasa gitna siya ng lahat at natatakot na baka isang araw, mamatay siya nang hindi buo ang katawan.Nilulon ni Jaxon ang laway sa takot at mabilis na nagsabi: "Master, si Miss Evan ang tumawag. Tinutukoy niya ang mga maliliit na bagay sa studio. By the way, narinig ko lang na
Napatitig siya rito, saka tumango. "Simula Sabado, sumama ka sa akin sa Emerald Welfare Home."Ang hiling na
Makalipas ang tatlong oras, dumating si Evan sa isang lumang bahay at kumatok sa pinto nito. Ang pintura sa kahoy ay luma at natutuklap na.May narinig siyang mga yapak sa loob bago bumukas ang pinto. Ngunit imbes na ang matandang lalaki ang sumalubong sa kanya, ang lalaking matagal nang may ayaw sa kanya ang nasa harapan niya.Nabigla ito nang makita siya."Ano’ng nangyari sa’yo?"Alam ni Evan kung bakit siya nagulat kaya ngumiti lang siya at hindi ito pinansin. Inalis niya ang kanyang sunglasses, saka lumampas sa lalaki papunta sa hardin kung saan ang matandang lalaki ay abala sa pag-aalaga ng mga bulaklak at paglalaro sa kanyang aso."Lolo, magluluto ka ba ulit ng fermented duck ngayon?"Nagulat ang matanda. Hindi niya inaasahan na tutuparin pa rin ni Evan ang kanyang pangako sa kabila ng gulong kinasasangkutan nito."Hindi. Bumili ako ng dalawang igat kanina, nasa kusina. Manood ka na lang habang niluluto ko."Tahimik na napangiti ang matanda. Habang pinagmamasdan ang lalaking nas
Nang makita ng ilang malalaking lokal na brand ang isang makapangyarihang katunggali na biglang lumitaw, hindi na sila mapakali. Nagpadala sila ng mga bayarang tao upang siraan si Yeyan online, ngunit halos walang naging epekto ang kanilang paninira.Sa gitna ng pag-atake ng mga pekeng accounts, maraming netizens ang hindi nagpatinag at agad na nagbigay ng kanilang opinyon."Pakiusap naman, ‘yan ang brand na paborito mismo ng presidente ng Huete Corporation! Kung hindi mo gusto, baka ikaw ang may pangit na panlasa. Isipin mo na lang, kakaunti lang ang katulad ni Kevin—mayaman, gwapo, at maganda ang pangangatawan. Normal lang kung hindi mo kayang sabayan ang taste niya, pero maling mali na siraan mo ito ng walang basehan.""Sa estado at yaman ni Mr. Huete, sa tingin mo ba kailangan pa niyang kumuha ng endorsement gaya ng mga artista at magbenta ng produktong hindi niya ginagamit? Bukod pa roon, parang sadyang ginawa para sa kanya ang hikaw—napakaganda ng disenyo at pulido ang pagkakagaw
Nakatingin si Evan kay Kenneth na nasa ilang metro ang layo mula sa kanya. Matagal na silang magkakilala, pero ngayon lang niya nakita si Kenneth na ganito kapuruhan ang itsura.Kung limang taon na ang nakalipas, marahil ay naawa pa siya rito.Pero ngayon, ang lalaking minsan niyang minahal ay nasa harapan na niya — sobrang lapit na halos mahawakan niya ito — ngunit sa puso niya'y wala nang nararamdamang iba kundi kapaitan.Hindi niya alam kung bakit nagpapaka-drama si Kenneth, pero batay sa pagkakakilala niya rito, hinding-hindi ito basta-basta susuko.Ibinaba niya ang tingin, saka ibinulsa ang susi ng kotse sa bulsa ni Kevin. Mahina niyang sinabi, "Uncle, mauna ka na. Ako na'ng bahala rito."Itinaas ni Kevin ang kanyang makakapal na kilay at tiningnan si Evan — walang sinabi, pero malinaw na nag-aalala.Sa ilalim ng ilaw ng kalye, litaw na litaw ang payat na pigura ni Evan — parang abo pagkatapos ng apoy na nagliyab.Hindi kalayuan, mahigpit na nakasara ang kamao ni Kenneth — nangin