Four

Nang maramdaman ni Rhian na tulog na ang lalaki ay dahan dahan siyang tumayo at umalis sa kama nito. She started looking for her clothes.

She spotted her dress and bra. Pero hindi niya mahanap ang underwear. She looked at the sleeping man. Hindi niya masyadong. Makita ang mukha nito pero kanina sa bar nakita niyang napaka gwapo ng malungkot at galit na mukha nito.

This was wrong. Maling mali ang ginawang ito ni Rhian. Hindi dapat siya sumama sa lalaking ito. She didn't know him. At ang kantang dignidad na matagal iningatan, ngayon ay naisuko niya na rito. 

She started looking for her panties , but she can't seem to find it. Bihlang narinig niyang gumalaw ang lalaki sa kama. Nanlaki ang mga mata niya at biglang napatakbo palabas ng kwarto nito. Damn it. I haven't found it yet. Regardless of not wearing a panty, she left his home and went back and left the man's home.

                   * * * * * * * * *

Nang magising si Ethan ay napag tanto niyang mag isa na lamang siya sa kwarto at umalis na ang babaeng kasama niya ng nagdaang gabi. Marahil ay umalis ito nang makitang tulog na siya.

Nagsimula na siyang bumangon nang makaramdam siya ng sakit ng ulo at pagkahilo. Gaano ba karami ang nainom ko kagabi? Shit. 

He went to the bathroom to take a hot shower. While taking a shower, muli niyang naalala ang kataksilan ng kanyang nobyang si Lucille at si Paul. He still can't believe na ginawa nilang dalawa iyon sa kanya. They were the closest people he had. At niloko siya ng mga ito. He was hurt. 

Then he remembered the night he had with that beautiful and innocent woman. Isa ito sa mga gabing hindi niya makakalimutan. He was the woman's first. If he only knew, hindi niya ito gagawin. Her first should be special. Not like last night, her first was taken by a random stranger she met at a bar. 

I wonder who she is and where she's from. He started getting out of the shower habang iniisip ito. Paglabas niya ng banyo ay nakita niya ang isang makinang na bagay kumikinang sa ibabaw ng isang puting lacy cloth sa gilid ng kanyang kama.

Lumapit si Ethan para tignan ito at nang makitang isa itong bracelet na may mga kandado na charms at sa likod ng bawat kandado ay may nakaukit dito na parang pinagdikit dikit na letra. Pero hindi niya mawari kung ano iyon.

He put it inside his jacket and started dressing. He needs to be at work today. So he dressed up and started going to work.

                   * * * * * * * * * * * 

Rhian woke up early. Umaga na siya halos natulog ay maaga pa rin siyang nagising. Nakauwi na siya sa mansiyon ng kanyang lolo. At napag desisyunan na doon na mamalagu. She called the hospital she was working in that she'll be resigning effective immediately. She was actually planning to work as a doctor and chairman of the De Leon Medical Hospital. Kung kaya tinawagan niya si Jonas Mendoza, ang assistant at kanang kamay ng kanyang lolo.

"Hi, Jonas, good morning, this Rhian. I'm sorry na tumawag ako ng maaga sa iyo. Pero pwede ka bang pumunta dito sa mansiyon ni lolo? I just want to talk to you about something ,"

"Yes, Miss Rhian, I'm glad to hear na nakabalik ka na sa Batangas and yes, I'll be happy to come over. Just give me ten minutes and I'll be there," Ani Jonas at ibinaba na ang cellphone.

Habang hinihintay ito inalala ni Rhian ang panahong unang beses niyang nakilala si Jonas. Jonas is a man in his late forties. Ito ang nakahanap sa kanila ng kanyang ina ng bata pa siya. Jonas was in his mid twenties nang mahanap kami nito. Hindi ko pa alam noon ang tungkol sa aking lolo. Ang alam ko lamang noong una, ay, wala na akong grandparents sa side ni mama.

Peeo nang mahanap kami ni Jonas, doon na sinabi ni mama ang totoo. Anak ng mag asawang Corazon at Marcial De Leon ang kanyang ina na si Claire. Umalis si mama noong panahong nakilala niya si papa, isang small time business man pa lamang ito noon at ayaw dito ng kanyang lolo.

Pinaimbestigahan noon ni lolo ang pagkatao ni papa at nalaman nitong ang papa niya ay gagawin ang lahat para sa pera. Hindi pa pinaaalam ni mama noon kay papa na anak siya ng may ari ng pinaka malaking hospital sa buong bansa. Ang tanging alam lang nito noon ay may business si mama. And that business is to supply face masks, surgical gloves and PPEs for medical purposes.

He told my mother who fell in love with him, that he loved her at naniwala naman noon si mama. Kung kaya kahit ayaw ng lolo niya ay nagtanan ang mga ito at nagpakasal. However, I did not know why my mom never told my dad about her being the child of a rich man. 

Hanggang sa malaman ko ang totoo nang mahanap kami ni Jonas. Kabilin bilinan ni mama noon sa akin na huwag ko daw sasabihin kahit kanino ang nalaman ko kahit kay papa. Ayaw niya raw akong mapahamak. I know now why, because my dad, is a greedy bastard. He will do everything and anything just to get his hands on someone's money. Nang mamatay si mama ay kinuha nito ang lahat ng shares ni mama. Kaya alam niyang pag nalaman nito ang totoo, ay hindi ito titigil until he gets his hands on my grandparents' money. So I kept everything as a secret. And now, here I am. Nang mamatay ang lolo at wala na rin ang kanyang tagapag mana ay sa akin niya ipinamana ang lahat. 

Dumating si Jonas after twn minutes. Wow he is really faithful when it comes to time.

"Miss Rhian," bati nito sa kanya. "Ano po ang maipaglilingkod ko sa inyo,"

"Jonas, please Rhian na lang ang itawag mo sa akin," ani Rhian dito.

"Naku miss Rhian, baka bumangon si Don Marcial sa hukay at sakalin ako kapag ginawa ko iyon," sagot naman nito.

"Okay, then, siguro, Doc Rhian na lang, nai stress ako sa kasasabi mo ng Miss Rhian sa akin eh," 

"I can agree to that, anyway Doc Rhian, bakit niyo po ako pinapunta,"