LingerMay mga alaala at damdaming kahit matagal nang lumipas, nananatili at dumadampi pa rin sa puso, marahang humihinga sa pagitan ng bawat tibok.đ°ââď¸ MARIKAH SYCHELLE Tahimik lang si Nurse Chrystallene habang nagmamaneho. Taga-Laguna siya kaya nasa SLEX na kami ngayon. Inaasahan na namin ang trapikoâlalo na't bisperas ngayon ng Araw ng mga Puso.Nag-vibrate ang phone ko sa tabi ko, kaya agad ko itong kinuha. Bumungad sa screen ang chat ng asawa ko.Hideo, asawa ni MarikahAking Mahal, miss na kita kaagad.Nasaan na kayo?Oo nga pala, I forgot to say that I put something inside your wallet in case na mag-shopping kayo ni Nurse Chrystallene.Napakunot ako ng noo. May nilagay siya sa wallet ko?Kinuha ko ito mula sa bag ko at binuksan. Sa loob, may isang itim na card na may kasamang maliit na papel kung saan nakasulat ang password.Black card.Napailing ako.Typical Hideo.Kinuha ko ulit ang phone para sumagot.Marikah, asawa ni HideoDi kmi pnta sa mall. đ tlga.Halos kasabay nun
Mga ilang segundo bago ako nakasagot. Ang unang sumagi sa isipan ko ay baka binibiro niya lang ako. Posible ba na dahil mag-isa lamang siya sa napakalaking tahanan na ito kaya kung ano-ano ang lumilikot sa imahinasyon niya. Bawal naman sa propesyon namin ang hindi maayos ang mental state. âNababasa ko sa iyong mga mata na hindi naniniwala at baka malikot lang imahinasyon ko no?â Napalunok ako, nasabi niya ng sakto ang nasa isipan ko...âAyos lang, pero kita ko naman na handa kang makinig. Heto na, sisimulan ko na ang napakahabang kwento ng kwento ko, patungkol sa mga anghel.â Huminga siya ng malalim. Nanatili akong nakatitig sa kanya, pinapakita na handa akong makinig ng taimtim.Nagsimula na siyang magkwento. Ang tono ng boses niya ay bumaba, parang bawat salitang binibitawan ay may sinseridad at katotohanan.âBata pa lang ako, ramdam ko na... pero hindi ko pa maipaliwanag. Nagsimula lang akong maniwala nang mangyari âyon noong pitong taong gulang ako.âNakatitig lang ako sa kanya
ElysianSa kanyang mga mata, natagpuan ko ang isang mundong tahimik, payapa, at wagas, isang paraisong tinatawag ng puso na pagmamahalan.đ°ââď¸ MARIKAH SYCHELLEPakiramdam koây kay bilis ng oras, kahit na dito na ako pinag-dinner ni Chrystallene. Sobrang dami naming napagkuwentuhan. Hindi lang tungkol sa personal naming buhay, kundi pati mga karanasang hindi malilimutan tuwing naka-shift kami.Kasalukuyan na naming binabagtas ang pasilyo ng kanilang Cathedral. Tahimik pa rin ang paligid, ngunit nakasindi na ang lahat ng ilaw.âIsuot mo âyon ha? Sinasabi ko saâyo, makakakita ka ng langit sa oras na binuklat kaââMahina ko siyang kinurot sa tagiliran.âIkaw talaga!âNatawa siya at bahagyang niyugyog ako. âBasta! âYung mga tinuro koâbasic lang âyon. I-apply mo lang, okay?â Kumindat pa siya.Napangiti na lang ako habang pinagsusundot niya ang tagiliran ko. Hindi tuloy maiwasang makalikha kami ng kaunting ingay.Bigla, may boses na sumita sa amin.âKaliligalig ninyo! Natutulog na ang Padre
MarkedMay mga bakas na hindi nakikita ng mata na mga tanda ng sakit, saya, at pagmamahal na iniwan sa puso ng panahon.đ°ââď¸ MARIKAH SYCHELLE Pagmulat ng aking mga mata. Ang sinag ng araw ay banayad na sumisilip mula sa mga kurtina, nagbibigay ng gintong liwanag sa paligid ng kwarto. Ramdam ko ang init ng katawan niya sa tabi ko. Nakayakap pa rin siya sa akin ng mahigpit na para bang kahit sa tulog ay ayaw niya akong pakawalan.Nakangiti akong napapikit muli.Ilang sandali akong nanatili lang sa ganoong posisyon, nakikinig sa mahinang tibok ng puso niya.Dahan-dahan kong hinaplos ang buhok niya. Napakagwapo niya kahit tulog. Ang asawa kong minsan ay nababalot ng lungkot at hinagpis, ngayon ay may kapayapaan na sa kanyang mukha.Nagmulat siya ng mata, bahagyang namungay pa, pero agad akong nginitian."Good morning, mahal..." bulong niya, paos pa ang boses mula sa pagkakatulog. Mas malalim ito kaya tila nagwawala na naman ang sistema kom "Good morning din sa'yo, mahal ko..." sagot ko
âLurkingSa likod ng katahimikan, may matang laging nagbabantay, pusong laging nagmamasid, at damdaming matagal nang kinikimkim.âđ¨ââď¸ HIDEO ADONISââKahit araw ng mga puso ay hindi nagpapahuli ang bawat departamento aa mga dekorasyon nila upang ipadama ang diwa ng araw na ito. Pero mas bida ang Cardiology Department sa mga sandaling ito. My programa sila sa araw na ito na libreng konsulta, at mababang presyo ng ECG at ibang procedure para sa mga may karamdaman sa kanilang puso. Kaninang pagpasok ko dito sa opisina ko ay bumungad sa akin ang mga roses, cards, at chocolates na siyang nasa table ko. ââNasanay na lamang ako sapagkat taon-taon naman akong binibigyan ng mga staff at Nurses maging ng ibang mga Doctors ng mga Valentine gifts. Mamaya rin ay ako ang magbibigay sa kanila ng greeting cards kapag bumisita ako sa bawat departments. ââPero sa taong ito, walang makakapantay sa iniregalo sa akin ng Diyos, ito ay ang aking asawang si Marikah. ââHabang umuupo sa swivel chair ko
Intertwined Tila ba ang ating mga tadhanaây magkalapat na sinulid na magkaiba sa simula, ngunit sa bawat hibla ay unti-unting nagtagpo, nag-ugat, at naging iisa.đ¨ââď¸HIDEO ADONIS Saktong isinara ko ang maleta nang maramdaman ko ang mga bisig ni Marikah na yumakap mula sa aking likuran. Napangiti akoât marahang hinaplos ang mga kamay niyang nakapulupot sa akin. Lumulukso ang puso ko sa tuwing ganito siya ka-clingy sa akin. Ngayong araw ang flight ko papunta sa International Doctor's Conference. Tatlong araw rin akong mawawala. May mahalagang diskusyon tungkol sa bagong banta ng isang posibleng pandemya, at kailangan ng matinding paghahanda ng mga medical experts sa buong mundo.âBaka hindi ako sanay na wala ka sa tabi ko sa loob ng tatlong araw,â mahina niyang sabi, ramdam ko ang kaunting pangungulila sa tinig niya. Humarap ako sa kanya at hinawakan ang kanyang mukha, pinagmamasdan ang bawat detalye ng babaeng mahal ko. Basa pa ang kanyang buhok habang nakasuot na siya ng puting
DedicationAng tunay na dedikasyon ay hindi nasusukat sa oras o pagod, kundi sa puso mong handang magsakripisyo para sa layuning pinaniniwalaan mođ°ââď¸ MARIKAH SYCHELLE Kaagad akong mapangiti nang makita si Nurse Chrystallene na abala sa pagsasaayos ng mga supply sa Nurse station. Buong akala ko ay mauuna ako sa kanya, pero mukhang mas maaga pa rin siyang nag-time in. Kahit taga Laguna siya, never siyang nale-late. Kaagad siyang bumaling sa gawi ko at napangiti.âGood morning, Nurse Marikah! Blooming na naman tayo ah!âNgumiti ako ng bahagya habang nilalagay ang bag ko sa locker.âAy, alam ko na! Malungkot ka kasi walang bubuklat saâyo ng three days.â May halong pang-aasar na sambit niya.âKahit taga Laguna ka, nauuna ka pa rin mag-time in. Maaga ka bang bumibyahe?â tanong ko sa kanya habang naglalakad patungo sa PC at binubuksan ito.âMga ala una ng madaling araw ay gising na ako, tapos mga alas tres ay bibyahe na. Mga four yata ay nandito na ako tapos matutulog muna ako saglit sa
StandSa gitna ng unos at panghuhusga, ang mahalaga ay kung paano ka nanindiganâhindi para sa gusto ng iba, kundi para sa totoo mong paniniwala at pangarap sa buhay.đ¨ââď¸HIDEO ADONIS Pagpasok ko pa lang sa private plane, agad na tumama sa paningin ko ang isa sa mga iginagalang kong doktor â si Dr. Mouse Rosswell Velaroza, ama ni Dr. Rat Velaroza.Hindi ko na napigilan ang sarili kong lumapit. Nang magtama ang aming mga mata, agad din siyang tumayo para salubungin ako, sabay kamayan."It's nice to see you, Dok Canliagn," bungad niya, may pamilyar na ngiti sa kanyang mukha."So glad na sabay tayong pupunta roon," tugon ko, magaan ang loob habang tinatanggap ang mainit niyang pagbati.Habang nagsisimula na kaming mag-ayos ng aming mga gamit, pasimpleng tumingin ako sa paligid. Hinahanap ko si Dok Rat dahil nabanggit niya noon na sasama siya sa medical conference na ito.âWhereâs your son po?â tanong ko, medyo nagtatakang wala siya roon.Napangiti si Dok Mouse, sabay iling.âThat big ra
GraceThe arrival of a child is a blessing from Godâa reminder that with every new life, He pours out His endless love and grace.đ¨ââď¸ HIDEO ADONISA few days later...Simula nang mawala siya, ang mga sumunod na taon ay naging mapurol. Bawat kaarawan ko, hindi ko na naramdaman ang kasabikan o kaligayahan. Sa labis na lungkot na bumalot sa akin, ang tanging hangarin ko tuwing sasapit ang aking kaarawan ay makita siyang muli. Isang simpleng hilingâang mawala na sa mundo ito.Ngunit sa taon na ito, tila may bagong simula. May mga pagdapo ng kasabikan at kaligayahan na matagal kong nawalang dama. Isang bagay na hindi ko inasahan, pero dumatingâsiya. Ang babaeng nagbigay liwanag sa madilim kong mundo, ang nagbigay ng pag-asa upang makabangon muli.Siya ang bagong buhay ko.Ang aking asawaâsi Marikah.At siyaây tulog pa rin, ang mga labi ay nakangiti habang pinagmamasdan ko siya. Inaasahan ko na mauuna siyang magising, sapagkat sabik na sabik siya para sa aking kaarawan. Nabanggit ko pa ng
TetheredKahit gaano kalayo ang marating natin, mananatili tayong nakatali sa isa't isa ng mga alaala, pangarap, at pagmamahal.đ¨ââď¸HIDEO ADONISSinabi ko na nga ba ay maaabutan ko ang traffic. Umalis ako kanina nang dumating na sila Lola, Lolo, at Manang Dona. Ang aking asawa ang siyang mag-aalaga ngayon kay Lolo sapagkat mag-luluto sila Manang pati si Lola, at tutulong si Athena sa mga ito. Kaysa mainis sa traffic ay nilakasan ko ang aircon ng sasakyan dahil mukhang mahaba-habang hintayan ito. Naka-attached ang cellphone ko sa isang holder, nakita ko ang sunod-sunod na notification ni Les. Nakabukas pala ang data ko at nalimutan ko na isara kaninang kinuha ko ang pina-reserve kong lansones at rambutan, naubusan ako ng dalandan kaya maghahanap na lang akk mamaya dito sa Lipa. Ang traffic talaga rito ay hindi na nagbago. Pinindot ko ang video call, kaagad naman niya ito sinagot. âMagpaliwanag ka, bakit ngayon mo lang sinabi na ikinasal ka na? Ni hindi ko nga alam na nagka-girl fri
AwakenLubos na nagising ang mga puso para sa bagong pag-asa at pakikibaka dahil sa mga pagsubok na siyang paparating. Mas magiging matatag na haharapin ito. đ°ââď¸ MARIKAH SYCHELLE âAba, Ginoong Maria,Napupuno ka ng grasya,Ang Panginoon ay sumasaiyo.Bukod kang pinagpala sa babaeng lahat,At pinagpala namanAng 'yong anak na si Hesus.â Taimtim kong pag-usal, habang patuloy kong iniikot ang hawak kong rosaryo.âSanta Maria, Ina ng Diyos,Ipanalangin mo kaming makasalanan,Ngayon at kung kami'y mamamatay.â Pagpapatuloy ni Nurse Chrystallene.Nagtinginan kami at sabay na sinambit ang salitang 'Amen'.Kasalukuyan kaming nandito sa chapel ng hospital at sabay na nagdasal ng alas tres ng hapon. Nag-sign of the cross kami. âMaayos na pakiramdam mo?â tanong niya habang sabay kaming tumayo at naglakad palabas.âOo, hindi naman na ako binabagabag,â sagot ko, na ramdam ang kaunting ginhawa mula sa aming pagdarasal.âKasalanan ito ni Dok Hera, kakairita talaga 'yon,â napairap siya, na tila n
StandSa gitna ng unos at panghuhusga, ang mahalaga ay kung paano ka nanindiganâhindi para sa gusto ng iba, kundi para sa totoo mong paniniwala at pangarap sa buhay.đ¨ââď¸HIDEO ADONIS Pagpasok ko pa lang sa private plane, agad na tumama sa paningin ko ang isa sa mga iginagalang kong doktor â si Dr. Mouse Rosswell Velaroza, ama ni Dr. Rat Velaroza.Hindi ko na napigilan ang sarili kong lumapit. Nang magtama ang aming mga mata, agad din siyang tumayo para salubungin ako, sabay kamayan."It's nice to see you, Dok Canliagn," bungad niya, may pamilyar na ngiti sa kanyang mukha."So glad na sabay tayong pupunta roon," tugon ko, magaan ang loob habang tinatanggap ang mainit niyang pagbati.Habang nagsisimula na kaming mag-ayos ng aming mga gamit, pasimpleng tumingin ako sa paligid. Hinahanap ko si Dok Rat dahil nabanggit niya noon na sasama siya sa medical conference na ito.âWhereâs your son po?â tanong ko, medyo nagtatakang wala siya roon.Napangiti si Dok Mouse, sabay iling.âThat big ra
DedicationAng tunay na dedikasyon ay hindi nasusukat sa oras o pagod, kundi sa puso mong handang magsakripisyo para sa layuning pinaniniwalaan mođ°ââď¸ MARIKAH SYCHELLE Kaagad akong mapangiti nang makita si Nurse Chrystallene na abala sa pagsasaayos ng mga supply sa Nurse station. Buong akala ko ay mauuna ako sa kanya, pero mukhang mas maaga pa rin siyang nag-time in. Kahit taga Laguna siya, never siyang nale-late. Kaagad siyang bumaling sa gawi ko at napangiti.âGood morning, Nurse Marikah! Blooming na naman tayo ah!âNgumiti ako ng bahagya habang nilalagay ang bag ko sa locker.âAy, alam ko na! Malungkot ka kasi walang bubuklat saâyo ng three days.â May halong pang-aasar na sambit niya.âKahit taga Laguna ka, nauuna ka pa rin mag-time in. Maaga ka bang bumibyahe?â tanong ko sa kanya habang naglalakad patungo sa PC at binubuksan ito.âMga ala una ng madaling araw ay gising na ako, tapos mga alas tres ay bibyahe na. Mga four yata ay nandito na ako tapos matutulog muna ako saglit sa
Intertwined Tila ba ang ating mga tadhanaây magkalapat na sinulid na magkaiba sa simula, ngunit sa bawat hibla ay unti-unting nagtagpo, nag-ugat, at naging iisa.đ¨ââď¸HIDEO ADONIS Saktong isinara ko ang maleta nang maramdaman ko ang mga bisig ni Marikah na yumakap mula sa aking likuran. Napangiti akoât marahang hinaplos ang mga kamay niyang nakapulupot sa akin. Lumulukso ang puso ko sa tuwing ganito siya ka-clingy sa akin. Ngayong araw ang flight ko papunta sa International Doctor's Conference. Tatlong araw rin akong mawawala. May mahalagang diskusyon tungkol sa bagong banta ng isang posibleng pandemya, at kailangan ng matinding paghahanda ng mga medical experts sa buong mundo.âBaka hindi ako sanay na wala ka sa tabi ko sa loob ng tatlong araw,â mahina niyang sabi, ramdam ko ang kaunting pangungulila sa tinig niya. Humarap ako sa kanya at hinawakan ang kanyang mukha, pinagmamasdan ang bawat detalye ng babaeng mahal ko. Basa pa ang kanyang buhok habang nakasuot na siya ng puting
âLurkingSa likod ng katahimikan, may matang laging nagbabantay, pusong laging nagmamasid, at damdaming matagal nang kinikimkim.âđ¨ââď¸ HIDEO ADONISââKahit araw ng mga puso ay hindi nagpapahuli ang bawat departamento aa mga dekorasyon nila upang ipadama ang diwa ng araw na ito. Pero mas bida ang Cardiology Department sa mga sandaling ito. My programa sila sa araw na ito na libreng konsulta, at mababang presyo ng ECG at ibang procedure para sa mga may karamdaman sa kanilang puso. Kaninang pagpasok ko dito sa opisina ko ay bumungad sa akin ang mga roses, cards, at chocolates na siyang nasa table ko. ââNasanay na lamang ako sapagkat taon-taon naman akong binibigyan ng mga staff at Nurses maging ng ibang mga Doctors ng mga Valentine gifts. Mamaya rin ay ako ang magbibigay sa kanila ng greeting cards kapag bumisita ako sa bawat departments. ââPero sa taong ito, walang makakapantay sa iniregalo sa akin ng Diyos, ito ay ang aking asawang si Marikah. ââHabang umuupo sa swivel chair ko
MarkedMay mga bakas na hindi nakikita ng mata na mga tanda ng sakit, saya, at pagmamahal na iniwan sa puso ng panahon.đ°ââď¸ MARIKAH SYCHELLE Pagmulat ng aking mga mata. Ang sinag ng araw ay banayad na sumisilip mula sa mga kurtina, nagbibigay ng gintong liwanag sa paligid ng kwarto. Ramdam ko ang init ng katawan niya sa tabi ko. Nakayakap pa rin siya sa akin ng mahigpit na para bang kahit sa tulog ay ayaw niya akong pakawalan.Nakangiti akong napapikit muli.Ilang sandali akong nanatili lang sa ganoong posisyon, nakikinig sa mahinang tibok ng puso niya.Dahan-dahan kong hinaplos ang buhok niya. Napakagwapo niya kahit tulog. Ang asawa kong minsan ay nababalot ng lungkot at hinagpis, ngayon ay may kapayapaan na sa kanyang mukha.Nagmulat siya ng mata, bahagyang namungay pa, pero agad akong nginitian."Good morning, mahal..." bulong niya, paos pa ang boses mula sa pagkakatulog. Mas malalim ito kaya tila nagwawala na naman ang sistema kom "Good morning din sa'yo, mahal ko..." sagot ko
ElysianSa kanyang mga mata, natagpuan ko ang isang mundong tahimik, payapa, at wagas, isang paraisong tinatawag ng puso na pagmamahalan.đ°ââď¸ MARIKAH SYCHELLEPakiramdam koây kay bilis ng oras, kahit na dito na ako pinag-dinner ni Chrystallene. Sobrang dami naming napagkuwentuhan. Hindi lang tungkol sa personal naming buhay, kundi pati mga karanasang hindi malilimutan tuwing naka-shift kami.Kasalukuyan na naming binabagtas ang pasilyo ng kanilang Cathedral. Tahimik pa rin ang paligid, ngunit nakasindi na ang lahat ng ilaw.âIsuot mo âyon ha? Sinasabi ko saâyo, makakakita ka ng langit sa oras na binuklat kaââMahina ko siyang kinurot sa tagiliran.âIkaw talaga!âNatawa siya at bahagyang niyugyog ako. âBasta! âYung mga tinuro koâbasic lang âyon. I-apply mo lang, okay?â Kumindat pa siya.Napangiti na lang ako habang pinagsusundot niya ang tagiliran ko. Hindi tuloy maiwasang makalikha kami ng kaunting ingay.Bigla, may boses na sumita sa amin.âKaliligalig ninyo! Natutulog na ang Padre