(Zhia POV)
Jane, ganda naman ng supresang to ni Sean sa akin. Masyadong nakakamatay.
Mahigpit akong napahawak sa lababo. Hangang sa nanlalabo ang paningin ko. Pinagpawisan na ako ng malamig. Nahihilo na at unti-unting nawawalan ako ng lakas hangang sa pati talukap ng mata ko sumuko na rin.
Huli kong naramdaman may sumalo sa akin na familiar ang amoy.
((( SEAN POV’s )))
Ayaw niya akong makita dahil nasasaktan na siya sa pinag-gagawa ko. Ako. Ayaw kong nakikita na nasasaktan siya ngunit kailangan Zhia. Kailangan.
Malapit lang siya sa akin pero pakiramdam ko napakalayo niya. Good. Kasi yan din ang bagay na kailangan kong sanayin. Malayo ka sa akin.
Malamig ata ang buwan na ito sa atin Zhia. Kaya ko sanang ipaglaban ka. Ang batang dinadala mo. Ngunit hindi lang ikaw ang iniisip ko. Sabihin na nating mas pinili kong pasanin ang mundo kaysa sa inyong dalawa dahil sa kagagawan ng pamilyan
((( Zhia POV’s )))Naririnig ko ang malakas na tibok ng puso. Hindi akin yun, kaya unti-unti akong napapamulat. Mahapdi ang aking mga mata. Di rin ako makarinig ng maayos dahil tibok ng isang pusong nagmamadali ang siyang pumupuno ng naririnig ko. Nang luminaw ang paningin ko, si Sean…Inilapag niya ako sa higaan. At ng makita niya akong may pagkatao parang nawalan yung pangamba sa kanyang mukha. Hinawakan niya ang kamay ko. Ako mismo ang umalis ng kamay ko sa kanya. Saka tumalikod na ako ng higa. Buntong hininga ang narinig ko bago pa man siya tumayo.“Zhia…” tawag niya sa pangalan ko.Puso ko, tumitibok ka pa ba?Ayan na naman siya? Sasaktan ka na naman niya.Kaya bago ko pa man marinig ang sasabihin niya. Tinakpan ko na ang tenga ko. Saka nagulat na lang ako ng…“Tama na Sean! Tama na!!!” sigaw ko kasabay ng pag-agos muli ng aking luha. Saka tumili na a
(Luis POV)Nang bigla akong natigilan. Napatitig ako kay Hiro.“May balak ba siyang ilaglag ang dinadala ni Zhia?!”“Sir Luis…”“Impossible diba?”“Ehhh. Possible Sir Luis. Dahil kahit sabihin na nating walang pasensya tong si Master Sean. Hindi niya maiisipan na saktan ang damdamin ni Zhia, lalo na alam niyang nagdadalang tao to.Kilala nating napaka sensitibo niya.” Lalong luminaw nga sa akin. Napatayo ako.“Nasaan sila ngayon?”“Sa…” di ko na pinatapos si Hiro.“Prepare the plane right away.”Dahil isa lang ang gusto kong gawin ngayon. Di pa ata talaga ako maaring mag retired dahil unang-una, di pa ako matanda, pangalawa nasa tamang pag-iisip pa ako na di tulungan ang dalawang tanga at pangatlo, ganito naman talaga ako. Handang gawin ang lahat para kay Sean na siyang nagbibigay ng liw
(Zhia POV)Napalingon ako sa isang mahabang mesa. Naroroon yung mga pagkain. Kaya lang no…Talaga lang bang Death Anniversary itong pinunta namin o tungkol na naman sa negosyo nila? Tsk. Mga mayayaman talaga.Pero nakita ko naman yung ilan na kumukuha ng makakain. Kaya ginaya ko lang sila. May kasabay akong kumuha ng cookies nailapag ko yung wallet na wala namang laman ata.Si Sean, di man lang boyscout diba?Paano na lang kapag tumakas ako? Wala man lang akong pamasahe pauwi sa Pilipinas. Haist…Kuha ng isa at kinain. Hmmm… crispy.Tatalikod na sana ako ng maiiwan ko pa yung wallet. Teka? Bakit parang nangalay ako sa wallet nato. Biglang bumigat. Kaya binuksan ko laman halos mga cards. Owssss. Paanong nagkaroon ako ng cards? Ibig ba sabihin nito dahil di ko chini check ang dinadala kong mga accessories kagaya nito may mga laman ang mga yun? Napa zipper ulit
(Zhia POV)“That's the product of Herald production. Do you want to avail it?” Titig sa babae na di na makapagsalita dahil kay Sean na di ako hinayaang makakalas sa kanya.“Sean, I'm sorry but your lady here is a broke and if I am right to what I hear… she is a thief?”“Who said that!” Saka tinuro ng daliri ni Luis yung babae na may ngiti sa labi.“Master Sean…”“Tss…” Mainit si Sean. Dinig na dinig ko ang tibok ng puso niya. Di ko alam kung para saan ang yakap niyang to sa akin.“Talk to your Father, who will be broke starting now, forever!” na huli na ng lumapit yung ama nitong kausap pa lang ni Sean kanina. Si ako hinila na ni Sean palayo sa lugar.Mahigpit ang hawak niya sa kamay ko. Sa isang patio kami nakarating na kanya-kanya pwesto yung tauhan niya sa paligid.Agad akong pinaupo ni Sean. Kumuha ng
(Sean POV)Nagpalipad na nang drone. Dahil gabi. Madilim na ang paligid at walang nakaka-alam kung anong nangyayari sa amin ngayon. Sinigurado din na walang makikibusisi.“Subaybayan ninyo si Luis.” Nang nanumbalik sa alaala ko na andito pala ang antipatikong yun. Baka makialam na naman.“Opsss. Narinig ko ba ang pangalan ko? Hahaha. Actually narinig ko na nawawala si Zhia? Bakit? Anong ginawa mo?”May ngiti pa sa labi nito. Kaya sa inis sinugod ko at kiniwelyuhan.“Ibalik mo si Zhia sa akin ngayon din?!” Ngumisi siya.“Tama ba ang narinig ko Sean? Sa akin mo hinahanap ang asawa mo? Ayyy mali, ex-wife na pala.”At nagulat na lamang ako ng hawakan ni Luis ang kamay ko saka pinilipit yun upang bitiwan ko siya. Seryoso na ang mukha niya. Napa-ayos ng damit niya.“Binalaan na kita Sean!” nang muling hinarap ako ni Luis.“Binalaan na ano?
(Sean POV)“Sean…” Hindi ako lumingon. Dahil alam kong hindi yun ang boses ni Zhia. Kundi isa sa basura ng buhay ko na ipinapakita ngayon na sila pa ang mahalaga. Tss.Kayabangan nga naman Sean. Ayusin mo ang tungkol dito. Wag kang tanga!“Where is she?” Tanong niya ng nakarating siya sa harapan ko.“She's fine.”“Hmmm. I'm sorry about a while ago. I know you will never accept my apology on behalf of my friend but it is a tiny misunderstanding. Zhia, pick the wrong purse, reason why …”“Tss. I am the one who need to give an expression of apology, since my companion creates a scene.”“Don't blame Zhia about this thing Sean.” Napangiti ako. Dahil sa totoo lang ang dapat sisihin sa lahat ng ito.“She must.I didn't discipline her and I tolerate to spoiled that woman.”“How lucky she is to have you Se
((( LUIS POV’s )))Tss. Lumang stratehiya para iwasan ang mungkahi ng Madrid. Halos gusto kong pagtawanan si Sean. Nakatitig siya sa akin at sa isang lagok ko ng alak. Pumuwesto na sa likuran ko si Hiro.“He's damn stupid.” Naibulalas ko.“I told you the history will going to repeat itself. Luhaan lamang siyang tatalikod. Ako pa pala ang siyang duwag.” Nakapagbihis na ng maayos si Hiro.“Kamusta siya?”“Sir Luis. Umalis na yung sasakyan nila.” At tumayo na nga ako.“Di masarap ang pagkain dito.” Sabay kuha ko ng coat na nahubad ko dahil sa inis nga sa aking pinsan. I just need to make him taste the pre-consequences of what he is planning. Mawawala sa kanya si Zhia kapag hinayaan niyang ilaglag ang bata. Halata namang mahal na rin siya ni Zhia. Ngunit itong mga pinag-gagawa niya maaring magdala ng pagbabago na nararamdaman ng babaing nagmama
(Zhia POV)Ang tanging namamagitan sa amin itong dinadala ko. Pagkatapos wala na. Madali naman akong kausap. Di ko ipinipilit ang sarili sa bagay na ganito.Kung ayaw, respetuhin na lang. Wala tayong magagawa. Tanging magagawa ko na nga lang talaga ang alagaan ang bata habang nasa sinapupunan ko pa ito.“Zhia.” Tawag niya sa akin. Kahit tinawag niya ako sa aking pangalan. Di ko hinayaan na umangat ang aking paningin. Kung nanaisin ko nga, gusto kong takpan ang tenga ko dahil baka may di na naman siyang magandang sasabihin.Sa tuwing tinatawag niya ako noon, masaya pa akong tutugon. Ngunit ngayon ibang usapan na. Tawag niya sa akin na may kasunod na panlalait at masasakit na salita. Mga bagay na di ko dapat marinig dahil alam naman niya na masasaktan ako.Pag uwi namin sa Pilipinas, kailangan ko nga kausapin si Kuya, tungkol sa sinabi ni Sean tungkol sa kanya na hindi ko siya kapatid.“Bi
((( ZHIA POV’s )))Di ko sila iniwan. Never ko ipinadama na iniwan ko sila. Halos ilang oras din ang maubos ko para makipag-video call lang sa kanila. Mommy is doing well. They are my inspiration, motivation to raise on my feet. Ayokong bumalik na isang talunan kaya tinagap ko ang pagsubok na kailangan ko lumayo sa mga anak ko. Pero uulitin ko, di ko sila iniwan.Isang sakripisyo ang ginawa ko. Isang sakripisyo ng isang ina, para di nga kami apakan ng ibang tao. Para sa amin ang ginawa kong to. Sobra ko silang namiss…“Mommy, gumawa kami ni Shin ng mahabang panali para kapag gusto ka namin makita, huhugutin lang namin ang lubid at babalik ka na dito.” Natawa na lamang ako kay Shena.“Di na ako aalis.”Nanlaki ang mga mata nila. Dahil umuuwi din ako ng ilang araw sa isang taon. Napayakap ulit sa akin ang mga makukulit.“Di na aalis ang Mommy ko!” si Shin, sigaw niya sa mga class
((( Zhia POV’s )))AFTER FIVE YEARS ....Mahirap magluto pero kailangan gawin. Prinitong itlog lang to Zhia. Wag kang abnormal na di mo kaya. Yan ang hinihingi ng tatlong bulingit sa pagbabalik mo.Huminga ako ng malalim. Napangito sa ginagawa ko. Perfect ang tatlong pritong itlog para sa egg sandwich na gagawin ko. Dahil wag ko daw sila niloloko na kung bibili ako sa labas, malalaman kaagad nila, kung gawa ko ba talaga o hindi.Jetlag pa nga Mommy niyo. Inilagay ko sa lunchbag nila. May mga pangalan nila. Saka balak ko nga silang supresahin sa school. Nasa kindergarten. Masaya ang mga makukulit na yun sa pagbabalik ko. Napahalik ako sa Lunchbox. Inalis ko ang apron ko… Saka lumabas ng pinto. Napangiti ako dahil talagang magulo ang sala namin. Mga laruan nilang nagkalat. Tiyak labis nga silang masusupresa kapag nakita ako. Pumunta na ako sa garahe. Inistart ang sasakyan. Sa loob ng liman
(Jane POV)“Oh, good Cecile. If you mind. Saka dapat lang na maging close kayo sa akin.” Nabitawan ko bigla si Mam Cecile. Ano to biglang baliktad si Mam? Lumapit na siya. May ngiti pa…Halos … ng mahawakan niya ang handle ng Wheelchair. Itinulak niya ito sa may hallway na agad naman bumanga sa ina nito.“Mga hampaslupa! Anong ginagawa niyo sa anak ko!”Hinamon pa ito ni Cecile na lumapit sa kanya. Malayo nga ang agwat ng gulang namin ni Cecile, kay Miss Zhia. Kita naman sa pagkatao niya na palaban. Hindi nga lang talaga masalita.“Aba naman!”sumugod na nga sa amin. Iniwan ang kanyang anak na marupok! Malandi! Haist! Basta siya ang gumulo ng kwentong to! Bwisit lang! Sana maabutan ni Master Sean si Miss Zhia. At parang mapapalaban na din ako. Ibuhos ang galit sa kanila. Sa nangyari kay Master Luis!Wag ang lalaking nagnakaw ng unang halik ko! Ako lang ang ma
(Sean POV)Nang narinig kong may gulo sa labas. Bago ko pa nga maisilid sa lalagyan ang marriage contract namin ni Zhia. Bumukas ang pinto. Di na napigilan nila Butler Nazi. Tumakbo sa akin si Luis at binati ako ng kamao niya. Para mapahiga ako sa sahig.“That punch might do something the way you thingking!”But his punch di magtatapos sa ganoon lang. Sa inis ko bumangon ako at tuluyan ko na ring pinakawalan ang inis sa mundong to. Bakit nga ba ako na lang ang laging punupuntirya ng problema?! Napapagod din ako! Nahihirapan. OO! Inaamin ko pagod na ako! Nahihirapan na. Sa totoo nga lang parang gusto ko na sumuko. Sh*t Luis. I'm too tired. Hangang sa napagod ako kakasuntok kay Luis. He just keeping on coughing as he punch me back. Natawa na lamang siya na pareho na naman duguan ang mukha naming dalawa.“Is this you again Sean?”bigla na lang ikinangiti niya. Tumulo sa kanyang mga mata ang lu
((( Luis POV’s“Natitiyak ko iho na masaya para sayo ang iyong ina. Napakabait mo.”“Salamat po. Bukas ang death anniversary ng aking ina. Nakausap ko na si Father about the occasion.”“Ibig lang sabihin dito mo ipagdaraos.”Napatango ako. Dahil wala na din naman ang aking ama para pakialaman ako sa bagay na yan.“After this po kasi, baka matagal niyo akong di makita.”“Bakit maghahanap ka na ba?”Napangiti ako at umiling.“Magiging youtubers ka Kuya Luis?!” isang bata.“Subscribe ka na namin Kuya!” Mapapangiti ka na lang talaga.“Wag masyado kayong maging mahilig sa gadget. Depression din yan. Minsan nakakabuti na magbasa na lang ng physical book. Kaya bibilhan ko kayo ng ganito.” daliri ko…“Kakapal na libro. Tig-iisa kayo.”“Tom Sawyer po akin!”
((( Cecile POV’s“Miss Zhia, bakit?”biglang maraming tanong ang naglaro sa aking isipan. Lalo na nga tumalikod sa amin si Miss Zhia. Parang ni isa sa tanong ko, ayaw niyang sagutin. Natahimik na lamang ako. Si Jane pinigilan ko na din. Hayaan natin na palipasin ang oras na ganito. Alam ko na may isa sa kanila na kailangan ibaba ang pride. Nang inahanda na nga ni Leon ang sasakyan.“Miss Cecile, ano ba talaga ang nangyari?” tanong sa akin ni Jane. Lumapit na ako kay Miss Zhia. Naisipan niya atang lumabas muna. Oo, Miss Zhia, toxic nga masyado ang lugar na ito ngayon. Mas makakabuti nga na magpahangin ka muna.“Miss Zhia, sigurado po ba kayo na di kami sasama?”Si Leon lang? Ang kapatid niya at si Tolits. Umiling sa amin si Miss Zhia.“Kung ganoon, umuwi po kayo kaagad.”“Di na babalik ang kapatid ko dito.”“&hel
(Zhia POV)“Wag ka masyadong maangas.” Babala ni kuya na lumabas nga ito. Nanatili kaming tahimik ni Sean. Di ko mapigilan na mamilipit ng may sumipa sa tiyan ko. Inilayo na lamang ni Sean ang paningin sa akin. Oo, galit siya. Nagawa niyang magalit sa akin. Ano naman ngayon? Ang iniisip ko, kung ano ang siyang mangyayari sa akin. Dumating na si Leon na napatitig sa aming dalawa.“Master Sean.” Ibinigay dito ang folder na naroroon nga ang Marriage Contract namin. Ngumisi siya.“Can you bring a candle here Leon.”agad na ikinalabas nito.“Zhia.” Umangat ang paningin ko sa kanya.“Why are you crying? This is what you want right?”“Sean…”wag Zhia. Kailangan mong turuan ng leksyon ang asawa mo. Alam mong mahal ka niya. Mahal mo rin siya. Gagawin mo 'to dahil mahal mo siya. Oo, kabaliwan nga itong gagawin ko. Pero sa ikakabuti namin itong dalawa. Mayaban
(Zhia POV)“I am wrong Zhia?” Tumulo ang luha ko sa aking pisngi. Di man lang ako napakisapmata. Di si Sean nagbago Zhia. Ikaw itong tuluyang nagbago. Saka nga pinunas ko ng aking daliri ang luha ko. Tumango ako.“Zhia. She just want of your forgiveness. Bakit di mo maibigay sa kanya?” Nanlilisik ang mata niya.“Sean.” at bumagsak na nga ng tuluyan ang aking mga luha. “Di madaling magpatawad. Alam mo yan.”“I understand. Pero di oras na ganito ka sa kanya Zhia. Alam mong maselan ang kondisyon niya. Bakit di mo na lang muna siya tangapin?!”“Kondisyon lang naman niya ang inaalala mo ngayon Sean. Eh ako?!” Napapikit si Sean.“Di mo ako nauunawaan Zhia. Patayin mo na lang ako!” biglang alboroto ni Sean. Nagulat na lamang ako.Inilabas niya ang baril saka kinasa ito. Inilagay sa harapan ko.“Kill me now!”Lalo akong umiyak.
(Zhia POV)“Please stop!” Di ko siya sinasaktan. Hinahawakan ko lang ang kamay niya para bitawan ako. Pero ayaw talaga. Nasasaktan na ako. May namumuo nang luha sa aking mga mata. Di ko kailangan na patulan siya. Nang dumating ang nanay niya. Nakisama pa sa gulo naming dalawa ni Rymalene. Magsama kayong dalawa sa impyerno! Kapag may masamang mangyari sa akin dito! Di ko na napigilan ang sarili ko, kundi lumaban.“Anong kaguluhan to?!” si Sean.((( SEAN POV’s )))As I return, biglang tumawag sa akin si Cecile. Lalong lumakas ang nararamdaman kong kaba dahil di naman tumatawag sa akin si Cecile kung walang masamang nangyayari.“Master Sean, nagkakasakitan ang asawa niyo at si Miss Rymalene.”Oh sh*t!“Di niyo ba kayang awatin?!”“Master Sean.”“Leon, speed up!&rdqu