((( Zhia POV’s )))
“I told you before Zhia. Sa dami ng problema ko ni isa doon wala kang masusulosyunan. Prepare her for wedding photo-shoot.” Utos na lamang ni Sean ng pumasok siya at nagsi-alisan na nga sina Leon. Ako naman niyaya na ni Cecile.
Photo shoot nga namin pero bakit wala sa mood si Sean. Nakakalungkot naman. Bago pa ako tuluyan lamunin ng aura ni Sean. Humarap ako sa kanya na ngayon iniisa-isa niyang kinakalas ang butones ng sleeve sa braso.
Patakbo akong lumapit sa kanya. Saka siya napatitig sa akin. Inabot ko ang pisngi niya. Hinila yun magkabilaan.
“Smile lang diba Sean! Smile lang! Wag badtrip.” Sa iniwas niya mukha kaya nabitawan ko.
Matripan nga ang lalaking to, mamaya. Ahahaha. Ngumiti ako.
“Don't bother about me Zhia.” sinabi niya sa akin at tumalikod. Napasimangot ako. Bahay ni Sean na puno ng don't! Kailangan kaya mawawala ang mga yan.
(Zhia POV)Napalingon ito sa akin. Ibinaba ang kausap niya sa kabilang linya. Nahalata na may mali sa akin. Kaya lumapit na ito. Binitiwan ang kamay ko ng designer ni Rhen noon. Lumayo ito sa akin ng nasa harapan na namin si Sean.“Bakit di mo sa akin sinabi na patay na si Rhen?!” Nagulat din siya sa sinabi ko.Ngunit hindi ako ang pinansin niya kundi…“Then, who told you that? The price will be his head.” Sa sinabi ni Sean, di ko na napigilan sarili ko. Sinampal ko siya. Walang lingon na pahampas kong binitiwan yung bulaklak at aalis na sana ako ng maalala ko ang sinabi niya.“Kahit sino man ang nagpa-abot ng katotohanan na ito Sean. Hindi kita mapapatawad kung papatayin mo rin siya.”Pagbabanta ko.Saka tuluyan na akong humakbang patalikod sa kanya. Nang hilain ni Sean ang braso ko pabalik.“Para saan ang sampal na yun Zhia?!”&
(Zhia POV)Dim ang boung silid at ang pinagkukunang liwanag lamang ay ang isang kurtinang nakahawi kung saan naroroon ang nakaupong si Sean sa swirl chair niya.Nakatalikod sa akin.Si Hint itong tumatadyak at pinaghahapas ang taong..“Tu-tulungan mo ko…” Saka nga ako napatakbo sa kanya. Hinawakan ang kamay nito. Yung designer ni Rhen na ngayon duguan na ang kanyang damit.Hahampasin sana ito ulit ni Hint.“Sean!!” Nang patalikod na itinaas ni Sean ang kamay niya. Hudyat na itigil ang ginagawa ni Hint.“Tss.” Humarap ito at nilagok ang alak sa loob ng wine glass at inilapag sa mesa. Tumayo ito. Tanging sapatos niya ang narinig kong humakbang papunta sa akin.“Zhia.” Bangit niya ng pangalan ko. Di ko alam kung bakit kailangan ko makaramdam ng takot. Napamulsa ito at tumayo sa harapan naming dalawa.Ngumisi saka inis na inapakan ang binti ng lalaki. Da
(Zhia POV)“Don't worry, pagkatapos mo manganak. Ibibigay ko ang sapat na halaga na ikakatahimik mo.”Bulong niya sa akin. “But poor will always be poor. Kahit magkano pa ang ibigay mo sa kanila. How pity? Get her out!”Nang marinig ko ang mga salitang yun ni Sean. Hindi ko na hinintay na may kumuha sa akin. Ako ang siyang nagkusang tumalikod at lakas loob na hinakbang ang aking paa.Ang swerte ko dahil wala akong maisip.Ang swerte ko dahil wala akong magawa.Ang swerte ko dahil ang bigat na nararamdaman ng aking dibdib ngayon.Di ko pa naman ata ikakamatay kahit alam kong durog na durog ang aking puso.Sino nga ba ako para ipakita kay Sean na labis akong nasasaktan sa nangyayari? Sino nga ba ako?Sumara ang pinto. Kahit di ako pumikit ng aking mga mata. Patuloy na umaagos ang aking luha.Nanlalamig. Nanginginig.Parang panaginip na gusto mong tumalon sa mataa
(Zhia POV)Narinig kong sumisipol si Kuya. May binabali siyang sanga sa tabi ko. Mahaba ang pasensya niya na naghihintay sa sasabihin ko.“Kuya…” yun na lamang ang nabangit ko ng medyo inangat ko ang aking paningi.“Sus, iyak mo lang yan. Apihin mo lang sarili mo. Sige ka.”“Kuya naman eh.” at napapunas na nga ako ng aking luha. Medyo na ipatong ko ang baba sa brasong kong yumayakap sa aking tuhod. Mabuti na lang may kahabaan din yung dress na naisuot ko.“Anong nangyari?” Saka niya binato bato yung pinutol niyang sanga na natutusok din sa damuhan.“Kuya, single na naman ako.” Mabilis lang niya akong tinapunan ng tingin. Saka malakas na napatusok sa damo yung kahoy na tinapon niya. Nakatayo nga ito.“Di ka single may laman yang tiyan mo. Kaya wag kang ma emote. Tss. Di mo kailangan kawawain ang sarili. Naku Zhia, pinalak
((( JOSHUA SONTORIA POV’s )))Ang sabi nila nangaling daw ako sa pamilyang mamatay tao. Nakakagaw ng ganitong kasalanan ang mga tao dahil na rin sa labis na kagustuhan nilang makawala sa galit na nararamdaman.Ngayon, ang kamao ko na siyang uhaw na manakit. Lalo na nang makita ko na naman ang kapatid kong pinanghihinaan ng loob. Tsk.Wag kang iyakin amasona!((( Leon POV’s )))Wala akong makitang bakas na may pagsisi sa mukha ni Master Sean. Sa oras na tumalikod na nga si Miss Zhia. Kundi pingagbuntungan niya ng kanyang natitirang galit ang baklang nagmamakaawa.“Get this trash out of my sight!” saka nga nagsikilos ang mga tauhan ni Master Sean.Isa ba ito sa plano ni Master Sean na saktan ang kanyang asawa sa ganitong paraan? Upang makaligtas ito sa gulo na meron ang pamilyang Madrid?Medyo napangisi ako dahil nga alam ko napakakumplekado ng problema niya.
(Zhia POV)Para naman sa sarili ko.Yung hinihingi ni Sean na paglayo ng loob mo sa kanya kahit masakit gawin natin. Yun lang ang paraan para mawala na rin ang siyang nararamdaman mo sa kanya Zhia. Harapin natin itong kinatatakutan natin. Kasi nangyari na.Huminga ako ng malalim. Pinunas ang luhang kailangan tama na. Makakasama na sa baby. Wag na iiyak Zhia. Normal na ata masaktan dahil yung mga taong nasasaktan sila talaga yung nagmamahal talaga.Para kay Rhen. Dahilan na ikinawala ng anak namin ni Sean, natuto na ako na wag masyadong magtiwala sa paligid at higit sa lahat ako dapat itong unang nagbibigay ng protektion sa sarili ko. Dapat lang na maging responsible sa kaligtasan. Kakayanin Zhia. Kakayanin.Narinig ko na lamang bumagsak na ang malakas na ulan.Ayos talaga si Kuya. Sarap lumusong sa ulan.Napatayo ako.Bahagyang binabasa ng ulan ang aking kamay. Malamig, kasing lamig ng nangyar
((( ZHIA POV’s )))Kumulog na parang pakiramdam ko hinulog ako sa malalim na balon. Muling kumidlat na parang kinukurot ako sa aking dibdib. Aanihin mo nga naman Zhia ang sakit at takot na ito! Aanihin mo?! Bakit mo inaalagaan na parang may ginawang maganda sayo?!Tumayo ka! Harapin mo! Labanan mo! Wag na wag mong aalagaan! Dahil sa bandang huli ikaw lang itong masasaktan. Bakit hinahayaan mo sarili mo na magkaroon ng takot?! Bakit? Anong kinahihinatnan niyan?Saka nga lakas loob akong tumayo at binuksan ang aking mata at dahan- dahan na inalis ang takip sa aking tenga.((( Sean POV’s )))Agad kong hinablot ang payong na hawak ng tauhan ko para lumusong sa ulan. Tumakbo ako ngunit natigilan ako dahil, tama ba itong nakikita ko?“Ano! Sige pa! Kumulog ka pa! Kala mo natatakot ako sayo! Wala kang kwenta sa buhay ko! Bakit kita kakatakutan?!” Si Zhia, basang -basa na sa ula
(Zhia POV)Lumabas si Sean na di ko man lang pinansin at tinapunan ng titig. Inilabas na ng mga katulong yung gamit niya.Lumingon siya sa akin bago pa man siya lumabas.Dahil kapag lumabas siya sa silid na ito alam ko di na gaya ng dati na may itatagal pa ang dalawang minuto ang oras na pananatili niy. Napayuko sila Cecile at Jane saka na nga tuluyang lumabas si Sean. Sa pagsara ng pinto yun din ang pagpatak ng luha ko. Okey Sean. Magpapakatatag ako.Patak ng luha na siyang sumira sa iginuguhit ko. Walang ingay sa silid, kahit kasama ko si Cecile at Jane.Siguro ayaw din nila magsalita tungkol sa nangyayari ngayon.Di ko na kinaya. Binitiwan ko na ang lapis saka tumungo sa higaan na siyang pag-asa ko na ikaka comportable ko. Tanging ito ang yayakap sa akin na ang puso kong sobrang durog. Napayakap ako sa unan at doon ko binuhos ang lahat.Baby, pasensya na kay Mama. Napaasa ni Daddy sa wala eh. Wag kang
((( ZHIA POV’s )))Di ko sila iniwan. Never ko ipinadama na iniwan ko sila. Halos ilang oras din ang maubos ko para makipag-video call lang sa kanila. Mommy is doing well. They are my inspiration, motivation to raise on my feet. Ayokong bumalik na isang talunan kaya tinagap ko ang pagsubok na kailangan ko lumayo sa mga anak ko. Pero uulitin ko, di ko sila iniwan.Isang sakripisyo ang ginawa ko. Isang sakripisyo ng isang ina, para di nga kami apakan ng ibang tao. Para sa amin ang ginawa kong to. Sobra ko silang namiss…“Mommy, gumawa kami ni Shin ng mahabang panali para kapag gusto ka namin makita, huhugutin lang namin ang lubid at babalik ka na dito.” Natawa na lamang ako kay Shena.“Di na ako aalis.”Nanlaki ang mga mata nila. Dahil umuuwi din ako ng ilang araw sa isang taon. Napayakap ulit sa akin ang mga makukulit.“Di na aalis ang Mommy ko!” si Shin, sigaw niya sa mga class
((( Zhia POV’s )))AFTER FIVE YEARS ....Mahirap magluto pero kailangan gawin. Prinitong itlog lang to Zhia. Wag kang abnormal na di mo kaya. Yan ang hinihingi ng tatlong bulingit sa pagbabalik mo.Huminga ako ng malalim. Napangito sa ginagawa ko. Perfect ang tatlong pritong itlog para sa egg sandwich na gagawin ko. Dahil wag ko daw sila niloloko na kung bibili ako sa labas, malalaman kaagad nila, kung gawa ko ba talaga o hindi.Jetlag pa nga Mommy niyo. Inilagay ko sa lunchbag nila. May mga pangalan nila. Saka balak ko nga silang supresahin sa school. Nasa kindergarten. Masaya ang mga makukulit na yun sa pagbabalik ko. Napahalik ako sa Lunchbox. Inalis ko ang apron ko… Saka lumabas ng pinto. Napangiti ako dahil talagang magulo ang sala namin. Mga laruan nilang nagkalat. Tiyak labis nga silang masusupresa kapag nakita ako. Pumunta na ako sa garahe. Inistart ang sasakyan. Sa loob ng liman
(Jane POV)“Oh, good Cecile. If you mind. Saka dapat lang na maging close kayo sa akin.” Nabitawan ko bigla si Mam Cecile. Ano to biglang baliktad si Mam? Lumapit na siya. May ngiti pa…Halos … ng mahawakan niya ang handle ng Wheelchair. Itinulak niya ito sa may hallway na agad naman bumanga sa ina nito.“Mga hampaslupa! Anong ginagawa niyo sa anak ko!”Hinamon pa ito ni Cecile na lumapit sa kanya. Malayo nga ang agwat ng gulang namin ni Cecile, kay Miss Zhia. Kita naman sa pagkatao niya na palaban. Hindi nga lang talaga masalita.“Aba naman!”sumugod na nga sa amin. Iniwan ang kanyang anak na marupok! Malandi! Haist! Basta siya ang gumulo ng kwentong to! Bwisit lang! Sana maabutan ni Master Sean si Miss Zhia. At parang mapapalaban na din ako. Ibuhos ang galit sa kanila. Sa nangyari kay Master Luis!Wag ang lalaking nagnakaw ng unang halik ko! Ako lang ang ma
(Sean POV)Nang narinig kong may gulo sa labas. Bago ko pa nga maisilid sa lalagyan ang marriage contract namin ni Zhia. Bumukas ang pinto. Di na napigilan nila Butler Nazi. Tumakbo sa akin si Luis at binati ako ng kamao niya. Para mapahiga ako sa sahig.“That punch might do something the way you thingking!”But his punch di magtatapos sa ganoon lang. Sa inis ko bumangon ako at tuluyan ko na ring pinakawalan ang inis sa mundong to. Bakit nga ba ako na lang ang laging punupuntirya ng problema?! Napapagod din ako! Nahihirapan. OO! Inaamin ko pagod na ako! Nahihirapan na. Sa totoo nga lang parang gusto ko na sumuko. Sh*t Luis. I'm too tired. Hangang sa napagod ako kakasuntok kay Luis. He just keeping on coughing as he punch me back. Natawa na lamang siya na pareho na naman duguan ang mukha naming dalawa.“Is this you again Sean?”bigla na lang ikinangiti niya. Tumulo sa kanyang mga mata ang lu
((( Luis POV’s“Natitiyak ko iho na masaya para sayo ang iyong ina. Napakabait mo.”“Salamat po. Bukas ang death anniversary ng aking ina. Nakausap ko na si Father about the occasion.”“Ibig lang sabihin dito mo ipagdaraos.”Napatango ako. Dahil wala na din naman ang aking ama para pakialaman ako sa bagay na yan.“After this po kasi, baka matagal niyo akong di makita.”“Bakit maghahanap ka na ba?”Napangiti ako at umiling.“Magiging youtubers ka Kuya Luis?!” isang bata.“Subscribe ka na namin Kuya!” Mapapangiti ka na lang talaga.“Wag masyado kayong maging mahilig sa gadget. Depression din yan. Minsan nakakabuti na magbasa na lang ng physical book. Kaya bibilhan ko kayo ng ganito.” daliri ko…“Kakapal na libro. Tig-iisa kayo.”“Tom Sawyer po akin!”
((( Cecile POV’s“Miss Zhia, bakit?”biglang maraming tanong ang naglaro sa aking isipan. Lalo na nga tumalikod sa amin si Miss Zhia. Parang ni isa sa tanong ko, ayaw niyang sagutin. Natahimik na lamang ako. Si Jane pinigilan ko na din. Hayaan natin na palipasin ang oras na ganito. Alam ko na may isa sa kanila na kailangan ibaba ang pride. Nang inahanda na nga ni Leon ang sasakyan.“Miss Cecile, ano ba talaga ang nangyari?” tanong sa akin ni Jane. Lumapit na ako kay Miss Zhia. Naisipan niya atang lumabas muna. Oo, Miss Zhia, toxic nga masyado ang lugar na ito ngayon. Mas makakabuti nga na magpahangin ka muna.“Miss Zhia, sigurado po ba kayo na di kami sasama?”Si Leon lang? Ang kapatid niya at si Tolits. Umiling sa amin si Miss Zhia.“Kung ganoon, umuwi po kayo kaagad.”“Di na babalik ang kapatid ko dito.”“&hel
(Zhia POV)“Wag ka masyadong maangas.” Babala ni kuya na lumabas nga ito. Nanatili kaming tahimik ni Sean. Di ko mapigilan na mamilipit ng may sumipa sa tiyan ko. Inilayo na lamang ni Sean ang paningin sa akin. Oo, galit siya. Nagawa niyang magalit sa akin. Ano naman ngayon? Ang iniisip ko, kung ano ang siyang mangyayari sa akin. Dumating na si Leon na napatitig sa aming dalawa.“Master Sean.” Ibinigay dito ang folder na naroroon nga ang Marriage Contract namin. Ngumisi siya.“Can you bring a candle here Leon.”agad na ikinalabas nito.“Zhia.” Umangat ang paningin ko sa kanya.“Why are you crying? This is what you want right?”“Sean…”wag Zhia. Kailangan mong turuan ng leksyon ang asawa mo. Alam mong mahal ka niya. Mahal mo rin siya. Gagawin mo 'to dahil mahal mo siya. Oo, kabaliwan nga itong gagawin ko. Pero sa ikakabuti namin itong dalawa. Mayaban
(Zhia POV)“I am wrong Zhia?” Tumulo ang luha ko sa aking pisngi. Di man lang ako napakisapmata. Di si Sean nagbago Zhia. Ikaw itong tuluyang nagbago. Saka nga pinunas ko ng aking daliri ang luha ko. Tumango ako.“Zhia. She just want of your forgiveness. Bakit di mo maibigay sa kanya?” Nanlilisik ang mata niya.“Sean.” at bumagsak na nga ng tuluyan ang aking mga luha. “Di madaling magpatawad. Alam mo yan.”“I understand. Pero di oras na ganito ka sa kanya Zhia. Alam mong maselan ang kondisyon niya. Bakit di mo na lang muna siya tangapin?!”“Kondisyon lang naman niya ang inaalala mo ngayon Sean. Eh ako?!” Napapikit si Sean.“Di mo ako nauunawaan Zhia. Patayin mo na lang ako!” biglang alboroto ni Sean. Nagulat na lamang ako.Inilabas niya ang baril saka kinasa ito. Inilagay sa harapan ko.“Kill me now!”Lalo akong umiyak.
(Zhia POV)“Please stop!” Di ko siya sinasaktan. Hinahawakan ko lang ang kamay niya para bitawan ako. Pero ayaw talaga. Nasasaktan na ako. May namumuo nang luha sa aking mga mata. Di ko kailangan na patulan siya. Nang dumating ang nanay niya. Nakisama pa sa gulo naming dalawa ni Rymalene. Magsama kayong dalawa sa impyerno! Kapag may masamang mangyari sa akin dito! Di ko na napigilan ang sarili ko, kundi lumaban.“Anong kaguluhan to?!” si Sean.((( SEAN POV’s )))As I return, biglang tumawag sa akin si Cecile. Lalong lumakas ang nararamdaman kong kaba dahil di naman tumatawag sa akin si Cecile kung walang masamang nangyayari.“Master Sean, nagkakasakitan ang asawa niyo at si Miss Rymalene.”Oh sh*t!“Di niyo ba kayang awatin?!”“Master Sean.”“Leon, speed up!&rdqu