Chapter Six: The Wedding

"No! Hindi ako papayag Ciel!" nagtatagis ang mga bagang na sabi ng kuya William niya ng sabihin niya dito ang napagkasunduan nila ni Leandro. Maaga pa lang kinabukasan ay pinuntahan na niya ito sa presinto. "Hindi ako papayag na magpakasal ka sa walang pusong taong iyon! No!" 

She winced. Hindi niya rin iyon gusto pero wala na siyang maisip na ibang paraan pa. 

Wala sana siyang balak na sabihin dito ang tungkol sa naging usapan nila ni Leandro pero hindi niya iyon pwedeng gawin. Magtataka ito kung paano ito nakalaya. Isa pa malalaman din naman nito ang tungkol doon kaya wala ring say-say na ilihim iyon.

"It was what he wanted para iurong niya ang kaso laban sayo." Mahina niyang sabi.

"Wala akong pakialam kung mabubulok ako dito, basta hindi ka magpapakasal sa lalakeng iyon!" 

"I need to kuya," mahina pa rin niyang sabi saka minasdan ito. "Hindi ko ito ginagawa para lamang sayo, I am also doing this for ate Beth and for my niece. N..nasa ospital sila ngayon."

Napa-angat ang tingin nito sa kanya. Kumunot ang noo. 

"Anong sabi mo?" He asked. Wondering if he heard her right.

Napalunok siya. "Sinugod ko si ate Beth kahapon sa ospital dahil dinugo siya, she almost had a miscarriage."

"God!" tila bigla itong nanghina na napasandig sa upuan. "K..kumusta na s..sila ngayon?" nang mahimasmasan ay tanong nito. Mababakas sa mukha ang matinding pag-alala.

"Ate Beth is safe now, pero kinailangan siyang turukan ng pampakapit. Sobrang pag-iisip at stress ang pangunahing rason kung bakit muntik na siyang makunan. And it could be worst kung hindi pa tayo gagawa ng paraan--"

"At ang pagpapakasal sa Leandrong iyon ang nakita mong paraan?"

She winced. "Bakit may iba pa ba?" Di na niya napigilang palatak. Tiningnan niya ito.

Wala rin itong maisagot. Nanlulumo lang itong napayuko. He close his eyes hopelessly.

"Wala na kuya," she said hopelessly too. "I went to him wanting to make a deal, nagdesisyon akong ibigay nalang sa kanya ang buong lupain kapalit ng pag-urong niya ng kaso laban sayo, I almost kneel and beg him, pero alam mo ba kung anong sinabi niya? Sinabi niyang kahit hindi daw natin kusang ibigay, kanya na naman daw iyon dahil pinirmahan mo na ang kontrata!"

"That son of a bitch!" nagtatagis ang mga bagang na mura nito. Wala itong nagawa kundi ang ikuyom nalang ng maigting ang mga kamao nito.

"I don't know what his reason for wanting to marry me," maya-maya ay sabi niya. Nanlulumo rin at nakayuko  ang ulo. Kung umangat lang sana ang tingin niya kay William, nakita niya sana ang pag-iwas nito ng tingin at pagtiim pa lalo ng bagang. 

"Ayoko rin kuya, kaya lang wala akong ibang mapagpipilian. Leandro didn't give me a choice."

"Hindi mo kailangan gawin ito kung ayaw mo Ciel, hindi mo kailangan na isakripisyo ang sarili mo para sa amin, tanggap ko na na makukulong ako, Atty. Marcial promised to lessen the possible sentence. Five years is not that long. At ang tungkol naman sa ate Beth mo, kakausapin ko siya, I'm going to--"

"Nakapagdesisyon na ako kuya, at pumayag na rin ako." mariin niyang sabi. 

"Are you out of your mind?" nababahalang sabi nito.

"You will too, if you manage to see those blood I saw in ate Beth. Hindi ako patatahimikin ng konsensiya ko kung maulit muli iyon at mawala ng tuluyan ang pamangkin ko, habang buhay kong dadalhin sa sarili ko ang mga salitang 'what if' kung mangyayari iyon. And what about ate Beth?  Ano sa tingin mo ang mangyayari sa kanya kung mawawala ang baby niya?" 

Tuluyan ng naumid ang dila nito. Kitang-kita niya ang kawalan ng pag-asa ang mukha nito. 

"Makakalaya ka ngayong umaga, Leandro will going to drop the case against you immediately this morning, gaya ng napagkasunduan namin."

"Pero Ciel, paano ka?" 

"We will going to get married this afternoon. Iyon din ang gusto niya!"

"I'm going to kill that bastard!" Nanggagalaiti nitong sambit.

Inabot niya ang kamay nitong nasa mesa. "I hope you won't do that," pinilit niyang sinalubong ang mga mata nito. "Don't make my sacrifices go in vain. You must live happily with ate Beth and your baby girl. Kailangan ka nila."

Mariin itong muling napapikit. 

"This is all my fault!" He murmur regretfully. "Kung sana'y hindi ako nagpadalos-dalos, hindi mangyayari ito!"

"There's no use to cry over a spilled milk now, nangyari na ang nangyari at wala na tayong magagawa kundi harapin ito."

"In the expense of luring you to him," sarkastiko itong nagpalatak. " I should be the one to protect you, pero baligtad ngayon ang nangyari." he open his eyes, puno ng panghihina at pagsisisi ng tumingin ito sa kanya. "Wala talaga akong kwentang kapatid!"

Umiling-iling siya. "Hindi ko gagawin ito kung naging walang kwenta kang kapatid kuya. You're not. Naging napakabuti mo sa akin, kahit hindi tayo sabay na lumaki, you never let me feel that I am alone, you're always there when I need you, kaya ngayon gusto ko, ako naman ang nasa tabi mo. I am doing this because you meant so much to me."

"Oh, Ciel." he murmur hurting.

Tumayo siya saka lumapit rito. Niyakap niya ito. 

"Hindi ko talaga mai-magine ang magiging buhay mo sa piling ng halimaw na iyon, paano kung saktan ka niya? Paano kung--"

"Huwag na muna nating isipin ang mga bagay na hindi pa nangyayari kuya. Ngayon.. ang importante!" 

PASADO alas nueve ng dumating si Lance, dala-dala na nito ang pinirmahang papeles ni Leandro para sa pag-urong nito sa kaso laban sa kapatid niya. Si Lance na rin ang nag-asikaso ng iba pa para makalaya na rin sa araw na iyon ang kapatid.

"What a coward!" hindi napigilang palatak ng kuya niya habang pinipirmahan nito ang mga papeles para sa kalayaan nito. "Hindi man lang siya nagkaroon ng lakas ng loob na harapin ako!" nagpupuyos na sabi nito patungkol kay Leandro.

"Leandro is busy Mr. Centeno." Kalmadong sabi ni Lance.

Matalim itong binalingan ng kapatid niya. "Busy? Sa ano? Sa pag-iisip kung sino na naman ang susunod niyang gagantsuhin?"

"Kuya!" awat niya.

"Watch your word Mr. Centeno! baka nakakalimutan mong kaka-urong niya lang ng kaso laban sayo!" nagbabanta ang tinig nito.

"Sabihin mo sa kanya, hindi ako natatakot sa kanya! Hindi ako natatakot sa inyo!"

"Kuya ano ba!" hindi na niya napigilang magtaas ng boses. 

Natahimik naman ito. Pero dinig niya ang pagtagis ng mga bagang nito.

Hinawakan niya ang braso ng kapatid at hinila palabas doon.  

"Halika na.." she said. Pulling him in his arms. 

"Miss Centeno!" 

Nasa labas na sila ng marinig niya ang pagtawag ni Lance. Tumigil siya at bumaling rito.

"Ang bilin ni Leandro, isasama na kita pabalik sa mansyon."

"Aba't--"

"Stop it kuya ano ba!" pigil niya rito nang makitang tila babalikan nito ang lalake. Bagama't natigilan rin siya sa sinabi ni Lance. Hindi niya akalain na sa oras na iyon din mismo siya nito isasama. 

Labag man sa loob ay wala na siyang magagawa. May kasunduan sila at kailangan niya iyon tuparin.

Bumaling siya sa kapatid na noo'y nagpupuyos ang loob sa galit. "Nandito ang susi ng sasakyan ko kuya," sabi niyang iniabot rito ang susi. "Puntahan mo si ate Beth sa hospital, ngayon ang labas niya." 

Nag-dadalawang isip at nag-aalala itong tumingin sa kanya.

Pilit siyang ngumiti. "Sige na, hinihintay ka niya." 

Siya na ang nag-abot ng susi niya sa kamay nito. Pagkatapos non ay walang lingon-lingon niya itong nilagpasan. 

Sa gilid ng kanyang mga mata ay kita niya ang pagsunod nito ng tingin sa kanya. She also saw Lance followed her into Leandro's awaiting SUV.

<<<--->>>>

MAHIGIT trenta minutos pa siguro ang ginugol nila sa biyahe bago narating ang mansyon. 

Agad siyang bumaba ng huminto ang sasakyan sa harap, not waiting for Lance to open the car door for her.

"Nasaan si Leandro?" 

"Nasa loob, naghihintay si--"

Hindi na niya ito pinatapos, nagpupuyos ang dib-dib niya sa galit nang tumalikod. Pakiramdam niya, sasabog na siya. 

Hindi man lang siya nito binigyan ng pagkakataon na samahan ang kuya niya sa ospital at magpaalam sa kanyang ate Beth! 

That inconsiderate bastard!

Tuloy-tuloy niyang inihakbang ang mga paa papasok sa mansyon. Her face was dark as the night. She open the door, handang-handa na siya na makipag-away!

But she halted her step when she saw that he's not alone inside. May apat na tao itong kasama. Nakikilala niya ang isa sa mga iyon. Ito yung kasama ni Leandro kahapon sa pick up nito.

Agad itong tumayo ng makita siya and immediately walk towards her.

"Hi, sweetheart.." bati nito at agad na ini-ankla ang kamay sa kanyang baywang. Nakaplaster ang ngiti nito sa labi pero hindi iyon umabot sa mga mata nito. 

Nagtiimbagang siya saka matalim na sinalubong ang mga mata nito. She wanted to fire words pero pinigilan niya ang sarili. She knew it was not a good idea lalo na at may mga kasama ito doon.

Naramdaman niyang humigpit ang pagkakayakap nito sa kanyang baywang, iginiya siya nito papunta sa gitna kung nasaan ang mga bisita nito. 

They immediately stand the moment they saw them coming. They are all smiling widely as if they are so happy seeing them together.

Tumigil sila sa gitna ng mga ito.

"Sweetheart, this is mang Nestor," pagpapakilala nito sa matandang kasama nito kahapon. "And his wife, yaya Sela, sila ang mga kasama natin dito sa bahay. Siya po si Cielo, 'ya,"

"Ikinagagalak ka namin makilala iha,"  nakangiti nitong sabi. 

Napilitan rin siyang ngumiti. The old woman seems friendly.

"Ako rin po, ikinagagalak ko po kayong makilala."

"And this is attorney Cuevas," baling naman nito sa lalakeng marahil kasing edad lamang nito. 

"It's nice meeting you soon to be Mrs. Montenegro." He smile and lifted his hand.

Napilitan rin siyang tanggapin iyon. She also plaster a fake smile. 

"And this is Judge Soriante," pagpapakilala nito sa huling taong naroroon. "He will be the one who will officiate our wedding today!"  

Maang siyang napabaling kay Leandro.