Two years later...Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya habang inililibot ang paningin sa buong loob ng NAIA international airport. Hila ang isang di kalakihang trolley ay inihakbang niya ang kanyang mga paa papunta sa arriving area."Ciel!" Napabaling siya sa tawag na iyon. Sa kumpulan ng mga taong naghihintay rin sa kani-kanilang mga pamilya ay nakita niya si Lovie na kumakaway-kaway.She walk towards her. At ng makalapit ay isang malungkot na ngiti ang sumilay sa labi nito."Condolence friend." anas nito sa nakikiramay na boses. She then hold her arms sympathetically.Isang malungkot na ngiti rin ang sumilay sa kanyang labi bago marahan na tumango. "Salamat Vie." Mahina niya ring sabi. "He's in God hands now."Tumango-tango ito. "Yeah, he is.." Ini-angat nito ang mga mata sa kanyang bisig. "You look tired, ako nang magdadala kay Briel sa--"Umiling siya. "Ako na, magta-tuntrums iyan kapag nagising at makitang hindi ako ang may hawak sa kanya." Isang mabining
Mariin siyang napalunok ng makitang tumigil sa di kalayuan ng kotse nila si Thunder at bumaba si Leandro.If she was shocked, ganoon din ang nakarehistro sa mukha ni Lovie ng lumingon sa kanya."Ciel..." Anas nito sa nag-aalang boses. "Anong gagawin natin?"She winced and swallow again. Nakita nilang humahakbang ito palapit sa kotse. Doon siya nagsimulang magpanic. Nilingon niya agad ang anak na noo'y mahimbing pa rin ang tulog. "Y-You go out first.." Sabi niya. Trying to hide the tremor on her voice. "Kapag lumabas ako, siguradong iisipin niyang magkasama tayo. Malalaman at malalaman pa rin niya na may tao sa loob kahit na tinted ang salamin ng kotse, he will--""Lalabas din ako maya-maya." mahina niyang sabi, pagkunwa'y tiningnan muli ang anak. "T-Talk to him away from the car. Huwag mong hayaang lumapit siya sa kotse, h-hindi niya pwedeng malaman ang tungkol kay Briel. Sige na.. lumabas ka na Vie." She said, already in panic when she saw Leandro nearly approaching.At dahil sa n
Kahit na nakalabas at nakalayo na sila sa hacienda Montenegro ay hindi pa rin napanatag ang loob niya. No... actually, sa simula pa lang talaga ay hindi na panatag ang buong loob niya sa isiping uuwi siya kasama ang anak. When she went to America, nangako siya sa sarili na hinding-hindi na siya tatapak pa sa San Isidro. But cruel fate play its game again, nagkasakit at nawala ang kuya William niya dahilan para mapilitan siyang bumalik. Isiniksik niya lang sa isip na malayo ang posibilidad na magkita sila dahil malawak naman ang San Isidro. Isa pa, alam naman niyang hindi ito pupunta sa kanila para makiramay sa kanilang pamilya. So chances of them seeing each other again was rare as the solar eclipse. Or thats what she thought.Dahil ang taong pinakaiiwasan niyang makita, ay nakaharap niya sa unang tapak pa lamang ng kanyang mga paa sa bayang iyon, sa unang araw pa lamang niya doon sa San Isidro. She gritted her teeth bitterly. Ang sama talagang magbiro ng tadhana. "Ciel?"Bahagya
Isang linggo na ang nakalipas buhat ng mailibing nila ang kanyang kuya William. At buhat ng araw na iyon, ang kanilang bahay ay naging napakalungkot at puno ng kahungkagan ang bawat sulok.Hindi na iyon nakapagtataka. Her brother was always the pillar of the house, of that land. Ang lupang ipinundar ng kanilang ama. Ngayong wala na ito, hindi nila alam kung saan sila magsisimula. They are all lost.Katok sa pinto ng kwarto niya ang nagpa-angat ng kanyang tingin. Kasalukuyan siyang nagbibihis ng pumasok ang kanyang ate Beth. "Ciel pwede ba kitang makausap?" Tanong nitong unti-unting humakbang palapit sa kanya."Oo naman ate Beth.. tungkol saan?"Umupo ito sa kama at muling tumingin sa kanya."Ngayong naihatid na natin si Will sa kanyang huling hantungan, pwede ko bang malaman ang plano mo? Are you going back to America? or are you going to stay?"Sandali siyang natigilan. Actually, sa simula pa lang ay wala na siyang planong manatili. Her plans was to go back to America matapos si
Dalawang taon. Dalawang taon na ang nakakaraan mula ng lisanin niya ang bahay na iyon, pero parang kahapon lamang ang lumipas. Nothing's change. It was still like what she remember it was two years ago.And standing infront of that giant gate right now sent shiver down her spine.Isinumpa niyang hinding-hindi na siya babalik doon, ipinangako niya sa sarili na ang pagkikita na nangyari sa kanila ni Leandro noong nakaraan ay ang una't huli na nilang pagkikita, but it seems that heaven wasn't in favor of the promise she made with herself."Babayaran natin ang perang ibinigay ni Leandro para sa operasyon ni kuya ate Beth. Ayokong magkaroon tayo ng utang na loob sa kanya. I have this little savings, and Mama has hers too. Ang kulang, kinausap na namin si Tito Alfredo and he's willing to help hanggang sa mabuo ang dalawang million."Napayuko ang hipag. Tila nagui-guilty na naman. "Pasensiya na talaga Ciel, Mama. Napakalaking abala itong ginawa ko sa inyo. And to think na kay Leandro pa ako
Lumabas siya sa pintong iyon na halos gusto niyang magtatatawa. Sa pagtataka, sa inis at sa galit. That bastard is mocking her!Ang lakas loob nitong yayain siyang mag dinner. Tingin nito, papayag siya ng ganoon-ganoon na lang! After what he had done! And he even made that as a condition so he will take the money she is giving him back!Huh! Nababaliw na siguro ito! Paano nito naisip na papayag siya? The hell she will! Kung hindi nito tatanggapin ang ibinabalik niyang pera, then bahala ito sa buhay nito! Its not her problem anymore! Ang mahalaga ay ibinalik niya iyon.Nagpupuyos ang dib-dib sa galit na bumaba siya sa hagdan. "Ciel aalis ka na?" Napabaling siya sa boses na iyon ni yaya Sela. Galing ang matandang babae sa kusina at pupunas-punas ang kamay.Kimi siyang ngumiti. "Ahm, oho 'ya. Tapos na kaming mag-usap ni Leandro." She said trying to calm her tone. "Pero ang lakas ng ulan ngayon sa labas." Sabi nitong idinako pa ang mata sa labas ng mansion.She darted her eyes on the
"What the fuck?!" Bigla niyang naidilat ang kanyang mga mata ng marinig ang mura na iyon ni Leandro at ang biglang pagtigil ng sasakyan nito."What happened?" Gulat niyang tanong. Sinundan niya ang tinitingnan nito at napanganga siya nang makita ang isang puno ng niyog na nakahambalang sa gitna ng daan. Isa lang ang ibig sabihin niyon, hindi sila makakadaan. "W-Wala na bang ibang daan bukod dito?" Nababahala niyang tanong.Umiling ito."Wala na. Ito lang ang daan na ginagamit ng mga trabahador para sa paghahakot ng kopra. As you see, pakipot ng pakipot ang daan sa dulo dahil tanging karo lamang ang dumadaan dito at mga kabayo. Hindi ko nga maisip kung paano ka napunta rito?" Nagtiimbagang siya. Biglang bumangon ang inis sa kanyang dib-dib. "Sa tingin mo ba ginusto kong maligaw dito?""Ginawa mo na yatang habit ang maligaw dito sa hacienda?""So iniisip mo na sinasadya kong gawin 'to? For what? Gusto kong malaman mo na ito ang kahuli-hulihang lugar na nanaisin kong puntahan. I de
Naalimpungatan siya mula sa pagkakasandal sa upuan ng sasakyan. She look outside the car window at napagtanto niyang tumigil na ang malakas na buhos ng ulan. Magkagayon man ay makulimlim pa rin ang panahon at medyo umaambon.Bumaling siya kay Leandro, nakasandal ito sa upuan at tulad niya ay nakatulog rin pala ito. Tiim ang mga labing minasdan niya ito. Magulo ang medyo mahaba nitong buhok na ang iilang hibla ay tumabing pa sa noo nito, his stables are starting to grow, pero wala na sa mukha nito ang mahabang peklat na meron ito noon. And because it was gone now, he became more handsome, he became more attractive. Malaki ang ipinagbago ng mukha nito, but his aura didn't change a single bit. Naroroon pa rin ang autoridad. Ang anyong tila suplado na siyang nagpapangilag sa sino mang makakakita rito. Her eyes went down on his bare chest,And she swallowed as she saw his iron clad chest. From his nipple, down to his six pack. At kahit nakaupo, wala man lang siyang nakitang taba sa tiy
--AUTHORS NOTE--Sa mga nagbasa po ng storya na ito, gusto ko lang po na iabot ang taos-puso kong pasasalamat. Maraming-maraming salamat po sa lahat ng sumuporta sa kwentong pag-ibig nina Leandro at Cielo. Hindi ko po mararating ang puntong ito kung hindi dahil sa inyo. At sana kagaya sa suportang ibinigay ninyo sa akin sa kwentong ito, ganoon din ang ibigay ninyo sa akin sa mga susunod ko pang akda.Kung napansin ninyo, may inilagay akong konting pasilip sa kwento ni Marrius at Naya. After po ng on-going ko, isusunod ko po ang kwento nila. Muli, maraming-maraming salamat po.Hanggang sa muli.------------------------Naalimpungatan siya nang maramdaman ang tila paghilab ng kanyang tiyan. Ilang minuto niya pa iyon inobserbahan habang nasa isip na maaaring nilamig lang iyon o kaya may nakain siyang hindi natunaw.Her schedule of giving birth will be next week. Ngunit may posibilidad ding mapaaga ang kanyang panganganak. Marahan niyang ini-angat ang kanyang kamay papunta sa kanyang s
--Marrius--Halos magbaga ang kanyang mga mata habang pinagmamasdan niya ang pigura iyon na naghihiyaw at tila walang pakialam na nagsasayaw sa gitna ng dancefloor. She was surrounded by men na halos lumuwa ang mga mata habang nakatitig sa dib-dib nitong halos lumabas na sa lalim ng uka ng suot nitong spaghetti strap na bestida. She dance in the middle as if there's no tomorrow. Hanggang taynga ang lapad ng ngiti nito, while he was there standing furiously.Nagpaalam lang ito na uuwi ng Manila dahil may importane itong aasikasuhin, but she never came back.Dalawang linggo siyang naghintay, pero ni anino nito hindi na nagpakita pa sa kanya. He tried to call her, pero palaging unattended ang cellphone nito.Nagsimula siyang mag-alala, inisip na baka may nangyari rito, kaya matapos ang dalawang linggong paghihintay sa wala ay nagdesisyon na siyang lumuwas ng Manila para hanapin ito. Only to find her this way.Kumuyom ang kanyang kamao at mariin na nagtagis ang kanyang bagang. Sobra si
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at taimtim na nag-alay ng panalangin sa harap ng puntod ng kanyang kuya William. Nang magmulat siya ng mga mata, isang masuyong ngiti ang namutawi sa kanyang labi. Minasdan niya ang larawan ng kapatid na nasa gilid ng lapida. In that picture, he was smiling widely. "Kuya.." mahinang sambit niya. "Kumusta ka na? Sana katulad ng larawan mong ito, nakangiti ka rin diyan sa kinaroroonan mo habang nakatanaw sa amin. I know you are watching us, we are okey kuya. Next month pangalawang harvest na ng sakahan mula ng mawala ka, and we are copping. Sa tulong ng mga magsasaka alam kong makakabangon ang sakahan. Ate Beth and Kathleen is also doing fine." Inabot niya ang larawan nito at marahan iyon na hinaplos, "Ako rin kuya.." anas niya sa malamlam na mga mata. "I know you are seeing me now.. gusto kong sabihin na masayang-masaya ako sa mga sandaling ito. I finally found my home in Leandro's arm. Alam kong hanggang sa huli, hindi kayo nakapag-usap ng maay
Hindi niya mailarawan ang saya sa mukha ng asawa habang nakatingin ito sa monitor ng ultrasound.His eyes are twinkling from gladness. At the same time from unshed tears. Sobrang higpit rin ng pagkakahawak nito sa kanyang kamay. Limang buwan na ang kanyang ipinagbubuntis. At bumalik sila ngayon sa kanilang OB para malaman ang gender ng kanilang pangalawang baby. He accompany her everytime. He was with her since her first ultrasound, na kahit anong busy nito, naghahanap talaga ito ng oras para lamang samahan siya."I want to always be with you in this journey with our second baby. Gusto kong maramdaman niya na nasa tabi niya lang ako. His or her heartbeat, gusto ko, ako ang unang makakarinig. I want everything about him or her in details, mga bagay na hindi ko nagawa kay Briel. Sa pagkakataon ito, babawi ako Ciel. Pangako." Naalala niyang sabi nito sa kanya when she was on her second month. He said that with all the gentleness in his eyes while caressing her still flat belly. Tulad
--Marrius--Mula sa pagkakasadsad sa manibela ay nanlalaking ini-angat ni Marrius ang kanyang mukha. Gimbal sa nangyari."Fuck!" Mura niya ng may maramdamang likido na umagos mula sa itaas na bahagi ng kanyang ulo.Nang tingnan niya ang mukha sa front mirror ng kanyang pick up, doon niya nakita ang sugat sa kanyang noo. Nakuha niya marahil iyon ng masadsad ang kanyang ulo sa manibela dahil sa impact ng kanyang pagpreno.He gritted his teeth. His inside is like magma ready to erupt. Sino ba ang tangang babaeng iyon na bigla nalang tumakbo sa direksyon ng humaharurot niyang sasakyan? He darted his eyes infront, there's no sign of her. Nabangga niya ba ito? O basta nalang itong umalis matapos ang ginawang katangahan?He was annoyed thinking about her foolishness, and thinking about her running away. Magkagayon man bumangon pa rin kahit paano sa kanyang dib-dib ang pag-aalala ng maisip na baka nga nabundol niya talaga ito.Nang maisip iyon, dali-dali niyang hinawakan ang seradura ng pin
"Pwede bang ako naman ang makipagsayaw sa napakagandang bride, Tito Leandro?" Kapwa sila napabaling ni Leandro kay Marrius. "Kanina pa kasi ako naghihintay, pero parang wala ka yatang balak na paupuin siya. Kung hindi ninyo napapansin nakadalawang salang na kayo ng kanta." Natatawa nitong dugtong."When you're this inlove with your wife, hindi mo mapapansin ang oras, Marrius." Nagtaas ito ng kilay. "Yeah, hindi mo na kailangan ipangalandakan sa mukha ko, dahil halata naman. Now, pwede ko na ba siyang hiramin para maisayaw?"Leandro look at her with raised brow. Tila sa kanya nagpapaalam.Isang ngisi ang ibinigay niya rito. "Asikasuhin mo muna iyong mga ibang bisita. Pagbibigyan ko muna ang Marrius na 'to." She said chuckling.Bumitiw siya rito at tinanggap ang nakalahad na kamay ni Marrius."Isang kanta lang Mauricius. Pagod na si Ciel." "No problemo Tito Leandro." Kindat pa nito sa Tiyo."Anyway may ipakikilala nga pala ako sayo mamaya, anak siya ng isang kaibigan. Dapat kahapon
"I-postpone kaya muna natin ang kasal natin, at sa katapusan nalang ng June itutuloy, ano sa tingin mo, sweetheart?"Tanong niya sa asawa habang pinapalitan ang bandage ng sugat nito. Tatlong araw pa lang ang nakakaraan buhat ng umuwi sila galing sa ospital. Ramdam niya ang pagkakatigil ito kaya umangat ang kanyang mga mata sa mukha nito, only to see his furrow brows."At ano ang dahilan na ipo-postpone natin?" Naglapat siya ng kanyang labi."Hindi ka pa masyadong magaling. Hintayin nalang natin na tuluyan kang gumaling bago natin ituloy." "Ang tiyan ko ang may sugat, Ciel. Hindi ang paa at kamay. I can walk you to the altar with no hussle. Maisusuot ko rin sa kamay mo ng maayos ang wedding ring natin. So why do we need to postpone it?" "Eh, kasi nga--""Enough of that thoughts." Agad na putol nito. "Sa pagkakataong ito, hindi ako papayag sa suhestyon mong iyan. Our wedding was already long overdue, and I can't wait another month to marry you."Nagtaas siya ng kilay. She wanted t
Dumating din si Marrius ng gabing iyon, at ganoon nalang din ang pasasalamat nito nang malamang nasa mabuting kalagayan na si Leandro."I'm glad that you're okey now. Sobra akong nag-alala nang tawagan ako ni Yaya Sela kagabi at ibinalita ang nangyari.""Kaya nag book ka ng flight agad-agad?" Leandro raised his brows. "May meeting ka pa bukas kay Mr. Tanagawa. What will you do about it?" "Tinawagan ko na ang secretary niya, pinosponed ko na muna ang meeting. I asked to set another date again.""Paano kung hindi pumayag si Mr. Tanagawa? Marrius, you lost a possible investor for the Cebu plantantion, alam mo ba iyon?" "Then maghahanap ako ng ibang investors."Dinig na dinig niya iyon sa labas ng pinto. Lumabas lang siya sandali at ito ang maririnig niya. Arguing over business. She rolled her eyesballs. Pati ba naman dito?"Do you think that it was that--""Woah..woah.. woah!" Palatak niya ng buksan ang pinto. Kapwa dumako ang tingin ng dalawa sa kanya. "Why are you arguing over bus
"L-Leandro..." Iyon na lamang ang tanging nasambit ng kanyang mga labi.Isang marahan na ngiti ang namutawi sa labi nito."H-Hi sweetheart.." paos nitong sabi.She swallow hard. Parang may kung anong humaplos sa kanyang puso na makitang gising na ito. Nagsimulang mamuo ang kanyang luha, at bago iyon tuluyang naglandas sa kanyang pisngi ay walang inhibisyon na siyang bumaling saka yumuko. Isang mahigpit na yakap ang ginawa niya rito at kasabay niyon ang malakas niyang hagulgol."A-Ang sama mo.. ang sama-sama mo para takutin ako ng ganito!" Sumbat niya, bagama't napakahigpit naman ng kanyang yakap."S-Sweetheart, nadadaganan mo ang s-sugat ko." He chuckled.Nang marinig iyon, agad siyang bumitiw. Bumahid ang pag-aalala sa kanyang mukha. She immediately darted her eyes on his stomach, partikular sa sugat nitong nababalutan ng bandage."I-I'm sorry..." Kagat-labing sabi niya. "I-I will call the Doctor, para--" Ngunit pinigilan nito ang tangka niyang pagtayo. "Mamaya na. Dito ka muna.