After going home that night, I cried.
May iluluha pa rin pala ako.
Dumiretso na lang ako sa kwarto at hindi na sumabay magdinner sa dalawang kapatid ko.
"Madison Kaylee, kumain ka na." sigaw ni Kuya Malt sa labas ng kwarto ko.
I didn't answer. Patuloy lang ako sa pag-iyak.
Hindi ko kasi alam ang gagawin ko sa mga susunod na araw. Paano kapag sundan niya ako ng sundan?
Natatakot ako na baka sumulpot na lang ito bigla sa school at gumawa na naman ng eksena.
Natatakot ako na maulit 'yong nangyari dati na maging usap-usapan na naman ako sa campus ng dahil sa aming dalawa.
"Princess, open the door. Please." Kuya Maze's pleading.
Ngunit hindi ko ito pinagbubuksan. Nanatili lang akong
"Bakit hindi ka na lang magpalit ng number, Miss President?" tanong ni Reed.Nakita niya kasi na may tumatawag na namang unregistered number sa cellphone ko."Ah. Hinihintay ko na lang 'yong sim card na ipadala sa akin. 'Yong assistant kasi ni Kuya ang nag-asikaso.""Nice!" sambit nito. "Hindi mo na kailangang pumila sa service provider para magpalit ng postpaid line mo." natawa ito."Kung magpapalit ka rin ng number, sabihin mo sa akin para ipapalakad ko rin sa assistant ni Kuya." alok ko rito."Hala! Huwag na, Miss! Baka pagalitan pa ko ng Kuya mo." napakamot ito sa ulo. "Iba talaga kapag bigatin.""Uy!
"Bakit mukhang masaya si Gavin kanina, Maddy?" pabulong na tanong ni Trixie sa akin habang kumakain kami ng lunch sa labas ng cafeteria."Ah, nagbibiruan kasi kami kanina. Bakit?" maikli kong tugon sa pagitan ng pagsubo ng kinakain kong lasagna."Nakakapanibago lang kasi." sagot nito. "Tignan mo oh! Hindi siya mukhang suplado ngayon. Hagikgik nito."Iba ang aura niya today, Maddy." dagdag pa ni Macy.Nagbubulungan lang kami sa pinag-uusapan namin dahil magkakasama kaming lahat sa pinagdikit na table.Kasama namin si Gavin, nasa kabilang table siya ng pinagdikit na square table.Nawala ang atensyon ko sa mga kaibigan ko dahil sa tawanan ng mga kasama namin.
"Meadows..." he repeated what I said.That's the name of the condo I am staying with my brothers. Nasa kotse niya na kami.This is the second time I actually ride in his car."Gavin, nakakaabala na ko sa'yo." sabi ko rito."It's okay. Your place is not too far from where I live." he said."Where?""OPR Residence." tipid rin nitong sagot habang nagmamaneho.Magkalapit nga lang ang condo namin. Ang pagitan lang ay ang freedom park sa harapan ng condo, then OPR Residence na.Napatingin ito sa wrist
SATURDAY10:30 A.MMagkikita kami ni Gavin today para sa project namin. Ngayon na kasi ang survey.I have here with me our sample product para sa tasting. Hinihintay ko na lang siyang dumating para makapag start na kami. Nasa kanya rin kasi ang mga survey questionnaires namin dahil siya ang nag-print.Actually, medyo nag aalala na nga ako.Mga 30 minutes na kasi ang lumilipas pero wala pa akong nakikitang Gavin dito.Baka na-late nang gising?Hindi rin ito sumasagot sa calls.I started panicking.
"Please stay..."I'm stunned by his words.My heart beats so loud. Hindi ko alam bakit ako sobrang kinabahan sa paghawak niya sa aking kamay.Muli itong pumikit ngunit hindi pa rin ako binibitawan.I found myself sitting on the floor in front of him holding my left hand.Hinawakan ko ang leeg nito upang i-check kung mataas pa ba ang kaniyang lagnat.Walang nagbago.Sobrang init pa rin nito.Mukhang hindi pa rin umeepekto ang gamot na pinainom ko.Inayos ko ang pagkakakumot niya gamit ang kab
"I DON'T LOVE YOU ANYMORE."Mga salitang paulit-ulit na sumasagi sa aking isip.Ang limang salitang tumapos ng lahat lahat.Wala na. Iniwan na niya ako..Iniwan na ako ng taong pinakamamahal ko..Nag iisang taong minahal ko sa kabila ng lahat..Hindi ko na malaman ang gagawin. Patuloy lang ang pag agos ng aking mga luha. Walang tigil. Parang hindi nauubos.Masakit.Sakit na wala na yatang lunas.Ang sakit na dulot ng paglisan ng taong naging mundo mo sa mahabang panahon. Yung taong naging karamay mo sa lahat ng pagkakataon sa'yong buhay. Yung taong pinangarap mong makasama buong buhay mo. Wala na. Iniwan ka na lang ng gano'n gano'n na lang. Sa paglipas ng panahon, masakit malaman na ikaw na lang pala ang nagmamahal sa inyong dalawa. Ang masaklap sa lahat ay iyong alam mong wala ka ng magagawa pa, wala ng pag-asang maayos pa. Yung 7 years of relationship niyo, tinapos lang niya sa limang salita.Saan pa
"Mads! Bilisan mo na, malelate na tayo!" sigaw ng Kuya ko mula sa baba. Hindi ako sumagot.Kanina pa ko gising ngunit ayokong kumilos. Wala akong balak pumasok.Nakahiga pa rin ako at yakap yakap ang unan na iniregalo sa akin ni Grant nung first year anniversary namin. Nakaunan naman ako sa malaking teddy bear nabigay niya last anniversary namin.Kapag nilibot mo ang kwarto ko, may bahagi rito na maraming pictures. Pictures naming dalawa. Lahat ng happy memories namin.Mag-uumpisa na naman ba ako?Mugto pa rin ang mga mata ko mula sa pag-iyak. Hindi ko alam kung paano huminto ang mga luha ko sa pagbagsak. Baka naubos na sa dami ng iniyak ko buong gabi.Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Sa tingin ko nga ay madaling araw na 'yon eh.Nakarinig ako ng mahihinang katok sa pinto at ang marahang pagpihit ng doorknob ng kwarto ko. Dali-dali akong nsgsaklob ng kumot. Ayokong makita ni Kuya Maze ang itsura ko."Uy! Mads, w
May sampong minuto na sigurong nakahinto ang Montero ni Grant sa parking lot ng condo pero walang naka-iisip na bumaba.Alam kong may gusto siyang sabihin sa akin kanina pa sa school, pero walang chance dahil medyo busy din kasi talaga kami pareho.Tahimik. Walang nagsasalita.Tiningnan ko siya na diretso lang ang tingin sa labas.Tulala.Hinawakan ko ang kamay niyang nasa manibela..Saka siya nagsalita.."Mads, I think we need space." Panimula nito.Naguluhan ako. Space?"What do you mean?""Let's take a break.." Tumingin siya sa aking gawi ngunit hindi siya talaga nakatingin sa akin. Lagpas sa akin ang mga titig niya.
"Please stay..."I'm stunned by his words.My heart beats so loud. Hindi ko alam bakit ako sobrang kinabahan sa paghawak niya sa aking kamay.Muli itong pumikit ngunit hindi pa rin ako binibitawan.I found myself sitting on the floor in front of him holding my left hand.Hinawakan ko ang leeg nito upang i-check kung mataas pa ba ang kaniyang lagnat.Walang nagbago.Sobrang init pa rin nito.Mukhang hindi pa rin umeepekto ang gamot na pinainom ko.Inayos ko ang pagkakakumot niya gamit ang kab
SATURDAY10:30 A.MMagkikita kami ni Gavin today para sa project namin. Ngayon na kasi ang survey.I have here with me our sample product para sa tasting. Hinihintay ko na lang siyang dumating para makapag start na kami. Nasa kanya rin kasi ang mga survey questionnaires namin dahil siya ang nag-print.Actually, medyo nag aalala na nga ako.Mga 30 minutes na kasi ang lumilipas pero wala pa akong nakikitang Gavin dito.Baka na-late nang gising?Hindi rin ito sumasagot sa calls.I started panicking.
"Meadows..." he repeated what I said.That's the name of the condo I am staying with my brothers. Nasa kotse niya na kami.This is the second time I actually ride in his car."Gavin, nakakaabala na ko sa'yo." sabi ko rito."It's okay. Your place is not too far from where I live." he said."Where?""OPR Residence." tipid rin nitong sagot habang nagmamaneho.Magkalapit nga lang ang condo namin. Ang pagitan lang ay ang freedom park sa harapan ng condo, then OPR Residence na.Napatingin ito sa wrist
"Bakit mukhang masaya si Gavin kanina, Maddy?" pabulong na tanong ni Trixie sa akin habang kumakain kami ng lunch sa labas ng cafeteria."Ah, nagbibiruan kasi kami kanina. Bakit?" maikli kong tugon sa pagitan ng pagsubo ng kinakain kong lasagna."Nakakapanibago lang kasi." sagot nito. "Tignan mo oh! Hindi siya mukhang suplado ngayon. Hagikgik nito."Iba ang aura niya today, Maddy." dagdag pa ni Macy.Nagbubulungan lang kami sa pinag-uusapan namin dahil magkakasama kaming lahat sa pinagdikit na table.Kasama namin si Gavin, nasa kabilang table siya ng pinagdikit na square table.Nawala ang atensyon ko sa mga kaibigan ko dahil sa tawanan ng mga kasama namin.
"Bakit hindi ka na lang magpalit ng number, Miss President?" tanong ni Reed.Nakita niya kasi na may tumatawag na namang unregistered number sa cellphone ko."Ah. Hinihintay ko na lang 'yong sim card na ipadala sa akin. 'Yong assistant kasi ni Kuya ang nag-asikaso.""Nice!" sambit nito. "Hindi mo na kailangang pumila sa service provider para magpalit ng postpaid line mo." natawa ito."Kung magpapalit ka rin ng number, sabihin mo sa akin para ipapalakad ko rin sa assistant ni Kuya." alok ko rito."Hala! Huwag na, Miss! Baka pagalitan pa ko ng Kuya mo." napakamot ito sa ulo. "Iba talaga kapag bigatin.""Uy!
After going home that night, I cried.May iluluha pa rin pala ako.Dumiretso na lang ako sa kwarto at hindi na sumabay magdinner sa dalawang kapatid ko."Madison Kaylee, kumain ka na." sigaw ni Kuya Malt sa labas ng kwarto ko.I didn't answer. Patuloy lang ako sa pag-iyak.Hindi ko kasi alam ang gagawin ko sa mga susunod na araw. Paano kapag sundan niya ako ng sundan?Natatakot ako na baka sumulpot na lang ito bigla sa school at gumawa na naman ng eksena.Natatakot ako na maulit 'yong nangyari dati na maging usap-usapan na naman ako sa campus ng dahil sa aming dalawa."Princess, open the door. Please." Kuya Maze's pleading.Ngunit hindi ko ito pinagbubuksan. Nanatili lang akong
"Mads..." isang pamilyar na boses ang narinig ko sa kabila ng kanta.Pumikit ako.Hindi ako kaagad lumingon sa pinanggalingan ng tinig.Baka nagha-hallucinate lang ako.Imposible."Baby..."Naramdaman kong tumayo ang tatlo kong kaibigan na nasa magkabilang gilid ko."Ano pang ginagawa mo dito?" asik ni Trixie.Mahina iyon pero halata mo sa boses niya ang pagkainis.Pagdilat ko ay nakaharang sa harapan ko ang mga kaibigan ko. Sa pagitan ng mg
MADISON'S POV"Kumusta naman kayo ni Gavin kanina sa car niya?" tanong ni Trixie na kinikilig pa!Nasa rest room kaming apat sa The Lab."Okay naman kami." tipid kong sagot."Okay lang kami? 'Yon lang ang masasagot mo sa amin? Grabe, Madison! Magkwento ka naman ng update sa lovelife mo!" palatak nitong kaibigan ko.Nakita lang na isinabay ako ni Gavin, parang may something na kaagad sa amin ang dating.As if naman na may something going on between us that will lead into something romantic."Anong lovelife? Wala nga akong lovelife, hindi ba?" walang mu
"Gavin.." Someone's calling my name. Am I dreaming? Antok pa ako. It was a female voice? I think I heard that voice before. "Gavin?" tawag ulit ng tinig sa pangalan ko at naramdaman ko rin ang paghawak nito sa aking balikat. I'm not dreaming. Dahan-dahan akong nag-angat ng ulo at unti-unting nagmulat ng mga mata. Nakakasilaw ang liwanag. Si Madison at ang kaniyang ngiti ang bumungad sa akin. "Sorry, ginising kita.." Hindi ako sumagot. Bagkus ay nag-umpisa akong kumilos at umusod ng bahagya para magkaroon siya ng space sa tabi ko. She occupied the space and apologized again.