LEA KRISTINE'S POVDalawang taon na ang naka-lipas tuluyan nang naka-limot sa mapait na karanasan at buhay si Lea. Sa tulong ng kaniyang Mommy, ng aking mga kapatid at si Insoo, tuluyan akong nagising sa aking kahibangan at pag-kakamali–tinama ang aking buhay. Pumunta si Lea ng States kasama si Steven para mag simula muli at kalimutan ang aking naka-raan.Sa tulong ni Mommy, pinag patuloy ni Lea ang pag aaral na hindi niya natapos noon. Habang nag aaral sa States, pinag sabay niya rin ang pag aaral ng kanilang negosyo.Wala nang balita pa si Lea kay Mark at kahit na rin kay Mae. Huli kong balita sakanila–simula ng aking pag-alis sa dati naming bahay ni Mark. Iyon din ang araw ang pag alis niya nang bansa. Apat na buwan itong nawala at pag katapos bumalik rin kaagad ng Pilipinas.Hanggang doon na lang ang nasagap kong balita, at wala ng plano pa si Lea na bumalik pa sa dating asawa.Sa kaniyang pag-mamahal at mapapait na karanasan na sinapit noon–naging malamig at tigas na ang kaniyang
LEA KRISTINE'S POVNapa-tingin si Lea sa relo at pasado alas dose na pasado ng tanghali. Mayron na lamang siya na isang oras para ayusin ang sarili para sa big meeting mamaya kasama ang mga invenstor at bagong business partner na kaniyang kapatid.Ilang business meeting na ang nahawakan ni Lea at ang ilan pa nga sa mga ito bigatin at mayron nang mga palangan sa industriya pero nagagawa niyang maayos at matagumpay ang pakikipag negotiate sa mga ito. Pero ngayon?Hindi maipaliwanag ni Lea ang labis na kaba at anxious sa kaniyang dibdib na mag-kikita sila mamaya ni Mark sa business meeting.That jerk!Sinandal ni Lea ang likod sa swivel chair, sa pag pikit nang kaniyang mga mata, naalala niya ang pinag-usapan nila ng kaniyang kapatid."Kuya naman, sabihin mo sa akin bakit si Mark pa?" Pabalik-balik si Lea nag lalakad sa harapan ng kapatid. Matapos na malaman niya sa secretary ang tungkol sa bago nitong business partner na si Mark– hindi talaga tinigilan ni Lea ang kapatid hangga't hindi
Book 2- CHAPTER 34LEA KRISTINES POVNapa-tigil sa ginagawa si Lea nang tumunog ang cellphone na naka-patong sa ibabaw ng mesa. Iniwan niya saglit ang ginagawa at kinuha ang phone para tignan kong sino iyon–at ang kaniyang Kuya ang tumawag sakaniya.Ganun na lang ang pag tataka ni Lea na tumatawag ito–kadalasan kasi tumatawag ito kapag importante o kaya naman napag-uusapan nila tungkol sa negosyo.Hindi rin ugali na tumawag ang kapatid niya para mangamusta o kaya naman makipag-kwentuhan lamang sa akin. Kapag may gusto itong sabihin, pinarating na lamang nito sa pag-tetext. "Yes Kuya Glenard?" Sagot ni Lea ng sinagot na ang tawag. Kunot-noo pa siya nang marinig ang mabibigat nitong pag-hingga sa kabilang linya–kasabay ang hindi maipaliwanag na kaba na lumukob sa kaniyang dibdib."Asan ka Lea? S-Si Daddy." Marinig pa lang ni Lea na binanggit nito ang Daddy nila, doon siya kinabahan at hindi maipaliwanag na takot sa puso niya.Hindi na hinintay pa ni Lea ang anumang sasabihin ni Kuya Gl
LEA KRISTINE'S POV"Maging okay lang din ako doon." Kausap ni Lea si Insoo sa kabilang linya. Naka-tuon ang atensyon niya sa pag mamaneho at maaga siyang umalis para maaga rin maka-rating sa kaniyang pupuntahan.[Tawagan mo ako kaagad kapag may nangyari sa'yong masama.] inikot na lang ni Lea ang mata sa sinabi nito. He's starting to get over protected again.Hindi pa man nakaka-alis si Lea panay paalala nito sakaniya. Kulang na lang nga bawalan ako nitong umalis papunta sa Cebu dahil na rin sa pagiging paranoid nito na baka daw may gawing masama sa akin si Mark. Hindi rin ito naging sang-ayon sa naging desisyon ni Kuya Glenard na papuntahin ako doon na mag-isa lamang."Don't be so overreacting Insoo, I can take care of myself. Isang buwan lang naman ako doon at trabaho ang aasikasuhin ko habang naroon ako at, hindi ang ibang bagay.""Matagal na ang isang buwan Lea, at isa pa kasama mo pa si Mark sa iisang trabaho. Kilala ko ang ugali nang asawa mo, at hindi mapag-kakatiwalaan ang hayo
Book 2- Chapter 36LEA KRISTINE'S POVHawak ni Lea ang tasa nang kape–pinapanuod ang magandang umaga. Mula sa veranda tanaw ang magandang tanawin na mag pa relax sa kaniyang sarili.Kinuha ni Lea ang cellphone at may tinawagan na numero. Ilang sandali lamang sumagot na ito."Hello sweetie," panimula ni Lea sa anak. Naka-limutan niyang tawagan ito bago matulog kagabi. Nag paiwan na rin ng mensahe si Lea dito, inu-update kong anong ginagawa ng kaniyang anak. Medyo matagal din ang isang buwan na mawalay siya kay Steven, at ngayon pa lang gusto na ni Lea na mauwi at maka-sama ito. [Mom, I'm to old for that endearment po.]Masungit pero malumanay pa rin ang paraan na pananalita na sinusuway ako."Ayaw ko kaya. Kahit big boy kana gusto pa rin kitang tawagin na sweetie. Nag lalambing naman si Mommy sa'yo anak.. Kumusta ang araw ng sweetheart ko, kumain kana ba nang almusal?"[Mom, stop it.]Himutok nito sa kabilang linya. [Kumain na po ako nang almusal. Ikaw po? How's your day Mommy? I miss
LEA KRISTINE'S POVMaagang nagising si Lea, uminat pa siya nang kamay, bago bumangon sa kama. Hinayaan niya na lang naka-lugay ang mahabang buhok at hindi na rin nag palit ng damit–na silk nightgown, na mag pahubog ng magandang katawan. Kahit hindi man mag hilamos at mag-ayos, lumilitaw pa rin ang magandang kutis at natural na pamula-mula ng labi at pisngi.Bumaba na si Lea sa kusina para mag timpla ng kape,wala na din siyang ganang kumain ng agahan kaya't black coffee ang kaniyang tinimpla at pumunta sa veranda, mag pahingin na rin.Mula sa veranda tanaw ni Lea si Mark–abala ito na may kausap sa telepono. Naririnig ni Lea ang sinasabi ni Mark, at kong paano nito lambingin at parang tangang kinakausap si Mae sa kabilang linya.Nakaka-suka na patay na patay siya sa babaeng iyon.Hindi ko pa din malaman hanggang ngayon, sinasamba ni Mark si Mae–wala naman akong nakikitang special sa babaeng iyon."Pasensiya na kong hindi ako maka-tawag sa'yo, Hon." Seriously Hon, ang tawagan nila? So ba
LEA KRISTINE'S POVTahimik na naka-upo si Lea sa couch at binubuklat ang pahina ng newspaper na hawak. Sa table naman naroon ang tinimplang kape–tanging suot lamang ni Lea ang pang-bahay na damit kaya't wala naman siyang pupuntahan ngayon araw.Maaga na din tinapos ni Lea ang dapat asikasuhin at gawin sa site–kaya't free na siya ngayon buong araw.Naka-tuon ang mata ni Lea sa newspaper, sa gilid ng aking mata namuo na bulto na parating. Naka-tayo si Mark at suot nito ang black-suit na mukhang may pupuntahan."Fucking shit!" Naagaw lamang ang atensyon ko sa pag-mumura nito. Kasalukuyan na mag-kasalubong na ang kilay nito, na hindi nito maayos-ayos ang pag-kakakit ng tie. Panaka-naka rin na napapa-tingin ito sa relo,at hinahabol nito ang oras.Hindi sana ito papansinin ni Lea, at pababayaan na lang mainis pero nakaka-irita kasi siyang pag-masdan na frustrated na maayos lamang ang tie nito.Ano ba Mark,Ilang taon kanang nag-tratrabaho sa kompaniya, heto't para kang batang nag mamaktol la
MAE'S POVIlang beses na tinatawagan ni Mae ang numero ni Mark, ngunit hindi pa rin ito sumasagot. Pabalik-balik na si Mae sa malawak na sala, hinintay na sagutin ni Mark ang tawag."Pick up the phone Mark, pick up the phone." Taimtim na dasal ni Mae ngunit wala pa din. Lalo lamang siyang naiinis nag ri-ring ito sa kabilang linya ngunit hindi nito magawang sagutin ang tawag. Simula kaninang umaga huling naka-usap ni Mae si Mark at hanggang ngayon palubog na lamang ang araw, wala pa din siyang natatanggap na text at tawag nito–na hindi naman ugali ni Mark na i-ignore ang mensahe ko. Dati-rati naman kahit abala si Mark sa ginagawa pero nagagawa pa naman ako nitong sagutin ang tawag ko kahit late na rin sa katambak na trabaho. Nitong mag daang mga araw at linggo napapansin ni Mae ang pagiging madalang ni Mark na mag message sa akin—hindi ko na lang pinapansin dahil iniintindi niya na abala lang ito sa ginagawa, pero hindi eh. Mas lalong hinahayaan kong masanay na hindi maka-tanggap ng t