Ilang linggo na mula ng maoperahan si Clea. Sa awa ng Diyos ay dinig niya ang panalangin ko na iligatas ang anak ko.Sa loob ng ilang linggo ay di pa rin nagpapakita si Clyde sa amin. Di na ako aasa na babalik pa si Clyde. Alam ko na di na kami ang priority niya."Mommy, I want apple," mahinang sambit ng anak ko.Ngumiti ako, dahil sa wakas ay gising na ang anak ko.Pinagbalat ko ito ng apple, tapos ay ibinigay ko sa kanya."Ano pa ang gusto ng baby ko?" tanong ko dito."Ito na muna mommy."Sinuklay ko ang buhok nito. Isang linggo na din mula nang magasing si Clea, mula sa operation nito. Akala ko ay di na gigising pa ang anak ko. Pero nagkamali ako. Gumising ito."How do you feel?" tanong ko dito.Ngumiti ito. Kahit di abot sa tainga ang ngiti nito ay okay lang."I am much better right now. Nanghihina pa rin ako mommy," sabi nito sa akin."That is normal. Dahil siguro, kakaopera mo lang at kakagising mula sa mahabang pagkakatulog," sabi ko dito."Jay said daddy is here? Where is he,
HINDI ako nagsabi kay Clyde na uuwi kami ngayon ng Pilipinas. Gusto naming surprisahin si Clyde. Didiretso kami sa bahay nito, bago kami uuwi ng mansion."Are you sure about this?" tanong ni Eli sa akin.Hinawakan ko ang mga kamay nito. I know na sobrang nag-alala ito sa pag-uwi namin. She is my only friend here, kaya alam ko ang labis na pag-alala nito."Yes, ito na ang tamang panahon. Para umuwi kami sa Pilipinas. Ilang taon din akong nagtago sa ibang bansa. Ngayon ay dapat ko nang bawiin ang pag-aari ko."Siguro ay wala talaga akong isang salita. But, I love Clyde so much. Kahit anong iwas ko sa kanya ay nahahanap at nahahanap niya ako. Kaya napagod na siguro ako sa kakatago o kakatakbo. Kaya dapat ko ng bawiin kung ano ang akin. Wala na akong pakialam kay Ivy. Clyde didn't love her. I know that. Sa loob ng sampung taon na di kami nagkita o nagkahiwalay ay walang nabago sa nararamdaman ni Clyde para sa akin.Ramdam ko ang pagmamahal ni Clyde para sa akin. Pwede namang magpakaama si
HABANG nasa van kami kanina ay tahimik lamang ako. Di nila napansin na may mga device na nakakabit ss aking katawan. Di rin naman nila mapapansin ang mga device na iyon. Dahil sobrang liit ng mga iyon."Wag kang mag-alala, Sheena. Malapit ka na naming matrack. Kunting tiis na lang babe." Di ako umiik. Dahil baka mahalata nila ako.Bumukas ang pinto ng pinagdalhan nila sa akin at iniluwa doon si Ivy. Nakangisi ito sa akin."Ang akala mo siguro ay maiisahan nyo ako? Alam ko ang mga pinaggagawa ni Clyde. Sinasakyan ko lamang siya.""Bakit mo ito ginagawa?" tanong ko dito. "Akala pa naman, tunay ang pinapakita mo sa akin. Hindi pala."Tumawa ito. "At naniwala ka naman? Lahat Sheena ay planado ko. Mula sa pagkakilala natin. Sa pagkakaibigan.""Hayop ka talaga. Di ka pa nakuntento. Ano ang kasalanan ko sa iyo? Bakit mo ako ginaganito?"Gusto ko siyang saktan. Pero di ko magawa. Dahil nakagapos ako sa kinauupuan ko ngayon."Dalawa lang naman ang kasalanan nyo o mo sa akin," sabi nito. "Una,
NAGISING ako na sobrang hina ko. Halos hindi ko maidilat ang mga mata ko. Pero gising ang diwa ko. Uhaw na uhaw ako. May naririnig akong kumusyon sa paligid ko. Pero di ko masyadong narinig.Nasaan ba ako? Nasa kamay pa rin ba ako ni Ivy."Sheena," tawag nito sa akin.I response. Pero tanging kamay ko lang ang naigagalaw ko. Gusto ko mang magsalita ay di ko magawa, ni magmulat ay di ko magawa. Ano bang nangyayari sa akin."Oh my God!" sigaw nito. "I'll call the doktor," sabi nito. Naririnig ko ang yabag nito na tanda na lumabas. Dahil na rin sa pagbukas ng pinto."How is she doc?" tanong nito sa doktor."She is okay now. She is a survivor. Almost 2 years of being in coma ay hindi biro. I thought she didn't woke up. I can believe it, this is a miracle. Just wait patiently, nag-aadapt pa siya sa kapaligiran.""Sige dok. Thank you!" hininging pasasalamat nito. Lumabas na ang doktor."Thanks to God, Sheena. Binuhay ka niya. Akala talaga namin ay mawawala ka na sa amin. Clyde will be happy
AKALA ko di ko na maalala ang lalaking mahal ko. Isang taon din akong nangngapa, dahil wala akong maalala."Mommy," tawag sa akin ni Clea. Tumatakbong papalapit ito sa akin.She now a teenager. A 16 years old girl.6 years of having a completed family is awesome. Sobrang masaya ako, kasi wala nang balakid sa aming pagbuo ng isang masayang pamilya. 3 years exactly ay nagpakasal ulit kami ni Clyde. This time ay sa simbahan na, kasama ang daddy ko, mga relatives namin at mga kaibigan namin."What happen baby?" tanong ko kay Clea."Kuya Carl is so mean. Nakikipag-usap lang naman ako sa isang guy. Hinila na niya ako," sumbong nito sa akin."Your Kuya isn't mean, he's protecting you. Baka masama pala ang guy na iyon. May gawing masama sa iyo.""Basta, galit ako sa kanya. Bahala siya d'yan." Maktol nito.Nagmarcha ito papasok sa loob ng bahay bakasyonan namin. Nandito kasi kami ngayon sa bahay bakasyonan namin, sa isang hacienda, gustong magbakasyon ng mga bata kaya pumayag na din kami.Kung
Nang pumunta ako sa kwarto kong nasaan ang kakambal ko ay nakita ko itong nakahandusay sa sahig. Puno ng dugo ang katawan nito at tila naliligo na."Ivy!" sigaw ni Vough."Dalhin mo na siya. Siguraduhin mo lang na hindi kayo makikita. Alam kong buhay pa siya. Pasalamat na lang tayo at hindi siya pinuruhan ni Clyde."Agad na binuhat ni Vough si Ivy. Tumakbo sila sa kung saan at nawala na parang bula sa aking paningin.'Sana ay magiging masaya ka sa landas na tatahakin mo, Ivy. Alam ko namang mahal mo si Vough. Nabulagan ka lang sa obsession mo kay Clyde. Tama na ang paghihigante.'NAGISING ako na para bang sobrang sakit ng katawan ko. Iminulat ko ang aking mga mata at nakita ko ang isang puting dingding."You awake," isang boritonong boses ang naulinagan ko. Kaya lumingon ako sa kanya."Who are you?" tanong ko sa kanya.Nanlaki ang mga mata ng lalaki. Tapos ay pumungay ang mga mata ay ngumiti."I am Vough Rodriguez, and I am your husband."Nagulat ako sa sinabi nito. "And Who I am?""Y
NANLALAKI ang mga mata ko ng may mahagip akong isang pamilyar na bulto. After a year ay ngayon lang ulit kami nagkita. Lumamlam ang mga mata ko nang mapagtanto ang nararamdaman ko. Until now I still love him.Di muna ako pumasok sa classroom kung saan ako nagtuturo. Dahil nand'yan pa rin ang lalaking kahit noon pa man ay mahal ko. Hindi naman nawala ang pagmamahal ko dito."Teacher Sheen, ano ang ginagawa mo dito?" tanong ng Co-Teacher ko. Alam kong para akong baliw dito, dahil nagtatago ako sa isang tao na nakagawa sa akin ng kasalanan. Pero may kasalanan din naman ako. Lumabas na ako sa pinagtataguan ko nang akala ko ay wala na si Clyde.Nagulat ako, dahil sumalubong sa akin ang isang malamig na mga mata. Napahawak ako sa aking dibdib, dahil sa sobrang bilis ng kabog nito."Hello, Sheena. Long time no see," Malamig nitong sambit sa akin. Nakalagay sa bulsa nito ang isang kamay.Di ko kayang salubungin ang mga mata nito. Sobrang lamig noon to the point na hindi ko matagalan ang titig
NAGMAMADALI akong pumasok sa school dahil late na ako. Kahit na kami ng may-ari ng school na ito ay kailangan ko pa ding magconcious sa pag-aaral ko.Naghahalungkat ako sa bag ko at di ko tinitignan ang nasa harapan ko. Kaya sa di inaasahan ay nabangga ako sa isang pader at muntik nang masobsob sa semento kung di lang ako sinalo ng isang malabakal na mga braso. Napatigalgal ako at labis ang tahip at lakas ng tibok ng puso ko, dahil sa nangyari. Akala ko talaga ay sa semento ako pupulutin."Are you okay?" Nakatitig lang ako sa lalaki. Hindi ko ito kilala."Clyde, come on, baka mahuli na tayo!" sigaw ng mga kasamahan nito.Tsaka ko lang napagtanto na nakayakap pala ako sa lalaki at nasa sahig ang mga gamit ko. Kaya lumuhod ako at isa-isang kinuha ang mga gamit ko. Tinulungan ako ng lalaki. Kinuha ko ang lahat ng mga gamit nito, napatingin ulit ako sa relo na nasa bisig ko at late na talaga ako."Thank you!" sabi ko, sabay kuha ng mga gamit ko at takbo papunta sa department ko. I am 4th
Nang pumunta ako sa kwarto kong nasaan ang kakambal ko ay nakita ko itong nakahandusay sa sahig. Puno ng dugo ang katawan nito at tila naliligo na."Ivy!" sigaw ni Vough."Dalhin mo na siya. Siguraduhin mo lang na hindi kayo makikita. Alam kong buhay pa siya. Pasalamat na lang tayo at hindi siya pinuruhan ni Clyde."Agad na binuhat ni Vough si Ivy. Tumakbo sila sa kung saan at nawala na parang bula sa aking paningin.'Sana ay magiging masaya ka sa landas na tatahakin mo, Ivy. Alam ko namang mahal mo si Vough. Nabulagan ka lang sa obsession mo kay Clyde. Tama na ang paghihigante.'NAGISING ako na para bang sobrang sakit ng katawan ko. Iminulat ko ang aking mga mata at nakita ko ang isang puting dingding."You awake," isang boritonong boses ang naulinagan ko. Kaya lumingon ako sa kanya."Who are you?" tanong ko sa kanya.Nanlaki ang mga mata ng lalaki. Tapos ay pumungay ang mga mata ay ngumiti."I am Vough Rodriguez, and I am your husband."Nagulat ako sa sinabi nito. "And Who I am?""Y
AKALA ko di ko na maalala ang lalaking mahal ko. Isang taon din akong nangngapa, dahil wala akong maalala."Mommy," tawag sa akin ni Clea. Tumatakbong papalapit ito sa akin.She now a teenager. A 16 years old girl.6 years of having a completed family is awesome. Sobrang masaya ako, kasi wala nang balakid sa aming pagbuo ng isang masayang pamilya. 3 years exactly ay nagpakasal ulit kami ni Clyde. This time ay sa simbahan na, kasama ang daddy ko, mga relatives namin at mga kaibigan namin."What happen baby?" tanong ko kay Clea."Kuya Carl is so mean. Nakikipag-usap lang naman ako sa isang guy. Hinila na niya ako," sumbong nito sa akin."Your Kuya isn't mean, he's protecting you. Baka masama pala ang guy na iyon. May gawing masama sa iyo.""Basta, galit ako sa kanya. Bahala siya d'yan." Maktol nito.Nagmarcha ito papasok sa loob ng bahay bakasyonan namin. Nandito kasi kami ngayon sa bahay bakasyonan namin, sa isang hacienda, gustong magbakasyon ng mga bata kaya pumayag na din kami.Kung
NAGISING ako na sobrang hina ko. Halos hindi ko maidilat ang mga mata ko. Pero gising ang diwa ko. Uhaw na uhaw ako. May naririnig akong kumusyon sa paligid ko. Pero di ko masyadong narinig.Nasaan ba ako? Nasa kamay pa rin ba ako ni Ivy."Sheena," tawag nito sa akin.I response. Pero tanging kamay ko lang ang naigagalaw ko. Gusto ko mang magsalita ay di ko magawa, ni magmulat ay di ko magawa. Ano bang nangyayari sa akin."Oh my God!" sigaw nito. "I'll call the doktor," sabi nito. Naririnig ko ang yabag nito na tanda na lumabas. Dahil na rin sa pagbukas ng pinto."How is she doc?" tanong nito sa doktor."She is okay now. She is a survivor. Almost 2 years of being in coma ay hindi biro. I thought she didn't woke up. I can believe it, this is a miracle. Just wait patiently, nag-aadapt pa siya sa kapaligiran.""Sige dok. Thank you!" hininging pasasalamat nito. Lumabas na ang doktor."Thanks to God, Sheena. Binuhay ka niya. Akala talaga namin ay mawawala ka na sa amin. Clyde will be happy
HABANG nasa van kami kanina ay tahimik lamang ako. Di nila napansin na may mga device na nakakabit ss aking katawan. Di rin naman nila mapapansin ang mga device na iyon. Dahil sobrang liit ng mga iyon."Wag kang mag-alala, Sheena. Malapit ka na naming matrack. Kunting tiis na lang babe." Di ako umiik. Dahil baka mahalata nila ako.Bumukas ang pinto ng pinagdalhan nila sa akin at iniluwa doon si Ivy. Nakangisi ito sa akin."Ang akala mo siguro ay maiisahan nyo ako? Alam ko ang mga pinaggagawa ni Clyde. Sinasakyan ko lamang siya.""Bakit mo ito ginagawa?" tanong ko dito. "Akala pa naman, tunay ang pinapakita mo sa akin. Hindi pala."Tumawa ito. "At naniwala ka naman? Lahat Sheena ay planado ko. Mula sa pagkakilala natin. Sa pagkakaibigan.""Hayop ka talaga. Di ka pa nakuntento. Ano ang kasalanan ko sa iyo? Bakit mo ako ginaganito?"Gusto ko siyang saktan. Pero di ko magawa. Dahil nakagapos ako sa kinauupuan ko ngayon."Dalawa lang naman ang kasalanan nyo o mo sa akin," sabi nito. "Una,
HINDI ako nagsabi kay Clyde na uuwi kami ngayon ng Pilipinas. Gusto naming surprisahin si Clyde. Didiretso kami sa bahay nito, bago kami uuwi ng mansion."Are you sure about this?" tanong ni Eli sa akin.Hinawakan ko ang mga kamay nito. I know na sobrang nag-alala ito sa pag-uwi namin. She is my only friend here, kaya alam ko ang labis na pag-alala nito."Yes, ito na ang tamang panahon. Para umuwi kami sa Pilipinas. Ilang taon din akong nagtago sa ibang bansa. Ngayon ay dapat ko nang bawiin ang pag-aari ko."Siguro ay wala talaga akong isang salita. But, I love Clyde so much. Kahit anong iwas ko sa kanya ay nahahanap at nahahanap niya ako. Kaya napagod na siguro ako sa kakatago o kakatakbo. Kaya dapat ko ng bawiin kung ano ang akin. Wala na akong pakialam kay Ivy. Clyde didn't love her. I know that. Sa loob ng sampung taon na di kami nagkita o nagkahiwalay ay walang nabago sa nararamdaman ni Clyde para sa akin.Ramdam ko ang pagmamahal ni Clyde para sa akin. Pwede namang magpakaama si
Ilang linggo na mula ng maoperahan si Clea. Sa awa ng Diyos ay dinig niya ang panalangin ko na iligatas ang anak ko.Sa loob ng ilang linggo ay di pa rin nagpapakita si Clyde sa amin. Di na ako aasa na babalik pa si Clyde. Alam ko na di na kami ang priority niya."Mommy, I want apple," mahinang sambit ng anak ko.Ngumiti ako, dahil sa wakas ay gising na ang anak ko.Pinagbalat ko ito ng apple, tapos ay ibinigay ko sa kanya."Ano pa ang gusto ng baby ko?" tanong ko dito."Ito na muna mommy."Sinuklay ko ang buhok nito. Isang linggo na din mula nang magasing si Clea, mula sa operation nito. Akala ko ay di na gigising pa ang anak ko. Pero nagkamali ako. Gumising ito."How do you feel?" tanong ko dito.Ngumiti ito. Kahit di abot sa tainga ang ngiti nito ay okay lang."I am much better right now. Nanghihina pa rin ako mommy," sabi nito sa akin."That is normal. Dahil siguro, kakaopera mo lang at kakagising mula sa mahabang pagkakatulog," sabi ko dito."Jay said daddy is here? Where is he,
HULI, na yata ako. Nasasaktan ako sa pinagsasabi ni Sheena. Tinignan ko ang babaeng nasa tabi ko. Mahimbing itong natutulog sa kinauupuan nito.Nakatulog ito, matapos mag-iiyak papuntang airport kanina. Dahil nasa eroplano na kami ay pinatulog ko muna ito, alam kong pagod ito at agad na bum'yahe.Sobrang sakit lang, dahil ang babaeng mahal ko at may mahal ng iba. Siguro, dahil dala na rin ng bugso nang damdamin ay naibigay nito sa akin ulit ang pagkababae nito.Pero, impossible. Sobrang sikip ni Sheena, or sadyang malaki lang talaga ang akin. Napabuntong-hininga na lang ako. Kung huli na ako, dapat ko na sigurong tanggapin ang lahat."Clea…" ungol ni Sheena.Clea? Sino si Clea.Napatingin na lang ako sa labas ng bintana ng eroplano. Nilingon kong muli si Sheena. Mahimbing na itong natutulog muli. Siguro pagdating namin doon ay tsaka ko na lang iisipin ang mga nangyayari.Mahal ko si Sheena. Kaya sasamahan ko siya sa lahat. Kahit na masasaktan ako ng paulit-ulit.Nakarating kami sa Cal
MATAPOS kong malaman na engaged na sila Clyde at Ivy ay agad kong pinatay ang TV.Masakit para sa akin ang mga iyon. Dapat hindi ako umasa na may chance pa kaming dalawa ni Clyde. Agad kong pinahiran ang mga luha sa aking mga mata. Dapat ko na talagang kalimutan si Clyde.Tumunog ang aking Cellphone. Galing iyong kay Eli. Malapit na din palang dumating ang mga anak ko. Sila na lang ang hinuhugutan ko ng lakas ngayon."Eli," sagot ko sa kabilang linya."How are you?" tanong nito sa akin.Bigla ay tumulo ang luha ko. I know na alam na nito ang lahat."I am fine." Pumiyok ang boses ko. Di ko napigilan ang sarili ko na humikbi."I know that you aren't fine right now. Pero sana isipin mo na may mga anak ka dito.""How are them?" tanong ko kay Eli."May sakit si Clea. Nilalagnat." Nag-alala ako bigla. Lalo na't wala ako sa tabi ng mga anak ko. "Pero okay na siya ngayon. She is a fighter." Alam kong nakangiti ito kagaya ko. "Kaya magpakatatag ka. Wag mo nang masyadong isipin sila."Papasok
Ngayong araw ang cremation ni mommy. Noon pa man ay gustong macremate ni mommy. Ayaw nitong mailibing, gusto nito na nasa bahay siya. Kahit ang abo lang niya.Di ko mapigilan ang umiyak. Ang dami kong regrets sa buhay. Di ko na nakasama si mommy ng matagal. Akala ko, pag-uwi ko ay makakasama ko pa siya.Isang matipunong bisig ang yumakap sa akin. Hinayaan ko lamang ito, dahil wala akong lakas na iwaksi iyon. Umiyak lang ako nang umiyak sa kasagsagan ng cremation ni mommy.Nang matapos na ay ibinigay sa amin ang abo ni mommy. Si Ate Selena ang tumanggap sa abo ni mommy. Dahil di ko kayang hawakan iyon. Di ko kayang tanggapin na wala na ang pinakamamahal ko na ina. Iniwan na niya kami nang tuluyan.Umuwi na kami, matapos maibigay sa amin ang abo ni mommy. Doon sa may altar namin inilagay, para kahit paano ay kasama namin siya."We need a doctor, Sheena. Hindi na biro ang kondisyon ni Daddy," sabi ni Ate Selena sa akin. Nasa hapag kami ngayon ay kasalukuyan na kumakain.I watch my daddy