If I’m going to restart something, what will it be and why?
Nasa punto na ako ng buhay ko na hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Litong-lito na ako kaya pinipilit ko na lang mag go in the flow pero hindi pwedi. Hindi pweding andito lang ako.
Madaling araw ay umalis ako mula sa kama at saka ko binunot yung karayom mula sa likod ng palad ko. Tumayo ako at saka sinubukang lumabas.
Hindi tulad ng umaga ay iilan na lang ang mga tao sa paligid. I sneaked out habang pilit na itinatago ang sarili sa mga CCTV sa paligid.
Paalis na sana ako sa pinagtataguan ko ng may nurse na dumaan kaya napabalik ako doon. Nang wala ng tao sa paligid ay nagsimula na akong tumakbo.
Ngunit sa katatakbo ko ay saka ko naman na bunggo ang isang nurse. Nagkatinginan kaming dalawa at kaagad niyang nakilala ang mukha ko. Bago pa siya nagsalita ay kaagad na akong tumakbo.
“Se
“Episilon, I’m here to get you. Sorry if it took me so long,” that’s what I’ve heard from my wrist watch.Kasunod noon ay sunod-sunod na putok mula sa labas. Kaagad akong napaupo at napatingin sa paligid. Nakita ko ang mga naka black suit na kalalakihan at si Beta at Alpha na pinagbabaril ang mga doctor sa loob.Hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko pero naibalik ko ang sarili ko sa katinuan nung ang isang doctor ay ipinipilit pa rin saking iturok ang droga.Kaagad ko siyang sinipa at umalis ako sa kinauupan ko at inagaw ang injection na nahulog sa sahig pero hindi ko maabot dahil san aka posas ang kabilang kamay.Nakarinig akong muli ng putok ng baril at saka ako napatingin ako sa may pinto at si Mike iyon at pinagbabaril niya ang ibang doctor sa harapan ko liban lang kay Kylie.“Mike—“Hindi ko napatapos ang sa
“Oh, so you know him? What a good start then hahaha!”Tumayo ito at saka ko siy atiningnan ng masama. “You better be not pranking me right now, because I can really kill you,” banta ko sakaniya.Lumapit siya sakin na nakangisi, “I hope I was but I’m not,” saad niya at saka niya na ako iniwan doon sa kama.Unti-untong bumuhos ang luha ko habang inaalala ang mga pagkakataong magkasama kami ni Vann. Kaya pala, kaya pala ang gaan ng pakiramdam ko sakaniya.Kaya niya ba ako tinutulungan dahil sa kapatid niya ako?Naikuyom ko ang mga kamao ko at hindi ko na napigilang umiyak ng malakas sa loob ng kwarto na iyon. Hindi ko alam kung saan nanggagaling yung sakit.All this time alam niya pala kung sino ako but he choose to shut his mouth. I feel so betrayed for some reason. Pakiramdam ko din ay alam na ni Seniorito ang totoo but why didn&rsq
The next morning, the three of us had a breakfast together and talked casually.“How’s food? Mom ususally cooked this to dad, as much as I can remember,” saad ni kuya Vann.“Kung ibabase ko sa luto ni nanay,” huminto muna ako at naka abang naman silang dalawa sa susunod kong sasabihin. “Medyo okay na din,” pagpapatuloy ko.“AHAHAH! I thought you’re going to insult this or something,” komento ni Chen na ikinatawa ko din.‘Grabe ka sakin! Hindi naman ako ganiyan. It’s food, why would I insult that?” sagot ko naman.“That’s enough, you two should eat now,” nakangiting awat naman samin ni kuya Vann.“Kuya Vann…” sambit ko.“Ha?” maang niyang tugon. “K-kuya? I’m sorry I never been used to it. Chen is just calling m
“Oh, andito ka pala. I didn’t expect you to be here.”Napalingon ako sa likuran ko at saka nginitian si Vann na may bitbit na kape. “Wala kang duty?” tanong ko sakaniya.Umiling ito, “On leave muna ako, tamang pahinga lang ng slight hahaha!” natatawang sagot niya sakin.Tumango naman ako, “Mabuti nga yan eh. You practically living inside the hospital,” saad ko.“For real! That’s why good thing Chen is really good at handling the business and stuff.”“What if, Chen will fail? Or the whole clan?” tanong ko sakaniya.Tumahimik muna siya saglit at uminom ng kape niya, “I don’t know? I don’t think Chen will fail. Since he has competitive ass and confidence, he won’t let himself get humillated,” sagot niya sakin.“You really k
“You are really going to leave the Clan?”“Anong ginagawa mo dito?” tanong ko sakaniya at naupo sa kama.Napabuntong-hininga naman ito, “Hihingi lang ako ng tawad,” sagot ni Kylie.“Tawad sa?”“Sa nangyare saatin,” sagot niya.Naalala ko na lang yung nag-away kaming dalawa kaya napakamot ako sa ulo ko, “Ahh yun ba? Sorry about dun ha? Nadala lang din talaga ako ng galit ko,” saad ko.“Same here kaya I’m sorry din,” tugon niya at tipid na ngumiti, “Ayaw ko ng makipag-away sayo.”Kumunot ang noo ko dahil sa huling sinabi niya, “Huh? Anong ibig mong sabihin?” tanong ko naman sakaniya.“You’re a badaas bitch, alam mo yan? You’re so strong. Siguro dahil nasa dugo mo na talaga?”&n
“I’m sorry,” he whispered.“Why?” I asked in my low tone.“For making too long.”I just smiled and held his face. “I like you so much,” I confessed and kissed him again.That kiss started to be come more passionatea and torrid. I can feel his hands guiding my back and gently pushing the back of my head to deepen the kiss.He then carry me towards his room. He gently laid me in there while he’s still kissing me. That night was filled with sounds of love and actions that are greatly extraordinary.Archytas and I made love. Not just because of lust but because of the burning feelings we have for each other.Nagising ako sa lamig at nang imulat ko ang mga mata ko ay saka lang nag sink in sa utak ko kung ano ang nangyare samin. Napatingin ako sa digital clock na nasa side table and it
“What brings you here?”“What are you doing?” tanong k okay Seniorito at saka siya nilapitan.“I’m working on how will I counter Upperhand,” sagot niya sakin habang nakatingin sa laptop niya.Tumango naman ako at saka siya pinausog para maka upo ako sa hita niya at makita ko ang ginagawa niya. Binasa ko iyon at puro mga chemical drug content ang nakikita ko kaya nawalan na kaagad akong interes.“Upperhand is actually a good drug,” saad ko at saka siya tiningnan.He gave me a quick kiss, “Why?”“When I got tested for Upperhand, it’s actually good while you’re at it. Yun din ang rason kung bakit marami akong nalaman. I don’t really know what’s in that drug na nakakayanan niyang magbigay ng scenario sa isip ko,” paliwanag ko.Tumango naman i
“Whoa! Ang ganda!” yan agad ang bungad na reaction ko ng makababa kami sa kotse at bago pumasok sa inn.“Mas maganda kasi wala talagang tao dito kundi tayo lang,” saad naman ni Seniorito.Napangiti ako at saka ko naramdaman ang paghawak niya ng kamay sakin. Napatingin naman ako sakaniya at saka niya ako hinila papuntang front beach.Nagsimula kaming maglakad sa seaside habang naka-akbay siya sakin. Malamig ang hangit at sariwa kaya ang ganda sa pakiramdam ang maglakad at hindi mainit.“Seniorito, may tanong ako sayo,” pauna ko.“Ano yun?”“Wala ka bang balak puntahan yun tatay mo?” tanong ko sakaniya.Napatigil siya saglit kaya natigilan din ako. Tiningnan niya ang dagat at saka sumagot, “I always wanted to but for now, I can’t,” sagot niya.