Chapter 1- Reminiscing memories in the past

AMARA

One day I wad dream to have a happ family, but didn't happened since my Mom and Dad died in the car accident according to my Grandma's and Grandpa's when I was 4 years old. Lumaki ako sa pangangalaga nila at pagmamahal. Okay naman sana ang buhay namin sa province kaso lang ng mamatay si Lolo unti unting humina ang negosyo ni Lola at kailangan kong makipag sapalaran sa Manila para sa scholarship na pinagkaloob sa akin ng school.

Okay naman ang buhay ko sa Manila hanggang sa nakilala ko ang lalaking guguo ng buhay ko at siyang naging dahilan ng pasakit sa buhay ko. Parati kong tanong sa sarili ko na kong bakit nga ba nangyari ang lahat ng iyon?” mga katanungang gumugulo sa aking sarili at hanggang ngayon at hindi ko maapuhap ang sagot. Para akong kandilang unti-unting nauubos 'di naman kasi ako robor, tao lang din ako napapagod at nasasaktan rin, ngunit patuloy na lalaban para sa buhay kong sinira nila," ani ko.

"Yan lamang ang mga katagang nagpabalik tanaw sa akin. Sobrang pasakit ang ibinigay ng dating asawa ko sa akin at sakabila ng kabutihan ko nagawa pa rin niya akong lokohin. Halos nakalimutan ko na ngang mahalin ang sarili ko para sa kaniya tapos heto lang pala ang mapapala ako.

Ngayon na sa La Union ako at nagtatago, dahil 'di ko matanggap ang ginawa ng dati kong asawa sa pagsasama namin. Minsan nga tanong ko sa sarili kong nagkulang ba ako para maghanap siya ng ibang putahe. Gulong gulo talaga ang isip ko ngayo dangan pa na dala dala ko ang bunga sang ng pagmamahalan naming dalawa.

***

Way back College days ng magkakilala kami ng bweset kong asawa, at pinapanalangin ko na sana 'di na lang kami nagka kilala, at 'di sana nya nawasak ang puso ko ng paulit-ulit.

"Bakit ka ba ng babangga?” tanong ni Amara, na nairita sa pagdampi ng balat nila sa isa't-isa.

"Hindi naman kita binangga." sagot nito.

"P-paanong 'di binangga, nakita mo na ngang papadating ako, paharang harang ka r'yan" nakabusangot kong singhal rito.

"Ok! Miss, sorry. I didn't mean to bump you” ani nito. Palusot.com

"Fine! Hindi kong hindi, maang mangan ka pa talaga no?” pagtataray ko, dahil nakakainis naman talaga siya. Ang presko ng datingan niya para sa akin.

Likas talaga sa akin na mag sungit, sapagkat probinsyana at lumaki pa sa mga lolang sobrang conservative.

Maayos naman ang buhay ko sa Makati, nakatira ako isang apartment na malapit lang rin sa aking paaralan. Masipag rin akong mag aral, kaya 'di naman kataka-taka na lagi akong nangunguna sa aming klase.

Ngunit ng dumating ang isa kong mag-aral na si Madison, hindi ko alam kong attention seeker ang gusto niya palagi. Siya ay transferee sa school namin at alam kong may ibubuga rin naman siya kong patalinuhan at ganda ang pag- uusapan talagang panlaban rin ito. Balita ko pa nga na Valedictorian siya noong High school sa probinsya raw nila.

Medyo asar lang ako kasi lantaran kong mang harutan ang dalawa, eh! ano naman ang pakialam ko sa kanila. Nakaka dismasya lang kasi na babae siya at 'di magandang magpakita ng motive sa isang lalaki. Nar'yan na susundan niya pa ito hanggang gymnasium. Halata namang choosy ang lalaki at ayaw nito sa'kanya. Mukhang 'di nya din type ang mga ganyang babae at balita pa niya focus ito sa pag-aaral, dahil isang taon na lamang ay ga-graduate rin naman 'to..

Narinig nyang nagtatalo ito at 'di nya sadyang marinig ang usapang ng mga 'to..

"Ano ba Madison, para ka namang asong sunod ng sunod sa akin. Wala ka bang ibang gagawin? Homework or anything." naiiritang tanong ni Andrew.

"Wala. I always have a free time, just for you. Alam mo naman na gusto kita, bakit ka ba nagpapakipot r'yan. Alam ko namang type mo rim ako." confident na sabi naman ni Madison na kampanteng magugustuhan nga siya nito.

"Huh!? Sinong pakipot? Ako ba ang pakipot? Well, Madison tatapatin na kita. Actuall your not my type that's why" saad nito, na kitang kita sa mga mata na badtrip na.

Madison started to cry when she heard about Andrew's confession.

Hindi kasi matanggap nito na sa angkin niyang ganda wala man lang ni katiting na interes ang lalaki sa kaniya.

"Magiging akin ka din, mark my word.” pangakong sabi nito sa sarili sabay talikod.

Salamat naman, makakaalis na din ako sa pinagtataguan ko. Bakit may ga'nyang eksena kasi sila.. Haixt!!

Mabilis na lumipas ang mga araw tapos na ang pasukan at bakasyon na naman. Excited ako, dahil uuwe muli ako sa bayan namin, namimiss ko na rin kasi sila lola.

Kinagabihan nakapag empake na aga ako, para kinabukasan maayos na ang lahat. Ayoko kasi na nara rush kahit noon pa. I want my things organized everyday. Nakanasanayan ko na rin, sapagkat 'yan rin ang turo ng mga lola's ko.

Pagsapit ng umaga ready na si Amara, para sa kaniyang bakasyon.

Habang lulan siya ng Van papuntang La Union, excited ang dalaga dahil magkikita na rin silang muli ng kaniyang lola.

Lumaki sa lola si Amars, kaya may pagka conservative talaga siya. Sa pananamit at lalo sa pananalita. Wala pa siyang nagiging nobyo, dahil sobrang istrikta ng kaniyang lola.

Biyuda na ito at bata pa siya ng namatay ang kaniyang lolo at hindi na muling nag-asawa pa ang kaniyang lola. Para dito iingatan na lang niya ang ala-ala ng yumaong asawa. Wala na siyang ibang mamahalin pa kundi ito lamang.

After 6 hours nakarating siya ng La Union. Naglakad siya papunta sa bahay ng kaniyang lola. Kumatok muna siya at mga ilang minuto lang bumukas ang pintuan.

Nagulat ang kaniyang lola, dahil hindi man lang siya nagpasabi na uuwe siya ngayon. Galak na galak ang kaniyang lola at napayakap pa ito sa kaniya. Kinamusta niya rin ang byahe ng kaniyang apo.

"Kumusta naman ang naging byahe mo apo?" tanong ng matanda.

"Ayos naman po lola” sagot naman ni Amara.

"Halika apo, saluhan mo ako.” sabi nito.

"Sige po lola, ako'y gutom na gutom na rin po" ang wika nito sabay baba ng kaniyang mga bagahe.

Sabay na nanghalian ang mag-lola at masayang nagtatawanan, dahil madaming baong kuwento ang dalaga.

Nang matapos na silang kumain nagpaalam na si Amara saka'yang lola na magpapahinga muna saglit.

Samantalang sa Makati naman kausap ni Andrew, ang kaniyang Mommy via videocall. Malayo ang pamilya nito saka'nya. At matagal ng ring citizen ang mga ito sa ibang bansa.

Si Andrew lang naman ang mapilit na mag stay pa sa Makati. Gusto niya kasi 'yong malaya lang siya kaya mas pinili niyang mag paiwan dito sa Pilipinas.

"Hello! Mommy, how are you,?" asking Andrew to her mom.

"I'm good son, how about you? when do you want to visit us here,?” her mom said.

"Maybe soon mom. By the way I have to go. I love you and I miss you" he said and end of the videocall.

Nagpaalam na nga si Andrew saka'nyang mahal na ina. Nalungkot na naman siya bigla. Gustuhin man niyang sumunod sa pamilya kaso nag-aalangan siya sa magiging buhay niya doon.

Mabilis lang ang bakasyon. Balik na ulit si Amara sa Makati. Second year college na ang dalaga. Almost 2 years na lang magtatapos na din siya.

On the other hand Andrew is a Fourth year college student this school year. Malapit na siyang makatapos.

Isa siya sa mga nangunguna sa klase. Sabi nga ng iba he is a teacher's pet. Wala naman pakialam ang lalaki dito.

Dahil alam niya at kilala niya ang kaniyang sarili.

Actually, Andrew is a smart guy, at walang kaduda duda pa. Nagtapos lang naman siya noong elementary na valedictorian. Bukod sa angking niyang ka- gwapuhan may ibubuga talaga ito at kayang kaya niyang makipagsabayan sa iba.

At school busy ang lahat dahil magkakaroon ng promonade ball. Excited na si Madison, dahil alam niyang siya ang pipiliin ni Andrew na maging date. Gayon na lang ang panlulumo niya ng hindi siya ang pinili nito.

Nasa gymnasium sila at kitang kita ng lahat ang effort nito para sa akin.

‘BE MY PROM DATE! PLEASE SAY YES’

Ayan ang nakalagay sa bawat cardboard na hawak ng ibang estudyante na napag utusan nito.

Gulat na gulat naman siya sa ginawa ni Andrew. Ayaw na ayaw niya sa lalaki dahil nga sa pagiging presko nito. Madami din siyang balita tungkol dito na hindi kaaya aya sakaniyang pandinig. Ayaw at takot siyang mapabilang sa collection nito.

Lumapit naman si Akndrew sakaniya na may dalang bungkos nq mga bulaklak at isang human size teddy bear na mas malaki pa saka'nya. Hindi sana niya tatanggapin ang alok nito, kaso nga lang ayaw naman niyang ipahiya ang binata.

Hiyawan naman ang maririnig sa loob ng gymnasium. Kilig na kilig ang mga estudyante sa nakikita.

Kabaliktaran naman ito ni Madison.

Tila hindi maipinta ang kaniyang mukha na lukot na lukot at nakataas pa ang kilay nito.

Hindi niya natagalan ang eksenang nakikita kaya minabuti niyang umalis na lang.

Masayang masaya si Andrew, dahil sa wakas tinanggap ng dalaga ang alok niya. Next week pa naman ang prom ball, pero tila gusto niya ng hilahin ang bawat araw.

Matagal na niyang ini stalk ang dalaga. Suplada nga lang kasi ito at akala mo dragona. Laging nakataas ang kilay nito kapag siya ang nakikita at kabaliktaran naman sa iba. Animo'y isa itong anghel na bumaba sa langit.

Hindi niya mawari bakit ganon na lang ang inis ng dalaga sakaniya. As far as he knows wala naman siyang natatandaan na may ginawa siyang mali dito.

Matagal na niyang pinaparinggan ang dalaga. Ngunit hindi man lang tumatalab ang karisma niya dito. Madaming nagkakagusto sakaniya, pero ang dalaga ang kaisa-isang may ayaw sakaniya.

Ganon siya ka popular sa school, pero tila hindi man lang siya nag-e-exist sa buhay ng dalaga. Napakaganda nito lalo na kapag naka ngiti at sumasabay pa ang dalawang malalim na biloy nito sa mukha na nakakadagdag nang pagka hamga niya sa dalaga.