“Ouch…” daing ni Divina habang hawak nito ang isang ice pack na nakalagay sa kanyang pisngi. Kasalukuyan siyang nakaupo sa sofa dito sa salas ng kanyang condo. Sa sasakyan na siya nagkamalay, ngunit ng magising siya ay nasa tapat na sila ng gusali ng kanyang condo. “T-Totoo po Ma’am, sinampal talaga kayo ng babaeng ‘yun!” Ani ng kanyang alalay na siyang nakasaksi sa mga nangyari sa pagitan nila ni Alesha. Pinukol niya ito ng nagdududang tingin, hindi siya naniniwala na sinampal siya ng ganun kalakas. Iniisip ni Divina na may hawak na matigas na bagay ang babaeng ‘yun kaya namaga ng husto ang kanyang kaliwang pisngi. Ilang segundo na sinipat niya ng tingin ang kanyang katulong, pilit na inaalisà ang katotohanan mula sa mukha nito. Ngunit, napanatili ng katulong ang natural na pakikipag-ugnayan sa kanyang mga mga mata upang patunayan na nagsasabi siya ng totoo. Nanahimik si Divina, nahulog siya sa malalim na pag-iisip. Para sa kanya ay tila kaduda-duda ang pagkatao ng babaeng
After three months….“Ma’am, dumating po si Chief Parsley may importanteng sadya, gusto raw kayong makausap personal.” Ang magalang na sabi ng secretary mula sa intercom na siyang bumasag sa pananahimik ng mag-asawang Hanz at Summer. Natigil sa pag-scroll ang daliri ni Summer mula sa hawak nitong mouse. Lumalim ang gatla sa kanyang noo. Nagtaka siya kung ano ang kailangan sa kanya ng mga kapulisan, gayung wala namang naging problema ang isa sa miyembro ng kanilang pamilya. “Okay, thank you.” Nakangiting sagot ni Summer sabay bitaw sa hawak niyang mouse. Umangat ang likod niya mula sa pagkakasandal nito. Iniatras ni Summer ang kanyang swivel chair, tumayo at lumapit sa kanyang asawa na si Hanz na kasalukuyang nakaupo sa kabilang table—abalâ ito sa pagre-review sa isang kontrata ng kanilang kliyente.“Honey, lalabas lang ako para harapin ang mga bisita natin.” Nakangiti na paalam ni Summer sa kanyang asawa sabay halik sa pisngi nito. Ngunit, hindi pumayag si Hanz na sa pisngi lang an
“Pinunô ko ng hangin ang dibdib ko, ilang segundo ang pinalipas ko bago ko ito pinakawalan. Four thirty na ng hapon at naisipan ko na magpahangin muna dito sa hardin. Sa loob ng buong maghapon ay wala na akong ginawa kundi ang ikutin ang buong Mansion at manguha ng mga prutas sa likod bahay. Sa totoo lang ay nababagot na ako at hindi ko na alam kung paano pa lilibangin ang aking sarili. Muli kong pinunǒ ng hangin ang dibdib ko bago ito dahan-dahang pinakawalan. Ipinikit ko ang aking mga mata at sinamyô ang sariwang hangin. Kanina pa ako parang tanga na nangingiti na mag-isa dahil sa isang bagay na natuklasan ko. I’m sure higit na mas masaya si Heidi sa oras na malaman niya ang surpresa ko. Subalit, bigla akong natigilan ng maramdaman ko ang isang bagay na paparating patungo sa direksyon ko. Mabilis ang naging reflexes ng aking katawan. Kaagad na sinipa ko ang batong lamesa kaya tumumba ang silya na kinauupuan ko. Kasunod nito ay ang mabilis na pagdaān ng isang matalim na kutsilyo
“Centro Draconis para la Agencia de Inteligencia” “Señor, el sistema no puede detectar la ubicación de Cenizas. Hay algo que está bloqueando nuestro sistema, y un hacker está intentando ingresar a la página web de nuestra agencia.” (Sir, hindi madetect ng system ang kinaroroonan ni Cenizas. Merong humaharang sa system natin at pilit na pinapasok ng hacker ang website ng ating ahensya) Nababahala na anunsyo ng isa sa mga IT ng Draconis Agency. Mabilis ang bawat pagtipâ ng mga daliri nito sa keyboard ng computer habang nagsasalita. Wari moy nakikipagpatentero ito sa kanyang kalaban. “Qué? Hagan algo! No permitan que hackeen nuestro sistema!” (What? Do something! Huwag ninyong hahayaan na mahack ang system natin!)Matigas na bilin ni Gen. Anselmo, napatayo pa ito mula sa magandang pagkakaupo niya sa kanyang swivel chair. Subalit ang isang problema ay nasundan pa ng magkakasunod na problema, dahil apat na report na ang kanyang natanggap. Mula sa iba’t-ibang departamento ng kanilang
“Tell me, bakit ayaw mong magpakasal sa akin?” Matigas na tanong ko sa aking nobya. Masama ang loob ko. Parang gusto ko ng isipin na wala talagang balak si Alesha na makasal sa akin. Noong una pa lang ay batid ko na umiiwas siya kapag kasal ang pinag-uusapan.Halos hindi na nga mabilang sa mga daliri ko kung ilang beses ko na siyang inalok ng kasal. Kahit civil wedding lang sana kung ayaw talaga niya ng engrandeng kasal. Wala namang problema sa akin, basta ang mahalaga ay tuluyan na siyang maging akin. Nababahala kasi ako na baka mawala pa siya sa akin kung hindi kami maikakasal.Nakakatawa mang isipin pero siya dapat ang pagpupursige na maikasal kami dahil buntis n s’ya. Pero baligtad, dahil ako pa itong nagmumukhang desperado sa aming dalawa.Hindi ba naisip ni Alesha ang kinabukasan ng aming mga anak? Dapat maikasal kami bago niya maisilang ang mga bata. Kambal na babae ang kanyang ipinagbubuntis at sabik na akong masilayan ang mukha ng aking mga prinsesa.“Sweetheart, pwede ba na
Dahan-dahan na nagmulat ng kanyang mga mata si Alesha. Lumitaw ang magandang ngiti sa kanyang mga labi ng masilayan ang nobyo na ngayon ay kasalukuyang nakayukyok sa gilid ng kama na kanyang kinahihigaan. Halatang mahimbing ang kanyang tulog dahil dinig ang mabining paghilik nito.Biglang umingit ang sanggol, nakita niya kung paanong napaigtad ang katawan ni Heidi. Natataranta na tumayo ito kahit na inaantok pa, kaagad na lumapit sa kuna na nasa gilid lang ng kama.“Why Princess? Hmm?” Malambing na tanong nito sa munting sanggol na ngayon ay umiiyak na. Napaka husky ng boses ng ama nito na bahagya pang paos kaya tila musika ito sa pandinig ni Alesha.Kung tutuusin ay hindi kailangan na magpuyat ni Heidi, kaya niyang kumuha ng maraming katulong na mag-aalaga sa kanyang mag-ina. Ngunit, hindi niya ginawa ang bagay na ‘yun dahil gusto niya na personal na alagaan ang kanyang mag-ina. Iyon bang tipo na gusto niyang ipagdamot sa lahat ang kanyang mag-ina?“Mukhang nagugutom ang Princess k
“Kulang na lang ay mapunit ang mga labi ko dahil sa lapad ng ngiti ko. Marunong na kasing tumawa ang aking mga anak. Ang nakakatuwā pa ay malaman na ang kanilang mga braso at hita. Pati ang mga pisngi nila ay nakakagigil na dahil mas lalo pa itong tumambok.They are such cute and adorable babies. Kamukha ko ang aming mga anak ngunit ang kanilang mga mata katulad ng sa kanilang ama. “Look, Sweetheart, nakikipaglaro na sa akin ang mga anak natin.” Natawa ako dahil sa reaksyon ni Heidi, para kasi itong bata na binigyan ng isang malaking regalo—bahagya pa nga siyang kinikilig. Nangibabaw ang tawa nito sa buong silid ng sumimangot ang mukha ni baby Amihan—ang panganay sa kambal. Mas lalong natuwa pa ang kanilang ama ng umarko ang kilay nito, marahil ay nagseselos ito dahil lagi na lang si baby Aera ang nilalaro ng kanyang ama. Humiga ako sa tabi ni baby Amihan at nanggigigil na hinalikan ko ang matambok niyang pisngi. Tumawa pa ito ng sinadya kong patunugin ang halik. Natatawa na ini
SPAIN “Cariño, la cena ya está lista!” (Honey, nakahanda na ang dinner!) Nakangiti na sigaw ni Feliña habang ibinababa ang isang bandehadong fasta sa gitnang bahagi ng lamesa. Sinadya niyang lakasan ang boses upang marinig ng kanyang mag-ama na nasa loob ng silid nilang mag-asawa. Hinubad na niya ang suot na apron at isinabit ito sa sabitan. Gumuhit ang magandang ngiti sa kanyang mga labi ng makita ang niluto niya na tatlong klase ng putahe na nakahain sa pabilog na lamesa na yari sa kahoy na narra. Simula ng magresign siya sa kanyang trabaho ay naging full time house wife na sya. Labis naman itong ikinatuwa ng kanyang asawa. They have a simple life, ang asawa niya ay isang mekaniko na sapat lang ang kita para sa kanila. Maliit lang ang kanilang apartment dahil mas pinili nila na mamuhay ng simple. Pero, hindi ibig sabihin nun na walang-wala na ang kanilang pamilya. They have a million dollars na savings bukod pa sa dalawang rest house na kanilang pinagkakakitaan. Mas p
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a