Kabanata 123

Xaven Charles Hilton [Book 8]

“Plip, Plop, Plop,” ( patak ng tubig mula sa nakasaradong gripo)

“Huh, huh, huh.” (Mabigat na paghinga)

Madilim, mabaho at nanlilimahid ang sahig dahil sa basâng semento nito. Ang sarili ko ay kasing dumi ng sahig, at kasing baho ng paligid.

Nakaupo ako sa sahig, habang nakapatong ang dalawa kong kamay sa aking mga tuhod. Nakayukyok naman ang ulo ko aking mga braso habang nakatitig sa sahig ngunit kay lalim ng aking iniisip.

Suot ko ang maruming pantalon at makapal na long sleeve kaya hindi ko masyadong iniinda ang lamig na nanunuot sa aking mga laman. Mas iniinda ko pa nga ang kirot sa aking likod dahil sa mga hampas ng latigo.

Mag-isa lang ako dito sa silid na ito. Ang tanging kasama ko lang ay ang ilang mga daga na walang pakialam sa aking presensya.

Masyadong tahimik ang paligid. Walang ibang maririnig sa selda na aking kinaroroonan kundi tanging patak ng tubig at ang marahas kong paghinga.

Masakit, hindi lang ang katawan ko, kundi pati ang pu