LOGINShare
Chapter Twelve
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Nakakainip.
Kanina pa ako inip na inip.
Nagsawa na ako kaka fb at instagram. Nabwisit na ako kakalaro ng worm zone pero hanggang ngayon, hindi pa pumapasok si Klein dito sa kwarto niya. Hindi man lang niya ako magawang silipin kong buhay pa ba ako at humihinga.
Nang tignan ko ang orasan sa white Givenchy na relo ko, mag-aalas siyete na pala ng gabi. Malapit na naman ang dinner, pero ni hindi pa nagpapakita saakin ang kumag.
At nasaan ba sila ni Trinity? Kanina pa silang alas diyes ng umaga na magkasama, hindi pa ba sila nauumay sa mukha ng isa't isa?
Dahil bwisit na ako, minabuti kong lumabas na muna ng kwarto. Pupunta ako sa labas para magpahangin. Naalala ko iyong itsura ng garden nila na nadaanan namin kagabi. Napakarami nilang tanim na bulaklak. And I think, I even saw my favorite flower.
Hindi halata sa itsura ko pero mahilig talaga ako sa mga bulaklak. Iyon nga lang, nakaka inis kasi, kapag ako iyong nagtatanim; wala pang isang araw, n
Related chapters
The CEO's Señorita Chapter Thirteen
"E-excuse m-me." Halos hindi lumabas ang mga salita na sambit ko.Tinakpan ko ang bibig ko at tumayo. Hindi ko na sila hinintay na magtanong. Mabilis akong umalis sa dining area at patakbong umakyat sa hagdanan hanggang sa makarating ako sa kwarto ni Klein. Dumiretso agad ako sa sink. Namilipit sa sakit ang tiyan ko ng walang mailabas ang sikmura ko.Humigpit ang hawak ko sa magkabilang gilid ng sink ng maramdaman kong nanghihina ang mga tuhod ko. Ang sakit na ng tiyan ko at feeling ko nadehydrate na ang mga lamang loob ko. Tubig na lang 'yong lumalabas sa bibig ko ngayon dahil isang subo lang naman iyong kinain ko kanina.Mangiyak ngiyak ako habang walang tigil ang paglabas ng mga mapapait na tubig sa bibig ko. First year high school pa lang ako noong huli akong magsuka ng ganito katindi.Sa nanginginig na mga kamay, pinunasan ko ang mga butil ng pawis na namuo sa nuo ko. Ng sa tingin ko wala ng mailabas ang sikmura ko, nag toothbrush ako dahil sobrang p
The CEO's Señorita Chapter Fourteen
Hindi ko na talaga kaya. Ayaw akong dalawin ng antok dahil dinidistract ako ng pagtunog ng tiyan ko. Gutom na gutom na talaga ako kaya napilitan na akong bumangon. Balak kong uminom ng gatas para makatulog ako at titingin na rin ako ng pwedeng makain.Tulog na siguro silang lahat dahil alas dose na ng madaling araw.Dahan dahan akong bumaba para hindi magising itong kasama ko. Ginawa nito ang sinabi ko kanina. Hindi nga lang unan ang inilagay sa gitna namin kundi iyong mga maliliit na cusion na para sa sofa.Nang sulyapan ko si Trinity, nakita kong nasa pinaka gilid na siya ng kama at isang galaw na lang, mahuhulog na siya. Nakauklo siya at parang nilalamig. Naka tudo kasi ang aircon kaya malamig talaga dito sa loob ng kwarto.Iisa lang ang aming kumot at kinuha kopa kanina dahil ipinulupot ko sa katawan ko sa sobrang inis ko sa kanya.Mahina kong kinastigo ang aking sarili ng makaramdam ako ng konsensiya sa ayos niya. Kahit labag sa loob ko,
The CEO's Señorita Chapter Fifteen
"Hoy babae, gising!" Mahina akong napaungol. Tinakluban ko ng kumot ang mukha ko at tumagilid ng higa. Sino ba itong boses bakla na nambubulahaw saakin. Kainis! Aga aga e. Itutuloy ko na sana ang pagtulog ng may biglang humila ng malakas sa kumot ko. "Ano ba!" Paos ang boses na angil ko. Inis akong nagmulat ng mga mata at ang nakabusangot na mukha ni Trexie ang agad na bumungad saakin. Nakapameywang siya habang nakadungaw saakin. "Oh ano, edi nagising ka ring bruha ka. Kanina pa ako nagugutom. Katagal mo namang gumising." Nandidilat ang mga matang sumbat niya saakin. Pumipikit pikit pa ang mga mata ko pero nagawa kong ikutan siya ng mga mata. Sino ba kasi ang nagsabing pumunta siya dito ng hindi pa kumakain? "Edi sana nauna ka ng kumain. Dala dala ko ba ang kaldero at kailangan mo pa akong gisingin para lang sabihan na nagugutom ka
The CEO's Señorita Chapter Sixteen
"Phone mo ba iyang basta mo na lang inihagis? Ikaw ba ang bumili? Ha?Sumagot ka!" Nanlilisik ang mga matang sigaw ko ulit. Wala akong pakialam kong naririnig nila sa labas ang boses ko. Subukan nilang makialam at isusungalngal ko ang nabasag kong phone sa mga bunganga nila. "Ano? Sinabi nang sumagot ka e." Sigaw ko ulit ng umiling lang ito sabay tawa ng mahina. Napakuyom ang mga kamao ko. Ginigigil talaga ako ng bwisit na lalaking ito e. Wala namang nakakatawa sa sinabi ko. Tinignan ko siya ng matalim ng dahan nitong pinulot ang cellphone ko sa sahig at itinapon sa basurahan na katabi ng bedside table. Napakuyom ang mga kamao ko. My dad really should know how he broke my phone, pero ang problema ay kong paano ko makokontak si daddy. Hindi ko pa naman kabisado ang number nito. "I am already here. You don't need your goddam phone. Kung may kailangan ka sabihan mo sina manang o kaya naman ay gamitin mo ang telepono dito sa kwarto."
The CEO's Señorita Chapter Seventeen
"Señorita, ang ganda naman po ng phone niyo. Parang hindi naman iyan iyong nakita ko noon na ginagamit niyo." I took a picture of my favorite amaryllis flower first before I faced Dandelia with a smile on my lips. Sa mga pagkakataon na ganito na naiistorbo ako sa aking ginagawa dapat ay nagagalit nanaman ako pero iba ngayon. Maganda ang mood ko kasi may bago na akong phone. Nanghihinayang parin ako sa nasirang phone ko dahil wala pang isang taon iyon pero di hamak naman na mas gusto ko itong Iphone 13 ngayon. Dito agad ako sa garden dumiretso pagkatapos ibigay ni Klein ang phone ko. "Hindi talaga kasi bago lang ito." Nakangiti kong sagot. "At nakapagtatakang hindi po kayo nagsusungit ngayon?" Tinaasan ko siya ng kilay at pinameywangan. "So mas gusto mo akong nagsusungit Dandelia?" Alanganin itong ngumiti at nag iwas ng tingin. "Hindi naman po sa ganoon senyorita, mas okay nga po kapag nakangiti kayo, mas lalo po kayong gumaganda." Inismiran ko siya. "Tigilan mo nga ako. Binobo
The CEO's Señorita Chapter Eighteen
"Kalma, hindi pa ako mamamatay." Nakataas ang kilay na sambit ko dahilan para mapaiwas ito ng tingin. Tumikhim ito at dahan dahang naglakad papalapit saakin. Napangiwi ako ng humapdi ang kamay ko dahil sa diin ng pagkamot ko. I need the ointment. Ang tagal naman kasi ni manang. "Let me see your hand." Hindi pa ako naka oo e hawak hawak na niya ang kamay ko. Tumaas ang lahat ng balahibo ko ng haplusin nito ang mga pantal pantal ko. "Ito ang napapala ng mga taong matigas ang ulo." Medyo pagalit na sabi nito. Mabilis kong binawi ang kamay kong hawak niya dahil biglang uminit ang ulo ko sa sinabi niya. Bakit kailangan niyang magalit? Hindi ko naman alam na mangyayari ang ganito saakin. E kong alam ko lang sana na magkakapantal ako, nagmokmok na lang sana ako sa kwarto. Nabwisit na naman ako kaya tumayo ako at akmang aalis na nang siya namang pagdating ni manang. "Pasensiyana na señorita at hinanap ko pa itong gamot. Ako na ang maglalagay." Presint
The CEO's Señorita Chapter Nineteen
"Tinawagan kami ni Sir Klein señorita para bantayan ka dahil mawawala daw siya ng isang linggo." Sagot ni Skyler.Medyo nabwisit ako sa sinabi niya. Mabuti pa sila tinawagan pala ni Klein, pero ako na nandito sa mismong bahay niya ay hindi pa ako makamusta. Nakakagigil lang talaga.Lumihis ang tingin ko sa dalawang nasa likod niya, pero nakaiwas ang mga mata nila saakin.Bumalik ang tingin ko kay Skyler. Isinalpak ko sa dibdib niya ang bitbit kong tray na mabilis naman niyang nasalo."Ihatid mo iyan sa kusina." Walang gana kong utos sa kanya. Agad naman siyang sumunod. Naiwan si Thunder at Viper na mabilis na pumwesto sa magkabilang gilid ng aking pinto. Inismiran ko sila bago ulit ako bumalik sa kwarto ko.Ano naman ngayon ang gagawin ko? Ngayong nandito na ang tatlong asungot sa buhay ko ay siguradong araw-araw na naman akong bwisit neto.Wala akong maisip na gagawin dito sa loob ng kwarto kaya naman lumabas ulit ako. Alertong napatingin saakin ang tatlo ng makitang lumabas ako.Su
The CEO's Señorita Chapter Twenty
"Señorita, gumising na po kayo." "Sabado ngayon Delia, wala akong pasok." Ungol ko. "Alam ko po, pero kasi kailangan kayo sa baba." Hinila ni Delia ang balikat ko pero hindi ako tuminag. "Señorita, pakiusap bumangon na po kayo bago pa siya ang pumunta dito sa kwarto mo." Biglang nabuhay ang dugo ko kaya napamulat ako ng mga mata. "Sino ang pupunta dito sa kwarto ko?" Tanong ko habang painot-inot akong bumabangon. "Dumating na ba si Klein?" Tanong ko ulit sa pagitan ng paghikab. Siya lang naman kasi ang alam kong may lakas ng loob na magbanta. "E k-kasi po------." Napakat labi si Delia ng hindi niya maituloy ang kanyang sasabihin. Napansin kong parang natataranta siya. Ano nanaman kaya ang nangyari? May nagawa na naman ba akong kasalanan? "Malalaman niyo pag bumaba kayo Señorita." Napairap ako sa kanya. Oo at hindi lang naman ang isasagot. Napaka simple. Isususpense pa niya ako. Nang umalis siya ay tumayo na ako at nagderetso sa banyo para gawin ang aking morning ritual. P
Latest chapter
The CEO's Señorita Chapter Twenty Three
"Will you quit staring at me?" Nakairap na sabi ng lalakeng nasa harapan ko.Agad naman akong nag-iwas ng tingin."I'm sorry. Are you the gardener? Babalik na lang ako dito mamaya. Baka nakaka-istorbo ako sa paglilinis mo.""What? Gardener?" Hindi makapaniwalang tanong niya."Oo. Hindi ba ikaw iyong taga-linis dito?" Nagtataka naman na tanong ko.He chuckled and shook his head."Oo. Ako ang taga-linis dito at nakaka-istorbo ka kaya pwede bang lumabas ka na?" Bumalik nanaman ang masungit na tono ng boses niya."Okay." Pumihit ako paalis pero pagharap ko ay siyang pagbukas ng pintuan ng green house at mula doon ay pumasok ang isang lalaking naka kupasing gray t-shirt at short na medyo madumi."Senyorito, hinahanap po kayo ni Donya Imelda." Ang sabi nito na nakapagpalaki ng mga mata ko.Senyorito? Tinawag niya itong senyorito? Ibig sabihin baka apo siya ni Donya Imelda?Lagot ako nito. Papaanong ang isang gwapong senyoritong katulad niya ay napagkamalan kong isang hardinero?'Napakatanga
The CEO's Señorita Chapter Twenty-Two
"Let's go."Nabigla ako ng hawakan ni Klein ang kamay ko at inakay ako patungo sa loob ng mansiyon nila. Kanina pa nasa loob ang lola ni Klein at kaming dalawa na lang ang naiwan dito sa labas kasama ang mga hindi mabilang na mga gwardiya na nagkalat sa paligid. Napaka-init at napaka-lambot ng mga palad niya. Siguradong napansin niya ang nanlalamig kong mga kamay.Walang imik na nagpaakay ako sa kanya. Naramdaman niya sigurong natatakot ako at kahit galit pa siya saakin ay wala siyang pagpipilian kong hindi ang samahan ako. Na dapat lang kasi siya naman ang nagdala saakin dito.Deretso ang tingin ko dahil natatakot na akong igala ang mga mata sa paligid. Ikaw ba naman ang pagbantaan ng lola ni Klein habang nanlalaki pa ang mga mata niya, hindi ka pa ba matatakot?Nasa teritoryo pa naman niya ako ngayon kaya kailangan kong mag-ingat."It's okay. Loosen up. You don't need to be afraid. I am just here."Sinulyapan ko si Kl
The CEO's Señorita Chapter Twenty One
Impit akong napatili, pero sa isip ko lang dahil baka marinig ng impaktang lola ni Klein. Ang hudas na lalake nanaman kasi ang nasunod kaya ngayon nga ay ipinag empake ako ni Nay Letty at Delia nang pang dalawang linggo dahil ganoon katagal daw kami mamamalagi doon. Asar na asar ako lalo na sa lola niya na kanina pa parinig ng parinig kapag nagkakasalubong kami. Hindi na niya ako kinompronta tungkol sa mga halaman niya, pero halata naman sa itsura niya na galit saakin. "Delia, huwag na huwag mong hahayaan na may kung sino sino na humahawak sa mga gamit dito at baka masira na naman." Lihim akong napa-irap sa narinig. Kung hindi lang talaga ako nauuhaw ay hindi talaga ako bababa dahil alam kong nasa sala ang lola ni Klein. Parang wala akong nakikita na nilagpasan ko siya at pumanhik sa itaas. Pagpasok ko sa loob ng kwarto ay lalong nadagdagan ang inis ko nang makita ko si Klein na halatang kakatapos lang maligo at magbihis. Nakasuot siya ng puting tshirt at jogger pants. Nagderets
The CEO's Señorita Chapter Twenty
"Señorita, gumising na po kayo." "Sabado ngayon Delia, wala akong pasok." Ungol ko. "Alam ko po, pero kasi kailangan kayo sa baba." Hinila ni Delia ang balikat ko pero hindi ako tuminag. "Señorita, pakiusap bumangon na po kayo bago pa siya ang pumunta dito sa kwarto mo." Biglang nabuhay ang dugo ko kaya napamulat ako ng mga mata. "Sino ang pupunta dito sa kwarto ko?" Tanong ko habang painot-inot akong bumabangon. "Dumating na ba si Klein?" Tanong ko ulit sa pagitan ng paghikab. Siya lang naman kasi ang alam kong may lakas ng loob na magbanta. "E k-kasi po------." Napakat labi si Delia ng hindi niya maituloy ang kanyang sasabihin. Napansin kong parang natataranta siya. Ano nanaman kaya ang nangyari? May nagawa na naman ba akong kasalanan? "Malalaman niyo pag bumaba kayo Señorita." Napairap ako sa kanya. Oo at hindi lang naman ang isasagot. Napaka simple. Isususpense pa niya ako. Nang umalis siya ay tumayo na ako at nagderetso sa banyo para gawin ang aking morning ritual. P
The CEO's Señorita Chapter Nineteen
"Tinawagan kami ni Sir Klein señorita para bantayan ka dahil mawawala daw siya ng isang linggo." Sagot ni Skyler.Medyo nabwisit ako sa sinabi niya. Mabuti pa sila tinawagan pala ni Klein, pero ako na nandito sa mismong bahay niya ay hindi pa ako makamusta. Nakakagigil lang talaga.Lumihis ang tingin ko sa dalawang nasa likod niya, pero nakaiwas ang mga mata nila saakin.Bumalik ang tingin ko kay Skyler. Isinalpak ko sa dibdib niya ang bitbit kong tray na mabilis naman niyang nasalo."Ihatid mo iyan sa kusina." Walang gana kong utos sa kanya. Agad naman siyang sumunod. Naiwan si Thunder at Viper na mabilis na pumwesto sa magkabilang gilid ng aking pinto. Inismiran ko sila bago ulit ako bumalik sa kwarto ko.Ano naman ngayon ang gagawin ko? Ngayong nandito na ang tatlong asungot sa buhay ko ay siguradong araw-araw na naman akong bwisit neto.Wala akong maisip na gagawin dito sa loob ng kwarto kaya naman lumabas ulit ako. Alertong napatingin saakin ang tatlo ng makitang lumabas ako.Su
The CEO's Señorita Chapter Eighteen
"Kalma, hindi pa ako mamamatay." Nakataas ang kilay na sambit ko dahilan para mapaiwas ito ng tingin. Tumikhim ito at dahan dahang naglakad papalapit saakin. Napangiwi ako ng humapdi ang kamay ko dahil sa diin ng pagkamot ko. I need the ointment. Ang tagal naman kasi ni manang. "Let me see your hand." Hindi pa ako naka oo e hawak hawak na niya ang kamay ko. Tumaas ang lahat ng balahibo ko ng haplusin nito ang mga pantal pantal ko. "Ito ang napapala ng mga taong matigas ang ulo." Medyo pagalit na sabi nito. Mabilis kong binawi ang kamay kong hawak niya dahil biglang uminit ang ulo ko sa sinabi niya. Bakit kailangan niyang magalit? Hindi ko naman alam na mangyayari ang ganito saakin. E kong alam ko lang sana na magkakapantal ako, nagmokmok na lang sana ako sa kwarto. Nabwisit na naman ako kaya tumayo ako at akmang aalis na nang siya namang pagdating ni manang. "Pasensiyana na señorita at hinanap ko pa itong gamot. Ako na ang maglalagay." Presint
The CEO's Señorita Chapter Seventeen
"Señorita, ang ganda naman po ng phone niyo. Parang hindi naman iyan iyong nakita ko noon na ginagamit niyo." I took a picture of my favorite amaryllis flower first before I faced Dandelia with a smile on my lips. Sa mga pagkakataon na ganito na naiistorbo ako sa aking ginagawa dapat ay nagagalit nanaman ako pero iba ngayon. Maganda ang mood ko kasi may bago na akong phone. Nanghihinayang parin ako sa nasirang phone ko dahil wala pang isang taon iyon pero di hamak naman na mas gusto ko itong Iphone 13 ngayon. Dito agad ako sa garden dumiretso pagkatapos ibigay ni Klein ang phone ko. "Hindi talaga kasi bago lang ito." Nakangiti kong sagot. "At nakapagtatakang hindi po kayo nagsusungit ngayon?" Tinaasan ko siya ng kilay at pinameywangan. "So mas gusto mo akong nagsusungit Dandelia?" Alanganin itong ngumiti at nag iwas ng tingin. "Hindi naman po sa ganoon senyorita, mas okay nga po kapag nakangiti kayo, mas lalo po kayong gumaganda." Inismiran ko siya. "Tigilan mo nga ako. Binobo
The CEO's Señorita Chapter Sixteen
"Phone mo ba iyang basta mo na lang inihagis? Ikaw ba ang bumili? Ha?Sumagot ka!" Nanlilisik ang mga matang sigaw ko ulit. Wala akong pakialam kong naririnig nila sa labas ang boses ko. Subukan nilang makialam at isusungalngal ko ang nabasag kong phone sa mga bunganga nila. "Ano? Sinabi nang sumagot ka e." Sigaw ko ulit ng umiling lang ito sabay tawa ng mahina. Napakuyom ang mga kamao ko. Ginigigil talaga ako ng bwisit na lalaking ito e. Wala namang nakakatawa sa sinabi ko. Tinignan ko siya ng matalim ng dahan nitong pinulot ang cellphone ko sa sahig at itinapon sa basurahan na katabi ng bedside table. Napakuyom ang mga kamao ko. My dad really should know how he broke my phone, pero ang problema ay kong paano ko makokontak si daddy. Hindi ko pa naman kabisado ang number nito. "I am already here. You don't need your goddam phone. Kung may kailangan ka sabihan mo sina manang o kaya naman ay gamitin mo ang telepono dito sa kwarto."
The CEO's Señorita Chapter Fifteen
"Hoy babae, gising!" Mahina akong napaungol. Tinakluban ko ng kumot ang mukha ko at tumagilid ng higa. Sino ba itong boses bakla na nambubulahaw saakin. Kainis! Aga aga e. Itutuloy ko na sana ang pagtulog ng may biglang humila ng malakas sa kumot ko. "Ano ba!" Paos ang boses na angil ko. Inis akong nagmulat ng mga mata at ang nakabusangot na mukha ni Trexie ang agad na bumungad saakin. Nakapameywang siya habang nakadungaw saakin. "Oh ano, edi nagising ka ring bruha ka. Kanina pa ako nagugutom. Katagal mo namang gumising." Nandidilat ang mga matang sumbat niya saakin. Pumipikit pikit pa ang mga mata ko pero nagawa kong ikutan siya ng mga mata. Sino ba kasi ang nagsabing pumunta siya dito ng hindi pa kumakain? "Edi sana nauna ka ng kumain. Dala dala ko ba ang kaldero at kailangan mo pa akong gisingin para lang sabihan na nagugutom ka
