Nasa harap ko ngayon si Noah at kunot-noong tinitigan siya. Tila ba hindi siya mapakali at kita ko ring kinakabahan siya. Namamawis na rin siya kaya panay punas siya ng kaniyang pawis gamit ang kaniyang dalang panyo.
“Wala ka bang sasabihin? Nakakaisturbo ka na, marami pa kaming costumer kailangan ko pang tulongan ang mga trabahante ko rito,” seryoso kong saad sa kaniya.
Tumikhim naman siya at napabuntong hininga.
Bakit ba siya nahihiya? Hindi nga siya nahiyang lokohin ako eh. Pati ang tapang niyang magsalita ng kung ano-ano noong nakaraang confrontation namin na para bang biktima rin siya.
“Congratulations pala sa opening ng restaurant mo,” simulang bati niya.
“Thanks, iyon lang ba ang sasabihin mo? Makaalis na ako,” saad ko sa kaniya at tatayo na sana nang magsalita siya.
“I’m sorry,” saad niya sa akin. Dahan-dahan akong bumalik sa pagkakaupo ko.
“I’m sorry, Scarlet kung niloko kita at kami ang dahilan nang pagkakahiwalay niy
Happy New Year everyone! Thank you for reading my story! Lovelots.
Mas kinabahan ako lalo nang marinig kay Gio na may kakampi si Trisha para paghiwalayin kaming dalawa. Kahit naman sabihin ni Gio na siya ang bahala sa lahat at pro-protetahan niya ako kahit anong mangyari ay hindi ko pa rin maiwasang kabahan at matakot.Sino kaya ang kakampi niya? Si Anne nga ba? Kung si Anne ay hindi naman ako magpapatalo sa kanilang dalawa. Kahit magkampihan pa sila, sana ay huwag lang iyong magkasakitan ng pisikalan dahil rehas na ang hihimasin nila.“Ma’am Scarlet may naghahanap po sa inyo,” saad ng aking assistant. Kasalukuyan kasi akong nasa office at inaasikaso ang mga papeles ng aking Restaurant pati na rin ang sales nito.Masaya ako dahil tumataas pa rin ang sales ng aking Negosyo. Hindi man lang ito bumaba, araw-araw ay tumataas ito ng 5%. Sobrang proud din sa akin si Gio.“Sino kamo?” tanong ko sa kaniya.“Hindi ko po kilala Ma’am eh, sabi niya ay kaibigan mo raw siya,” saa
Ilang araw na ang nakalipas nang sagutin ko si Gio. Alam na rin ni Aira na sinagot ko na siya. Tuwang-tuwa naman ang bruha para sa amin.Hindi pa rin pumapalya si Gio sa pagpapakilig sa akin. Grabe rin ang tuwa ko dahil halos palagi niya akong binibisita sa aking restaurant. Minsan nga ay dito na siya nagtra-trabaho o kaya ay tumatambay pinapanuod lamang ako habang nag-aasikaso ng mga papers ko. Parang kailan lang nagkakasakitan kaming dalawa, ngayon ay going strong na ulit ang aming relasyon sana ay magtuloy-tuloy na.Hindi pa rin mawala ang sinabi sa akin ni Leila kahapon. Aalis daw si Gio papuntang America kasama si Anne, totoo kaya iyon? Wala pa ring sinasabi si Gio sa akin hanggang ngayon. Nagtatampo na nga ako sa kaniya pero kunting tampo lang naman.“BFF!”Nagulantang ako nang marinig ang boses ni Aira sa labas ng aking condo. Grabe naman ang babaeng ito kung makasigaw kala mo naman pagmamay-ari ang building na ito.Alam naman ni
Ilang minute lamang namalagi ang magkasintahang si Aira at Tom sa aking condo. Giniginaw na kasi si Aira dahil basa pa ang buong katawan niya.Ako rin naman kaya nagpaalam muna ako kay Gio na maliligo na muna. Sa totoo lang, simula no’ng sinagot ko siya ay ni isa ay hindi pa kami nag-mi-make love. Hindi sa hinihingi ko pero nakakapagtataka lang dahil nagagawa na niyang magpigil. Hanggang make out lang talaga kami at pinuputol na niya kapag lumalalim na. Hindi naman ako nalulungkot mas gusto ko pa nga iyon dahil nirerespeto niya ako.Ayaw ko rin namang may mangyari sa amin dahil hindi pa ako handa. Ewan ko ba simula noong sinaktan niya ako physically and emotionally ay na-trauma na talaga na ako. Kaya ayaw ko pang may mangyari sa amin.Bago ako pumasok sa aking kwarto ay sabi niyang magluluto muna siya kaya iniwan ko muna siya roon. Sobrang nilalamig na kasi ako.Ilang minute rin akong nasa C.R. at nang makapagpali na ako ay lumabas ako sa king kwart
Ilang oras din akong naghintay kay Gio ngunit wala pa ito. Hindi pa niya ako tinatawagan at wala pang paramdam siya sa akin. Kasalukuyan ko siyang tinatawangan ngayon ngunit hindi man lang niya ako sinasagot. Kanina ko pa gustong hanapin siya ngunit hindi ko naman alam kung saan siya hahanapin. Wala rin daw siya sa club tinanong ko na rin kay Tom.Kanina pa ako nag-aalala at naiiyak na rin ako. Baka iiwan na naman niya ako o kaya hindi na naman magpaparamdam sa akin. Kinakabahan ako na hindi mapakali. Kanina pa ako paikot-ikot sa sala pati sa kwarto. Tawag doon, tawag dito ngunit tanging pag-ring lang ang tangi kong naririnig. Hanggang sa dumating ang hapon at gabi ngunit wala pa ring Gio na dumadating.Unti-unti na naman akong nilamon ng kalungkutan at pangamba. Pangambang masasaktan na naman ako ulit at maiiwan namang mag-isa. Unti-unting tumulo ang aking luha dahil sa sakit na aking nararamdaman. Sobrang sakit dahil hindi man lang niya ako naalala siguro ay naroon n
Naapinat-inat ako nang malanghap ko ang aroma ng fried chicken mula sa aking kwarto.Hindi ko alam pero sobrang gaan ng pakiramdam ko ngayon. Naalala ko naman ang nangyari kagabi. Nagtaka ako kung bakit ako narito na sa aking kwarto. Ang alam ko ay nasa sofa rin ako natulog. Kumuha langa ko ng kumot at unan namin ni Gio.Pumasok muna ako sa C.R. para gawin ang aking morning routine. Nang matapos ako ay lumabas na agad ako sa aking kwarto. Nakita ko namang nakatalikod si Gio sa akin. Alam kong nagluluto na naman ito dahil suot-suot niya ang aking apron na color pink. Napangiti ako dahil ang cute niya sa suot na iyon kahit likod pa lang ang aking nakikita.Dahan-dahan akong lumapit sa kaniya at niyakap siya sa likod. Napaigtad siya ngunit nakabawi naman ito sa pagkakagulat.“Good morning, Honey,” bati niya sa akin.“Good morning too,” saad ko sa kaniya. Bumalik naman agad siya sa kaniya pagluluto kaya napasimangot ako.
Napakunot ang aking noo nang masilaw ako sa liwanag ng ilaw. Naramdaman ko na may humahaplos sa aking pisngi. Napakurap-kurap ako nang makita ko si Gio sa aking harapan.“Nasaan ako?” tanong ko sa kaniya.“Narito ka sa kwarto mo, Honey,” malungkot niyang saad sa akin.“Si-si Tatay?” tanong ko sa kaniya.“Wa-wala na si Tatay, Honey. I’m sorry,” naiiyak niyang saad sa akin.Napahagulhol naman ako nang marinig iyon sa kaniya. Sobrang sakit mawalan ng minamahal lalo nakung alam mong hindi na muli itong babalik s aiyo kailanman.“A-ano raw ang dahilan nang pagkawala ng Itay?” tanong ko sa kaniya.“Inatake raw sa puso, Honey. Hindi rin ni Nanay alam na may tinatago na pala itong sakit sa puso. Hindi lang niya sinasabi sa inyo. Matagal na raw ito simula nang nasa kolehiyo ka pa. Palihim siyang nagpapa-check up at umiinom ng gamot,” saad ni Gio sa akin.Napat
Nakaalis na si Gio sa Pilipinas, hanggang ngayon ay wala pa rin siyang paramdam sa akin, siguro ay nagpapahinga pa iyon. Hindi pa naman naka-active status ang kaniyang messenger. Kasalukuyan akong nakaupo sa harap ng kabaong ng aking Tatay. Nakatulala lamang ako roon. Inaalala ang mga memories namin noong malusog at buhay pa siya.Kung sana sinabi niya lang ng maaga na sumasakit ang dibdib niya ay sana pinagamot ko na siya. Mayro'n naman akong ipon sa eh. Nakatago lamang iyon sa bangko ko.Tumulo ang aking luha nang maisip iyon. Masiyadong mahirap tanggapin at sobrang nakakapanghinayang. Ang dami kong what if's na naiisip. Sobrang dami kong gustong sabihin kay Tatay. Gusto kong sabihin na mahal na mahal ko siya at ako na ang bahala sa aming pamilya, na huwag siyang mag-aalala dahil hindi ko papabayaan ang aking kapatid at si Nanay ngunit paano ko ito masasabi sa kaniya? Wala na siya.Naramdaman ko ang paghimas sa aking likod. Napalingon ako nang makita ko
Gio’s POV Nang makaalis ako sa Siargao ay agad kaming pumunta ng America. Hindi na ako kumuha ng mga damit sa aking condo dahil mayroon naman akong town house doon. Doon na rin ako namamalagi kapag mayro’n akong Business trip dito sa America. It’s so sad that Scarlet is not here. Ayaw ko mang umalis ngunit kailangan talaga ako rito, baka mawalan kami ng mga investors at iyon pa ang pagkabagsak ng kompaniya na ilang taon ko nang iniingat-ingatan. “Good afternoon, Sir,” bati sa akin ng aking assistant kasama niya si Anne na nakangiti sa akin. “Sir, Mabuti at nakarating kayo,” saad ni Anne sa akin ngunit hindi ko na lamang siya pinansin. “Anong sabi ng investors, Ian?” tanong ko sa aking assistant. Bukod kasi kay Mr. John ay mayro’n akong isa pang assistant na si Ian. Bago pa man ako umalis sa Pilipinas ay tinawagan ko agad si Mr. John para pumuntang Siargao to assist Scarlet there. “Bukas daw ay babalik sila and he wants you here,” saad
Gio Tapik na mahina ang pumukaw sa akin kaya napalingon ako sa aking likuran. “Darating din iyon, bro. Huwag kang mag-alala, hindi ka no’n tatakasan,” natatawang saad ni Tom sa akin habang karga-karga ang kaniyang cute na cute na anak. Ganito pala ang feeling ng ikakasal na, sobrang nakakaba na natatae ako. Tangina mixed emotions. Kasalukuyan kaming nasa altar at hinihintay ang aking mapapangasawa. “Tangina kasi, namimiss ko na siya, gusto ko na siyang makita. Ilang araw ko nang hindi nakikita ang asawa ko, miss na miss ko na siya,” saad ko sa kaniya na ikinatawa niya. “Relax, bro. Darating din iyon!” pangungumbinsi ni Tom sa akin. Lahat ay narito na maliban na lang sa aking mapapangasawa. Mayamaya ay napatayo ako ng tuwid dahil unti-unting binuksan ang pintuan ng simbahan at iniluwa noon ang pinakamagandang babae sa balat ng lupa. Ang aking mapapangasawang si Scarlet Hart Berkshire. “Damn! Bakit ang ganda niya
Scarlet Mabilis na na-discharge si Gio sa hospital. Kunti lang naman ang tama niya sa katawan, ang isa tagiliran at ang isa naman ay braso. Labis akong nagpapasalamat sa Diyos dahil hindi niya ako binigo. Hindi niya kinuha ang aking mahal sa akin. Napangiti ako nang may pumulupot na braso sa aking beywang. Kasalukuyan kaming nasa terrace ng kaniyang condo. Bumalik na kasi ako sa condo niya dahil nga ako ang nag-aalaga sa kaniya. “Ano ang iniisip mo, honey?” tanong niya sa akin habang nakasiksik ang kaniyang mukha sa aking leeg at hinahalik-halikan iyon ng marahan. Medyo nakikiliti ako pero okay lang naman. “Naiisip ko lang ang lahat ng paghihirap nating dalawa noon. Simula noong magkakilala tayo hanggang ngayon, marami tayong pinagdaanan na trials ngunit heto tayo magkasama pa ring dalawa,” saad ko. “Alam mo, kahit ano man ang pagsubok na dumating sa atin, tayo at tayo lang naman ang magkakatuluyan, honey kasi we belong to ea
Scarlet Labis ang pagbuhos ng aking luha nang makita kong natamaan ng bala si Gio. Panay tibok ng aking puso dahil sa sakit at takot na nararamdaman ko. ‘OH, GOD! HUWAG NIYO PONG KUNIN SA AKIN SI GIO’ “G-Gio, huwag mo akong iwan! Huwag kang pipikit,” saad ko sa kaniya habang hawak-hawak ang kaniyang dalawang pisngi. Namumungay ang kaniyang mga mata, halos puno ng dugo ang kaniyang pisngi dahil sa mga kamay kong may dugo dahil sa balang tumama sa kaniya. “HUWAG NIYO AKONG HAWAKAN! PAPATAYIN KO KAYONG LAHAT!” rinig kong sigaw ni Leila. Hindi ko na lang ito pinansin dahil tanging kay Gio lamang ako naka-focus. Dahan-dahan niyang hinawakan ang aking pisngi at ngumiti ng marahan. “You’re… safe… at… last,” saad niya sa akin. Tumulo ang kaniyang luha sa kaniyang pisngi. Napaaray naman siya at napahawak sa kaniyang tagiliran. Rinig ko ang ambulansiyang sa labas kaya kumalma na ang aking pakiramdam. “Oo, pero you’re not
GIO Wala kaming sinayang na oras, mabilis kong kinontak ang aking mga tauhan para papuntahin sa location ni Leila. Mabilis ko naman silang sinabihan sa plano namin. Sila na ang bahala sa mga tauhan ni Leila at kami naman ni Tom kay Leila. “Mag-iingat kayo roon, kung kailangan niyo ng tulong tawagan niyo lang kami ni Lily,” seryosong saad ni Aira sa amin habang nagsusuot kami ng bulletproof. “Mag-iingat ako para sa’yo at para sa baby natin, babe. Huwag kang mag-alala uuwi ako ng walang galos, promise!” saad ni Tom sa kaniya t mabilis niyang hinalikan sa noo ang kaniyang kasintahan na si Aira. “Mag-iingat ka rin, Gio. May tiwala ako sa iyo,” saad ni Lily sa akin. “Salamat. Para sa ating kalayaan at kay Scarlet.” Napangiti nama nito at napatango. Matapos kaming naghanda ay agad na kaming nagpaalam sa dalawa. Namimilit pa nga itong gustong sumama ngunit hindi namin pinayagan dahil delikado. Kasalukuyan kaming nasa ko
GIOMABILIS akong umalis sa club para maabutan sina Scarlet. Mabilis akong sumakay sa aking kotse at bumyahe papuntang Siargao. Kanina pa tawag ng tawag sa akin si Leila ngunit hindi ko man lang ito pinansin. Wala akong pakialam kung ano na naman ang problema niya, gawin niya lahat ng gusto niya para sa kasal pero hindi ako sisipot. Baliw siya.Pilit kong tinatawaga ang cellphone ni Scarlet ngunit nakapatay ito. Nawalan na ako ng pag-asang makontak siya kaya tinigil ko na lang. Makikita ko naman siya sa Siargao nasisiguro ko iyon. Kailangan kong magpaliwanag sa kaniya kung alam ko lang na dadating siya ay inabangan ko na lang sana siya sa labas ng club para makaiwas sa mga babae sa loob. Damn!I will never cheat on her. Iyan na siguro ang pinaka imposible kong gagawin, takot ko na lamang sa kaniya na baka iwan niya ulit ako. Ayaw ko nang mangyari iyong nakaraan, baka hindi ko kayanin. Wala akong sinayang na oras at mabilis din ang pagkakat
I immediately went to Royal Night Club, marami pa rin ang mga taong nagsisipasukan sa loob, mga mayayamang businessman at businesswoman. Nang makapasok ako ay agad na hinanap ng aking mga mata ang kaibigang si Tom ngunit hindi ko siya mahanap. Lumapit ako sa bartender, kilala ko na rin kasi ito.“Long time no see, boss! Matagal na kitang hindi nakita rito ah, miss ka ng grupo!” saad niya sa akin nang makita ako. Isa rin kasi siya sa stripper dito, minsan bartender at minsan din naman ay stripper. Kailangan niyang kumayod dahil may sakit ang kaniyang ina, pareho kami ng sitwasyon ngunit magkaiba nga lang ng status sa buhay.“Medyo naging busy eh, ikaw? Ang nanay mo? Kumusta?” tanong ko sa kaniya.“Mabuti na ang lagay ng nanay, mga ilang buwan daw ay makakalabas na siya sabi ng doctor. Maraming salamat pala boss sa pagdo-donate ah, malaking tulong iyon sa akin,” ngiti niyang saad na ikinatango ko na lamang.“Mabuti
ILANG araw na ang nakalipas simula noong nagkahiwalay kami ni Scarlet. Hindi ko na rin siya ma-contact pati sina Aira at Tom. Tanging kay Lily lamang ako nakikibalita. Sabi niya, hindi raw niya nakikita na si Scarlet sa condo at wala na raw tao roon. Sina Aira at Tom naman ay palaging busy, hindi ko na rin sya naabutan sa kompaniya. Alam kong iniiwasan ako nito at alam ko naman ang dahilan. Kasalukuyan akong nasa office ko at tinitingnan ang mga ebedinsiyang gagamitin ko sa korte laban kay Leila. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko nasa harap ko na ang lahat kulang na lamang ang presensiya ko sa police station ngunit hindi ko magawang ilakad ang aking mga paa roon dahil natatakot ako na hindi na naman ako papaniwalaan ng pulis. I never trust police officers. Natatandaan ko noon nung nagsumbong ako sa mga pulis, I was 18 years old that time. Na-realize ko noon na mali ang ginagawa sa akin ni Leila at hindi ko na iyon masikmura. I really have to do something para ma
GIOLABIS akong nasaktan nang makita ko si Scarlet na umiiyak habang akay-akay ni Aira. Masakit para sa akin na makita niya ang ginawa ko kanina, I have no choice kung hindi ko sinunod si Leila , magagalit siya baka masaktan pa niya ang aking kasintahan. I was so mad at the same time scared dahil wala man lang kaming kalaban-laban sa mga tauhan ni Leila. Mas maigi na itong malayo ako sa kanila dahil mas ligtas sila kapag kasama nila ako.Yakap-yakap ni Leila ang aking braso ngunit wala akong pakialam sa kaniya. Nandidiri ako sa kaniya sobra gusto ko siyang itulak pero hindi puwede. Isang kanti ko lang sa kaniya ay gagawa na naman ito ng masama at kababalaghan sa mga mahal ko sa buhay.“Don’t worry, Gio. Bukas na bukas ay ikakasal na tayo, akin ka na at wala nang makakaagaw sa iyo. Wala na si Scarlet dahil iniwan ka na niya,” saad niya sa akin. Mas lalong uminit ang aking ulo dahil sa sinabi niya. Para bang bumalik ako sa nakara
Scarlet POVKasalukuyan kaming nasa park at hinihintay si Leila. Hindi ako mapakali dahil ang tagal niyang dumating. Kanina pa kaming alas nuebe rito ngunit wala pa rin siya, mag-aalas dyes na.“Pupunta pa ba ang mga kumuha kay Patpat, anak?” naiiyak na tanong ni nanay sa akin.“Opo, alam kong pupunta iyon, tiwala lang po, nanay,” saad ko sa kaniya at hinawakan ang kaniyang kamay. Ang totoo, kanina pa ako kinakabahan dahil hanggang ngayon hindi pa nag-re-reply si Leila. Iniisip kong baka nagbago ang kaniyang isip o kung ano man. Tadtad na siya ng text ko, imposibleng hindi niya mabasa iyon. Napatingin ako sa kamay naming ni Gio na magkahawak. Mayamaya lamang ay maghihiwalay na kaming dalawa at hindi ko alam kung kakayanin ko bang mawalay sa kaniya. Subalit tatatagan ko ang aking loob para sa kapakanan ng aking kapatid na si Patpat. Alam kong hindi papayagan ng Diyos na maghihiwalay kaming dalawa, may tiwala akong gagawa siya ng paraan par