Saglit na tumigil si Casey, tinitingnan si Suzanne na para bang isang estranghero. Sa pagitan nila, ramdam ang hindi matawarang tensyon.Nagpalitan ng tingin ang mga kaibigan ni Suzanne, bahagyang sumimangot. Alam nila kung sino si Casey, at halata ang inis sa kanilang mga mukha. Lumapit si Suzanne, dala pa rin ang kanyang pangkaraniwang kaaya-ayang ngiti.“Casey, ang ganda ng pagkakataon! Sino ang kasama mong kakain? Kung kilala naman natin, bakit hindi ka na lang sumama sa amin?”Sa loob-loob ni Casey, napangisi siya. Napaka-typical ni Suzanne—palaging nagpapakita ng kagandahang-asal kahit hindi ka niya gusto. Ang kakayahan nitong magpanggap ng pagiging mabait ang dahilan kung bakit marami ang humahanga rito. Ang taas ng tingin sa kanya ng mga tao, lalo na ngayong may koneksyon siya kay Dylan.Matamang tumingin si Casey kay Suzanne. “Hindi ba medyo nakakatawa na itanong mo pa ‘yan, gayong alam mo naman ang sagot?”Ito ang isa sa pinaka ayaw niya sa pinsan.Saglit na napakurap si Suz
Itinaas ni Casey ang isang kilay sa pagkalito. “Ano?”Napangiti siya nang mapait, pinupukol ng matalim na tingin si Suzanne. “Humingi ng tawad?”Mabilis na umiling si Suzanne kay Sam, pilit siyang hinihila palayo sa pagtatalo. Ngunit tila isang di-nakikitang puwersa ang pumigil kay Sam, hindi siya natinag kahit bahagya.Isang mapanuyang ningning ang sumilay sa mga mata ni Casey. “Sa buong kasal ko, patuloy kang nakikipag-ugnayan sa dating asawa ko sa kung anu-anong paraan. Nagawa mo pang magpadala sa akin ng sunod-sunod na litrato ninyong dalawa na puno ng lambing. Sa tingin mo ba ako ang may utang na loob na humingi ng tawad?”Napuno ng mga buntong-hininga at pag-aalinlangan ang paligid, at ang mga naroroon ay tila hindi makapaniwala sa narinig. “Totoo ba ‘to?”Maging ang mga kaibigan ni Suzanne ay nagtinginan, ang kanilang mga ekspresyon ay halong gulat at pagdududa.Sa gitna ng tensyon, mariing sumagot si Sam, “Anong kalokohan ang sinasabi mo? Iniisip mo bang maniniwala kami sa gaw
Nakaramdam ng matinding kaba si Suzanne habang mabilis siyang lumapit at hinawakan ang braso ni Sam. Napatingin siya nang may pag-aalala kay Casey. “Casey, kailangan mong maunawaan na mabuti ang intensyon ni Sam. Huwag mo sanang bigyan ng maling kahulugan ang mga sinabi niya. Sam, huwag mo ring masamain ito!”Biglang sumingit si Dylan, may mapanuksong ngiti sa kanyang labi. Ang malamig niyang titig ay dumapo kay Casey habang matigas niyang sinabi, “Kung may reklamo ka, sabihin mo na lang sa akin nang direkta.”Bahagyang tumuwid ang tindig ni Sam, biglang napuno ng kumpiyansa nang maramdaman ang suporta ni Dylan.Humarap si Casey kay Dylan, walang bahid ng takot sa kanyang mga mata. Isang mahinahong ngiti ang lumitaw sa kanyang labi. “Sa handaan, malinaw ko nang sinabi sa iyo, Dylan, na gusto kong makipagdiborsyo. Hindi ko kailangan ang proteksyon mo. At bakit ko naman mararamdaman ang selos sa relasyon mo kay Suzanne?”Agad na nagdilim ang ekspresyon ni Dylan, bumalik sa kanyang isipa
Ang kanyang mga salita ay tila payak, ngunit may taglay na hindi maitatangging banta sa ilalim ng bawat pantig.Si Sam, na ilang sandali lang ang nakalipas ay umiiyak, biglang nakaramdam ng matinding kaba. Nanlamig ang kanyang mukha habang unti-unting bumalot sa kanya ang tensyon. Agad siyang tumingin kay Casey, ngunit napansin niyang sadyang iniiwasan siya nito.Si Dylan, na kanina pa tahimik na nagmamasid, ay tumingin nang malamig kay Lincoln, ang kanyang ekspresyon matigas. “Mukhang napaka-impluwensiya mo ngayon, Mr. Ybañez.”Bahagyang tinaas ni Lincoln ang isang kilay, may mapanuksong ngiti sa kanyang mga labi. “Natural lamang na protektahan ang babaeng mahal mo. Sigurado akong pareho rin ang nararamdaman mo para sa kaniyang pinsan, hindi ba?”Nagsalubong ang tingin nina Suzanne at Dylan. May bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata habang lihim niyang sinusuri ang reaksyon ni Dylan. Ngunit sa kanyang pagkagulat, nanatili itong kalmado, hindi sumagot ni isang salita.Ramdam n
Maingat na iniabot ni Lincoln ang isang malinis na nakapaketeng dokumento kay Casey. “Nandito ang lahat ng detalye tungkol sa kaso ng kumpanya. Noong nakaraan, hindi ko naibigay sa’yo ang buong buod, kaya ipinagawa ko ulit ito para mas malinaw ang lahat.”Tinanggap ni Casey ang dokumento at agad itong sinuri. Matapos ang ilang sandali, napansin niyang may ilang pagbabago, ngunit ang mga ito ay nagbigay ng mas malinaw na impormasyon at nagdagdag pa ng dalawang mahahalagang punto na makakatulong sa kanyang pag-unawa sa kaso.Tumango siya nang may pagpapahalaga. “Malaking tulong ito.”Tumaas ang kilay ni Lincoln habang pinagmamasdan ang paraan ng kanyang pagtutok sa dokumento, lalo na ang mahabang pilik-mata ni Casey na bahagyang kumikindat habang nagbabasa. Isang ngiti ang unti-unting sumilay sa kanyang labi. “Mukhang dapat yata kitang pasalamatan, Cas.”Dati niyang tinatawag na “Hera” si Casey, ngunit tila nagpasya siyang gumamit ng mas impormal na palayaw. Bagama’t hindi ito gaanong n
“Sayang talaga ang unang beses mo!” mariing sabi ni Ingrid, bahagyang nakakuyom ang mga kamao.Bahagyang kumurap si Casey sa narinig. Ang unang beses niya… Isang alaala ang muling bumalik, matamis ngunit may kasamang pait—isang sugat na hindi pa tuluyang naghihilom.Nalala niya ang gabing iyon—isang gabing hindi niya kailanman inasahan. Nawalan siya ng kontrol sa sarili, lasing sa epekto ng gamot na hindi niya alam kung paano napunta sa kanyang sistema. Ipinadala siya sa isang silid, ang kanyang isipan ay nalilito, isang makapal na ulap ng kawalan ng malay ang bumalot sa kanya.Nagising siyang masakit ang buong katawan, parang binugbog. May bigat sa kanyang dibdib, at nang lumingon siya sa kanyang tabi, doon niya nakita ang isang lalaking nakahiga sa kama—Dylan.Napasinghap siya, isang matinding takot ang bumalot sa kanya, ngunit ilang segundo lang, napalitan ito ng ginhawa. Salamat na lang at siya iyon.Ngunit ang ginhawang iyon ay hindi nagtagal.Nang magising si Dylan, malamig at p
Si Daisy ay nakatayo roon, tulala, habang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Ano ang kasong nilalabanan niya? Alam ng lahat na may pambihirang kakayahan si Diego pagdating sa pagsasalita at pangangatwiran. Maraming tao ang humihingi ng kanyang tulong sa legal na laban, ngunit ang pagtanggap niya ng kaso ay nakabatay lamang sa kanyang kagustuhan. May mga bulong-bulungan na kahit ang pinakamalalakas na kalaban ay umatras na lamang kapag narinig ang kanyang pangalan—wala nang may nais makipagtuos sa kanya. Sa mata ng iba, isa siyang henyo sa larangan ng batas—isang tunay na puwersang dapat katakutan. Bagamat si Daisy mismo ay isang abogado, bago pa lamang siya sa propesyon. Ilang taon pa lang ang nakalipas mula nang siya ay grumadweyt, at sa panahong iyon, limitado lamang ang mga kasong naiangat niya—mga maliliit na kaso, malayo sa malalaking drama ng hukuman. Kaya nang marinig niya ang sinabi ni Diego, bahagyang sumilay ang isang maliit na pag-asa sa kanyang puso. Pero mabilis
Si Daisy ay napangisi nang malamig. “Huwag mong isipin kahit saglit na siya talaga si Hera. Ang kabilang panig ay matalino at tiyak na mauunawaan ang sitwasyong ito. Alam nilang kaibigan ka ni Dylan, kaya siguradong kukuha sila ng mas malakas na tao para kontrolin ka. Kung hindi man lang sila magpapadala ng isang malaking pangalan, bakit pa sila mag-aabala?”Mabilis na sinagot ni Diego ng may pangungutya, “Kahit pa dumating si Hera, sigurado akong kaya ko siyang tapatan. Bukod pa riyan, ilang taon na siyang nawawala. Sino ang makapagsasabi kung siya pa rin ang pinakamahusay? Sa ngayon, bitbit ko lang ang kanyang reputasyon. Lahat ng tao tinatawag akong ‘ikalawang Hera.’ Kung gusto mo akong bigyan ng palayaw, tawagin mo na lang akong Diego! Saan ba nanggaling ang ‘ikalawang Hera’ na iyan?”“Talaga?” sagot ni Daisy nang may matinding panunukso. “Hindi mo pa rin ba matanggap? Noong nasa rurok ng kanyang tagumpay si Hera, ni kalahati ng naabot mo ngayon ay hindi mo pa naaabot. Ngayong may
Napatigil si Cristopher.Hindi niya talaga balak saktan ang babaeng ito, kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay at malamig na sinabi, “Wala akong interes.”Hindi man malinaw ang narinig ng mga tao sa paligid, halata naman sa kanilang mga mukha ang pagkabigla.“Ano ‘yon? Interesado ba siya sa babaeng ‘yon?”“Anong kalokohan ‘yan? Ang daming taghiyawat ng babae! Sino namang magkakagusto sa kanya?”“Pero hindi pa niya ‘yon nakikita, di ba? Hindi niya alam na may taghiyawat siya.”Sa isang iglap, tila naging sentro ng atensyon si Cristopher. Ang lalaking kilala sa pagiging mailap, at sa pagkabigo ng maraming babae, ngayon ay pinapanood ng lahat kung ano ang gagawin niya.Hindi naman iniinda ni Casey ang mga bulong-bulungan. Tahimik lang siyang tumingin kay Cristopher at marahang nagsalita, “Naalala mo pa ba ang isang mahalagang tao sa buhay mo? Sinabi mo noon na siya ang nagligtas sa’yo, at handa kang suklian ang kabutihan niya kahit buhay pa ang kapalit.”Napako ang tingin ni Cristophe
Casey agad na binaba ang tawag at nagpadala ng mensahe sa blue app.— Casey: [Nasa labas ako, sobrang ingay, hindi ko masagot ang tawag. May kailangan ka ba?]— Daisy: [Wala naman masyado. Nasaan ka? Narinig ko, suspendido raw ang pinsan mo?]— Casey: [Oo, salamat sa’yo~ Gagawa ako ng paborito mong braised pork kapag may oras ako.]— Daisy: [Hahahaha! Ganyan dapat! Pero nasaan ka ngayon? Bakit hindi mo masagot ang tawag ko?]— Casey: [Nasa bar.]— Daisy: [Ano?! Grabe ka! Ni hindi mo man lang ako sinama! Sino kasama mo?!]— Casey: [Mag-isa lang ako. May kailangan akong gawin. Next time, sasama ka na.]— Daisy: [Mag-isa ka? Nasaan ka? Pupuntahan kita! Kung may kailangan kang gawin, dapat may kasama ka! Paano kung may mangyari sa’yo?]— Casey: [Ayos lang ako, walang problema.]Paulit-ulit siyang pinayuhan ni Daisy, pero hindi na siya sumagot. Wala nang nagawa si Daisy kundi paalalahanan siyang mag-ingat.Ibinalik ni Casey ang cellphone sa mesa at inayos ang maskarang suot. Wala siyang ba
Muling napakunot ang noo ni Dylan, at parang lalo pang lumamig ang hangin sa loob ng opisina.Ramdam iyon kahit sa kabilang linya ng telepono, dahilan para manginig si Suzanne.Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. Huminga siya nang malalim bago marahang nagsalita, “Na-suspend ako sa kumpanya.”Saglit na natigilan si Dylan.Pero sa sumunod na sandali, tila wala siyang alam sa nangyari at pinanatiling kalmado ang boses. “Ano’ng nangyari?”Napangiwi si Suzanne. Simula pa lang, ayaw na niyang tawagan si Dylan, pero pinilit siya ng kanyang ina. Matagal siyang kinausap nito, pinayuhang idetalye ang lahat upang mas lalo pang lumayo ang loob ni Dylan kay Casey. Kapag nagtagumpay sila, mas madali nilang maisasagawa ang susunod nilang plano.Pero posible ba talaga ito?!Mariing kinagat ni Suzanne ang kanyang labi. Wala na siyang ibang magagawa kundi magpatuloy.“Konektado ito sa ilang sensitibong bagay sa kumpanya, kaya hindi ko maaaring sabihin ang lahat. Pero… hindi ko inaasahan na hindi
Alam ni Casey na hindi niya dapat isiwalat ang lahat ng detalye bago pa maayos ang opisyal na kasunduan. Sa ngayon, ang mahalaga lang ay siguraduhin na mananatiling kumpidensyal ang proyekto at hindi ito mananakaw ng iba.Marami pa siyang kailangang ayusin, at may oras pa para paghandaan ang lahat.Kapag dumating na ang tamang pagkakataon, siya mismo ang haharap sa taong iyon.Bago siya umalis, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ingrid.Dalawang ring pa lang, sinagot na ito ng kaibigan niya.“Uy, Casey! Sa wakas naalala mo rin ako! Akala ko nakalimutan mo na ako.”Napangiti si Casey, pero may bahid ng guilt sa mukha niya. “Sorry. Sobrang dami lang talagang nangyari nitong mga nakaraang araw.”Tumawa si Ingrid. “Relax ka lang, joke lang ‘yon! Pero sige, anong kailangan mo?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Casey. “May nahanap ka na bang impormasyon tungkol sa nangyari?”May narinig siyang buntong-hininga mula sa kabilang linya. “Hay naku, ang hirap hulihin ng mga galamay ng
Huminto si Jessica Rue nang marinig ang pamilyar na boses. Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babaeng nakaupo sa tabi niya, ang mga mata ay nagtatago ng pagsusuri.Ang babae—Casey—ay marahang tinanggal ang suot na maskara, inilantad ang isang mukhang hindi estranghero sa kanya.Saglit na natigilan si Jessica Rue, ngunit mabilis niyang tinakpan iyon ng isang banayad na ngiti. “Casey? Hindi ko akalain na dito tayo magkikita.”Muling isinuot ni Casey ang maskara, ang mga mata niya ay kumikislap sa aliw. “Hindi ito aksidente. Talagang ikaw ang pinunta ko rito, Miss Jessica.”Hindi sumagot si Jessica Rue. Sa halip, pinagmasdan niya ang babae nang walang emosyon.Nagpatuloy si Casey, ang boses ay puno ng kumpiyansa. “Pwede ba tayong mag-usap sa mas pribadong lugar?”Dahan-dahang tinanggal ni Jessica Rue ang suot niyang sunglasses, isiniwalat ang malamig ngunit matatalas niyang mga mata. “At tungkol saan naman?”May pilyong ngiti si Casey nang sabihin, “Malalaman mo lang kung pakik
Si Casey bahagyang ngumiti, ngunit ang pagkutya sa kanyang mga mata ay nagsasabi ng lahat—tila ba walang saysay ang pagpupumilit ni Paulo Andrada.Sa pagkakataong ito, walang tumutol sa sinabi ni Paulo, at tuluyan nang natapos ang pulong.Nanatiling nakaupo si Casey, hindi nagmamadali. Nang tuluyang lumabas ang lahat, saka lamang siya tumayo.Kasunod niya agad si Suzanne at walang pasabing hinawakan ang kanyang kamay. “May gusto akong itanong sa’yo,” aniya, may diin sa boses.Tumingin si Casey sa paligid. Napakaraming CCTV sa conference room, at alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa isang pribadong usapan. Ngumiti siya nang bahagya. “Dito?”Napakagat-labi si Suzanne, mas humigpit ang hawak sa braso ni Casey, ayaw siyang pakawalan. “Sumunod ka sa akin,” madiin niyang utos.Dahan-dahang binawi ni Casey ang kanyang kamay at tahimik lang siyang tumingin kay Suzanne. Sa napakahinang tinig na tanging silang dalawa lang ang nakarinig, sinabi niya nang sarkastiko, “Suzanne, marami pa
Huminga nang malalim si Casey habang nakaupo sa harap ni Paulo Andrada, at ng iba pang matataas na opisyal ng Andrada Group. Alam niyang kahit pa ipakita nilang pinaparusahan nila si Suzanne, hindi ibig sabihin ay ipagkakatiwala nila sa kanya ang proyekto.Ineexpect niya na ito.Sa seryosong tono, nagsalita si Paulo Andrada, “Tama ang sinabi ni Suzanne. Baguhan pa si Casey at kulang sa karanasan. Kung magkakamali siya, hindi lang ang Ybañez Group ang maaapektuhan, kundi ang Andrada Group. Malaki ang magiging epekto nito sa ating reputasyon. Kaya ang dapat nating gawin ay humanap ng isang may sapat na kakayahan at karanasan para makipag-ugnayan sa kanila.”Nakasalamin si Vern Quinto at mapanuring tumingin kay Paulo. “Ngunit sinabi rin mismo ni President Ybañez na ang kondisyon para sa pakikipagkasundo ay si Casey ang mangunguna sa proyekto. Kung papalitan natin siya, paano tayo makakasigurong tatanggapin iyon ng kabilang panig?”Kaagad namang sumabat si Owen Saldivar. “Kaya nga kailang
“Dahil…”Pagkasambit ng salitang iyon, biglang hindi na alam ni Suzanne kung paano niya ipagpapatuloy.Napakagat siya sa labi, pilit iniisip kung paano lalabas sa sitwasyong ito.Ang babaeng kaharap niya, si Sheena Alonzo, ay kilalang matalim magsalita at mahilig magtanong ng mga nakakailang na bagay. Lahat ng kasamahan nito sa kompanya ay takot makipagsagutan sa kanya dahil palaging may laman ang kanyang mga salita.Kung ikukumpara, si Ralph Diaz ay mas banayad ang kilos. Magaling itong magtago sa likod ng pormal na ngiti, ngunit si Sheena—diretso, walang paligoy-ligoy, at walang pakialam kung sinuman ang masagasaan.Tahimik ang buong silid.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Paulo Andrada, ngunit sa sandaling ito, wala siyang magagawa para ipagtanggol ang anak. Kung puprotektahan niya ito, lalabas na tila may pinapanigan siya. Kung papayagan naman niyang magpatuloy ang usapan, parang sinasang-ayunan niyang may pagkakamali nga si Suzanne.Alam niyang may malaking epekto ito sa imahe
Nang makita ni Ralph Diaz na nabasa na ng lahat ang parehong plano at may kanya-kanyang reaksyon sa mukha, isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago niya muling iniangat ang kopya ng proposal ni Casey.Sa malumanay na tinig, ngumiti siya kay Casey. “Casey, bumalik ka muna sa upuan mo at magpahinga.”Tumango si Casey at agad na bumalik sa kanyang pwesto. Hindi siya nagpakita ng anumang emosyon, ngunit ramdam niya ang titig ni Suzanne na tila ba matutunaw siya sa galit. Kung wala lang sigurong ibang tao sa paligid, malamang ay nasabunutan na siya nito at tinanong kung sinadya ba niyang gawin ito!“Ito ang pinaka-perpektong proposal na nakita ko,” sabi ng isang shareholder na may kasamang paghanga. “Talagang posible itong pagkatiwalaan para sa isang matagumpay na partnership. Naisip na ba ito ni Lincoln?”Tumango si Ralph Diaz at ngumiti. “Oo. At pumayag siya.”Halatang nagulat ang karamihan, ngunit kasabay nito ay naunawaan nila kung gaano kalaki ang oportunidad na ito.