Saglit na tumigil si Casey, tinitingnan si Suzanne na para bang isang estranghero. Sa pagitan nila, ramdam ang hindi matawarang tensyon.Nagpalitan ng tingin ang mga kaibigan ni Suzanne, bahagyang sumimangot. Alam nila kung sino si Casey, at halata ang inis sa kanilang mga mukha. Lumapit si Suzanne, dala pa rin ang kanyang pangkaraniwang kaaya-ayang ngiti.“Casey, ang ganda ng pagkakataon! Sino ang kasama mong kakain? Kung kilala naman natin, bakit hindi ka na lang sumama sa amin?”Sa loob-loob ni Casey, napangisi siya. Napaka-typical ni Suzanne—palaging nagpapakita ng kagandahang-asal kahit hindi ka niya gusto. Ang kakayahan nitong magpanggap ng pagiging mabait ang dahilan kung bakit marami ang humahanga rito. Ang taas ng tingin sa kanya ng mga tao, lalo na ngayong may koneksyon siya kay Dylan.Matamang tumingin si Casey kay Suzanne. “Hindi ba medyo nakakatawa na itanong mo pa ‘yan, gayong alam mo naman ang sagot?”Ito ang isa sa pinaka ayaw niya sa pinsan.Saglit na napakurap si Suz
Itinaas ni Casey ang isang kilay sa pagkalito. “Ano?”Napangiti siya nang mapait, pinupukol ng matalim na tingin si Suzanne. “Humingi ng tawad?”Mabilis na umiling si Suzanne kay Sam, pilit siyang hinihila palayo sa pagtatalo. Ngunit tila isang di-nakikitang puwersa ang pumigil kay Sam, hindi siya natinag kahit bahagya.Isang mapanuyang ningning ang sumilay sa mga mata ni Casey. “Sa buong kasal ko, patuloy kang nakikipag-ugnayan sa dating asawa ko sa kung anu-anong paraan. Nagawa mo pang magpadala sa akin ng sunod-sunod na litrato ninyong dalawa na puno ng lambing. Sa tingin mo ba ako ang may utang na loob na humingi ng tawad?”Napuno ng mga buntong-hininga at pag-aalinlangan ang paligid, at ang mga naroroon ay tila hindi makapaniwala sa narinig. “Totoo ba ‘to?”Maging ang mga kaibigan ni Suzanne ay nagtinginan, ang kanilang mga ekspresyon ay halong gulat at pagdududa.Sa gitna ng tensyon, mariing sumagot si Sam, “Anong kalokohan ang sinasabi mo? Iniisip mo bang maniniwala kami sa gaw
Nakaramdam ng matinding kaba si Suzanne habang mabilis siyang lumapit at hinawakan ang braso ni Sam. Napatingin siya nang may pag-aalala kay Casey. “Casey, kailangan mong maunawaan na mabuti ang intensyon ni Sam. Huwag mo sanang bigyan ng maling kahulugan ang mga sinabi niya. Sam, huwag mo ring masamain ito!”Biglang sumingit si Dylan, may mapanuksong ngiti sa kanyang labi. Ang malamig niyang titig ay dumapo kay Casey habang matigas niyang sinabi, “Kung may reklamo ka, sabihin mo na lang sa akin nang direkta.”Bahagyang tumuwid ang tindig ni Sam, biglang napuno ng kumpiyansa nang maramdaman ang suporta ni Dylan.Humarap si Casey kay Dylan, walang bahid ng takot sa kanyang mga mata. Isang mahinahong ngiti ang lumitaw sa kanyang labi. “Sa handaan, malinaw ko nang sinabi sa iyo, Dylan, na gusto kong makipagdiborsyo. Hindi ko kailangan ang proteksyon mo. At bakit ko naman mararamdaman ang selos sa relasyon mo kay Suzanne?”Agad na nagdilim ang ekspresyon ni Dylan, bumalik sa kanyang isipa
Ang kanyang mga salita ay tila payak, ngunit may taglay na hindi maitatangging banta sa ilalim ng bawat pantig.Si Sam, na ilang sandali lang ang nakalipas ay umiiyak, biglang nakaramdam ng matinding kaba. Nanlamig ang kanyang mukha habang unti-unting bumalot sa kanya ang tensyon. Agad siyang tumingin kay Casey, ngunit napansin niyang sadyang iniiwasan siya nito.Si Dylan, na kanina pa tahimik na nagmamasid, ay tumingin nang malamig kay Lincoln, ang kanyang ekspresyon matigas. “Mukhang napaka-impluwensiya mo ngayon, Mr. Ybañez.”Bahagyang tinaas ni Lincoln ang isang kilay, may mapanuksong ngiti sa kanyang mga labi. “Natural lamang na protektahan ang babaeng mahal mo. Sigurado akong pareho rin ang nararamdaman mo para sa kaniyang pinsan, hindi ba?”Nagsalubong ang tingin nina Suzanne at Dylan. May bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata habang lihim niyang sinusuri ang reaksyon ni Dylan. Ngunit sa kanyang pagkagulat, nanatili itong kalmado, hindi sumagot ni isang salita.Ramdam n
Maingat na iniabot ni Lincoln ang isang malinis na nakapaketeng dokumento kay Casey. “Nandito ang lahat ng detalye tungkol sa kaso ng kumpanya. Noong nakaraan, hindi ko naibigay sa’yo ang buong buod, kaya ipinagawa ko ulit ito para mas malinaw ang lahat.”Tinanggap ni Casey ang dokumento at agad itong sinuri. Matapos ang ilang sandali, napansin niyang may ilang pagbabago, ngunit ang mga ito ay nagbigay ng mas malinaw na impormasyon at nagdagdag pa ng dalawang mahahalagang punto na makakatulong sa kanyang pag-unawa sa kaso.Tumango siya nang may pagpapahalaga. “Malaking tulong ito.”Tumaas ang kilay ni Lincoln habang pinagmamasdan ang paraan ng kanyang pagtutok sa dokumento, lalo na ang mahabang pilik-mata ni Casey na bahagyang kumikindat habang nagbabasa. Isang ngiti ang unti-unting sumilay sa kanyang labi. “Mukhang dapat yata kitang pasalamatan, Cas.”Dati niyang tinatawag na “Hera” si Casey, ngunit tila nagpasya siyang gumamit ng mas impormal na palayaw. Bagama’t hindi ito gaanong n
“Sayang talaga ang unang beses mo!” mariing sabi ni Ingrid, bahagyang nakakuyom ang mga kamao.Bahagyang kumurap si Casey sa narinig. Ang unang beses niya… Isang alaala ang muling bumalik, matamis ngunit may kasamang pait—isang sugat na hindi pa tuluyang naghihilom.Nalala niya ang gabing iyon—isang gabing hindi niya kailanman inasahan. Nawalan siya ng kontrol sa sarili, lasing sa epekto ng gamot na hindi niya alam kung paano napunta sa kanyang sistema. Ipinadala siya sa isang silid, ang kanyang isipan ay nalilito, isang makapal na ulap ng kawalan ng malay ang bumalot sa kanya.Nagising siyang masakit ang buong katawan, parang binugbog. May bigat sa kanyang dibdib, at nang lumingon siya sa kanyang tabi, doon niya nakita ang isang lalaking nakahiga sa kama—Dylan.Napasinghap siya, isang matinding takot ang bumalot sa kanya, ngunit ilang segundo lang, napalitan ito ng ginhawa. Salamat na lang at siya iyon.Ngunit ang ginhawang iyon ay hindi nagtagal.Nang magising si Dylan, malamig at p
Si Daisy ay nakatayo roon, tulala, habang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Ano ang kasong nilalabanan niya? Alam ng lahat na may pambihirang kakayahan si Diego pagdating sa pagsasalita at pangangatwiran. Maraming tao ang humihingi ng kanyang tulong sa legal na laban, ngunit ang pagtanggap niya ng kaso ay nakabatay lamang sa kanyang kagustuhan. May mga bulong-bulungan na kahit ang pinakamalalakas na kalaban ay umatras na lamang kapag narinig ang kanyang pangalan—wala nang may nais makipagtuos sa kanya. Sa mata ng iba, isa siyang henyo sa larangan ng batas—isang tunay na puwersang dapat katakutan. Bagamat si Daisy mismo ay isang abogado, bago pa lamang siya sa propesyon. Ilang taon pa lang ang nakalipas mula nang siya ay grumadweyt, at sa panahong iyon, limitado lamang ang mga kasong naiangat niya—mga maliliit na kaso, malayo sa malalaking drama ng hukuman. Kaya nang marinig niya ang sinabi ni Diego, bahagyang sumilay ang isang maliit na pag-asa sa kanyang puso. Pero mabilis
Si Daisy ay napangisi nang malamig. “Huwag mong isipin kahit saglit na siya talaga si Hera. Ang kabilang panig ay matalino at tiyak na mauunawaan ang sitwasyong ito. Alam nilang kaibigan ka ni Dylan, kaya siguradong kukuha sila ng mas malakas na tao para kontrolin ka. Kung hindi man lang sila magpapadala ng isang malaking pangalan, bakit pa sila mag-aabala?”Mabilis na sinagot ni Diego ng may pangungutya, “Kahit pa dumating si Hera, sigurado akong kaya ko siyang tapatan. Bukod pa riyan, ilang taon na siyang nawawala. Sino ang makapagsasabi kung siya pa rin ang pinakamahusay? Sa ngayon, bitbit ko lang ang kanyang reputasyon. Lahat ng tao tinatawag akong ‘ikalawang Hera.’ Kung gusto mo akong bigyan ng palayaw, tawagin mo na lang akong Diego! Saan ba nanggaling ang ‘ikalawang Hera’ na iyan?”“Talaga?” sagot ni Daisy nang may matinding panunukso. “Hindi mo pa rin ba matanggap? Noong nasa rurok ng kanyang tagumpay si Hera, ni kalahati ng naabot mo ngayon ay hindi mo pa naaabot. Ngayong may
Patuloy na lumipas ang oras, bawat sandali ay dumudugtong sa susunod habang abala sina Casey at ang kanyang mga kaibigan sa kani-kanilang gawain. Sa kabila nito, patuloy ang kanilang komunikasyon sa kanilang apat na taong group chat.—Daisy: [Nahanap ko na si Leon Hernandez! Kinausap ko siya sandali at sinabi ko ang lahat. Mukhang natuwa siya at gusto niyang makipagkita kay Steph sa pamamagitan ko!]—Stephanie: [Salamat! May progress na rin ako sa pamilya ko. Tuwang-tuwa ang tatay ko nang marinig niyang bukas na ako sa kasal, kaya naging mas maalaga siya sa akin. Maging ang nanay ko, malaki ang ipinagbago ng ugali. Sana lang totoo ang pakikitungo nila sa akin…]—Daisy: [Huwag kang masyadong malungkot! Minsan, kailangan nating gawin ang mga bagay na labag sa loob natin. Sigurado akong may dahilan din ang mga magulang mo. Pero ang mahalaga, iniisip mo rin ang sarili mo! Lahat tayo, patungo sa mas magandang direksyon, ‘di ba?]—Stephanie: [Oo nga, naiintindihan ko.]—Casey: [Nakilala ko
Nakaupo si Suzanne sa sofa, masayang humuhuni habang nagbabasa sa kanyang cellphone. Halatang maganda ang kanyang mood.Napansin ito ng kanyang ina, si Regina, kaya lumapit siya at naupo sa tabi ng anak. “Mukhang ang saya-saya mo ngayon. May magandang nangyari?” tanong niya na may halong pagtataka.“Siyempre, Mom! Nakahanap ako ng perpektong regalo para sa lola ni Dylan!” sagot ni Suzanne, kumikislap ang mga mata sa tuwa.Tumaas ang kilay ni Regina, bahagyang napailing. “Tingnan mo nga ‘tong anak ko, sobrang saya lang dahil sa isang regalo.”Napangiti si Suzanne, may bahagyang kapilyahan sa kanyang ekspresyon. “Hindi lang naman dahil sa regalo ‘to, Mom!”“Oh?” Naging mas interesado si Regina at lumapit pa nang bahagya.Ipinakita ni Suzanne sa kanyang ina ang litrato ng regalong napili niya sa kanyang cellphone. “Ano sa tingin mo?”Napanganga si Regina sa ganda ng nakita niya. “Wow, ang ganda! Napaka-elegante! Alam ko na mahilig sa jade ang lola ni Dylan.”Napangiti nang malapad si Suz
Ngumiti si Casey nang bahagya at iniabot kay Grace ang isang stack ng mga litrato nang hindi nagsasalita.Kumunot ang noo ni Grace habang kinukuha ang mga larawan, at sa sandaling makita niya ang nilalaman nito, biglang nagbago ang kanyang ekspresyon. Mabilis niyang binaliktad ang ilang pahina, ngunit nang makita ang ilan pang larawan, hindi na niya nakayanan. Ibinagsak niya ang mga ito sa mesa, bakas sa mukha ang inis at pagkagulat.“Hindi ibig sabihin nito na totoo na ang lahat!” mariing sabi niya, halatang hindi makapaniwala.Tumango si Casey, tila hindi naapektuhan sa naging reaksyon ni Grace. “Kung nag-aalinlangan ka, bakit hindi mo ako samahan mamaya? Matutulungan kitang alamin ang totoo.”Lalong dumilim ang mukha ni Grace sa suhestiyon at agad niyang iniling ang ulo bilang pagtanggi.Nagpatuloy si Casey sa mahinahong tono, “Napansin mo na ba ang mga nagte-trending sa social media? Ang pamilya Hernandez at ang pamilya Gorneo ay nagpaplanong magkaisa sa pamamagitan ng kasal, pero
Tumango si Casey nang may kumpiyansa at mabilis na nagbigay ng mga gawain sa kanilang tatlo. Biglang lumiwanag ang mukha ni Stephanie, sabik na sumigaw, “Okay! Uuwi na ako! Kailangan kong humingi ng tawad sa mga magulang ko!”Napangiti si Daisy, halatang excited. “Kung gano’n, pupuntahan ko na agad si Bryan!”Ngumiti rin si Casey, puno ng tiwala. “Sige, pupuntahan ko naman ang babaeng ‘yon.”Ibinaba ni Stephanie ang steamed buns na hawak niya at tumayo, nagmamadaling umalis. Pero mabilis siyang hinawakan ni Daisy sa braso. “Ano ba? Ang bilis mo namang umalis! Kumain muna tayo ng almusal!”Sumang-ayon si Casey na may banayad na ngiti. “Hindi maganda sa kalusugan ang hindi kumain ng maayos. Kailangan mong magpalakas.”Napabuntong-hininga si Stephanie pero naupo rin siya muli at mabilis na tinapos ang pagkain niya. Pagkatapos, pinunasan niya ang kanyang bibig, kinuha ang bag, at buong siglang sinabi, “Aalis na ako! Kung hindi ako magmamadali, baka mas lalo pang lumala ang sitwasyon sa ba
Napangisi si Stephanie, may halong pait ang kanyang ngiti. “Ano pang silbi ng pagsisimula ng laban kung kahit anong gawin ko, sila pa rin ang may kontrol? Parang magic trick lang ang mga magulang ko—hindi ko alam kung paano nila nagagawang pilitin akong magpakasal. Alam nilang ayaw ko, pero patuloy pa rin sila sa panlilinlang na ‘to.”Biglang bumuhos ang emosyon niya, hinablot niya ang tissue mula sa kamay ni Daisy habang patuloy ang pag-agos ng kanyang luha. “Ang tagal ko nang wala sa bahay, pero ni isang tawag, wala silang ginawa para kamustahin ako! Sa halip, mas pinili nilang i-announce ang lahat sa social media. Sa tingin ba nila, wala akong pakialam kung bigla akong mawala?”“Huwag mong sabihin ‘yan,” mahinahong sabi ni Casey habang mahigpit niyang hinawakan ang nanginginig na kamay ni Stephanie. “Ang kasal mo sa pamilya Hernandez ay hindi magandang desisyon. Handa ang ama mo na isakripisyo ang kaligayahan mo para lang sa koneksyon nila.”Huminga nang malalim si Stephanie, ramda
Patuloy na pinagmamasdan ni Yuan si Casey, na nakaupo sa tabi niya. Napansin niya kung paano bahagyang kumunot ang noo nito bago ito bumuntong-hininga at marahang nagsabi, “Pasensya na.”Si Daisy, na laging mahilig sa drama, ay agad na sumingit na may kunwaring kayabangan, “Hindi sapat ang simpleng sorry lang! Kailangan mong bumawi sa amin ng may kasamang aksyon!”Sumang-ayon naman agad si Stephanie, na tila biglang bumalik sa reyalidad. “Tama! Ang paghingi ng tawad na walang kasamang kilos ay walang halaga.”Nagkunwaring walang magawa si Casey, ibinuka niya ang kanyang mga mata na tila inosente. “Ano ba ang gusto n’yong gawin ko? Wala naman akong maiaalok bilang kapalit.”“Sino may sabing wala?” sagot ni Daisy na may mapanuksong ngiti. “Simple lang! Simula ngayon, ikaw ang magpapakain sa amin tuwing hapunan!”Napatawa si Stephanie at umiling. “Seryoso ka? Gagawin mo siyang personal mong tagaluto? Kapal din ng mukha mo, ah!”Umismid si Casey, kunwaring naiinis. “Ayaw mo bang kumain? H
Hindi lubos na alam ni Daisy ang buong sitwasyon; ang tanging alam lang niya ay may malalim na damdamin si Yuan para kay Casey. Dahil sa kawalan niya ng kaalaman sa tunay na koneksyon nilang lahat, inisip niyang magiging magandang ideya kung bibigyan niya ng pagkakataon sina Casey at Yuan na magkasama.Kung nalaman lang niya ang buong katotohanan, malamang ay iba ang naging diskarte niya.May kapilyuhang tawa si Daisy nang sabihin niya, “Hindi naman siguro ganun kaseryoso. Kung pakakawalan mo si Casey, baka hindi mo na kailangang problemahin ang kumpetisyong ito!”Napangiti si Yuan, pero halata ang pait sa kanyang ngiti. “Sa totoo lang, alam kong maliit ang tsansa kong manalo ngayon. Narinig kong sina Lincoln at Dylan ay pursigidong ligawan si Wisteria. Kahit saan pa man mapunta ang bulaklak, pakiramdam ko wala akong laban sa kanila.”Ang gwapong mukha niyang laging puno ng kumpiyansa, ngayon ay may bahagyang lungkot at panghihinayang.Sumingit si Stephanie, may kislap ng panghihikaya
Habang natatapos sina Daisy at Casey sa paghahanda ng hapunan, dumating sina Stephanie at Yuan.Pagkapasok pa lang nila, bumungad ang nakakagutom na amoy ng anim na putaheng inihanda kasama ang isang mainit at mabangong sabaw. Halos maglaway sila sa sarap ng amoy pa lang.“Grabe! Ang bango! Paborito kong lasa ito!” bulalas ni Stephanie, kitang-kita ang tuwa sa kanyang mga mata.Pagkatapos magpalit ng sapatos at maghugas ng kamay, agad siyang naupo sa mesa, pumikit, at huminga nang malalim. “Nag-away kami sa bahay at hindi ako nakakain. Pero mukhang suwerte pa rin ako ngayong gabi!” aniya, sabay ngiti nang may kasiyahan.Umupo si Daisy sa tabi niya, may bahagyang pag-aalala sa boses. “Ano na namang pinagtalunan niyo?”Tinanggal ni Casey ang kanyang apron at lumapit sa mesa, napansin niyang magkatabi sina Daisy at Stephanie. Naupo siya sa tapat ni Stephanie, habang si Yuan naman ay umupo sa tabi niya.Habang kinukuha ang chopsticks, ramdam pa rin ang inis sa boses ni Stephanie. “Gusto n
Napatawa si Daisy at sinabing, “Kasama ko si Casey ngayon. Nag-shopping kami kanina at napagdesisyunang mag-dinner nang magkasama. Ikaw, nasa labas ka rin ba?”“Oo, kararating ko lang. Nag-away kami ni Papa, nakakainis talaga,” sagot ni Stephanie, halatang naiinis.“Kung ganon, bakit hindi ka na lang pumunta sa bahay ni Casey? Nagluluto siya, at maniwala ka, sobrang sarap ng luto niya!” masiglang mungkahi ni Daisy.“Si Casey ang nagluluto?” tanong ni Stephanie, halatang nagulat.“Siyempre! Sige na, punta ka na! Ipapadala ko sa’yo ang address.” Agad na nag-log in si Daisy sa WeChat para ibigay ang lokasyon.Matapos ang ilang saglit na katahimikan, sumagot si Stephanie at ibinaba ang tawag.Nang maipadala na ang mensahe, saglit na nag-alinlangan si Daisy bago nagtanong, “Casey, since magkakasama na tayong tatlo, sa tingin mo ba dapat nating imbitahan si Yuan din?”Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Casey, tila hindi sigurado.Napansin ni Daisy ang pag-aalinlangan ng kaibigan kaya mabil