Inabot ng halos tatlumpung minuto bago makarating si Casey sa restaurant. Habang papalapit, tinawagan niya si Daisy, na agad namang sinagot ang tawag.“Kadarating ko lang din. Kita tayo sa entrance,” sabi ni Daisy.Tumango si Casey at binaba ang tawag.Pagdating niya sa restaurant, napansin niya ang isang lalaking nasa gitnang edad na may matipunong pangangatawan na nakatayo sa may pasukan. Halatang may hinihintay ito, ang mga mata nito’y paikot-ikot na lumilibot sa paligid na may halong pananabik at kaba.Nang makita nito si Daisy, biglang lumiwanag ang mukha nito at agad bumaba sa hagdan, ang kilos ay nag-iba, naging mas pormal at magalang. Kaagad nitong hinarap si Casey.“Miss Hera, magandang gabi! Ako si Ben Gonzaga, ang nakausap ninyo kanina.”Bagama’t hindi pa sila nagkikita nang personal, kilala ni Ben Gonzaga si Hera sa reputasyon nito. Alam niyang hindi basta-basta ang babaeng kaharap niya ngayon.Ngumiti si Casey at tumango. “Magandang gabi, Mr. Gonzaga. Tara, pumasok na tay
Nararamdaman ni Ben Gonzaga ang matinding presyon. Mabilis niyang pinunasan ang pawis sa noo bago sumagot. “Miss Casey, pangako ko, isa lang itong malaking pagkakaintindihan! Agad kong pupunitin ang kontrata ni Miss Daisy,” nauutal niyang sabi.Matalim ang tingin ni Casey, ngunit nanatili ang ngiti sa kanyang labi. “Kung ako ang hahawak sa kaso ni Daisy, Mr. Gonzaga, baka mapilitan kang magbayad sa kanya ng hindi bababa sa limandaang milyong piso.”Namutla si Ben Gonzaga sa sinabi ni Casey. Agad siyang umurong. “Kasalanan ko ito! Miss Daisy, hindi ko ito naayos nang maayos. Taos-puso akong humihingi ng paumanhin at umaasa akong mapapatawad mo ako.”Napangiti si Daisy habang tinitingnan si Casey na puno ng paghanga. “Wow! Akala ko magiging gulo ito, pero mukhang ikaw pa ang nagtatakda ng kundisyon! Hindi mo lang ako pinoprotektahan, pero posibleng makakuha ka pa ng dalawang daang milyon mula sa kanya!”Humugot lang ng maikling ngiti si Casey. “Dahil isa lang naman itong maling pag-unaw
“Pumasok ka at tingnan mo,” sabi ni Regina habang nakatitig sa kanyang cellphone. Tumango si Suzanne at agad na pumasok sa loob.Sa parehong sandali, hindi na napigilan ng mga reporter ang kanilang kasabikan at sunod-sunod na nagtanong.“Miss Casey, narinig namin na matapos ang hiwalayan ninyo ni Mr. Almendras, naging malapit kayo kay Mr. Lincoln. May plano ba kayong magpakasal?”Napangisi si Suzanne, ang tinig niya puno ng pangungutya. “Si Casey mismo ang may kasalanan kung bakit sira na ang pangalan niya. Siya ang nagdala ng gulo sa sarili niya.”Sumabat si Regina, nakangisi rin. “Wala siyang silbi kung wala ang mga plano ng ama niya. Kahit anong gawin niya para magmukhang ‘Hera,’ hindi na siya tinitingnan ni Mr. Almendras ngayon.”Saglit na lumitaw ang bahagyang ngiti sa labi ni Suzanne, ngunit agad din itong nawala at napalitan ng iritasyon. Hindi ba’t pareho lang naman sila ng sitwasyon ni Casey?Napansin ni Regina ang biglang pagbabago sa ekspresyon ng anak niya, kaya mabilis ni
Malamig ang tinig ni Casey nang sumagot siya, “Wala akong nararamdaman.”Agad na nagliwanag ang mukha ng reporter na nagtanong at mabilis na sumunod, “Dahil ba ito sa pinsan mo?”Mahigpit na hinawakan ni Suzanne ang kanyang cellphone, hindi inaalis ang tingin sa video. Naghahalo ang kaba at pananabik sa kanyang mukha. Napakunot-noo si Regina, ramdam ang tensyon. “Sa tingin mo ba, gagamitin ni Casey ang pagkakataong ito para ilaglag ka?”Dumilim ang ekspresyon ni Suzanne. “Hindi ako nag-aalala na siraan niya ako. Mas inaalala ko kung hindi siya magsasalita ng kahit ano.”Tumingin si Regina sa anak, naguguluhan. “Bakit naman?”Bahagyang nainis si Suzanne habang sumagot. “Kung masama ang sasabihin niya tungkol sa akin, madali lang akong makakahire ng mga tao online para palakasin ang imahe ko. Lalabas siyang kontrabida, habang ako naman ang magiging kawawa sa mata ng publiko.”Tumango si Regina, nauunawaan ang punto nito. “Tama, pero paano kung purihin ka niya? Hindi ba mas mahirap ‘yun?
“Nabalitaan ko na si Miss Andrada ay matalino, maganda, at may mabuting puso, pero ngayon… ano itong nangyayari?”Sa kabila ng papuri, nagsimulang mag-usap-usap ang mga tao. May ilan na nagdududa na baka nagseselos lang si Casey kay Dylan dahil sa atensyon nito sa kanyang tagapagligtas. Iniisip ng iba na sinasadya niyang maging sarkastiko.Habang lumalawak ang mga opinyon, muling nagsalita si Casey, mababa pero matatag ang tono. “Mula nang maghiwalay kami ni Mr. Almendras, labis na siyang nasaktan. Madalas niyang sabihin na kasalanan niya kung bakit kami naghiwalay, na siya ang may pananagutan. Minsan nga, dumating sa punto na halos gusto na niyang tapusin ang lahat dahil sa matinding lungkot.”Napasinghap ang mga tao sa paligid.“Napakabuti ni Miss Andrada!”“Oo nga! Narinig ko rin na isa siyang anghel—maganda at mabait!” bulong ng ilan sa isa’t isa.Napasapo sa noo si Daisy, bahagyang nasusuka sa sobrang kaplastikan ng eksena. Pero alam niyang may plano si Casey. Kaya lumapit siya,
Bawat salita ni Casey ay tumagos sa isip ng lahat ng naroon. Malalim siyang huminga, tila nag-iisip nang mabuti bago nagsalita. “Pero matibay ang paninindigan ng pinsan ko. Sinasabi niyang anuman ang mangyari, hinding-hindi siya magiging dahilan ng gulo sa pagitan namin. Mas pipiliin pa niyang manatiling walang asawa at mamuhay nang mag-isa kaysa pakasalan si Mr. Almendras. Hindi niya hahayaang siya’y tingnan bilang kontrabida sa kwento namin, at lalong hindi siya magpapakilalang isang kabit!”Napanganga si Suzanne, hindi makapaniwala sa narinig.“Grabe, napakatalino talaga ni Miss Andrada!” bulong ng isang reporter.“Tama! Alam niya na kung pakakasalan niya si Mr. Almendras, masasaktan lang ang pinsan niya at masisira ang pangalan niya!” sagot ng isa.“Kung ako ang nasa posisyon niya, hindi ko alam kung kaya kong gawin ‘yun. Ang hirap tanggihan ang isang lalaking nag-alaga sa’yo sa panahon ng kagipitan. Pero kung tatawagin ka namang kabit habang buhay, hindi ko rin siguro pipiliin an
Halos mabaliw na si Suzanne sa galit.“Hinarangan niya ang daan ko papunta sa altar! Paano niya nagawang gawin ‘to sa akin?”Namumutla si Regina, ramdam ang matinding pagkadismaya ng anak. Ni sa panaginip ay hindi niya naisip na magiging ganito katalino si Casey sa paglalaro ng sitwasyon. Sa sandaling iyon, isang mapait na katotohanan ang tumama sa kanya—ito ang resulta ng mga kasinungalingang itinayo nila sa loob ng maraming taon.Matagal nilang ipinakita si Suzanne bilang isang mapagpakumbaba at walang bahid na babae sa mata ng publiko. Ngayon, sa isang iglap lang, winasak iyon ni Casey sa isang matapang na pahayag: kapag pinakasalan ni Suzanne si Dylan Almendras, tatawagin siyang kabit.“Huminahon ka, Suzanne. Kailangan nating pag-isipan ito nang maayos,” pilit na pinakalma ni Regina ang anak, kahit na siya mismo ay halos hindi na rin makontrol ang sariling emosyon.Mahigpit na napakuyom ang mga kamao ni Suzanne, kumukulo ang dugo sa inis. Ngayon lang siya nakaramdam ng ganitong kl
Pinagmamasdan niya ang mga tao sa paligid, may bahagyang ngiti ng aliw sa kanyang labi. Noon, hindi niya gaanong pinapansin ang kilos ng mga ito, ngunit mula nang payuhan siya ni Angelo Herodias na maging mas maingat, napagdesisyunan niyang subukan ang ibang taktika ngayon.Saglit niyang tinapunan ng tingin si Dylan Almendras, na abala sa panonood ng isang video. Pinili niyang manahimik muna at hayaan itong tapusin ang napanonood.“Miss Andrada, naiintindihan namin na nakarelasyon ninyo si Mr. Ybañez noong kasal pa kayo kay Mr. Almendras. Maaari niyo bang linawin kung ang dahilan ng inyong paghihiwalay ay si Mr. Ybañez? Naging hindi ba kayo tapat?”Isang iglap lang, nagbago ang ekspresyon ni Dylan. Ang dating kalmado niyang aura ay napalitan ng isang matalim at mapanganib na titig.Dati, inakala niyang si Casey ay isang tahimik at mapayapang tao, ngunit nagbago ang paniniwala niyang iyon nang ilantad ni Lincoln Ybañez ang katotohanan tungkol sa kanya. Hindi lamang niya ito ipinagtangg
Nang biglang nawala sa paningin ni Suzanne si Casey, agad siyang nataranta at tinawag ito nang sunod-sunod, “Casey! Casey!”Mabilis niyang tinangkang bumangon mula sa kama, pero bago pa siya makatayo, pinigilan siya ni Dylan. Mahigpit ang kapit nito sa balikat niya at inupo siyang muli. “Huwag mo na siyang alalahanin!” mariing sabi nito.Maputla ang mukha ni Suzanne habang pilit na nagtatago ng kaba. Nanginginig ang boses niya nang sumagot, “Dylan, hindi pa rin okay si Casey. Alam mong malaki ang naging epekto sa kanya ng nangyari kahapon. Sinubukan ko na siyang aliwin, pero halata namang hindi pa siya nakakabangon sa lahat ng iyon. Baka… baka kung anong maisip niyang gawin sa sarili niya!” Napahigpit ang hawak niya sa kumot, pilit pinapakita ang labis na pag-aalala.Nanlaki ang mga mata ni Dylan, at napuno ng kaba ang dibdib niya sa narinig. Kung totoo man ang sinasabi ni Suzanne—na baka magpakamatay si Casey—hindi niya mapapatawad ang sarili. Alam niyang wala nang ibang taong masasa
“Ngayong nagkita na tayo, Mr. Almendras, siguro mas mabuti na rin na pag-usapan natin ang ilang bagay,” malamig na bungad ni Casey, ang kanyang boses ay walang bahid ng dating lambing. “Alam mo na ang ginawa ni Lolo Joaquin at mga sinasabi niya sa blue app at ang nangyari sa pagitan natin. Hindi ko na pinansin ang ibang bagay dahil ayokong palakihin pa, pero kung sosobra na, huwag mo akong sisihin kung mapipilitan akong kumilos.”Nanlamig ang paligid sa sinabi ni Casey. Ang dating sigla sa kanyang boses ay napalitan ng malamig na tono na tila ba hindi na siya yung babaeng kilala nila noon.Napatingin si Suzanne kay Dylan, ang kaba sa kanyang dibdib ay halos sumabog. Ngunit sa halip na pag-aalala, nakita niya ang matinding panunuya sa mga mata ni Dylan. Hindi niya maitago ang ngisi sa kanyang labi habang nagsalita, “Ikaw ang nakakaalam kung nagsinungaling ba talaga si Lolo Joaquin o hindi. Pero ang alam ko, ikaw at ang tatay mo ay parehong walang hiya.”Mabilis na nagdilim ang mukha ni
“Nakakaistorbo na ako?”Nang dumating si Dylan, hindi niya isinara ang pinto, kaya nang makarating si Casey sa may pintuan, agad niyang nakita sina Dylan at Suzanne sa loob ng kwarto, tila malapit at masyadong maginhawa sa isa’t isa.Ang ngiti sa labi ni Suzanne ay agad na nawala, ngunit mabilis din niyang ibinalik ang kanyang mapagpanggap na ngiti. “Casey! Nandito ka pala, pasok ka!” ani niya, pilit na pinapakalma ang sarili.Habang nagsasalita, lihim niyang pinagmasdan si Casey, sinusubukang alamin kung may narinig ba ito sa kanilang pag-uusap kanina. Hanggang ngayon, hindi pa siya sigurado kung ano talaga ang narinig ni Casey noong gabing iyon sa party ni. Kung magtatanong muli si Casey, siguradong masisira ang magandang imahe na pinaghirapan niyang buuin sa harap ni Dylan.Napatingin si Dylan kay Casey, ang kanyang mga mata’y matalim at puno ng emosyon na mahirap basahin.Ngumiti si Casey ng bahagya, tinatago ang totoong nararamdaman. Narinig niya ang pag-uusap nina Dylan at Suzan
Kumikinang ang mga mata ni Suzanne habang nakangiting iniangat ang kanyang hinlalaki kay Regina. “Mom, ikaw talaga ang the best! Walang makakatalo sa mga diskarte mo!” masigla niyang sabi.Napangiti si Regina at umiling. “Naku, ikaw talaga. Pero alam mo na ang dapat gawin habang nandito ka sa ospital. Kailangan mong maging maingat kung paano mo haharapin si Dylan. Alam mo naman ang limitasyon, hindi ba?” sabay kindat niya.Huminga nang malalim si Suzanne at seryosong tumango. “Mom, huwag kang mag-alala. Hindi na ako kasing pabaya tulad ng dati. Ngayon, alam ko na kung paano ko ito lalaruin. Sa loob ng dalawang buwan, ako na ang magiging asawa niya.”Nagpakita ng kasiyahan sa mukha si Regina at tinapik ang kamay ng anak. “Iyan ang gusto kong marinig. Pero may kailangan pa akong asikasuhin kaya hindi muna ako makakapagtagal dito. Tatawagin ko na lang ang assistant mo para may kasama ka.”“Okay, Mom,” sagot ni Suzanne.Umalis na si Regina, iniwan si Suzanne sa kanyang kwarto. Ilang sanda
Si Regina ay napabuntong-hininga nang malalim, halatang puno ng pag-aalala. “Suzanne, alam mo naman dapat ito. Dahil hindi ka niya gusto, kaya natin ginamit ang plano na gawing tagapagligtas ka niya para masira ang lugar ni Casey sa puso niya.”Tahimik lang si Suzanne habang mahigpit na hawak ang kumot. Ramdam niya ang bigat ng mga salita ng kanyang ina, pero hindi niya alam kung paano sasagutin.Napansin ni Regina ang lungkot sa mukha ng anak, kaya pinilit niyang gawing mas malumanay ang kanyang boses. “Anak, kapag andito kana sa edad ko, maiintindihan mo na hindi laging pag-ibig ang pinakamahalaga sa buhay. Status, kapangyarihan, at pera—‘yan ang tunay na importante. Kayang mabuhay ng isang tao kahit walang pag-ibig, pero kung wala kang pera o katayuan, baka mamatay ka sa gutom.”Hinaplos niya ang buhok ni Suzanne, pilit pinapakalma ang damdamin nito. “Hindi lahat ng tao kayang mabuhay sa pag-ibig lang. Kaya ko pinlano ito para sa’yo, para makasal ka kay Dylan. Sa ganitong paraan, m
——: [Lahat ng pamilya may problema. Sa pagkakataong ‘to, hindi naman talaga nagsalita si President Dylan tungkol dito. Ang lahat ng desisyon ay galing kay Lolo Joaquin ng pamilya Almendras. Hindi ba’t hindi natin alam kung ano talaga ang saloobin ni President Dylan dito?]——: [Ano pa bang hindi malinaw? Obvious naman. Siyempre, ang pamilya Almendras ay palaging inuuna ang sarili nilang interes. Si Casey? Isa lang siyang outsider sa kanila. Sino ba talaga ang magpapahalaga sa kanya? Sa tingin ko, mas bagay naman si Casey kay President Lincoln. Bagay na bagay sila! Sana nga ikasal na sila agad at magkaroon ng baby!]——: [Kalokohan! Grabe naman kayo kay President Dylan. Ang bait-bait niya kay Casey sa lahat ng taon na magkasama sila. Kahit nung nalugi ang Andrada Group, hindi siya iniwan ni Dylan. Pero anong ginawa ni Casey? Niloko lang siya. Tapos ngayon, kasalanan pa ni Dylan? At huwag niyong kalimutan ang sinabi ni Lolo Joaquin! Si Casey raw ang may pakana ng lahat. Isipin niyo, mayam
Nanlaki ang mga mata ni Liam Vertosa sa pagkabigla. “Boss Dylan…”Kanina lang, sigurado si Dylan Almendras sa gusto niyang mangyari—ayaw niyang burahin ang post. Gusto niyang masaktan si Casey Andrada. Gusto niyang makita kung paano siya masasaktan sa mga nababasa niya.Pero nang matapos niyang basahin ang post ni Joaquin Almendras sa blue app, bigla siyang kinabahan. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may bumara sa lalamunan niya. Hindi niya inaasahan ang mararamdaman niyang kaba—parang may mali sa lahat ng ginawa niya.Ang mga salitang sinabi niya kanina ay parang kusa lang lumabas sa bibig niya, hindi man lang pinag-isipan. Parang sinasabi ng puso niya ang mga bagay na ayaw aminin ng isip niya.Tahimik niyang pinisil ang mga labi niya, pilit iniisip kung ano ang dapat sabihin. Ramdam ang bigat ng katahimikan sa silid, at parang bumibilis ang tibok ng puso niya.Napansin ni Liam ang magkahalong galit at pagkalito sa mukha ng kanyang boss kaya muling nagsalita, kahit medyo nag-a
Tumingin si Casey kay Ingrid na halatang nag-aalala. “Kung hindi naman totoo, hayaan mo na. Sanay na ang mga artista sa mga ganyang paninira.”Umiling si Casey, pero halatang may bumabagabag sa kanya. Natawa siya nang mahina. “Hindi naman ako naaapektuhan.”Ngunit hindi kumbinsido si Ingrid. Pinagmasdan niya si Casey ng mabuti at napansin ang kakaibang ekspresyon nito. “Eh bakit parang ang bigat ng aura mo? May problema ka ba?”Nag-atubili si Casey saglit bago siya napabuntong-hininga. “Si Lincoln… Naghihintay na naman siya sa labas ng bahay ko kanina. Ang hirap kasi. Ayokong maging bastos sa kanya, baka ma-offend ko siya. Pero iniisip naman niya na ginagamit ko siya laban sa Almendras family kaya ayan, panay ang lapit sa akin.”Napatawa si Ingrid. “Ayun pala! Kaya pala parang may bumabagabag sa’yo.”Tiningnan siya ni Casey ng masama pero ngumiti lang si Ingrid, halatang may naiisip na kalokohan. “Girl, naisip mo na ba?”“Naisip ko ano?” sagot ni Casey, napakunot-noo.Nag-inat si Ingr
Bahagyang napakunot ang noo ni Casey, ang marurupok niyang kilay ay nagtagpo sa mahinang pagkadismaya.Pero si Lincoln, sa kabilang banda, ay naramdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Noong huli silang magkasama sa party, mahigpit siyang nakakapit sa braso nito, pero naka-suot siya noon ng suit. May tela sa pagitan nila—isang hadlang na nagpalabnaw sa sensasyon. Ngayon, wala na. Direkta niyang naramdaman ang lambot ng balat ni Casey sa ilalim ng kanyang palad.Parang may dumaloy na kuryente sa buong katawan ni Lincoln sa sandaling iyon, nagdulot ng matinding pagkabigla sa kanya. Hindi pa siya kailanman naging ganito ka-intimate sa kahit sinong babae. Mabilis ang pagtibok ng kanyang puso, parang tambol na nagwawala sa kanyang dibdib.Napansin ni Casey ang tensyon sa ere. Hindi siya kumportable, kaya marahan niyang hinila ang kanyang kamay. “Mr. Ybañez,” mahina ngunit matalim ang tono niya.Hindi na niya kailangang sabihin pa ang lahat. Klaro ang mensahe.Pero hindi binitawan