“SA kaliwa kayo Rocky, Vince sa kanan kayo.” Utos ni Sebastian sa mga ito habang suot ang kanilang earpiece. Mabilis na kumalat ang tauhan nito sa paligid katulad ng sabi niya. At pawang armdo ang mga ito at handa ng lumaban para iligtas ang mag-ina. “Boss! Puro wala ng buhay ang bantay!” Ngunit dahil sa sigaw ng isang tauhan ay natigilan ang mga ito at hindi nagdalawang isip na pumasok si Sebastian na ikinasunod ng dalawa niyang kaibigan. “Ian delekado!” babala ng mga ito sa kaniya ngunit hindi ito nakinig kaya ang ending sila nalang ang nagsimbilng look out ni Sebastian. “Libutin niyo ang paligid at hanapin ang mag-ina ko!” sigaw ni Sebastian na ikinasunod naman ng mga ito. Kitang-kita nila ang duguan ng mga bantay at wala ng buhay. Tila mayroon ng gyera na nangyari dito. Naunahan sila kung baga. “Boss wala sila dito!” “Wala ‘din dito boss!” “Fvck!” sigaw na sabi ni Sebastian at sinipa ang isa sa patvy ng tauhan. “Nasaan ang mag-ina ko?!” galit na sigaw ni Sebastian at pina
BAGO pa tuluyang dumampi ang labi ni Luke sa labi ni Luna ay kusang itinulak ni Luna ang lalaki palayo sa kaniya. Napadilat ang mata ni Luke dahil doon at kitang-kita niya ang pagtataka at sakit sa mata nito. “I thought you still love me…” naguguluhang sabi ni Luke na lalong ikinatitig ni Luna sa kaniya. Ngayon nare-realize na niya ang lahat. Kung bakit sinasabi sa kaniya ng anak at ni Riri na mayroon pa siyang nararamdaman para sa lalaki. Actually, umamin na ‘rin naman siya sa sarili, pero yung thought na babalik siya sa taong nanakit sa kaniya, sa taong nanira ng buhay niya ay hindi niya kaya. Nang sabihin sa kaniya ni Sebastian na manliligaw ito ay hindi niya alam pero masaya ang puso niya. Ang dating puso na nawalan ng pag-asa at ayaw ng umulit pa sa pagmamahal ay unti-unting nabubuhay. Hindi niya ‘rin maintndihan kasi buong akala niya si Luke pa ‘rin, ngunit ang gusto lang pala ng puso niya ay closure. Closure sa sakit na matagal ng nakatago sa puso niya. “Akala ko ‘rin Luke…
MATAPOS mag-usap ng dalawa ay umalis si Luke doon. May part kay Luna na nalulungkot siya at naiisip na kung tama ba ‘yung ginawa niya pero sa kabila ‘nun ay naisip niya ‘rin na okay na iyon keysa naman umasa pa ang lalaki. Alam niya ang pakiramdam ng umaasa at sa huli ay wala namang mangyayari kaya ayaw niyang mangyari iyon sa lalaki. Bumalik nalamang siya sa kwarto at nakita niya ang anak na mahimbing pa ‘rin na natutulog. Wala na itong lagnat, malamang ay napagod ito dahil sa nangyari. Ikaw ba naman ang madukot ng walang kasiguraduhan kung may magliligtas ba sa kanila ay talagang lalagnatin ka. Laking pasasalamat nalang niya talaga at dumating si Luke. Kung hindi ay malamang pinaglalamayan na sila ngayong mag-ina. Isang oras pa ang lumipas at iniintay ni Luna si Luke. Kailangan niyang umalis at pumunta kay Sebastian. Sigurado siya na nag-aalala na ito sa kaniya at lalo na kay Celine. “Luke,” Napalingon sa kaniya ang lalaki ng dumating ito. Nakayuko kasi ang lalaki kung kaya hind
Kahit nagtataka ay sumama pa ‘rin si Luna sa lalaki. Nagtatanong siya dito ngunit ang sinasabi lang naman ni Sebastian sa kaniya ay malalaman niya ‘rin kapag naroroon na sila.Matapos ang kanilang byahe ay nakarating sila sa isang kakaibang bahay. Malaki ito, akala niya ay isang normal na bahay lang iyon ngunit ng pumasok sila sa loob ay mayroon pa silang pinasukan na tila isang sekretong daan.“Saan tayo pupunta, Sebastian? Safe ba dito?” kinakabahang tanong ni Luna.Dahil nga sa nangyaring pagdukot sa kaniya ay natakot na siya sa mga lugar na hindi naman niya kilala.“Don’t worry, safe dito.”Walang nagawa si Luna kundi ang kumapit nalamang sa may dulo ng damit ni Sebastia. Napansin iyon ng lalaki kung kaya napangiti ito ng maliit at kinuha ang kamay ni Luna.Hindi na ito pinansin ni Luna dahil natatakot siya. Tanging dim light lamang ang meron sa paligid at masikip ang daan. Hagdan ito papunta sa baba at pakiramdam niya ay walang katapusan ang pagbaba nila sa hagdan na iyon.Ilang
PARANG tumigil ang mundo ni Luna ng makarating sila sa pinagdalhan sa kanila ni Luke ngunit wala na doon ngayon ang lalaki at anak niya. Nakatayo lamang siya sa may pintuan dahil napako siya doon habang nililibot nila Sebastian ang kabuuan ng bahay. “Luna, hey! Makikita natin si Celine.” Sabi ni Sebastian habang hinihingal ng lumapit ito sa kaniya. “Ian wala na sila dito!” sabi ni Vince na nililibot ang paligid kasama si Rocky. “K-kasalanan ko ‘to…” at doon na umiyak si Luna at napaupo sa sahig. “Luna!” Alalang tawag ni Vince at Rocky dito ngunit inalalayan naman ito ni Sebastian. “Hush… wala kang kasalanan okay? Kung mayroon mang dapat sisihin ay si Luke ‘yon. Mapapatvy ko talaga siya!” Sabi nito habang yakap si Luna. “H-hanapin natin si Celine, Sebastian. ‘Wag nating hayaang mapahamak ang anak ko please!” Sunod-sunod na tumango si Sebastian kay Luna at pinahirana ng luha nito. Habang umiiyak si Luna at pinapakalma ay mayroong tumawag kay Vince kung kaya agad niya itong sina
NAPALINGON si Caroline at Vince ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Luna at Sebastian.“Luna,” banggit ni Rocky at naglakad ang dalawa papasok doon.“Rocky, sa labas muna tayo.” Bilang sabi ni Sebastian na ikinatingin ni Vince kay Luna at Caroline.Kita niya na magkatitigan si Caroline at Luna kung kaya napabuntong hininga siya at naglakad nalamang papunta sa labas.“Are you sure they are okay?”Tanong ni Vince kay Sebastian na ikinatango nito.“Trust me, alam ni Luna ang ginagawa niya.”Walang nagawa si Rocky kundi ang sundin si Sebastian at lumabas na ng pinto.Naiwan na tahimik si Caroline at Luna ngunit nakatitig lamang silang dalawa sa isa’t-isa.Hindi akalain ni Caroline na magkikita silang dalawa ni Luna. Mas lalo namang hindi inaasahan ni Luna na si Caroline pa ang tutulong kila Sebastian. Siguro kung hindi nauna si Luke sa pagkuha sa kanila ni Celine ay malamang na si Sebastian ang makakapag ligtas sa kanila.Mas okay pa nga sana ‘yun e. Ang kaso lang ay hindi na
“P-PATAWARIN niyo po ako. Hindi ko kayo nailigtas ni Celine pagkatapos napatakas ko pa si Vivian.” Dahil sa sinabi ni Caroline ay agad na humiwalay si Luna sa yakapan nila at umiling. “Wala kang kasalanan Caroline. Kung tutuusin ay ako ang may kasalanan dahil hindi ako nakinig sayo.” “Naiintindihan ko po, kung bakit dika naniwala saakin. Wala na po saakin ‘yun Ms.Luna kaya ‘wag niyo po sana sisihin ang sarili niyo.” Napangiti si Luna dahil doon at pinahid ang luha ni Caroline. “Then ilaw din, wag mo ng sisihin ang sarili mo okay? Ang mahalaga ay mahanap na natin si Celine.” Doon nagkabating muli si Luna at Caroline. Mas pinili nilang kalimutan na ang nakalipas dahil iyon ay nakaraan na. Isa pa katulad ng sabi ni Caroline ay napilitan lang siya dahil kay Vivian at ngayon pinaniniwalaan na iyon ni Luna. Sinabi pa nga ni Luna na siya ang bahala sa ina nitong nasa ospital at hindi nito hahayaan na mapahamak. Laking tuwa naman ni Caroline sa nalaman dahil hindi na mapapahamak ang kani
“ANONG ibig mong sabihin na nakatakas?!” galit na sabi ni Vivian ng dumating si Luke sa kanilang tinutuluyan at hindi nito kasama si Celine. “Nakatakas o sinadya mo na makatakas?! Alam mo kasalanan mo lahat ng ‘to Luke e! Kung sana hinayaan mo ako na itali ang bata na ‘yun hindi sana siya nakaalis dito!” Hindi nagustuhan ni Luke ang sinabi sa kaniya ng babae at hindi napigilan ang sarili na sakalin ang leeg nito. “Kanina pa ako nagtitimpi sa’yo!” madiin na sabi nito na ikinagulat ng mga tauhan nila. Maging si Vivian ay nanlalaki ang mata habang hawak ang magkabilang kamay ni Luke na nasa leeg niya. “N-nahihirapan akong huminga…” hirap niyang sabi ngunit hindi siya pinakinggan ng lalaki. “Anong akala mo ikaw lang ang may karapatan na magalit sating dalawa na kung tutuusin ay ako ang nagplano ng lahat ng ‘to! Ako ang dahilan kung bakit mo nahuthutan ang pamilya ni Luna! Nang dahil saakin ‘yun nag-utos ka lang kay Caroline! Kung wala ako ay wala ka ‘rin dito!” Pagkasabi ni Luke niy