Chapter 13 (7) His Sweet Wife
(Sayruz POV)
“Where is Dra. William exactly right now?” Biglang nagsilingunan sa akin ang mga tao sa loob ng isang lobby kung saan nga tumatambay ang ilang kasamahang doktor ni Sasa. Napatayo silang lahat at bakas sa mukha nila ang gulat. Natural na kilala nila ako.
Lumapit ako sa isang upuan at dikwatrong napaupo sa harapan nila. Ngumisi ako sa kanila, habang ang mga tauhan ko nakapaligid lang sa silid.
“May nakaalam ba kung nasaan ang Fiancée ko? O kung gusto niyo, magkaroon pa ng ipo-ipo sa loob ng silid na ito kung pilit niyong ikubli kung nasaan si Dra. William?” Mahinahon ngunit meron na ngang pagbabanta sa kanila.
Nagkatitigan ang mga nasa harapan ko, at kung pilit nilang itatago ang kinalalagyan ni Sasa, makakaharap nila ang demonyo ng hindi inaasahan. Pagod ako at sobrang nangigil sa inis. Wag na sana nilang hintayin pa na masagad ang pasensya ko
Chapter 13 (8) His Sweet Wife (Angie POV)Nang bumaba ako naririnig ko ang masasayang boses ni Grandma. At ng makita ako agad itong ngumiti sa akin. Nasa harapan niya si Dr. Senen at Dr. Sharmaine.“Maupo ka iha.” Naupo naman ako sa inayos na upuan ni Miss Cath. “Alam mo bang dumating na ang tamang araw na hinihintay ko?”Nakangiting napatitig sa akin si Dr. Senen. “Sa wakas, malalaman na natin ang gender ng apo ko sa tuhod. Sobra akong nanabik. Kasi ako dapat ang unang makaalam kesa sa inyong dalawa ni Sayruz.” Saka tumawa na naman ito.Masayahin si Grandma, at dahil riyan may hindi halatang matanda na ang pangangatawan niya. Napakasigla parin niya. Heto yung gusto kong makita kay Mama at Papa. Yung parating masaya?“Sang-ayon ka ba Angie sa gustong mangyari ni Grandma?” Si Dra. Sharmaine. Masaya naman akong tuman
Chapter 13 (8) His Sweet Wife (Sayruz POV)Nagulat ang mga tauhan ko ng lumabas nga ako at sinenyasan ko sila na kaagad dalhin sa harapan ko ang sasakyan. Pinipilit kong may tumulong luha sa aking pisngi ngunit wala talaga. Yung dibdib ko, kahit paano nakakaramdam ako ng bigat, pero bakit parang hindi ako nasasaktan? O sadyang nagulat lang ako sa mga natuklasan ko ngayon?Dumating ang sasakyan at kaagad na pumasok ako. “To the Airport.”Ang bago kong secretarya nagulat sa sinabi ko, ngunit wala din itong nagawa kundi sumunod sa sinabi ko. Isinandal ko ang aking likuran sa upuan, ipinikit ang mga mata at napahilot sa aking sintido. Ano ba ang dapat na maramdaman ko? Ano ba? Siguro dahil sa napakaraming pagkakataon na niyaya ko siyang magpakasal tuluyan na nga atang namanhid ang puso ko.Hangang sa di ko namalayan natawa na lamang ako. Natatawa na hindi ko alam, na parang mababaliw na ako. Napalingon sa
Chapter 13 (9) His Sweet Wife(Angie POV)“Mahiga ka na iha.” Alalay ni Grandma sa akin.Medyo kinakabahan pero wala naman dapat na kabahan diba? Tatlong doktor ang nasa harapan ko. Doktor ni Sayruz at yung dalawa si Dr. Senen at Dra Sharmaine.Nang mahiga na nga ako, at kinakausap ako ni Sharmaine habang nilalagyan ang tiyan ko ng liquid na makakatulong para maayos at malinaw nilang makita ang baby ko. Si Grandma nakaabang na talaga. Nakikita kong hindi lang ako ang nanabik dito, kundi ang mga taong naririto sa aking paligid. Kinuha na ni Dr. Senen yung device na ipapatong sa tiyan ko ng biglang bumukas ang pinto. Hinga na dumating si Butler Bohk.“Chairwoman, Madam Choi…” Huminga siya ng malalim. “Walang sino daw ang dapat na humawak sa tiyan ng asawa ni Master Sayruz. Kung sino man ang magtangka, at wala siya sa harapan ni Madam Choi, puputulin niya daw ang mga kamay. M
Chapter 13 (10) His Sweet Wife(Sayruz POV)Nang lumanding ang eroplano, diretso akong bumaba na hindi pinansin ang autoridad. Naghihintay na ang chopper na maghahatid sa akin sa Mansion. Nagmamadali dahil nga sa pinarating sa akin ni Grandma na hindi nga kumakain ng maayos si Angie. Dahil ba alam ni Angie na pupuntahan ko nga si Sasa? Hindi man lang nga ako nagpaalam sa kanya, ngunit alam nito kung bakit ako aalis ng bansa. It is not a business but, parang may tinapos akong negosyo sa pagitan namin ni Sarah.Nang lumapag ang chopper, at kaagad ako pumasok sa Mansion, tahimik ang boung paligid. Si Angie kaagad ang gusto ko makita, ngunit hinarang na naman ako ng magaling kong ampon na kapatid.“Alam mo naman siguro na hindi magandang ideya na pupuntahan mo si Angie na ang suot mo galing sa byahe. Wag kang tanga Sayruz. Nakasalalay dito ang kalusugan ng asawa mo. Mahina ang pangangatawan ni Angie, lalo na nga hindi s
Chapter 13 (11) His Sweet Wife(Angie POV)Nang maimulat ko ang aking mga mata… Sumalubong sa aking ilong ang pamiliar na amoy. Saka sa paningin ko ang Chandelier na matatagpuan lang sa silid nito na ibig sabihin… Napabalikwas bangon ako. Nasa silid ako ni Sayruz!Andito nga ako.“Good Morning Angie.” At parang nanaginip ako ng makita kong nakangiti siya. Ang mapuputi niyang ngipin, at ang mukha nitong parang lalong nahubog ang kagandahan dahil nga sa ngiti nito. Nanaginip na ako?Naalala ko kagabi… na naghihintay nga akong maluto ni Sayruz ang niluluto niya, ngunit sa kakamasid ko sa kanya, parang nabusog na ako at komportable na nasa paligid siya upang makatulog na nga ako ng mahimbing. Bakit naging ganito yung takbo ng kwento… Di ko aakalain na pag-gising ko… May hawak siyang tray, ibig lang sabihin may pa-breakfast in bed.Nanaginip lang ba talaga ako?
Chapter 13 (12) His Sweet Wife(Sasa POV)“Dra. William may naghahanap sa inyo sa labas.” Napatango naman ako sa kasamahan ko, at bago ako sumunod, tinapos ko na muna yung check-up ko sa isang batang babae. Sa mga isinulat ko sa papel, alam na ng team ko ang gagawin dito. Sa sobra akong nanabik na makita nga kung sino itong naghihintay sa akin sa may temporary lounge na ginawa dito sa lugar.Alam kong si Sayruz ang naghihintay sa akin.Ngunit nagulat ako kung sino ang naghihintay sa akin. Si Dr. Cabredo, Jr. “Anong kailangan mo? tapos na ba kayo sa mission niyo? Diba ikaw yung namumuno sa kabilang team?”Ngumiti lang ito sa akin. “Ang sabi, di kalayuan dito may lugar na pwedeng magpalipas ng oras. Hindi kalayuan dito, at exclusive member lang ang nakakapasok doon Dra. William. Ayaw mo ba?”“Hindi ko kailangan niyan sa ngayon. Gusto ko na tapusin ang Health Mission na ito.”
Chapter 14 Officially Madam Choi(Sasa POV)Nagmadali ako pabalik sa aking apartment. Mga mata ng mga kasamahan ko kaagad ako tinignan mula ulo hangang paa. Oo, luhaan ang aking mga mata dahil nga sa nangyari sa akin. Kailangan ko na umuwi para kay Sayruz. Aayusin ko ang lahat nang ito, at ipapaliwanag ko na naki-alam talaga sa pagitan namin si Grandma. Maiintindihan niya ako. Mas pipiliin niyang maniwala sa akin kaysa nga kay Grandma. Mahal niya ako, at narealize ko din sa nangyayari ngayon sa akin na mahal ko siya.Isa siyang malaking kawalan kung patuloy ko ngang hinahayaan na masaktan siya ng dahil sa career ko. Sa panahon ngayon, sa situation ko ngayon, hindi dapat ang career ang siyang maging priority kundi ang mga taong mahal natin.Kaagad akong pumasok sa aking silid. Kinuha sa drawer ang Visa ko, at ilang mahahalagang papelis sa pag-alis. Tumawag ako sa airport para i-reserved ako ng upuan. Nang bumukas ang pinto
Chapter 14 (2) Officially Madam Choi(Sayruz POV)Sa totoo lang naghintay ako sa pagbabalik ni Sasa sa buong araw pero wala namang balitang dumating o kusa man lang na pumunta dito sa Mansion. Pinagbawalan ko nga na magkaroon ng kuminikasyon ang mga tauhan sa pamamay-ari ng pamilyang Choi, ngunit sa huli kung nandito man nga si Sasa sa bansa, at kung gusto nito ako maka-usap willing din naman ako uli. Pero negative… Walang Sarah Williams ang umuwi ng bansa.Pinaglalaruan na lang ba talaga ni Sasa ang nararamdaman ko?“Aww.” At umangat ang paningin ko kay Angie na abala nga sa kakaburda. Hindi mapagsabihan, gusto talaga magpagod sa ginagawa niya. Naibaba ko ang papel na hawak ko, at kaagad naman nagsalubungan ang titig namin. Halatang ililihim pa niya na nasaktan siya ng karayom dahil ngumiti lang ito sa akin na para bang walang nangyari. Tss. Di mo ako madadala sa pagpapa-cute mo Angie.“Si
(Angie POV)Dumaan ang pitong buwan… Nasa harapan ako ngayon ng napakalaking larawan ni Grandma… Nitong isang linggo lang, pumanaw na din siya at sumunod na sa mga ninuno nito. Tandang-tanda ko pa ang mga salitang iniwan niya sa akin…Mahal na mahal ako ni Sayruz…Sa hindi namin inaasahan, isang araw, iiwan na nga kami ng tahimik ni Grandma… Tahimik at maayos. Pagkatapos ako nito hintayin sa harapan ulit ng altar kasama si Sayruz. Oo, ang singsing sa palasingsingan ko… Ay muling nagpakasal nga kami ni Sayruz. Masayang-masaya noon si Grandma.Sa wakas na ayos niya ang pamilyang di naman niya inaasahan na mawawasak niya. Tahimik ang pagkamatay ni Grandma, natulog ito pagkatapos makipaglaro kay Zade, at di namin inaasahan na hindi na pala siya magigising.“Masayang-masaya si Grandma na pupuntahan ang ninuno namin at sasabihin na maayos niya tayo
(Angie POV)Natakot ako kanina…Hindi ko man lamang naitangi kay Sayruz na anak niya si Zade… At mabuti na lang nagawa kong magsinungaling kahit paano, at ipakita na wala na akong nararamdaman sa kanya. Pero ngayon, nakatulala akong nakatitig sa mga maliliit na bulaklak…“Ang Ate, bumabalik na ata ang pag-ibig. Ayieeee.”“So, Mommy, siya yung daddy ko na sinasabi ninyong pinapa-iyak kayo. Bugbugin ko po para sa inyo?” Napangiti ako sa sinabi ni Zade. Saka umiling ako.“Kahit anong mangyari, pabaliktarin man ang mundo Zade, daddy mo yun. Diba? Respect your Mom and Dad?”“I do. But sabi niyo pinapa-iyak niya kayo.”“Halika nga dito baby ko.” Na ikinalapit kaagad sa akin ni Zade at niyakap ko ito. “Kung ano man yun, sa amin na lang yun ni Daddy. Hindi kailangan na madamay ang baby Zade namin. Hindi naman ako sinasaktan physically ni Da
(Sayruz POV)Pagpasok ko sa loob, napaka-presko… Parang inuwi ako nito sa bahay ng dati kong asawa… Gawa sa matitibay na kahoy, simple ngunit elegante. Humingi ako ng pamphlets tungkol sa restaurant na ito, at nabasa ko roon ang pinag-daanan ng restaurant sa France. Mga Frances ang karamihan na major sponsor, at ng lumaon naging mga shareholder.Kaya dapat lang na hindi ko tantanan ang may-ari nito.“Good afternoon, our very first guest.” Kuha ng attention ko ng isang batang lalaki na may mapusok na pisngi at ang mga mata nito may kalakihan. Natatawa nga ako sa sarili ko dahil… bakit parang nakikita ko lang ang sarili ko noon habang nakatitig ako sa refleksyon ng salamin. May kasamang waiter ang batang lalaki. Saka nga ang batang lalaki mismo ang lumapag ng tsaa sa harapan ko.“Jasmin tea, na special tea ni Chef Unni.”“Thank you,” At napabow nga ang batang chef sa harapan ko
(Angie POV)Six years passed by… Pinitas ko ang ilang kumpol ng Jasmin sa puno nito. Saka bumalik ako sa kusina para gawin nga itong tea. Naghihintay ang customer para matikman ang sariwa at organic tea ng bulaklak na pinitas ko.Anim na taon nga ang lumipas hindi ko aakalain na diretso lang ako sa magagandang layunin na nais ko sa aking buhay. Hindi ko din akalain na magandang buhay ang ibibigay sa akin ng isang banyagang bansa sa akin. Siguro hindi ako tumigil at nagpatalo na lamang ng basta-basta upang matupad itong pangarap ko……Pangarap na ang nagbigay sa akin ng inspiration, ang bukod tanging naging lalaki ko sa buhay… Si Sayruz nga, at hindi ko yun itatangi. Pero ang alaala kahapon, ay parte na ng kahapon na kailangan tangapin, namnamin kung masakit, patawarin, at tuluyan ngang kalimutan.Inamoy ko ang aroma ng bulaklak pagkatapos ko nga pakuluan. Perpekto!Napangiti na l
(Angie POV)“Mahal ko talaga si Sayruz. Sa ating dalawa ang talaga namang nagmamahal sa kanya, ay ako. Naipit lamang kayo sa sitwasyon na ito dahil buntis ka. Sana mapakingan mo Angie ang hiling ko ito. Mahal ko si Sayruz.”“Miss Sarah…” Lumapit siya sa akin at kinuha nito ang kamay ko.“Nakiki-usap ako sayo. Luluhod pa ako sa harapan mo para makita mo kung gaano ko kamahal si Sayruz. O sabihin mo sa akin kung ano ang dapat kong gawin para tuluyan mo nang mapa-ubaya sa akin ang mahal ko.” Hindi ako makapagsalita. Sa sinasabi ni Miss Sarah parang hindi ko pa tuluyan na pinakawalan si Sayruz. Hindi na ako diba gumugulo, ano ang ginagawa nila ngayon?“Miss Sarah wala na kaming communication ni Sayruz. Hindi ako gumugulo na ako gumugulo sa inyo.”“Hindi ka na nga gumugulo, ngunit ang isipan ni Sayruz, ay yang dinadala mo! Di mo ba nakikita? Hindi na niya ako magawang ma
(Sayruz POV)Iminulat ko ang aking mga mata. Pamilyar sa akin ang silid na ito… Hangang sa napangisi ako. Ang silid na ito… Ay Ang silid ko sa pamamahay ng Choi.Bumangon ako, ngunit hindi ko inaasahan na ang paa ko merong kadena na sapat lang pumunta sa banyo, at malapitan ang bintana. Nakita ko din sa paligid na bantay-sarado ako ng mga tauhan ni Grandma. Lumapit ako sa pinto, at pilit na binubuksan ito, ngunit nakasara sa labas. Bulsh*t!“Grandma! Buksan niyo ito! Fuck!”(Angie POV)Naghintay ako kay Sayruz, at nakalatag na nga sa harapan ko ang pagkain namin. Halos kalahating oras na ang nagdaan, hindi pa siya bumabalik. Inabot ko ang inuming tubig at napa-inom ako.Nasaan na kaya siya? Wag naman sana may nangyaring masama sa kanya.Susundan ko na sana siya na sa pagtayo ko, may nagsidatingan na mga lalaking naka-business suit, at gumawa sila ng daan para ng
(Sharmaine POV)“May sinumpaan kang katungkulan dito Senen. Please, gawin mo naman.”“Sa pagka-alam ko meron ka din namang sinumpaan diba Sharmaine? Yun kung hindi ka kay kamatayan nanumpa na maging kakampi nito.”“Senen!”“Nilalason mo ang Chairwoman.” Na biglang ikinasingkit ng mga mata niya. Natahimik ako. Saka naman nito kinuha ulit ang kanyang tsaa. “At kamuntikan mo pang lasunin din ang asawa ni Sayruz.” Saka hinigop nito ang tsaa.“Paano mo yan nalaman?”“So, totoo?”“Sabihin mo sa akin paano mo yan nalalaman?!”“Doctor ako na nanumpang ibigay ang lahat ng makakaya ko para kalabanin ang anghel ng kamatayan. Hindi ba Sharmaine? Ikaw Sharmaine, hindi lang para kay kamatayan nanumpa, kundi sumamba ka din sa pera. Kaya nga yan ang tumutulak sayo para gawin ang mga kamalian na ito.”“Hindi!
(Angie POV)“Angie, kailangan kong puntahan ang tatay mo at ang kapatid mong si Chin, dito na muna kayo ni Sayruz.” Si Mama, habang tinatali niya ang kanyang buhok. “Sayruz, pasensya ka na iho sa nangyayari.”“Hindi na ho sila sa akin iba, kapamilya ko na din naman kayo.”“Maraming salamat iho.”Kaya si Mama nga ang umalis para bumalik sa hospital. Sasakyan na ng tauhan ni Sayruz ang ginamit ni Mama para maayos at mabilis nga na makapunta ito sa hospital.May ngilan-ngilan na kapitbahay namin ang sumilip kay Tin, at may kinuhang mga tauhan na galing sa catering si Sayruz para maayos nga ang burol ng kapatid ko.“Kumain na tayo Angie. Ako mismo ang nagluto noon para sayo.”“Sayruz…”“Shhh. Kailangan mo kumain, kahit kunti lang. Hindi magugustuhan ng kapatid mo na nagpapa-gutom ka. Diba?Kaya kumain ako kahit kunti lang. Sinigurado naman ni Sayruz na nanatiling umiinom ako ng bitamina ko saka sapat na tubig na kailangan ng aking katawan.“Ngayon naiintindihan ko na hindi ka maayos makak
(Angie POV)Hindi pa bumabalik si Tin, kaya napagdesisyunan namin ni Sayruz na umuwi sa bahay. Nagbabakasakali na umuwi ito. Ngunit wala kaming nadatnan, kundi isang ale pa ang dumating at sinabi na dumating na ang bayaran sa kuryente at tubig.“Saka iha, yung tatay mo merong loan, pumunta yung maniningil dito kanina, hindi na namin napigilan, may mga kinuha nang gamit sa loob ng bahay niyo. Matagal na daw yung due-date. At hindi daw nagpakita kailan man ang tatay mo doon sa kooperatiba. Hay naku, kaya ayaw kong pa-utangin ang pamilya niyo, kasi ginagawa na lamang na biro ang mga utang nila.” Huling sinabi nito na napatalikod na nga…Napabuntong-hininga si Sayruz…Pumasok naman ako sa bahay at halos hindi ako makapagsalita sa nakikita ko… Parang may kung anong mga magnanakaw ang pumasok sa bahay namin. Napaka-gulo. Nawala yung TV, ilang simpleng appliances sa bahay namin… Sa nakikita ko, kung si Mama ang naririto tuluyan na siyang nadismaya.“Sabihin mo sa akin kung saan kayo mayroon