Chapter 10 (8) A Sudden Marriage
(Sayruz POV)
Bumukas ang pinto. Ang liwanag ng araw ay tinatakpan ng isang babaing nakatayo sa pintuan. Lalong kumabog ang puso ko. Bigla akong pinagpapawisan. Parang gusto ko na ngang sumigaw na bilisan na ang ceremonyang to. Pakiramdam ko kasi ang tagal ng oras, bawat patak ng segundo ay isang minuto ang kapalit. Napabuntong hininga ako.
Klaro ang gusto ni Angie. Klaro din ang nais ko, kaya wala na ata akong kailangan na ipangamba diba? Mas pinili niya ang mga kabaryo niyang magsasaka kesa sa anak naming dalawa. Anak naming dalawa? Tss.
Pinagpapawisan na din ako. Ramdam ko. Hindi dahil di ako mapakali kundi, bakit di man lang naisipan ng simbahan na ito na maglagay ng aircon. Nakaasa lang sila sa mga nakabukas na bintana at pintuan. F*ck. O sadyang di lang talaga ako mapakali.
Mabagal na naglalakad sa aisle si Angie. Belo niya hinaharangan ang kanyang mukha. Nais ko talaga makita
Chapter 10 (9) A Sudden Marriage(Angie POV)Yung binigay sa akin na manga ni Mr. Chio, parang isang mahalagang bagay na hindi ko nga kakainin. Sa isipan ko, itatago ko ito. Iniisip niya ang paglilihi ko. Sa katunayan di naman ako pinapahirapan ng baby namin. Mabait naman si Mr. Choi, sadyang komplikado lang ang nangyari sa pagitan naming dalawa.“Hindi mo yan kakainin?” Umiling ako sa kanya. “Ayaw mo niyan?” Muli akong umiling. “Aanihin mo yan? Pushball?” Napatango na lamang ako. Siguro nga pushball ito dahil alam ko ang mangyayari, papapirmahan niya sa akin ang dokumentong hawak niya. Di ako maaring umurong dahil may pinag-usapan kaming dalawa. At ni minsan talaga hindi naman ako umurong saka walang tinalikuran. Kahit nga masakit sa akin, hindi ako tumatalikod sa salita ko.Napatango-tango siya. Nangangasim ang kanyang mukha at halatang nanlalaway na. Ngumiti na lang ako sa kanya. &ld
Chapter 10 (10) A Sudden Marriage(Angie POV)“Malapit na ba tayo?” Hingal ni Sayruz. Wala pa nga kaming kalahatian.“Kung pagod ka na Mr. Choi, maari niyo na akong ibaba.”“Tss. Ang layo pa.” Sagot niya sa sarili niyang tanong ng umangat nga ang paningin nito. “Alam mo Angie, hindi talaga magiging produktibo ang lugar dito kung ganito ang daanan.”“Simula noong bata pa ako, araw-araw akong naglalakad dito, para lang pumasok sa paaralan at kung may bibilhin sa karatig baryo. Dati nga wala pa ang kalsadang yun. Hangang sa pag-aaral kong sekondarya ganito ang dinadaanan ko lagi.”“Tss.”“Sa maniwala ka man o hindi Mr. Choi, hindi ako payat noon. Sadyang nagkaganito lang ang katawan ko ng nasa Maynila na ako nag-aral saka naghanap ng trabaho.”“Diba? Mas madali ang buhay roon?”“Hindi.&rdqu
Chapter 10 (11) A Sudden Marriage(Angie POV)“Maraming salamat po.”“Walang anuman iha. Sabihin mo na lang sa akin kapag inaabuso ka ni Sayruz Choi, pwera lang kung abuso sa paggawa ng apo, hindi ako makiki-alam. Ahahaha.”“Tss. Hayaan niyo nga muna kaming dalawa dito. Tulungan niyo yung mga magulang ni Angie sa mga bisita namin.”“Di’ba dapat kami ang magsabi niyan?”Pero tinitigan ng kakaiba ni Sayruz si Sharmaine kaya nakalabas ito ng dis-oras. “Kung susundan niyo kaagad ang pinagbubuntis ni Angie ngayon, madali akong kausap. Ahahahaha.” Na ikinasunod din ni Grandma.“Mga baliw. Tsk.”Nabawasan kahit paano ang kabang nararamdaman ko ng umalis nga ang dalawang kapamilya ni Sayruz. Tama na sigurong si Sayruz na lang ang madismaya sa laman ng mga regalong bigay ng mga taga-dito sa amin.“Malaki ang isang
Chapter 10 (11) A Sudden Marriage(Sayruz POV)Masasapak ko na sana si Michael ng biglang may kumatok, saka bumukas ang pinto.“Yehey ate! Kumatok muna ako bago pumasok—. Hi kuya. Si ate po?” Dahil napansin nitong wala nga ang ate niya sa loob.“Lumabas kanina ang Ate mo. Bakit?”“Pinapapunta kayo ni Papa sa ibaba. Sige po hanapin ko na muna si Ate.” Saka nga umalis ito. Habang si Michael, parang makakatulog na nga sa kalasingan at hindi ko ito magagawang makausap ng maayos. Lumabas na lang ako ng silid, at napasenyas ako sa isang tauhan na lumapit sa akin.“Get the trash inside. Bring him to the resort.” Na agad naman nito ikinakilos. Sobrang sumasakit talaga ang ulo ko. Marami ang gumugulo sa isipan ko. Ang tungkol sa singsing na isinuot ko kay Angie na dapat pinadala ni Michael kay Sasa. Saka ang nalalaman ng kaibigan ni Angie na malandi talaga ang bab
Chapter 10 (12) A Sudden Marriage(Sayruz POV)Pinagmukha sa akin ni Senen na pabaya nga ako kay Angie. Kaninang umaga, naramdaman ko na ngang mainit ang babaing yun pero wala naman siyang sinasabi. Masigla naman siya, kahit ilang beses ko nga itong pina-iyak.Sila ang nasa loob ng silid, habang si Grandma sinabihan nga akong lumabas muna. Di pa naman nakakasigurado si Senen na dengue nga ang nakuha ni Angie. Hindi ko mapigilan na mapabuntong hininga na lamang.“Kumain ka na muna iho. Hindi pa kayo naghahapunan ni Angie.” Yung ina ni Angie. Mukha niya nag-aalala din para sa anak. “Pasensya na, halata naman sa katawan niya na madali nga siyang makakuha ng sakit. Bata pa lang si Angie, talagang sakitin na siya. Ngunit nilalabanan niya ang sakit. Naniniwala akong hindi papatalo si Angie, lalo na nagdadalang-tao siya. Isa sa ugali niya, ang kanya ay kanya.”Saka nga biglang sumakit ang ulo ko at
Chapter 10 (13) A Sudden Marriage(Sayruz POV)Nakasunod din kaagad ako sa Mansion ng mga Choi. Nagulat nga si Grandma at ang bungad sa akin, iniwan ko lang daw ng basta-basta yung mga tao sa probinsya.“Where is Angie?”“Syempre nasa silid mo.”“My own room?”“Ano ba ang ini-expect iho? Asawa mo na siya at matagal ko na yan pina-ayos since nga parang wala kang intension na umuwi. Ang silid mo ang magiging silid ninyo ni Angie.”“Grandma…” Aangal sana ako ngunit napahilot na lang ako ng aking sintido. “How is she?” “Wala na siya sa malubhang kondisyon, ngunit kailangan niyang magpahinga muna. Thanks to Dr. Senen at naagapan niya ang asawa mo. May isa kasi riyan na mas piniling itago na inaapoy na pala ng lagnat ang asawa niya. May nalalaman pa nga itong pa-piggy ride. Ano yun Sayruz, pakitang tao lang? Umayos ka
Chapter 10 (14) A Sudden Marriage(Sayruz POV)“Ang problema mo lang Angie wala kang isusuot? Yung uniforme? Tss. Masasabi ba talagang problema yan?” At muli kong hinila ang kamay niya at tuluyan na nga kaming nakalabas ng mansion kahit nga paulit-ulit niya akong tinatawag na… Mr. Choi. Kahit paano nagsisimula na akong mairita. May sarili din naman akong pangalan.“Mr. Choi…” Kaya nabitiwan ko na ang kamay niya sa harapan ng sasakyan na kaagad namang binuksan ng tauhan ko. Huminga ako ng malalim sa harapan ni Angie.“Sayruz ang pangalan ko. Sayruz…” Kasabay ng pagbigay ko sa kanya ng pilit na ngiti. “Kaya Sayruz ang itatawag mo sa akin.” At sinabi ko nga hindi siya nakapagsalita. Nilahad ko ang kamay ko sa loob ng sasakyan na kung di makuha ni Angie ang ibig sabihin ko, ladies first, mauna ang babae pumasok.“Mr. Choi…&r
Chapter 10 (15) A Sudden Marriage(Angie POV)Ayoko man na nakabuntot ako kay Mr. Choi, pero pilit niyang nahuhuli ang kamay ko at hinihila ako sa kung saan-saan. Sa tingin ko kasi nababawasan ang professionalism niya kapag malapit lang ako sa kanya. Sa tingin ko rin ang laki ng problemang dala ko sa kanya.Pasensya na Mr. Choi. Okey na sana ako sa loob ng bahay niyo. Sa hindi naman mahirap pakisamahan yung abuela mo. Masayahin si Chairwoman Choi at sana pagdating ng baby natin sa mundong ‘to makapagbigay ng mas ikakaligaya ng Lola mo at hindi ako magsanhi ng kalungkutan dito sa aking pag-alis. Hindi naman ata.Sa ngayon, ang magagawa ko na lang talaga, live on this moment. Alam ko na balang araw magiging parte lang ito ng mga masasayang ala-ala, lalo na kasama kita Mr. Choi. Maraming salamat talaga Mr. Choi at sana nga maging masaya ka din kasama ng iyong pinakamamahal na babae. Kitang-kita sa kanyang mga mat