Chapter 122: Mean and Rude.

Pagkatingin ko kay Yeon ay salubong ang kilay niya at tila bumalik sa pagiging matapobre ang mukha. Hanggang sa ihatid na ang kape namin ay kinuha ko ang akin.

“‘Di ka pa aalis?” Kwestyon ko.

“Pinaalis mo na ‘ko?” Seryosong sabi niya.

“Well, no. Pero kami aalis na, bye.” Masungit na paalam ko at binuhat ang pusa, “Ba’t hindi ka kasi uuwi?” Tanong ko bigla at nilingon siya.

“I’m busy, loads of work. Ikaw ba gagawa pag uuwi ako?” Umirap ako sa pabara niyang sagot, “Hindi rin. Huwag ka na umuwi, para hindi ko nakikita ‘yang pagmumukha mo.” His lips parted on what I said before smirking.

“Kala mo sumpa ‘to?” He pointed to his face, “Kung karma ‘to, this is the most beautiful karma you’ve ever seen.” Sa mahangin niyang tugon ay umirap ako at hindi na siya pinansin tsaka umalis.

Dahil doon ay bumalik ako sa condo at muling nagtrababo, kahit gabi na ay may kailangan pa rin ako i-record at ayusin para sa kumpanya.

Hindi naman biro maging isang owner ng isang kumpanya, mahirap a