Third Person’s Point Of View.Yeon sets his eyes on a busy Sierah, he always looks away when Sierah glances. “What about your study, Azi? Kung sasama ka sa akin there’s a chance na magka-problem sa studies mo.” Yeon explained.“Then I will just quit med and study business so I could help you.” Umiling si Yeon sa sinabi ni Azi.“Continue on studying what you love, let’s just try our best.” Yeon tried his best not to sighed but he ended up sighing.Feeling down, “Paano sila mom and dad kuya?” Taka na tanong ni Azi sa nakakatandang kapatid.“I guess lolo will take them in, kaya nga sinasabi ko sa’yong sumama ka—““They already wanted me to leave home after I get my things kuya, don’t worry. I’ll take some of yours too.” Hindi umimik si Yeon sa suhestyon ng kapatid.Mula kasi nang mangyari ‘yon ay hindi na muli pang nakaapak sa bahay na ‘yon si Yeon, tuluyan na talaga siyang itinakwil kahit makapasok sa subdivision ay hindi na maari.Meanwhile, Yeon tried his best to look out for Sierah.
Nang makaalis ako sa bansa ay sinubukan kong iwaglit sa isip ko ang mga dinanas, ngunit hindi sila mawala wala kung kaya’t hinayaan ko na lang. Sa umaga, seminar hanggang hapon kinagabihan ay umiiyak ako kung kailan ko kailangan umiyak sa tuwing naalala ko ang sakit. Paulit ulit na naging ganoon hanggang sa matapos.. Hanggang sa mata, puso at katawan ko na ang tuluyang magsawa. Huminto rin, masakit ngunit hindi ko na iniiyakan. Ganoon siguro pag nasasanay, kumbaga pagod na akong umiyak. Pinilit kong mag-sikap, I wanted to show everyone that I became a great woman, also to be successful is one of my great achievements. Makalipas ang ilang taon.. I grabbed my hand bag and walked fast to the van who’ll take me to the event, it’s a business event ‘no for business companies. My father will be there that’s for sure, and of course my family? And Amaya. When I arrived at the party, I knew for sure that I would be receiving an award and I would be giving a speech. I mean it’s
Sierah’s Point Of View. A-Ayoko na siyang makita pa ulit, naalala ko kung gaano ako katanga na naghahabol at ipinipilit ang sarili ko sa kaniya without knowing that his intention is to get his revenge. Yes, his only intention is to get his revenge. All he did is part of his plan kaya nakakainis. After that scenario, nasabi ko kay Amaya ang nangyari at magka-krus ang braso niya akong hinarap. “Pinakita mo lang sa kaniya na hindi ka pa moved on Sierah, you should act normal. Hindi tense, hindi galit, act like you don’t care ganoon.” “Naka-move on na ako ‘no, tagal na no’n, tatlong taon na.” Singhal ko. “Wow, ako pa niloko mo ha. Galit na galit ka nga diyan kasi ginamit ka niya.” Umirap ako at suminghal. “I won’t meet him anyway, busy rin ako sa company and for sure ganoon rin siya. Wala rin akong oras magalit pa.” Tumango na lang siya. “Unless, mauwi ka ng city?” Nasulyapan ko siya. “What do you mean? ‘Di ba sa Cebu ang branch na hawak niya—“ Naitikom ko ang bibig nang m
“Oh.” Sinulyapan ko si Yeon na nakatingin sa akin habang prenteng nakaupo at itinitipa ang daliri sa mesa. “Okay,” kalmadong sagot ko hindi pahalatadong gustong manakit ng mapanakit. After that umalis na rin kami, hinatid naman ako ni dad sa tinutuluyan kong hotel kasi dahil sa project ay nasa iisang hotel lang kaming lahat. Wala kasi kami sa city, I also found out that Yeon is part of a company group and guess what? Magkakasama kami. Nagpahinga ako ng matagal tsaka ako lumabas nang mag-crave ako sa inihaw na street foods at balut. Kagat labi kong sinuot ang slippers ko tapos inabot ang wallet tsaka ako lumabas ng kwarto, naghanap ako sa gilid ng hotel na nadaanan kanina ngunit tumaas ang kilay ko nang makita si Yeon Gavril kasama ang ibang staff niya sa company niya. They were laughing and giggling, ang ilan kasi sa mga ‘yon ay babae, kakaunti lang ang lalake. Umirap ako, kumakain pala siya nang ganitong klaseng pagkain? “Sir, ‘di ba po kumpanya ng lolo niyo ang hawak n
Nang ngitian niya ang bata at i-pat pa ang ulo no’n matapos abutan ay napaiwas tingin ako, hindi ako sanay na may soft spot siya for other people.Mukha kasi siyang masungit at parang bad boy kung kumilos so seeing him soft makes me want to smile and forget what he did.Matapos ko kumain ay inayos ko lang ang ID lace na suot at lumapit na doon, “Tapos na ako, kaya ko na ‘to.” Sinimulan ko na kumuha at mag-abot pero siya ay sinulyapan lang ako at patuloy pa rin.“Kaya ko na.” Pag-uulit ko pero tinignan niya lang ako at nagbigay ulit, “Mr. Villamos can you hear me?” I asked.“Yes.” Matipid niyang sagot tapos ay lumapat na ang labi niya at ngumingiti sa mga bata.“Then leave, kasi kaya ko na—““I am helping a colleague.” Sagot niya.“Nothing’s wrong with that?” Ngumiwi ako at hinayaan siya, at dahil sa pagtulong niya ay mabilis na natapos at hindi ako gaano nahirapan.Pagkatapos ay inabot ko ang water bottle sa gilid ng mesa at ininom ‘yon, then I felt Yeon’s stare at me.“Ano ba?” Tinaa
Kaya ko lang pumalag kung iisa pero yung apat? Baka may kalakihan pa na parang palaka ang katawan.Umbok ang mga tyan at parang mga pirana sa mga sira-sira nilang ngipin. “Ibinigay ko na ang kailangan niyo.” Sagot ko.“Hindi pa lahat..” Nagtaka ako nang sulyapan nila ang kabuohan ko at dahil doon ay kumabog ang dibdib ko, bigla ay napuno ng takot ang dibdib ko.“Sumama ka sa amin.” Banta nito ngunit nanatili ako sa kinatatayuan.“Ibibigay ko po lahat, kahit ilan pa, h-huwag niyo lang akong sasaktan.” Sinubukan ko makipagkasundo.“Kahit isang daang libo?” Hamon ng isa.“Kahit isang daang libo.” Pagsangayon ko ngunit ngumisi ito, “Mukhang mas gusto ka namin matikman.” Nagsimulang mangatog at manghina ang tuhod ko.“Ibibigay ko lahat, huwag lang ako.” Mariing sabi ko.“Huwag ka na kumontra miss ano ba? Mas mahalaga pa ba ang pagkababae mo kesa sa buhay mo?” Tumatawa pa sila at pilit akong hinihila, naramdaman ko na ang talas at humapdi na ang bandang tagiliran ko.Alam kong sugat na ako
Sierah’s Point Of View. I can’t think of anything but getting rape, I hate the word rape, hindi ko alam pero galit na galit ako sa salitang ‘yon at sa mga gumagawa no’n. Maya-maya ay dumating ang mga pulis, nalaman ko ‘yon dahil sa tunog ng sirena nila. Nanghihina man ay sumakay kami sa sasakyan ng mga pulis. Pagkarating sa station nila ay hiningan nila ng statement si Yeon, habang ako ay nakatulala sa mga mukha nila at nakikinig. Hanggang sa balingan ako ng mga pulis. “Paano ka nauwi sa ganoong sitwasyon?” They’re very intimidating, buong presensya at mga tingin nila. “Nag-withdraw po ako ng pera, kailangan ko po kasi mag-grocery.” Paglilinaw ko. “Habang naghihintay ng taxi bigla na lang silang lumapit at tinutukan ako ng kutsilyo, una ay pera lang naman kaya ibinigay ko na lahat pero bigla nila akong pinwersa at hinila sa gilid.” Pinigilan ko maluha kaya nakusot ko ang mata. “Kasi naman hija, dis oras ng gabi lumalabas ka pa ng walang kasama. Sobrang ikse pa nitong sho
“May pagbanta ka rin ‘no?” Singhal ko.“You know me,” bulong niyang tugon at inayos ang pagkakabulsa ng wallet niya sa slacks niya.“Uso maligo.” Bulong ko dahil kanina niya pa suot ‘yon.“Uso huwag makialam, kakauwi ko lang ‘yon pa maabutan ko sa’yo.” Umirap ako muli at inaamin ko, medyo sumasakit na ang mata ko kakairap sa lalakeng ‘to.“Well, thanks for caring.”“Kahit hindi ikaw ‘yon tutulungan ko, what do you assume?” And to his question, it brings me back from 4 years ago. Our first meet up, tinanong niya rin ako regarding sa anong gusto ko i-assume sa pagsunod niya, pero magsisigarilyo lang pala siya.“Nothing.” Sagot ko na lang dahil hindi ko na dapat naiisip ang mga walang kwentang bagay.Pagkarating sa grocery ay nagtaka ako nang kumuha rin siya ng push cart niya, “Mamimili ka rin?” I asked.“Obviously, kita mo naman siguro kung gaano kawalang laman ang condo ko?” Napairap ako sa pilosopo niyang sagot.“Malay ko ba,” bulong ko.“Kung hindi lang nalipat ang grupo hindi san
=Sierah’s Point Of View= AFTER A FEW YEARS… Nasapo ko ang noo habang nakatitig ng matalim kay Yeshua na alanganing nakangiti at nagkakamot ng kanyang kilay. He is already 18 and damn it, ang tigas ng ulo! “Anong bilin ko sa’yo, Yeshua?!” gigil na singhal ko. “Mom… I aced my exam and dad allowed me to have a party at our house naman po…” magalang na paliwanag niya at nahihimigan ng lambing. Nabasag lang naman ng mga kaibigan niya ang sliding door sa pool area dahil sa nalasing ang mga kasama niya. “Pero hindi ganito, Yeshua! I-Iyang ulo mo talaga, napakatigas! Nawala lang ako saglit dahil bumisita ako sa Palawan at eto ka oh, ito ka na naman! Kanino ka ba nagmana, ha?” sermon ko at halos paluin siya sa pwetan ngunit malaki na siya para doon. “Mommy, sorry na…” nakalambing na hingi ng tawad ni Yeshua kaya nasapo ko ang noo. Sinubukan kong magpasensya sa anak ko. “Fine… Get someone to fix that glass door or else I’ll marry you off to your dad’s daughter!” sermon ko pa at dahil doo
=Third Person’s Point Of View=MATAPOS ang lahat ng preparasyon…Nakatayo si Sierah Garcia sa harap ng salamin, ang puso niyang mabilis na tumibok habang pinagmamasdan ang masalimuot na detalye ng kanyang wedding gown. Ang tela ay akmang-akma sa kanyang katawan, ang lacework ay kumikislap sa malambot na liwanag ng silid. Hindi siya makapaniwala na ngayon na ang araw na siya ay pakakasalan si Yeon Gavrill Villamos, ang lalaking nagpaligaya sa kanyang mundo sa kanyang alindog at walang kondisyong suporta.Habang maingat niyang inaayos ang belo na bumabagsak sa kanyang likod, bumalik sa kanyang isipan ang mga alaala—ang kanilang unang pagkikita, ang hindi mabilang na mga pag-uusap sa gitna ng gabi, at ang mga sandaling nagbukas sa kanila ng mas malalim na koneksyon. Ang bawat alaala ay tila isang mainit na yakap, at hindi niya maiwasang ngumiti sa pag-iisip ng kanilang hinaharap na magkasama.“Handa ka na ba, Sierah?” ang boses ng kanyang ina ay nagpagambala sa kanyang pagninilay, puno n
=Sierah’s Point Of View= Ngayon ay sobrang tahimik namin ni Yeon, walang imikan. Parehas lang kaming nakaupo sa bawat dulo ng sofa niya. Nakatitig sa TV na nakapatay naman. “Aren’t you going to apologize?” mahinang sabi niya kaya pasimple akong umirap at nilingon siya. “Edi sorry,” bulong ko. “So insincere,” ngiwi niyang sabi halatang nadidismaya. “Paano ba mag-sorry?” maktol ko. “Ayan.. Panay kasi pride ang pinapataas mo, hindi ‘yang konsensya mo. Noon pa lang talaga ma-attitude ka n—” Natigilan siya nang umusod ako at yumakap sa kanya, mariin akong napapikit dahil alam ko sa sarili ko na sobra ko siyang namiss. Ang tagal kong nagtiis at nagpanggap na maayos na ako. “Damn it...” rinig kong sobrang hinang bulong niya at inayos ang mga braso upang makasandal ako sa kanyang dibdib. His hands were on my back, gently tapping it. “I’m sorry,” sobrang hinang bulong ko at hinigpitan ang yakap sa kanyang bewang. Humigpit rin ang yakap niya at naramdaman ko ang kanyang labi sa aking
“We had a lot to talk to, Sie.. After our son’s party,” mariing sabi niya at ramdam ang pagbabanta.Dahil doon ay naging balisa ako buong party, natatakot ako sa galit na nararamdaman ni Yeon. Mapapatawad niya pa kaya ako?Matapos ang birthday party ay nakatulog kaagad si Yeshua at si Yeon ang bumuhat sa kanya papunta sa kama. Pagkatapos no’n ay halos mabigla ako nang hablutin ni Yeon ang aking pulsuhan at tangayin sa kung saan.Nang dalhin niya ako sa condo niya mismo ay wala akong nagawa kundi manahimik. “Now... Tell me, w-what’s the point of hiding my son from me?” salubong na kilay niyang sabi, nagpamewang sa aking harapan.Bumuntong hininga ako. “Y-You’re married, you have your own family. M-May iba pa bang dahilan—”“Kasal? Ako? Saan mo naman napulot iyang balita na ‘yan, Sie?” nagtataka niyang sabi dahilan para noo ko ang mangunot.“Tanga ka ba o sadyang bingi ka lang huh?” gitil ko. “Kalat na kalat sa articles ang rumor na iyon! N-Ni hindi mo nga nagawang i-deny sa harapan ko
I licked my lips due frustration before smirking. “If it’s your child, wouldn’t you know better?” Napipikon ako pero hindi ko lang pinahahalata sa kanya.He gawked. “That’s why I was asking, even before..”“It’s not your child.” I looked away and faced my desk as I pretend I’m fixing the papers.“Makakaalis ka na, Mr. Villamos—”“Once I find out, Sie. Once I find out, I’ll make you regret it.”“You’re not gonna find out anything, Yeon. Dahil wala naman talaga,” I flawlessly lied before giving him a once-over before staring him at his hazel eyes.“Alis na,” taboy ko pa dahilan para nakangisi siyang tumalikod at naglakad na parang ang bigat ng sapatos niyang itim dahil sa tunog na nagagawa nito.Nang makaalis siya ay basta-basta na lang akong napaupo sa swivel chair ko habang kapa-kapa ang dibdib dahil sa kabang naiparamdam niya.‘Lintek na Yeon, ang lakas makiramdam!’A few weeks later.. Yeshua’s birthday is around the corner, wala akong imik habang may inaayos sa event ng anak ko. Bu
“Who do I look like then po?” My innocent son asked, hindi ako nakasagot, hindi rin naka-imik si Yuno. The question was for Yeon. It was his to begin with..“Why don’t we ask your mom?” ngising sabi ni Yeon dahilan para samaan ko siya ng tingin.“Stop it. You’re confusing my son,” masungit kong sabi.“Hmm, he asked me to come. I guess you’ll have to bear my presence. Can you handle it?” That was an annoying question, I’m sure he somehow found out I was avoding him.“Just come if you want, if you’re that shameless. I guess nothing’s new?” pabulong na sabi ko. Tumaas ang kilay niya at pigil na napangisi. “I’m really shameless..” pabitin niyang sabi bago sinulyapan si Yuno at Yeshua na naglakad papalayo sa amin. “Yeshua looks exactly just like me, don’t you agree?” he sarcastically added which made me roll my eyes before leaving him behind and walking away.Sumama talaga si Yeon sa amin sa restaurant, tuwang-tuwa naman sa kanya ang anak ko. I’m afraid to admit that Yeshua really looked
Sunod na araw ay isinama ko na lang rin sa opisina si Yeshua, mabuti at natitignan siya nang assistant ko.Habang kumakain sa office ay tulog si Yeshua dahil sa kakalaro niya. Pumasok ang assistant ko at napangiti nang makita si Yeshua na tulog.“Ma’am, kung hindi niyo po mamasamain.” Dahan-Dahan siya lumapit kaya nginitian ko siya.“Ano ‘yon?”“K-Kahawig niya po si Mr. Villamos,” napalunok ako at mahinang natawa.“Pinaglihi ko yata sa kanya,” pagsisinungaling ko.Ngumiti ito, napansin na umiiwas ako sa usapan. Kalaunan ay wala akong choice kundi makaharap si Yeon dahil sa isang project na bagong establish kasama ang ibang investor.“Your dad signed this when he was handling your company, you didn’t change your mind, do you?” He sat and glanced at Yeshua who’s sleeping peacefully.“I didn’t change my mind since it will benefit my company, based on my dad malaki ang balik because it’s in demand right?”“Yes, your father is right. Anyway, we’ll have a board meeting and I’m telling you
Papunta elevator ay hindi ko na naman inaasahan na makakasabay namin si Yeon, tahimik siya at hawak ang susi niya na nilalaro niya sa daliri. “Mister..” Natigilan ako nang tawagin siya ng anak ko, hindi ko maawat si Yeshua dahil baka magtaka at magduda si Yeon kung bakit iwas na iwas ako. “Hmm?” He softly respond, ang tibok ng puso ko ay hindi mabilang sa sobrang bilis at lakas ng tibok nito. Ang amoy ni Yeon ay mabilis na kumalat sa kung saan man siya naroroon, amoy na amoy ito. “We met before, didn't we?” Tumikhim ako. “He’s just like that, I hope you don’t mind him.” Paghinging sorry ko kay Yeon. “It’s okay, he reminds me of someone.” Yung anak niya siguro sa asawa ang tinutukoy. “I don’t think we did, little guy.” “Mm, I really think it was you, big guy.” Sa pag-gaya ni Yeshua sa tono ng pananalita ni Yeon ay hindi ko mapigilang mangiti. “Yeshua, that's bad.” I unconsciously said which made Yeon glanced. “Yeshua huh?” Tumikhim ako sa tinuran niya. “His father
Sierah’s Point Of View. Mabilis na lumipas ang buwan hanggang sa isilang ko ang lalakeng anak, tulad ng ama niya ay sobrang gwapo niya rin. Madalas na nakuha niya ay ang hitsura ni Yeon. Nanatili naman si Yuno sa tabi niya at hindi niya ako pinilit na mahalin siya. Sa tingin ko ay mas mahal niya na ang anak ko kumpara sa akin. “Yeshua anak,” Lumapit si Yuno rito dala-dala ang paper bag. “Huwag mo i-spoil Yuno,” Sita ko dahil lagi na lang siyang inaasahan ni Yeshua na may pasalubong. Tatlong taon pa lamang si Yeshua ngunit kahit na ganoon ay tingin ko batid niyang hindi niya tunay na ama si Yuno. “Ito naman, yung bata na nga lang iniisip ko, papansin ka pa. Inggit ka ‘no?” Sa asar ni Yuno ay pairap ko siyang siniringan. Maya-maya ay nagulat kami sa biglaang pag pasok ni daddy sa kwarto, “D-Dad nakakagulat ka naman.” “Well, this is urgent anak. Yung kumpanya mo sa city, inatake na naman ng virus.” “What!?” Gulat na tanong ko. “Hindi na naman na-back up?” inis na sam