Third Person’s Point Of View.Yeon sets his eyes on a busy Sierah, he always looks away when Sierah glances. “What about your study, Azi? Kung sasama ka sa akin there’s a chance na magka-problem sa studies mo.” Yeon explained.“Then I will just quit med and study business so I could help you.” Umiling si Yeon sa sinabi ni Azi.“Continue on studying what you love, let’s just try our best.” Yeon tried his best not to sighed but he ended up sighing.Feeling down, “Paano sila mom and dad kuya?” Taka na tanong ni Azi sa nakakatandang kapatid.“I guess lolo will take them in, kaya nga sinasabi ko sa’yong sumama ka—““They already wanted me to leave home after I get my things kuya, don’t worry. I’ll take some of yours too.” Hindi umimik si Yeon sa suhestyon ng kapatid.Mula kasi nang mangyari ‘yon ay hindi na muli pang nakaapak sa bahay na ‘yon si Yeon, tuluyan na talaga siyang itinakwil kahit makapasok sa subdivision ay hindi na maari.Meanwhile, Yeon tried his best to look out for Sierah.
Nang makaalis ako sa bansa ay sinubukan kong iwaglit sa isip ko ang mga dinanas, ngunit hindi sila mawala wala kung kaya’t hinayaan ko na lang. Sa umaga, seminar hanggang hapon kinagabihan ay umiiyak ako kung kailan ko kailangan umiyak sa tuwing naalala ko ang sakit. Paulit ulit na naging ganoon hanggang sa matapos.. Hanggang sa mata, puso at katawan ko na ang tuluyang magsawa. Huminto rin, masakit ngunit hindi ko na iniiyakan. Ganoon siguro pag nasasanay, kumbaga pagod na akong umiyak. Pinilit kong mag-sikap, I wanted to show everyone that I became a great woman, also to be successful is one of my great achievements. Makalipas ang ilang taon.. I grabbed my hand bag and walked fast to the van who’ll take me to the event, it’s a business event ‘no for business companies. My father will be there that’s for sure, and of course my family? And Amaya. When I arrived at the party, I knew for sure that I would be receiving an award and I would be giving a speech. I mean it’s
Sierah’s Point Of View. A-Ayoko na siyang makita pa ulit, naalala ko kung gaano ako katanga na naghahabol at ipinipilit ang sarili ko sa kaniya without knowing that his intention is to get his revenge. Yes, his only intention is to get his revenge. All he did is part of his plan kaya nakakainis. After that scenario, nasabi ko kay Amaya ang nangyari at magka-krus ang braso niya akong hinarap. “Pinakita mo lang sa kaniya na hindi ka pa moved on Sierah, you should act normal. Hindi tense, hindi galit, act like you don’t care ganoon.” “Naka-move on na ako ‘no, tagal na no’n, tatlong taon na.” Singhal ko. “Wow, ako pa niloko mo ha. Galit na galit ka nga diyan kasi ginamit ka niya.” Umirap ako at suminghal. “I won’t meet him anyway, busy rin ako sa company and for sure ganoon rin siya. Wala rin akong oras magalit pa.” Tumango na lang siya. “Unless, mauwi ka ng city?” Nasulyapan ko siya. “What do you mean? ‘Di ba sa Cebu ang branch na hawak niya—“ Naitikom ko ang bibig nang m
“Oh.” Sinulyapan ko si Yeon na nakatingin sa akin habang prenteng nakaupo at itinitipa ang daliri sa mesa. “Okay,” kalmadong sagot ko hindi pahalatadong gustong manakit ng mapanakit. After that umalis na rin kami, hinatid naman ako ni dad sa tinutuluyan kong hotel kasi dahil sa project ay nasa iisang hotel lang kaming lahat. Wala kasi kami sa city, I also found out that Yeon is part of a company group and guess what? Magkakasama kami. Nagpahinga ako ng matagal tsaka ako lumabas nang mag-crave ako sa inihaw na street foods at balut. Kagat labi kong sinuot ang slippers ko tapos inabot ang wallet tsaka ako lumabas ng kwarto, naghanap ako sa gilid ng hotel na nadaanan kanina ngunit tumaas ang kilay ko nang makita si Yeon Gavril kasama ang ibang staff niya sa company niya. They were laughing and giggling, ang ilan kasi sa mga ‘yon ay babae, kakaunti lang ang lalake. Umirap ako, kumakain pala siya nang ganitong klaseng pagkain? “Sir, ‘di ba po kumpanya ng lolo niyo ang hawak n
Nang ngitian niya ang bata at i-pat pa ang ulo no’n matapos abutan ay napaiwas tingin ako, hindi ako sanay na may soft spot siya for other people.Mukha kasi siyang masungit at parang bad boy kung kumilos so seeing him soft makes me want to smile and forget what he did.Matapos ko kumain ay inayos ko lang ang ID lace na suot at lumapit na doon, “Tapos na ako, kaya ko na ‘to.” Sinimulan ko na kumuha at mag-abot pero siya ay sinulyapan lang ako at patuloy pa rin.“Kaya ko na.” Pag-uulit ko pero tinignan niya lang ako at nagbigay ulit, “Mr. Villamos can you hear me?” I asked.“Yes.” Matipid niyang sagot tapos ay lumapat na ang labi niya at ngumingiti sa mga bata.“Then leave, kasi kaya ko na—““I am helping a colleague.” Sagot niya.“Nothing’s wrong with that?” Ngumiwi ako at hinayaan siya, at dahil sa pagtulong niya ay mabilis na natapos at hindi ako gaano nahirapan.Pagkatapos ay inabot ko ang water bottle sa gilid ng mesa at ininom ‘yon, then I felt Yeon’s stare at me.“Ano ba?” Tinaa
Kaya ko lang pumalag kung iisa pero yung apat? Baka may kalakihan pa na parang palaka ang katawan.Umbok ang mga tyan at parang mga pirana sa mga sira-sira nilang ngipin. “Ibinigay ko na ang kailangan niyo.” Sagot ko.“Hindi pa lahat..” Nagtaka ako nang sulyapan nila ang kabuohan ko at dahil doon ay kumabog ang dibdib ko, bigla ay napuno ng takot ang dibdib ko.“Sumama ka sa amin.” Banta nito ngunit nanatili ako sa kinatatayuan.“Ibibigay ko po lahat, kahit ilan pa, h-huwag niyo lang akong sasaktan.” Sinubukan ko makipagkasundo.“Kahit isang daang libo?” Hamon ng isa.“Kahit isang daang libo.” Pagsangayon ko ngunit ngumisi ito, “Mukhang mas gusto ka namin matikman.” Nagsimulang mangatog at manghina ang tuhod ko.“Ibibigay ko lahat, huwag lang ako.” Mariing sabi ko.“Huwag ka na kumontra miss ano ba? Mas mahalaga pa ba ang pagkababae mo kesa sa buhay mo?” Tumatawa pa sila at pilit akong hinihila, naramdaman ko na ang talas at humapdi na ang bandang tagiliran ko.Alam kong sugat na ako
Sierah’s Point Of View. I can’t think of anything but getting rape, I hate the word rape, hindi ko alam pero galit na galit ako sa salitang ‘yon at sa mga gumagawa no’n. Maya-maya ay dumating ang mga pulis, nalaman ko ‘yon dahil sa tunog ng sirena nila. Nanghihina man ay sumakay kami sa sasakyan ng mga pulis. Pagkarating sa station nila ay hiningan nila ng statement si Yeon, habang ako ay nakatulala sa mga mukha nila at nakikinig. Hanggang sa balingan ako ng mga pulis. “Paano ka nauwi sa ganoong sitwasyon?” They’re very intimidating, buong presensya at mga tingin nila. “Nag-withdraw po ako ng pera, kailangan ko po kasi mag-grocery.” Paglilinaw ko. “Habang naghihintay ng taxi bigla na lang silang lumapit at tinutukan ako ng kutsilyo, una ay pera lang naman kaya ibinigay ko na lahat pero bigla nila akong pinwersa at hinila sa gilid.” Pinigilan ko maluha kaya nakusot ko ang mata. “Kasi naman hija, dis oras ng gabi lumalabas ka pa ng walang kasama. Sobrang ikse pa nitong sho
“May pagbanta ka rin ‘no?” Singhal ko.“You know me,” bulong niyang tugon at inayos ang pagkakabulsa ng wallet niya sa slacks niya.“Uso maligo.” Bulong ko dahil kanina niya pa suot ‘yon.“Uso huwag makialam, kakauwi ko lang ‘yon pa maabutan ko sa’yo.” Umirap ako muli at inaamin ko, medyo sumasakit na ang mata ko kakairap sa lalakeng ‘to.“Well, thanks for caring.”“Kahit hindi ikaw ‘yon tutulungan ko, what do you assume?” And to his question, it brings me back from 4 years ago. Our first meet up, tinanong niya rin ako regarding sa anong gusto ko i-assume sa pagsunod niya, pero magsisigarilyo lang pala siya.“Nothing.” Sagot ko na lang dahil hindi ko na dapat naiisip ang mga walang kwentang bagay.Pagkarating sa grocery ay nagtaka ako nang kumuha rin siya ng push cart niya, “Mamimili ka rin?” I asked.“Obviously, kita mo naman siguro kung gaano kawalang laman ang condo ko?” Napairap ako sa pilosopo niyang sagot.“Malay ko ba,” bulong ko.“Kung hindi lang nalipat ang grupo hindi san