Chapter 9 Package

MAY dumating raw na package. Nalaman niya 'yun, nang isa sa mga maid ang magsabi sa kanya kaya na excite siya. Bababa na sana siya para makita ang sinasabi ng mga ito pero sabi ng maid, dadalhin daw iyon sa kuwarto nila ni Lestre kaya maghintay na lamang raw siya doon. Ilang sandali pa nga ay may kumatok na sa pintuan at nang pagbuksan niya, ang expected niyang simple at nag-iisang package ay malaki pala.

"Ito 'yun? Sure kayong para sa akin ito?" tanong niya pa. Ito kasi ang unang pagkakataon na makakatanggap siya ng regalo sa tanang buhay niya na ganitong kamahal. Noon kasi, makakatanggap siya ng regalo noong nasa ampunan pa siya ay mga bigay pa ng mga missionary at puro pinaglumaan mula sa mga nalikom nila na galing sa iba't ibang tao. Laking pasasalamat niya nga sa kung sinong mga nag-do-donate sa kanila dahil kung hindi, wala siguro siyang ni isang damit na maayos at hindi niya siguro mae-experience ang ma-regaluhan ng kahit na ano.

"Opo young madame," anito sabay bow sa kanya bilang pagpapakita ng respeto. "Para namang mga taga-ibang planeta ang mga taong sora na 'to," bulong ng isip niya. Naninibago pa rin kasi siya sa kaugalian dito hanggang ngayon. Feeling niya tuloy ay nasa isang foreign movie siya na may katulad nitong kaugalian.

Nang mapag-isa na siya at binuksan ang kahon ay namangha siya sa nakita doon. Halos ayaw pa nga niyang hawakan ang isa man doon dahil puros signatured item ang nasa loob na sa tingin niya ay worth million ang halaga. Sigurado siya kung kanino galing ang mga iyon. Pero bakit naman siya bibigyan ng mga gano'n ni Lestre?

Mayamaya nga lang ay rumehistro ang pangalan nito sa cellphone niya.

Husband calling . . .,

Nangunot ang noo niya sa nabasa. Husband? Ayos naman pala. Naisip niya na ang asawa niya ang nag-save niyon bago ibigay sa kanya. Kinikilig naman tuloy siya. Sinagot niya agad ang tawag dahil siguradong mahalaga ang pakay nito. Ito ang unang beses na tumawag ito sa kanya sa cellphone sa loob ng dalawang linggong pamamalagi niya roon.

"Hello?" sagot niya rito.

"Get ready. Manong will send you to the salon for your make-up. We only have three hours left for you to prepare." Magtatanong pa sana siya pero nag-end call na agad. Mahusay.

HINDI na siya nagtataka na sa isang mamahaling salon siya dinala ni manong driver. Ipinadala rin sa kanya ni Lestre ang package na obviously, ito ang may bigay.

Sinalubong siya ng usher doon. Mukhang alam na ng mga ito ang gagawin. Wala na kasing tanungan na nangyari.

"Welcome young madame," lamang ang narinig niyang sabi ng mga ito. Nakakapagtaka nga kung bakit young madame rin ang tawag sa kanya doon. Iniisip tuloy niya kung mga fox din ba ang mga ito na tauhan ni Lestre. Gusto niya sanang itanong kaya lang, nauumid naman ang kanyang dila. Baka mamaya, imbes na sagutin siya ay interesin din ng mga ito na kainin siya. Wala siyang ligtas kung mangyari 'yon.

"Thank you," aniya na lang.

"This way madame," puno ng paggalang na muestra nito sa kanya sa isang VIP sit.

Ang daming session na nangyari. Sunod lamang siya ng sunod sa lahat ng sabihin ng mga ito. At nang matapos ay namangha siya sa kanyang naging hitsura. Hindi niya na halos makilala ang kanyang sarili. Alam niyang maganda siya noon pa. Kung may maipagmamalaki siyang katangian niya, iyon ay ang talino at ganda niya. Sayang nga lang ang mga pangarap niya noon. Ang akala niya pa ay pagtatapusin siya ng adoptive family niya hanggang college pero hindi nangyari 'yon. Maraming beses na rin naman na may nagsasabing maganda nga raw siya, pero hindi niya inakala na may igaganda pa pala siya lalo. Siguradong kung makikita siya ni Nora na siyang anak na tunay ng mga umampon sa kanya ay lalo pa siyang aapakan ng babaeng 'yon. Ayaw kasi ng isang 'yon na nalalamangan niya lalo na sa usapang kagandahan. Nang minsan kasi na may dumalaw sa bahay ng mga ito na amiga ng adopted mom niya ay siya ang pinuri sa halip na si Nora. Maganda raw siya, may etiquette at hindi nakakasawang tingnan. Gusto raw nito na ipakilala siya sa unico hijo nito. Too bad kasi, lalo nang sumama ang mga trato sa kanya ng pamilya specially ng mag-ina. Si Nora kasi ay matagal na palang may gusto sa anak nito. Plus, panay ang papansin nito sa matandang babae ay siya ang napansin sa halip na ito.

Winaglit niya sa isip ang pamilyang iyon. Ayaw niya na nga palang maalala ang mga iyon dahil sa masasamang alaala niya na kasama sila.

Paglabas niya ay naroon pa pala at matiyagang naghihintay si Manong driver sa kaniya. It's past four in the afternoon na at mahigit tatlong oras na pala ang nakararaan.

Sandaling parang na estatwa sa kinatatayuan ang matandang driver kaya iwinagayway niya ang harap ng palad sa tapat malapit mismo sa mukha nito. Para namang natatauhan ang huli at hindi mangandatutong pinagbuksan siya ng pinto.

"Tara na ho, young madame. Hinihintay na tayo ng Sire," may pagmamadali na sa boses ng huli.

Agad naman siyang sumakay dahil baka si manong ang mapagalitan. Pagkatapos noon ay sumibad na ang sasakyan.

Nang makarating na sila sa venue ay namangha siya. Hindi niya naitanong kay Lestre kung ano bang ganap ngunit ngayon na naroon na siya sa venue ay mukhang nagkakaroon na siya ng idea. It is indeed a party para sa mayayamang tao, gaya ng sa mga movie na napapanood niya.

"Nasa main entrance raw ang Sire, young madame. Sundan nyo lang po ang red carpet," bilin nito. Mukhang kailangan niyang maglakad mag-isa papasok.

Namangha siya sa mga nakakasabay niyang papunta sa main entrance. May ilan pa siyang nakikita na nagsisidatingang sakay ng magagarang sasakyan at hindi niya mapigilang mapatanga dahil sa class ng mga ito. Feeling niya tuloy ay siya lamang ang naligaw na bukod sa mahirap na babae na nga ay abandonadong bata pa.

Napatigil pa siya sandali dahil sa hagdan paakyat mismo sa main entrance ay may humintong sasakyan at iniluwa noon ang isang sa tingin niya ay sikat din na tao. Nagkinangan ang mga flash ng camera ng mga paparazi. Para tuloy gusto niya na lang umatras. Alam niya sa kanyang sarili na hindi siya bagay sa lugar na iyon.

Nang naglalakad na siya pabalik sa parking lot ay kinapa niya ang cellphone sa kanyang pursed. Balak niyang mag-text na lang kay Lestre at sabihin dito na hindi niya kayang humarap sa madla dahil baka mapahiya lamang ito dahil sa kanya. Hindi 'yon kakayanin ng konsensya niya. Nang makuha niya ito ay agad na hinanap ang number ng lalaki, ngunit nahinto siya sa kanyang paglalakad nang may humawak sa kanyang braso. Lumukso naman ang puso niya nang mapag-sino ito.

"Ah, hehe …ano kasi," itinaas niya ang kamay na may hawak na cellphone ngunit walang mamutawing paliwanag galing sa bibig niya. Para kasing palyado ang utak niya kapag kaharap ito. Bakit ba gano'n?

Napansin niya naman ang itsura ng lalaki na mukhang na eengkanto habang nakatitig sa kanya pero hindi niya alam kung bakit. Gusto niya sanang sargohin ng kanyang kamao sa mukha ito dahil nakakailang ito kung manitig kaya lang kasi, naisip niya ang ninety billion dollars niya. Baka mamaya, pera na maging bato pa, sayang naman. Tapos, baka rin mamaya, kasuhan pa siya nito at … "Gaga, sa tingin mo ba masasaktan mo ang isang nilalang na gaya niya? Hayyy!" Gusto niyang tuktukan ang sariling ulo pero huwag na lang dahil baka isipin na ng lalaki na may sakit na siya sa pag-iisip. Nakakahiya naman.

Gaya ng ginawa niya kay manong driver kanina ay iwinagayway niya ang palad sa mismong tapat malapit mismo sa mukha nito at doon pa lamang din ito parang nagbalik sa kasalukuyan.

"Ano ka ba, nanuno ka ba?" tanong niya rito.

Kumurap-kurap pa ito saka pa lamang nagsabing, "Where are you going? You are —"

"Tagalog please?" windang na putol niya sa sinasabi nito. Nakakaintindi naman siya ng English pero sa pagkakataong ito ay gusto niya ng iwas stress. Para kasing imbes na ma enjoy niya ang lahat ng nakikita ay mas gusto niya na lang maging patatas at magpahinga sa ilalim ng lupa.

Humugot ng malalim na hininga ang lalake na para bang kanina pa ninenerbiyos. Pagkatapos ay luminga ito sa lahat ng direksyon bago muling ibinalik ang tingin sa kanya.

"Mali ang direksyon mo. Hindi d'yan ang daan papasok— dito . . .," sabay muestra nito sa kanina ay tatahakin niya sanang daanan. Nasa tagong bahagi pa sila at hindi pa lumalantad. Mabilis at malalaki ang mga hakbang ni Lestre habang takbo na ang kanyang ginagawa. Malaking lalaki kasi ito.

"T—teka, bagalan mo naman ng konti! Ang sakit na kasi ng pa—" hindi niya na natapos ang sinasabi nang biglang pumihit ang lalake paharap sa kanya at kargahin siya nito in bridal style na walang kaabog-abog.

Kumabog ang puso niya. "Teka, bakit parang nakakakilig?" hiyaw ng kanyang isip. Parang may mga paru-parong kumikiliti bigla sa kanyang tiyan. Hindi naman siya ang may karga pero bakit tila siya ang hinihingal?

Iglap lamang ay bitbit na siya nito habang binabagtas ang ibang daanan.

"Teka, ang sabi mo doon tayo dadaan? Bakit dito?" takang tanong niya nang mapansin na iba na ang daan na kanilang tinatahak.

"I cha—"

"Tagalog please?" paalala niyang muli rito.

Mukha na namang natalo sa pusta ang mukha nito nang muli na naman itong magsalita.

"Nagbago na ang isip ko. Masyadong maraming camera doon sa main entrance. I hate exposure," may pinalidad na sagot nito.

"Shit! Bakit ang cute-cute niya magtagalog?" hiyaw ng isip niya.