LOGINShare
CHAPTER FOUR
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56CALLIE
"So he's the guy na sinasabi mo sa akin?" Zoe asked me for the nth time habang ang mga mata nito ay nasa lalaking nakaupo malapit sa bintana sa hindi kalayuan sa counter kung nasaan kami. I told her about him, na siya ang lalaking nagpaalala sa akin kay Zander dahil sa pabango na gamit nito. "Callie, hindi niya kahawig si Zander kahit konti man lang. Alam mo, napapraning ka lang sa naiisip mo tungkol sa lalaking 'yan."
Hindi ko magawang matanggap sa sarili ko ang sinabi nito. Alam ko na hindi ordinaryo ang pabango na ginagamit ni Zander dahil pinacucustomized pa niya 'yon at ngayong may isang lalaki na gumagamit ng kaparehong pabango ng kaniya, hindi ko magawang mapanatag na coincidence lang ang lahat. It's too impossible for two men to have the same formula for a perfume!
Natigilan ako sa pag-iisip nang maramdaman ko ang kamay ni Zoe sa balikat ko. "It's been a year, Callie. Ako na ang naaawa sa 'yo sa sitwasyon mo, so I hope you'll give yourself a time to move on. He's not him."
Pinisil nitong muli ang balikat ko at isang maliit na ngiti ang ibinigay ko sa kaniya. Isang buntong-hininga pa ang kumawala sa akin bago ko ibinalik ang pokus ko sa kung ano pang itinuturo sa akin ni Zoe. Maybe she's right, I need to take a break from thinking about Zander. After all, I need this job more than the idea inside my head.
Nauna ako sa paglabas ng coffee shop kesa kay Zoe dahil ipinatawag pa ito sandali ng manager. Nakatingin lang ako sa mga nagdaraang sasakyan at sa mga taong abala sa kani-kanilang buhay rito sa Canada, wondering how many of these people had it worse than me. In that way, kahit papaano ay gumagaan ang pakiramdam ko.
"Hey," I heard Zoe's voice from behind. Iniangkla nito ang braso niya sa braso ko at sabay kaming nag-umpisa na sa paglalakad. "Natuwa sa 'yo ang manager ng coffee shop kaya ako ipinatawag. According to him, he can see you as one of the best employee ng shop in the future. See, hindi lang ako ang nakakakita ng potensyal na mayroon ka," aniya at saka ako tinudlo sa tagiliran ko.
Hindi ko nagawang sumagot dahil hindi ko rin alam kung anong sasabihin ko. Sa tagal ng panahon na mas pinili kong lamunin ako ng lungkot ko sa lahat, hindi ko na rin alam kung may mga kaya pa nga ba akong gawin.
Natigil kami sa paglalakad nang biglang tumunog ang cellphone ni Zoe. She showed me her phone at nakita kong lola nito ang tumatawag sa kaniya. Agad naman nitong sinagot ang tawag sa hindi kalayuan sa akin.
"Ngayon na po mismo?" I heard her asked. "Opo na po, lola. Pupunta na po ako riyan so don't be sad, okay?"
Nang makabalik ito sa kinaroroonan ko, agad siyang napalabi. I laughed a bit dahil alam ko na agad ang ibig sabihin no'n.
"You don't have to worry about me, Zoe. Kung kailangan mong puntahan ang lola mo, you can go. It's not as if mawawala pa ako rito sa Canada," I uttered.
"Sorry, Callie. Babawi ako, promise. Hindi ko lang din kasi matiis si lola kasi alam mo naman, hindi rin naman maganda kung nakakaramdam siya ng lungkot."
I rolled my eyes on her in a playful way. "Wala ka naman kailangang ibawi, swear. You can go and I'll be fine. I can go home on my own."
She ran like a kid while waving her hand at me. I waved back. Nang hindi ko na makita si Zoe, nagpatuloy na ako sa pagpunta sa bus stop. I waited for the bus to arrive habang hawak-hawak ang transit pass na binili ko.
"Miss?" a bold man's voice called from beside me. Tinignan ko kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon at agad na nanlaki ang mga mata ko nang makita ko na naman ang lalaki sa convenient store. It's the same guy who was in the coffee shop earlier. "You're the woman from the convenient store last night, right?"
"Yeah," I simply answered. Pigil na pigil din ako sa paghinga habang kausap ko ito dahil ayaw kong maamoy ang pabangong gamit niya. "How can I help you?"
"Oh, I'm good," he answered. "It's just that, when I met you earlier, I forgot to give back something." Kinuha nito ang wallet niya at saka iniabot sa akin ang isang loonie na tinanggap ko naman. "You dropped it last night. It seems like you're in total rush because you didn't bother to look at me again when I called you."
Hindi ko nagawang sumagot dahil hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa lalaking kaharap ko ngayon na siya rin mismo ang rason kung bakit ako nagmamadali no'ng gabing 'yon, that he reminded me of a man from my past.
"Thanks," I simply replied. Sakto namang dumating na rin ang bus na hinihintay ko kaya mabilis na rin akong nagpaalam dito. To my surprise, he boarded the same bus with me.
"It seems like we're really destined to meet," aniya pa. Isang alanganing ngiti naman ang ibinigay ko rito bago ako lumingon sa bintana. He's still a stranger to me and I am not comfortable in having conversation with him because of, well, his perfume.
When I reached my destination, I thought we're finally going in a separate way but I was wrong. Bumaba rin ito sa kung saan ako bumaba. I held on to my bag as I continued walking my way to the apartment. Pinakikiramdaman ko kung may iba pa ba siyang gagawin. When I turn my way to an alley and he still followed me, I decided to confront him.
"Can you please stop following me?" I asked while I was trying to maintain my composure. "You gave back what you need to give back, why are you still here? Are you waiting for a reward or something?" I added.
I saw how his eyes narrowed. "What are you talking about? I'm not following you," he said defending himself. "Do I look like a stalker, missy?"
I gave him a warning glare before I turned my back at him. Nang maramdaman ko pa rin ang presensya nito kahit nasa tapat na ako ng gate ng apartment na tinutuluyan ko, hindi ko napigilan ang sarili ko na lingunin itong muli. Ano ba talaga ang kailangan niya sa akin?
"What now?" he asked. "How many times do I have to tell you that I wasn't following you?"
Agad na naningkit ang mata ko. "You rode the same bus with me, you got off the bus in the same destination as me, you walked in the same alley, and now you're here standing in front of me. Still making up excuses for yourself, mister?"
Sa gulat ko ay bigla itong tumawa. Hindi ko alam kung anong nakakatawa sa sinabi ko sa kaniya kaya sinamaan ko ito ng tingin lalo. Akala ba ng isang 'to ay nagbibiro ako?
"I'm sorry, it's just that, you're quite funny," aniya na halos ikanganga ko. "Anyway," he reached on his pocket and showed me a blue card that is very familiar to me, "you're not the only person who lives in this apartment, missy."
Gusto ko na lang na kainin ako ng lupa matapos niyang sabihin ang mga katagang iyon. Ramdam ko rin ang pag-init ng pisngi ko dahil sa kahihiyan na nararamdaman ko. Kung kanina ay kaya ko pa itong tignan sa mga mata niya, ngayon ay wala na akong lakas para gawin iyon. I bit my lower lip at dahan-dahan na tinalikuran ito. Nang makapasok ako sa gate ng apartment namin, mas binilisan ko pa ang paglalakad ko. I heard him called me by "missy" ngunit hindi ko na ito nilingon pang muli. That's so embarassing!
Related chapters
The Boy Next Door CHAPTER FIVE
CALLIENapahagalpak ng tawa si Zoe nang ikwento ko sa kaniya ang nangyari kanina. Napasimangot naman ako lalo dahil sa naging reaksyon nito. I grabbed a pillow at saka iyon itinakip sa mukha ko dahil sa sobrang kahihiyan na nararamdaman ko ngayon. I admit, hindi ako nag-ingat, hindi ko pinag-isipan ang ginawa ko kanina dahil akala ko talaga, he's some random man na sinusundan ako sa daan dahil wala itong magawang matino sa buhay. He doesn't look like a man with a bad intention, but I made him look like one. "Nagsorry ka naman ba sa tao?" Zoe asked. Inalis ko ang unan na nakatakip sa mukha ko at saka ako umayos ng pag-upo. I bit my lower lip as I shook my head little by little. "Sino bang gugustuhin pang lumingon sa kaniya pagkatapos no'ng ginawa ko?" I mumbled in a small voice. "Sino rin bang tao ang gugustuhin na mapagkamalan siyang isang stalker?" Hindi ako nakasagot sa naging tanong ni Zoe. He deserved my apology pero hindi ko alam kung paano ko 'yon ibibigay sa kaniya. Ni hind
The Boy Next Door CHAPTER SIX
CALLIE"It seems like wala talaga siyang balak na patahimikin ka," bulong sa akin ni Zoe habang kumukuha ito ng orders at nasulyap sa kinaroroonan ng isang taong pamilyar na pamilyar na sa aming dalawa. I let out a hiss upon hearing her statement. Napunta sa kinaroroonan ni Ethan ang mga mata ko and when our eyes meet, he smiled at me as he raised his cup of coffee a bit. Agad naman na nag-iwas ako ng tingin. Hindi ito ang unang beses na nakita ko siya sa coffee shop na ito. Mula no'ng nagkairingan kami sa unit niya, tila ba paborito na nito ang tumambay sa pinagtatrabauhan namin. Hindi ko alam kung natataon lang na naging paborito niyang tambayan ang coffee shop o naroon lang ito dahil alam niyang naiirita ako sa presensya niya. After that night, akala ko talaga ay matatahimik na ang mundo ko ngunit mukhang isang malaking pagkakamali pala iyon. "Magtrabaho na lang tayo," sabi ko kay Zoe na agad namang sinang-ayonan nito. Naging abala rin kami sa dami ng customer na pumapasok sa cof
The Boy Next Door CHAPTER SEVEN
CALLIEHindi ko maiwasang maparolyo ng mata nang makita ko na naman si Ethan sa usual na pwesto nito sa loob ng coffee shop. Kada may pasok ako sa trabaho ay lagi na rin itong naroon na tila ba nag-eenjoy ito sa ginagawa niya dahil alam niyang kinaiinis ko ang presensya niya. Tuwing wala naman akong pasok ay hindi rin ito umaalis ng apartment. Sa pang-araw-araw na nangyayari 'yon, hinihiling ko na lang na may iba naman siyang pagkaabalahan sa buhay niya. "He's here again. Kahit ata ilang beses mong sungitan at itaboy ang isang 'yan, wala siyang balak na lubayan ka," bulong ni Zoe sa akin nang mapadaan ito sa likod ko habang nag-aayos ako ng mga incoming orders. "Paano ka ba naman kasi lulubayan, you're making your coffee with love nga raw kasi," dagdag nito nang muli siyang dumaan para bumalik sa tabi ko. Narinig ko rin ang bahagyang pagbungisngis nito.Humarap ako sa kaniya at binigyan siya ng isang sarkastikong ngiti. "Come on, he said that just to piss me off," ani ko. "Maiba tay
The Boy Next Door CHAPTER EIGHT
CALLIE"Are you sure okay ka lang na maiwan mag-isa rito? Pwede ko rin naman iexcuse sarili ko muna tapos magpatake over na muna tayo kay Freya sa pag-assist sa counter," sabi ko kay Zoe. May sakit kasi ito at medyo nag-aalangan ako na iwan siya mag-isa. Bihira kung magkasakit si Zoe pero matindi kung bumigay ang katawan nito kapag nagkakasakit siya. I heard her let out a hiss. "How many times do I have to tell you na okay lang ako?" aniya. "You don't have to worry about me kasi trangkaso lang naman ito. Kasalanan ko rin naman dahil nagpahamog pa ako kagabi." Napalabi naman ako dahil sa tinuran nito. "But promise me that if naramdaman mo na sumama ang pakiramdam mo, you'll call me, okay?" paalala ko na tinanguan naman nito bago mag-ayos ng higa. I heard her let out a soft whimper, siguro'y dahil na rin sa sakit ng katawan na mula pa kagabi ay inirereklamo niya na. Hindi ko na ito kinulit pa at iniwan ko na siya sa unit namin gaya ng gusto niya. Pagdating na pagdating ko sa shop ay
The Boy Next Door CHAPTER NINE
CALLIE "What are you doing?" Zoe asked me nang makabalik ako sa counter mula sa baking area. Inexcuse ko muna ang sarili ko kanina sa counter dahil may kailangan akong gawin. I glanced at Ethan at naroon pa rin ito sa usual spot niya. May hawak itong magazine habang umiinom ng usual na order nito sa amin—draft latte na ako mismo ang may gawa. "Earth to Callie, ano pong ginagawa mo sa baking area?" Awtomatikong bumalik kay Zoe ang tingin ko at tila naghihintay naman ito ng sagot galing sa akin. "I'm baking," mahinang turan ko. "You're baking?" I nodded as a response. "We've been friends for a year and yet hindi ko alam na marunong ka pa lang magbake." Ang totoo ay hindi naman talaga ako marunong magbake ng kahit na ano. Ito ang unang beses na gagawin ko 'to at tahimik kong hinihiling na sana ay maging maayos ang resulta dahil kung hindi, baka mas lalo ko lang dagdagan ang kasalanan ko kay Ethan. "First time ko lang na gagawin," pag-amin ko rito. "Now that's something," ani
The Boy Next Door CHAPTER TEN
CALLIEPaggising ko ay wala na si Zoe sa unit namin. Umalis na ito kaninang madaling araw papuntang Hawaii para samahan ang lola niya. Hindi pa rin nito sigurado kung kailan siya makakabalik. Ito rin ang unang beses na magiging mag-isa ako sa unit namin matapos ang isang buong taon. When I was a mess, Zoe won't leave my side dahil natatakot daw ito na wala na siyang balikan pag-uwi niya. Wala akong plano sa buhay ko no'n kaya hindi ko siya masisisi kung gano'n ang naramdaman niya. I did my usual routine dahil kailangan ko pa ring pumasok sa trabaho ko. Dahil wala si Zoe ay si Freya lang ang kapalitan ko sa shift kaya medyo mababago ang routine naming dalawa. "Good morning," pagbati ko sa mga kasamahan ko nang makarating ako sa shop. Medyo maaga ang pagdating ko ngayon dahil nasaktuhan ko pa na nag-aayos pa lang sila ng table sa loob. Ibinaba ko naman muna sa staff room ang mga gamit ko at nagbihis ng uniporme bago dumiretso sa counter para ayusin naman ang mga gamit doon. "How was
The Boy Next Door CHAPTER ELEVEN
CALLIENaalimpungatan ako nang makarinig ako ng kung anong kaluskos sa loob ng unit ko. Hinayaan ko na muna ang mata ko na mag-adjust sa dilim ng paligid at nang akmang bubuksan ko na ang lamp shade na nakapatong sa bed side table malapit sa akin, somebody caught me from behind. Nakatakip ang kamay nito sa bibig ko kaya hindi ako makagawa ng kung anumang ingay. Magpupumiglas na sana ako sa pagkakahawak nito sa akin nang maamoy ko ang pamilyar na amoy na alam kong si Ethan ang nagmamay-ari. "Be quiet." Nang bumulong ito sa tenga ko, roon ko mas napagtanto na si Ethan nga ito. Anong ginagawa niya sa loob ng unit ko? Tanging ang paghinga naming dalawa ang naririnig kong ingay. He's not making any move kaya nanatili lang din ako sa pwesto ko at inihahanda na lang ang isip ko sa pwede kong gawin kung sakali man na may gawin itong masama sa akin. Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig kong parang may kumakalikot sa sliding door ko sa balkonahe. Nang magkaroon ng konting liwanag, doon ko
The Boy Next Door CHAPTER TWELVE
CALLIEPaggising ko kinaumagahan ay wala na si Ethan sa unit ko. Ni hindi ko na namalayan ang pag-alis nito kaya marahil ay maaga pa itong umalis ng unit ko. Sinilip ko pa muna ang unit nito ngunit nakasara ang pinto no'n kaya bumalik na lang ako sa unit ko kesa manggulo pa sa kaniya gayong wala naman akong sasabihin. Mag-aasikaso na sana ako sa kusina nang makitang may lutong pagkain na na nakahain sa mesa. I don't remember having some leftovers yesterday kaya paniguradong si Ethan ang naghanda nito. A peace offering dahil hindi siya umalis ng unit ko kagabi? Dahil kailangan ko na ring mag-asikaso para sa trabaho ko ay iyong inihanda niya na lang ang kinain ko bago ako naligo at nag-ayos ng sarili. Sinigurado ko na rin muna na nakasara nang maayos ang mga pinto ng sa unit ko bago ko iyon tuluyang iniwan. Habang naglalakad naman ako ay naisipan kong tawagan si Zoe para sabihin ang nangyari kagabi sa unit namin. "Hello?" she greeted me with her voice still hoarse. I checked the tim
Latest chapter
The Boy Next Door CHAPTER THIRTEEN
CALLIE "Good morning," buo ang ngiti na bati ni Ethan sa akin nang buksan ko ang pinto ng unit ko. Napunta sa bagay na nasa kamay nito ang tingin ko bago ako muling tumingin sa kaniya. "I can cook my own breakfast, Ethan," saad ko. "I know," kaswal na sagot nito at saka pumasok ng unit ko. Pinanuod ko lang siyang ilapag sa mesa ang dala-dala niya. Siya na rin mismo ang nagsalin no'n sa isang plato. Hinila pa nito ang bangko at saka tinapik-tapik iyon habang nakatingin sa akin na animo'y pinapaupo niya ako roon. "Anong trip mo?" pataray kong tanong sa kaniya. "Kung isa na naman 'to sa mga pakulo mo para inisin ako, I'm acknowledging it. Naasar na ako. Okay na? You can stop giving me breakfast every morning, Ethan. Nababalita na tayo rito sa building just so you know." "Who cares about what they're saying?" aniya habang kumakain ng pagkain na dala nito para sa akin. Hindi ko naman napigilan ang pagrolyo ng mata ko dahil sa naging pahayag niya. "If you don't care, well, I do."
The Boy Next Door CHAPTER TWELVE
CALLIEPaggising ko kinaumagahan ay wala na si Ethan sa unit ko. Ni hindi ko na namalayan ang pag-alis nito kaya marahil ay maaga pa itong umalis ng unit ko. Sinilip ko pa muna ang unit nito ngunit nakasara ang pinto no'n kaya bumalik na lang ako sa unit ko kesa manggulo pa sa kaniya gayong wala naman akong sasabihin. Mag-aasikaso na sana ako sa kusina nang makitang may lutong pagkain na na nakahain sa mesa. I don't remember having some leftovers yesterday kaya paniguradong si Ethan ang naghanda nito. A peace offering dahil hindi siya umalis ng unit ko kagabi? Dahil kailangan ko na ring mag-asikaso para sa trabaho ko ay iyong inihanda niya na lang ang kinain ko bago ako naligo at nag-ayos ng sarili. Sinigurado ko na rin muna na nakasara nang maayos ang mga pinto ng sa unit ko bago ko iyon tuluyang iniwan. Habang naglalakad naman ako ay naisipan kong tawagan si Zoe para sabihin ang nangyari kagabi sa unit namin. "Hello?" she greeted me with her voice still hoarse. I checked the tim
The Boy Next Door CHAPTER ELEVEN
CALLIENaalimpungatan ako nang makarinig ako ng kung anong kaluskos sa loob ng unit ko. Hinayaan ko na muna ang mata ko na mag-adjust sa dilim ng paligid at nang akmang bubuksan ko na ang lamp shade na nakapatong sa bed side table malapit sa akin, somebody caught me from behind. Nakatakip ang kamay nito sa bibig ko kaya hindi ako makagawa ng kung anumang ingay. Magpupumiglas na sana ako sa pagkakahawak nito sa akin nang maamoy ko ang pamilyar na amoy na alam kong si Ethan ang nagmamay-ari. "Be quiet." Nang bumulong ito sa tenga ko, roon ko mas napagtanto na si Ethan nga ito. Anong ginagawa niya sa loob ng unit ko? Tanging ang paghinga naming dalawa ang naririnig kong ingay. He's not making any move kaya nanatili lang din ako sa pwesto ko at inihahanda na lang ang isip ko sa pwede kong gawin kung sakali man na may gawin itong masama sa akin. Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig kong parang may kumakalikot sa sliding door ko sa balkonahe. Nang magkaroon ng konting liwanag, doon ko
The Boy Next Door CHAPTER TEN
CALLIEPaggising ko ay wala na si Zoe sa unit namin. Umalis na ito kaninang madaling araw papuntang Hawaii para samahan ang lola niya. Hindi pa rin nito sigurado kung kailan siya makakabalik. Ito rin ang unang beses na magiging mag-isa ako sa unit namin matapos ang isang buong taon. When I was a mess, Zoe won't leave my side dahil natatakot daw ito na wala na siyang balikan pag-uwi niya. Wala akong plano sa buhay ko no'n kaya hindi ko siya masisisi kung gano'n ang naramdaman niya. I did my usual routine dahil kailangan ko pa ring pumasok sa trabaho ko. Dahil wala si Zoe ay si Freya lang ang kapalitan ko sa shift kaya medyo mababago ang routine naming dalawa. "Good morning," pagbati ko sa mga kasamahan ko nang makarating ako sa shop. Medyo maaga ang pagdating ko ngayon dahil nasaktuhan ko pa na nag-aayos pa lang sila ng table sa loob. Ibinaba ko naman muna sa staff room ang mga gamit ko at nagbihis ng uniporme bago dumiretso sa counter para ayusin naman ang mga gamit doon. "How was
The Boy Next Door CHAPTER NINE
CALLIE "What are you doing?" Zoe asked me nang makabalik ako sa counter mula sa baking area. Inexcuse ko muna ang sarili ko kanina sa counter dahil may kailangan akong gawin. I glanced at Ethan at naroon pa rin ito sa usual spot niya. May hawak itong magazine habang umiinom ng usual na order nito sa amin—draft latte na ako mismo ang may gawa. "Earth to Callie, ano pong ginagawa mo sa baking area?" Awtomatikong bumalik kay Zoe ang tingin ko at tila naghihintay naman ito ng sagot galing sa akin. "I'm baking," mahinang turan ko. "You're baking?" I nodded as a response. "We've been friends for a year and yet hindi ko alam na marunong ka pa lang magbake." Ang totoo ay hindi naman talaga ako marunong magbake ng kahit na ano. Ito ang unang beses na gagawin ko 'to at tahimik kong hinihiling na sana ay maging maayos ang resulta dahil kung hindi, baka mas lalo ko lang dagdagan ang kasalanan ko kay Ethan. "First time ko lang na gagawin," pag-amin ko rito. "Now that's something," ani
The Boy Next Door CHAPTER EIGHT
CALLIE"Are you sure okay ka lang na maiwan mag-isa rito? Pwede ko rin naman iexcuse sarili ko muna tapos magpatake over na muna tayo kay Freya sa pag-assist sa counter," sabi ko kay Zoe. May sakit kasi ito at medyo nag-aalangan ako na iwan siya mag-isa. Bihira kung magkasakit si Zoe pero matindi kung bumigay ang katawan nito kapag nagkakasakit siya. I heard her let out a hiss. "How many times do I have to tell you na okay lang ako?" aniya. "You don't have to worry about me kasi trangkaso lang naman ito. Kasalanan ko rin naman dahil nagpahamog pa ako kagabi." Napalabi naman ako dahil sa tinuran nito. "But promise me that if naramdaman mo na sumama ang pakiramdam mo, you'll call me, okay?" paalala ko na tinanguan naman nito bago mag-ayos ng higa. I heard her let out a soft whimper, siguro'y dahil na rin sa sakit ng katawan na mula pa kagabi ay inirereklamo niya na. Hindi ko na ito kinulit pa at iniwan ko na siya sa unit namin gaya ng gusto niya. Pagdating na pagdating ko sa shop ay
The Boy Next Door CHAPTER SEVEN
CALLIEHindi ko maiwasang maparolyo ng mata nang makita ko na naman si Ethan sa usual na pwesto nito sa loob ng coffee shop. Kada may pasok ako sa trabaho ay lagi na rin itong naroon na tila ba nag-eenjoy ito sa ginagawa niya dahil alam niyang kinaiinis ko ang presensya niya. Tuwing wala naman akong pasok ay hindi rin ito umaalis ng apartment. Sa pang-araw-araw na nangyayari 'yon, hinihiling ko na lang na may iba naman siyang pagkaabalahan sa buhay niya. "He's here again. Kahit ata ilang beses mong sungitan at itaboy ang isang 'yan, wala siyang balak na lubayan ka," bulong ni Zoe sa akin nang mapadaan ito sa likod ko habang nag-aayos ako ng mga incoming orders. "Paano ka ba naman kasi lulubayan, you're making your coffee with love nga raw kasi," dagdag nito nang muli siyang dumaan para bumalik sa tabi ko. Narinig ko rin ang bahagyang pagbungisngis nito.Humarap ako sa kaniya at binigyan siya ng isang sarkastikong ngiti. "Come on, he said that just to piss me off," ani ko. "Maiba tay
The Boy Next Door CHAPTER SIX
CALLIE"It seems like wala talaga siyang balak na patahimikin ka," bulong sa akin ni Zoe habang kumukuha ito ng orders at nasulyap sa kinaroroonan ng isang taong pamilyar na pamilyar na sa aming dalawa. I let out a hiss upon hearing her statement. Napunta sa kinaroroonan ni Ethan ang mga mata ko and when our eyes meet, he smiled at me as he raised his cup of coffee a bit. Agad naman na nag-iwas ako ng tingin. Hindi ito ang unang beses na nakita ko siya sa coffee shop na ito. Mula no'ng nagkairingan kami sa unit niya, tila ba paborito na nito ang tumambay sa pinagtatrabauhan namin. Hindi ko alam kung natataon lang na naging paborito niyang tambayan ang coffee shop o naroon lang ito dahil alam niyang naiirita ako sa presensya niya. After that night, akala ko talaga ay matatahimik na ang mundo ko ngunit mukhang isang malaking pagkakamali pala iyon. "Magtrabaho na lang tayo," sabi ko kay Zoe na agad namang sinang-ayonan nito. Naging abala rin kami sa dami ng customer na pumapasok sa cof
The Boy Next Door CHAPTER FIVE
CALLIENapahagalpak ng tawa si Zoe nang ikwento ko sa kaniya ang nangyari kanina. Napasimangot naman ako lalo dahil sa naging reaksyon nito. I grabbed a pillow at saka iyon itinakip sa mukha ko dahil sa sobrang kahihiyan na nararamdaman ko ngayon. I admit, hindi ako nag-ingat, hindi ko pinag-isipan ang ginawa ko kanina dahil akala ko talaga, he's some random man na sinusundan ako sa daan dahil wala itong magawang matino sa buhay. He doesn't look like a man with a bad intention, but I made him look like one. "Nagsorry ka naman ba sa tao?" Zoe asked. Inalis ko ang unan na nakatakip sa mukha ko at saka ako umayos ng pag-upo. I bit my lower lip as I shook my head little by little. "Sino bang gugustuhin pang lumingon sa kaniya pagkatapos no'ng ginawa ko?" I mumbled in a small voice. "Sino rin bang tao ang gugustuhin na mapagkamalan siyang isang stalker?" Hindi ako nakasagot sa naging tanong ni Zoe. He deserved my apology pero hindi ko alam kung paano ko 'yon ibibigay sa kaniya. Ni hind
