I bit my lips as I entered his office, it’s been a few weeks since we started the getting-to-know-more stage he stated.
“Mr. Fierez—” “Maxwell,” nakangising pagtatama niya sa tawag ko sa kanya dahilan para hindi ko mapigilang ngumiti at mukhang nahawa siya dahil natakpan niya ang mapula ngunit bahagyang manipis na labi. “I came here to ask about meeting me tonight Maxwell,” binigyang diin ko pa ang pangalan niya dahilan para ngumisi siya. “I’m always down for you, but that’s the first time you asked me out, where are we going?” hindi siya nagpatumpik tumpik at sinabi ang mga nasa isip. “Let me treat you to dinner, I got my first paycheck as your company’s exclusive writer!” masayang sabi ko dahilan para tumayo siya at sumandal sa malapad at malaki niyang wooden desk. He gave me a smile, “Then I’ll let you, I’ll be your date tonight.” Lumapit ako sa kanya at iwinagayway sa harapan niya ang putting envelope na may kakapalan dahil sa ilang libo rin ang natanggap ko dahil sa huling article na sinulat ko sa kanila. He pinched my cheeks, “Aren’t you too cute in front of me?” Nag-init kaagad ang pisngi ko sa sinabi niya, “H-Hindi ah,” tanggi ko pa. “That’s what I’m seeing,” he teased. Lumabi ako at mabilis na tumiklay upang mabilis siyabg halikan sa pisngi ngunit halos manlaki ang mata ko ng sobra ng bahagya siyang lumingon dahilan para gilid ng labi namin ang magtama. “Oh,” he gasped. Natakpan ko ang labi, “S-Sa pisngi lang dapat ‘yon as thank you eh!” gulat na sabi ko. He stared at me with his captivating blue eyes before smirking, “That’s bold of you,” he chuckled. “H-Hindi ‘yon sadya, Maxwell.” “Uh huh?” asar niyang tugon dahilan para namumula akong umiwas tingin at nagmamadaling umalis sa opisina niya. Kinagabihan ay dinala ko siya sa isang restaurant, at hindi ko inaasahan na sobrang mahal ng mga pagkain dito! ‘Paano naging 20k ang iisang plate ng steak!? Ginto ba ang karne na ‘yon?!’ “O-Order ka na,” nahihiyang sabi ko. “Sure, thank you. You should order too,” he said as he scanned the menu. Halos manginig ang kamay ko nang umorder siya at nakasisigurado akong ubos kaagad ang paycheck ko sa pagkain niya pa lang. “Let’s also have some wine,” as he ordered the wine my eyes suddenly widened when I saw it’s price. Gosh. Habang hinihintay ang order namin ay uminom muna kami ng mamahalin na wine, halos hindi ko malunok ‘yon dahil sa presyo nito. “So you’re also writing a novel? That’s your dream?” he asked as I told him what my dream was. “Oo, bata pa lang kasi ako may bookstore na yung mommy ko. Sinasama niya ako magbantay kaya naman kapag may defect na libro ay binabasa ko ‘yon. Tapos ayon, kinahiligan ko na. Sabi ko pa one-day dapat may libro rin akong nasa bookstore mismo namin,” nakangiting kwento ko at kinikilig ako habang naiimagine ‘yon. He smiled, “That’s great, but other than that, meron pa ba?” Bigla ay napaisip ako, doon ko napagtanto na wala na. Wala na akong ibang pangarap. “‘Cause writing a novel or a romance novel is not a stable work—” bigla ay natigilan siya sa sinabi. Huminga siya ng malalim nang makita niya na pilit akong ngumiti. “T-That’s not gonna be a problem if you’ll be my wife, keep it up.” Sa sinabi niya ay napalunok ako, ang sakit na binigay nang una niyang winika ay napalitan ng kiliti sa puso ko. ‘Ganoon niya ba kadali kayang baguhin ang nararamdaman ko!?’ “You’re making me obsessed with you, Maxwell.” Tinakpan ko ang pisngi gamit ang dalawang palad ko dahilan para gwapo siyang tumawa. “That’s exactly what I want Evelyn,” he gave me a wink. Nagwala na naman ang puso ko dahil sa simpleng gestures and words niya, he’s really unbelievable! Para siyang yung mga male lead ko sa romance book na sinusulat ko. Ngunit ganoon naputol ang masayang imagination ko dahil may malamig na bumuhos sa mukha at sa ulo ko. “Ang kapal ng mukha mo Maxwell! Nagawa mo pa talagang makipagdate sa ibang babae ha!?” sigaw ng isang magandang babae, at nakikilala ko siya. Isa siyang model na hawak ng kumpanya nila Maxwell. Si Veronica Lee na rumored girlfriend ni Maxwell noon. “What the hell?” gulat na sabi ni Maxwell at napatayo ngunit malakas siyang sinampal ni Veronica. Nanlilisik ang mata nitong nakatitig sa asul na mata ni Maxwell, maluha luha at halatang nasasaktan. Naestatwa ako at napatitig sa kanilang dalawa, ang masayang gabi ay napalitan ng kakaibang pakiramdam. ‘Nagkamali ba ako ng akala sa’yo Maxwell?’“What the fuck are you saying Veronica!?” Maxwell yelled, yet I watch them both argue as if I’m watching a drama. Huminga ako ng malalim, pinigilan ko lumuha bagkus ay tumayo ako at walang ganang hinablot ang bag ko upang umalis doon. “Evelyn!” he called out my name but that didn’t make me stop from walking away. Derederetso at mabilis akong umalis sa lugar na ‘yon, pumara kaagad ako ng taxi bago pa man makalapit sa akin si Maxwell. Pagkauwi sa bahay ay nagkulong ako sa kwarto, ngunit sunod-sunod na tawag ang natanggap ko sa cellphone dahilan para patayin ko ‘yon at ibaba sa kama. ‘Nakapanakit ba ako ng kapwa ko babae?’ Kinabukasan ay tinawag ako ni Jaidah, “Ate may lalake po kanina, co-worker mo daw po. Pinabibigay niya po,” sabi ni Jaidah habang inaabot sa akin ang isang paper bag. Nanlaki ang mata ko nang silipin ko ‘yon ay ang pinaka-latest na cellphone ang nakita ko. Bumalik ako sa kwarto at binuksan ‘yon, nang makita ko ang note ay nagsalubong ang kilay ko ng hus
Huminga siya ng malalim, “Alright,” mahinang tugon niya at hinayaan ako. Pagkaalis ko sa opisina niya ay seryoso akong nagsulat na lang ng panibagonh article para sa bago nilang project. Makalipas ang ilang linggo ay abala akong tumitipa sa laptop ko nang bigla na lamang may malamig na kape ang bumuhos sa akin, batid ko dahil sa amoy nito. Ang putting blusa ko ay mabilis na namantsahan at bumakat ang suot kong bra, tinignan ko ang gumawa no’n at nakita ko si Veronica na sobrang ganda ng ngisi. “Oopps, I spilled. Are you okay dear?” malambing niyang sabi dahil maraming nanonood. “I’m okay,” mahinang tugon ko at pinunasan ko ng tissue ang sariling mukha. Ngunit naramdaman ko ang dalawang palad niya sa balikat ko, yumuko rin siya at may binulong, “You wouldn’t want me causing a ruckus, Evelyn Vion.” Huminga ako ng malalim nang lumayo siya at tatawa tawa na dumeretso sa opisina ni Maxwell. Tumayo na lang ako para magbihis at paliguan ang buhok ko sa shower room around com
Kinagabihan ay kinita ko si Maxwell sa isang private resort, pinasundo niya ako sa butler niya dahil ayoko na sa issue na involve sa kanya. Pagkarating ay natigilan ako nang makita ang maraming pagkain na nakahain sa table, habang prente siyang nakaupo at nag-aantay. Nilapitan ko siya at ibinaba ang bag ko sa gilid niya. “Did you wait?” kwestyon ko. “Nope, I just arrived. Let’s eat?” anyaya niya kaya tumango ako at hinayaan siyang paghilaan ako ng mauupuan. Habang kumakain kami ay nagsalita siya, “You really came for me huh?” “How could I make my boss wait?” balik tanong ko na mahina niyang ikinatawa. Inilihis niya ang sleeves ng suot na polo hanggang sa siko niya bago ako tinitigan ng mapang-akit niyang asul na mata. We also drank some wine and before I knew, I was feeling tipsy. “Let me ask you, let me ask you— if you were in a room full of women, would you still pick me?” turo ko sa sarili ko habang nakangisi. “Mm?” nagtataka niyang tugon. “I won’t be in a room f
My lips almost parted when he slowly unbuttoned his shirt, revealing his well-toned chest that was obviously maintained through workouts. I heard his loud chuckle, letting me know that he caught me staring intently at his chest. “M-Maxwell,” nahihiyang sita ko sa kanya, ngumiti naman siya at naupo sa tabi ko sa couch, wala ng damit pang-itaas. I felt his arms wrapped around my waist as he pulled me closer to his chest. It was so hot, his skin is hot. I can feel it. “Elle,” bulong niya dahilan para maramdaman ko ang mainit niyang hininga sa tenga ko na nagdala ng kakaibang sensasyon sa katawan ko. Dahan-dahan ko siya nilingon at labi niya kaagad ang sumunggab sa akin, napapikit ako at napahawak kaagad sa batok niya nang siilin niya ang labi ko ng paulit ulit. His kiss deepened, becoming more intense and passionate, as if he was ravenous. He pressed his lips against mine repeatedly until we were both gasping for breath. His other hand went in for my blouse, gently sliding
Halos mapuno nang ungol ang buong kwarto dahil sa ginagawa namin ni Maxwell, hindi ko rin mapigilan hindi humiyaw bawat labas at pasok niya.Hirap na hirap niyang niyuko ako at hinalikan, “Oh fuck, I’m not wearing any protection,” hirap na hirap niyang sabi matapos yumuko sa balikat ko.“J-Just pull it out,” humahangos na bulong ko kasabay ng pagbaon ng kuko ko sa mga likod niya.Until we were both almost finished, he pulled out quickly and what came out splashed onto my chest and face.Napapikit pa ako na mahina niyang ikinatawa, “Oh I’m sorry,” he gently wiped my face with a tissue which made us both chuckled..I thought he’s gonna leave me alone in the bed after, yet he wiped everything and cleaned me u before laying beside me, I felt his arms around my waist.Sumandal ako sa dibdib niya, “Do you feel sleepy?” he whispered before planting a kiss on my forehead.“Mm, super.” Pumikit ako at yumakap sa kanya.I felt his hand caressed my shoulders as he rest his cheek on the top of my
“I swear, I didn’t leak this file. I can never do that,” I fiercely said.“Mm, you could say that. Then you should find who did this,” Astor stated which made me sighed.“If you can’t find the real traitor inside this company, then you should face the consequences and resign on your own, or we’ll kick you out.” Ramdam ko ang galit sa tinig ni Astor, siya ang matalik na kaibigan ni Maxwell.At mas pagkakatiwalaan siya ng lahat, kumpara sa akin.“Why do I have to resign?” mahinang sabi ko.“Kung hindi naman ako ang may pakana ng leak information, at hindi ko mahanap ‘yon. Hindi pa rin ako ang may kasalanan, binigay lang sa akin ang files na ito. Bakit ako lang ang dapat malagot?” derektang sabi ko.“Ms. Vion, huwag masyadong mataas ang tingin mo sa sarili dahil ‘yan ang ikakasira mo sa buong kumpanya,” sita sa akin ng isang member of the board.“I know that, sir. But I’m really inoocent and doing my best in writing an article that will benefit the company.” “Then at least use some hono
Napatitig ako sa article na binasa ko habang kaharap si Astor, ang kaibigan ni Maxwell. “You think I wrote this for your company’s rival?” inis na sabi ko at inilapag ‘yon sa harapan niya. “Does it look like I wrote this? Is this my writing style?” mahina at peke akong tumawa. “Error,” turo ko sa isang paragraph. “Error,” turo ko sa pangatong paragraph. “Error, there’s too much error. Is this what you guys take me for? You think I would get hired by Chairman Fierez if I am this flawed with my work?” Derekta ko siyang tinignan sa mata. “Pwedeng sinadya mo, para hindi mahalatang ikaw,” mahinang sabi niya kaya naiirita akong ngumisi. “Bakit ba gustong gusto mo na idiin sa akin yung hindi ko naman ginawa?” tanong ko. “Hindi ko dinidiin sa’yo, pero ikaw lang ang nakakaalam ng mga bad sides ng company—” “Walang bad side ang company, pero unbeneficial meron.” Huminga ako ng malalim at ihinarap sa kanya ang laptop ko. “You can check everything, inspect me or what, wala akong
“Hala beh, okay lang ‘yan huwag mo masyado dibdibin ang sermon ni Sir Maxwell. Ganyan talaga siya magalit,” mahinahon na sabi ni Hermes sa akin habang hinahagod pa ang likod ko.“Oo nga naman, Evelyn. Masanay ka na kay Sir Maxwell,” dagdag naman ni Andrew at inabutan pa ako ng juice galing sa refrigerator ng office namin.“Ayos lang, hindi naman niya kasalanan at trabaho niyang itana ako,” nakokonsensya kong sabi.“Rinig nga namin kay Sir Astor, napagalitan ka raw ng lahat,” kwento pa ni Hermes at bumuntong hininga.“Alam ko naman na malaki ang sahod mo pero ‘di ba it’s not your fault, girl. Relax ka lang,” nakangiting sabi ni Hermes with hagod sa likod ko.Ang swerte ko rin sa kanilang dalawa dahil palagi silang ganito, todo comfort. Matapos ang araw na ‘yon ay sinalubong ako ni Maxwell na salubong ang kilay at nakapamulsa ang isang kamay.“Hon,” nagmamaktol niya kaagad na tawag dahilan para mapangiti ako.“Oh?”“Tsk, so that’s the payment of loving you huh?” hindi nawala ang nagmama
Evelyn’s Point of ViewMahigit isang buwan na ang lumipas mula noong huling check-up namin, at kahit maselan pa rin ang pagbubuntis ko, ramdam kong mas umayos na ang kondisyon ko. Pero kahit ganito, hindi pa rin ako tinatantanan ni Maxwell sa sobrang pag-aalaga. Alam kong sobrang protective siya, pero minsan gusto ko na rin siyang kausapin na mag-relax kahit kaunti.Ngayong umaga, nakahiga pa rin ako sa kama habang naririnig ko ang ingay ni Maximo sa labas ng kwarto.“Mommy, wake up! It’s breakfast time!” masiglang sigaw niya habang kumakatok.Napangiti ako. Bumangon ako nang dahan-dahan at lumapit sa pintuan, pero bago ko pa ito mabuksan, nauna nang pumasok si Maxwell, may dala-dalang tray ng pagkain.“Maximo, sabi ko kay Mommy dahan-dahan lang siya,” malambing niyang sermon sa anak namin bago siya tumingin sa akin. “Hon, you should be resting. Hindi mo kailangan bumangon para mag-breakfast.”“Maxwell,” tawa ko, “Okay lang ako, promise. Hindi mo kailangang gawin lahat.”Umiling siya
Evelyn’s Point of ViewTatlong araw na ang lumipas mula nang ma-confirm ng doktor na maselan talaga ang pagbubuntis ko. Halos lahat ng gawain ko ay naipasa na kay Maxwell, kahit ang simpleng pag-aasikaso kay Maximo. Lagi na lang akong nasa kama o kaya’y nasa sofa, parang wala akong ibang ginagawa kundi magpahinga at maghintay na bumuti ang pakiramdam ko.“Elle, ready ka na ba? Time na for lunch,” tawag ni Maxwell mula sa kusina.“Hindi pa ako masyadong gutom, hon,” sagot ko mula sa sala habang nakahiga at nakadantay ang kamay ko sa tiyan ko.Makalipas ang ilang minuto, lumapit siya, dala-dala ang isang tray ng pagkain. Nakaupo siya sa gilid ng sofa at dahan-dahang inabot ang kamay ko.“Hon, kailangan mong kumain kahit konti lang. Paano si baby natin?” malambing niyang paalala.Napalunok ako at tumango. “Sige, pero baka kaunti lang ang makain ko.”Dinampot niya ang kutsara at siya mismo ang nagsimula sa pagpapakain sa akin. Pinipilit kong ngumiti, kahit sa totoo lang ay parang ang biga
=Evelyn’s Point Of View=Dahil sa maselan ang pagbubuntis ko ay wala akong gana palagi. 3 months pa lang akong buntis. Si Maxwell naman ay papauwi pa lang sa trabaho. Tinawagan ko naman siya para magpabili ng pagkain.“Hello, hon?” mahina kong sabi nang sagutin ni Maxwell ang tawag ko.“Yes, hon, pauwi na ako. Kamusta ka? May nararamdaman ka bang kakaiba?” agad niyang tanong. Ramdam ko ang pag-aalala sa boses niya, bagay na palaging nagpapagaan ng pakiramdam ko kahit sobrang hilo o pagod ang nararamdaman ko.“H-Hindi naman. Medyo masama lang ang pakiramdam ko… at parang gusto ko ng sinigang na baboy,” mahina kong sagot habang hawak-hawak ang tiyan ko.“Sinigang na baboy? Naku, hon, kahit saan pa ’yan, hahanapin ko! Anything else? Gusto mo ng prutas o dessert? Ice cream, maybe?”Napangiti ako sa lambing niya. “Yun lang muna. Thanks, hon.”“Basta ikaw, hon. Pauwi na ako. Love you!”“Love you, too,” sagot ko bago ibinaba ang tawag.Agad akong bumalik sa sofa at humiga, pilit pinapakalma
Matapos ang ilang sandaling pagyakap namin ni Maxwell, napatingin siya sa tiyan ko at dahan-dahang nilagay ang palad niya doon. Parang may espesyal na kuryenteng dumaloy sa amin habang magkahawak-kamay kami, damang-dama ko ang pagmamahal at pagmamalasakit niya.“Hon, ang saya ko talaga. Hindi ko akalaing magbabago ang buhay natin ng ganito kasaya,” bulong ni Maxwell habang banayad na hinahaplos ang tiyan ko. Napangiti ako sa bawat galaw niya, ramdam ko ang kanyang pagmamahal at ang pag-aalala para sa aming magiging baby.“Sana nga magiging masaya rin si Maximo kapag nalaman niya,” pabulong kong sabi habang iniisip ang magiging reaksyon ng anak namin sa balita.“Of course! Alam kong magiging excited si Maximo. Lagi niyang sinasabi na gusto niya ng kapatid, di ba? Lagi niyang binibiro na gusto niyang may kalaro,” sagot ni Maxwell, sabay kurot sa ilong ko. Napangiti rin ako, iniisip kung paano magiging protective at masayang kuya si Maximo sa kapatid niyang parating.Maya-maya pa, napans
Dumating ang araw ng dinner, at talagang nag-effort si Maxwell sa bawat detalye. Nagpunta kami sa isang eleganteng restaurant na may mga kandila sa bawat mesa at maaliwalas na tanawin sa labas ng bintana. Inayos niyang lahat, mula sa setting hanggang sa mga pagkaing pinili niya. Halatang pinaghandaan niya ang gabi para sa aming dalawa.Habang kumakain kami, hindi maalis ni Maxwell ang tingin niya sa akin. Minsan nahuhuli ko siyang nakangiti, tila kontento sa simpleng pagkakaroon ko sa tabi niya.“Thank you, hon, ha?” sabi ko sa kanya nang hindi ko na mapigilan. “Ang saya ng gabi na ‘to, para talagang espesyal.”Napangiti siya, halatang natutuwa sa sinabi ko. “Para sa akin, kahit simpleng dinner lang, basta kasama kita, espesyal na talaga.”Nakangiti akong tumingin sa kanya, pero hindi ko rin maiwasang mag-pout. “Hmm… pero isang linggo ka namang mawawala. Paano na ako?”Bigla siyang natawa, tapos inabot ang kamay ko sa ibabaw ng mesa. “Kaya nga tayo nandito ngayon, para naman hindi ka
Paglipas ng Ilang ArawDahil sa bago naming simula, sinubukan naming gawing espesyal ang bawat araw. Isang gabi, nag-set up si Maxwell ng candlelit dinner sa aming garden. Hindi ko inaasahan ang effort niya, kaya naman sobrang na-appreciate ko ang ginawa niya.“Para sa’yo ’to,” nakangiti niyang sabi habang iniaabot ang upuan para sa akin.“Bakit naman may ganito?” tanong ko, kahit na natutuwa ako.“Wala lang, gusto ko lang ipaalala sa’yo kung gaano kita kamahal,” sagot niya na may nakakakilig na ngiti.Habang kumakain kami, napag-usapan namin ang mga simpleng bagay—paborito ni Maximo na laro, ang mga bagong hobbies na natutunan niya, at ang mga plano namin bilang pamilya.“Teka, hon,” natatawang tanong ko, “Di ba ikaw lang ang nag-initiate ng date na ’to? Baka naman next time, si Maximo na ang mag-prepare?”“Hmm, why not?” sabi ni Maxwell habang pinapahid ang labi sa napkin. “But for now, gusto kong ma-enjoy mo lang ang moment natin. Para lang sa’yo ’to.”Pagbalik sa RealityIlang ara
Sa mga susunod na araw, nagpatuloy ang kanilang pag-uusap. Unti-unting bumabalik ang dati nilang saya at kasiyahan. Ang bawat sandali kasama si Maxwell ay tila nagpapalakas ng kanilang relasyon.Dahil sa mga pangako at pagtitiwala sa isa’t isa, nagdesisyon silang muling ibalik ang dating saya ng kanilang pamilya. Gusto ni Evelyn na maging mas bukas kay Maxwell, at naglalakas ng loob siyang harapin ang kanyang mga takot.Nagpatuloy ang kanilang mga tawag, mga pag-uusap, at mga bonding kasama ang kanilang anak. Sa huli, naramdaman ni Evelyn na ang tunay na pag-ibig ay hindi natutulog, kundi nagiging mas malalim sa kabila ng mga pagsubok.Sa mga pagkakataong nagkakaroon sila ng pagkakataon, palaging nagsisilbing araw ng pamilya ang bawat pagkakataon na magkasama sila. Ang mga simpleng bagay ay nagiging espesyal sa piling ng isa’t isa.Nakita ni Evelyn kung paano pinapahalagahan ni Maxwell ang bawat hakbang, mula sa mga maliliit na bagay hanggang sa mga importanteng desisyon. Tulad ng isa
Nang matapos ang paghahanda, nag-set up sila ng picnic sa garden. May mga paboritong pagkain ni Maximo, mga cake at ice cream na tila nag-uumapaw ang saya. Habang nagkakaroon ng kasiyahan, hindi nila napansin na unti-unting lumalapit si Maximo sa kanilang mga braso, kumikilos na tila isang grupo ng pamilya. “Salamat sa lahat, Daddy!” sabi ni Maximo, yakap ang mga binti ni Maxwell. “Masaya ako na nandito ka na!” “Masaya akong makasama ka, anak!” sagot ni Maxwell, yumakap din kay Maximo. Tiningnan ni Evelyn ang dalawa, napuno siya ng pagmamalaki at saya. Nang bumaba ang araw at nag-init ang kalangitan, nagpasya silang maglakad-lakad sa paligid ng bahay. Magkahawak kamay si Evelyn at Maxwell, habang si Maximo ay masayang naglalaro kasama ang tuta sa paligid. Habang naglalakad, bumaling si Maxwell kay Evelyn. “Alam mo, ang pagkakaroon ng pamilya ay ang pinaka-mahalagang bagay sa akin. Handa akong ipaglaban ang ating pamilya.” “Ano ang ibig mong sabihin?” tanong ni Evelyn, medyo
Nagkita sila sa isang restaurant na may private dining area, isang lugar kung saan sila lang ang tao. Si Maxwell ay naka-formal attire na bagay na bagay sa kanya, habang si Evelyn naman ay naka-elegant na dress na pumili si Maxwell para sa kanya. Pakiramdam ni Evelyn, bumalik sila sa mga araw na nagsisimula pa lamang ang lahat, pero ngayon ay mas intense, mas malalim ang damdamin nila sa isa’t isa. Habang kumakain sila, si Maxwell ang nagsilbing masiglang kwentuhan ni Evelyn. Napatawa niya ito sa mga kwento at biro, at hindi rin maiwasang maalala ni Evelyn ang mga rason kung bakit nahulog siya sa kanya noon. “Mamimiss kita, Elle,” bulong ni Maxwell habang magkadikit ang kanilang mga kamay sa ibabaw ng lamesa. Natawa si Evelyn ngunit hindi niya maitago ang bahagyang lungkot sa kanyang mga mata. “One week lang naman, Maxwell,” biro niya, pilit na hindi ipinapakita ang nararamdamang lungkot. “Oo nga, pero isang linggo pa rin na malayo sa ’yo,” sagot ni Maxwell na para bang tinit