One of the most beautiful and amazing street sorrounded by houses built during the spanish era. It is one of the perfect place for a tour in the past. Being sorrounded by old houses, Calle Crisologo is also called THE HERITAGE VILLAGE.
Si Lexus mismo ang nagsilbing tour guide ko simula nang makatapak kami rito sa Vigan, Ilocos sur.
Mukhang nakailang punta na siya rito dahil alam niya lahat ng pasikot-sikot mula sa daan at sa mga imprastraktura na nakapaligid.
Siya ang nagpaliwanag sa akin kung ano at saan nagmula ang lugar na ito. Kung paano nabuo, anong itsura noon at paano dinarayo ng mga turista. Para siyang teacher sa History kung magkuwento dahil lahat iyon ay detalyado.
Sa lahat ng napuntahan ko, itong Calle Crisologo ang pinakanagustuhan ko.
Talagang pang-unang panahon ang datingan. Ang mga bahay sa paligid ay gawa pa noong spanish time. Ang ganda at ang unique p
Ayoko pang umuwi, ayoko pang iwanan ang Ilocos pero kailangan na talaga naming umuwi. Una ay hindi kami nagpaalam na aalis kami. Alam kong nasa tamang edad na kaming magdesisyon para sa sarili namin pero inaalala namin sila mommy, daddy, tito jack at si tita na sa malamang sa malamang ay nag-aalala na ang mga iyon ngayon. Hindi pamandin kami nagpaalam. Napabuntong-hininga ako at napasulyap kay Lexus na sinasabayan ang kantang tumutugtog sa stereo ng sasakyan, kanina pa iyan at tila hindi napapagod. Kinareer niya ang maganda niyang boses. Talagang ayaw magpatalo kay Baekhyun, huh. Please Forgive me ang title no'n at nalimutan ko na kung sino ang kumanta. Unang line pa lang ng kanta ay todong-todo na ang boses niya. Kunwari pa nga ay may hawak pa itong mikropono habang kumakanta nakaka-amuse siyang panoorin. Hindi ko talaga expected na may ganito rin siyang side.&nb
Inilapag ko ang sulat sa gilid ng mesa at saka binuksan ang box. My eyes glistened in tears when I saw what is inside. These are all my stolen pictures when we are in Ilocos, mukha pa akong tanga sa ibang picture kaya nakakahiya. There are also tons of chocolate inside, Ferrero, Toblerone, Snickers, Dairy milk and even KitKats my favorites!Ilang sandali pa ay kinuha ko ang may kaliitang box sa gilid at saka binuksan 'yon. Namalisbis ang luha ko nang mapagtantong isa iyong singsing. Pinunasan ko ang pisngi kong nabasa na ng luha, ang bilis ng tibok ng puso ko, nanginginig pa ang mga kamay ko nang isuot ko iyon sa daliri ko. It perfectly fits my finger. Kulay silver iyon at may maliit na diyamanteng hugis korona sa gitna. Napakagat labi ako, ang saya ko at the same time ay emosyonal, ganito pala bumawi ang lalaking 'yon at parang gusto kong mag-away na lang kami pal
Ilang linggo na ang lumipas simula nang itali niya ang mga kamay ko sa kama. Akala ko nga ay may gagawin siya pero iniwan niya lang ako roon na parang tanga. Ang sabi niya ay kasalanan ko raw iyon kasi tinawag ko siyang bakla. Whatever, para naman kasi siyang ganoon, napakaarte! Ang attitude niya masiyado. Dinaig pa ako kapag ako ang nireregla. "Where are we heading?" he asked while sitting beside me. "Shut up Salvatore," sabi ko at ipinokus ang tingin sa daan. Yes, I am now driving my baby McLaren Senna, last week pa. Pupunta kami ngayon sa mall kasi nami-miss ko nang gumala. Magpapakulay nga sana ako ng buhok dahil sawang-sawa na ako sa kulay itim. "Nagkakotse ka lang inaaway mo na ako," pilit niyang pinalungkot ang boses niya na siyang ikinangiwi ko. "Baka nakalimutan mong pinagtaksilan mo ako?" taas-kilay na tanong ko. I always bringing that u
May nararamdaman siya para sa akin? O sadyang ilusyon ko lang 'yon dahil nahihilo na ako? Nabaling sa puwesto ko ang magkapatid pero nagsalita si Kuya Lace, "Ano?" Bumuga nang marahas na hangin si Lexus. "Hindi siya mahirap mahalin," pagpapatuloy niya pero kita ko ang ngiti sa labi niya. Iyon nga lang ay hindi abot sa mga mata. "Alam niya ang nagawa ko noong unang gabi ng kasal namin..." he trailed off Liar! Hindi mo sinabi sa akin kung sino! Pero bakit iyong nag-iisang kaibigan ko pa? Mga taksil! "The pretending, tumigil na iyon nang may mangyari sa amin lalo na nang makita ko siyang nanginginig sa takot, kaya huwag kang magsalita dahil wala kang alam. Hindi mo alam kung ano ang naramdaman ko nang pilitin nila akong ikasal sa babaeng hindi ko gusto. Ayoko pang matali alam mo 'yan, tang ina. Pero nang makita ko ang takot sa mga mata niya, nagsisi ako. Simula noon ay inalagaan ko siya ng hindi
Ilang araw na simula nang makalabas ako sa hospital. Walang imik naman akong inaalagaan ni Lexus. As usual, hindi ko pa rin siya kinakausap. It's just, ayaw pa gumana ng utak ko para malaman kung ano ang gagawin kasi hindi naman ganoon kadali iyon. Hindi pa rin siya pumapasok sa trabaho, ilang araw na. Ang sabi niya ay gusto raw niya akong alagaan. Babawi raw siya. Habang ako ay halos sa kuwarto na nga lang umiikot ang mundo ko dahil hindi man lang ako lumalabas. Tinatamad ako, mas gusto ko pang mahiga na lang sa kama maghapon kaysa tumayo o kaya naman ay maglakad-lakad. Tinatamad na rin akong kumain, maligo, magsalita maski ang bumangon. Tumunog ang cellphone ko pero hindi ko iyon sinagot dahil tinatamad ako. Ilang beses pa iyong tumunog hanggang sa napagdesisyunan kong sagutin dahil naririndi ako. Pinalitan ni Lexus ang ringtone ko! Imbis na boses ni LANY ay boses niya ang nilagay niya haba
"Anong paguusapan natin?" nakataas-kilay na tanong ni Ericka. Kinakabahan pa ang gaga. Aba, dapat lang. "Um-order muna kaya tayo, 'no? Anong gusto mo?" mahinahong tanong ko dahil hindi siya mapakali. Para siyang uod na binudburan ng asin, ang likot. Beef steak, hawaiian pizza and fruit cocktail ang in-order ko, tinap ko iyon sa ipad na menu bago binalik sa waiter. Ganon din ang in-order ni Ericka. "M-May shooting pa kasi ako. B-Bisan natin dah baka pagalitan ako," sabi niya. Halatang naiilang. Dapat lang talaga. "Lunes ngayon hindi ba? If I'm not mistaken, break niyo ang Lunes. dahil Martes hanggang linggo ang shooting niyo," sabi ko dahil iyon naman ang totoo. Napalunok siya at nag-iwas ng tingin. "Alam mong siya ang mapapangasawa ko hindi ba?" Basag ko sa katahimikan. Tumango siya. "Bakit mo nagawa iyon? Kaibigan pa naman kita. Hindi mo ba naisip ang mar
Sino si Margaux? "She came back! With my baby!" masayang sabi ni Kuya Lace. "How is she?" si Lexus naman 'yon habang yung bata naman ay nakangiting nakatitig sa akin. Nasa anim na taong gulang siguro siya. "She's fine and she's mine," nakangising sagot ni Kuya Lace. "Hindi bagay sayo si mommy, dy!" nakangusong sabi nung bata.. Tumawa ang dalawa. Nag-uusap na naman sila na parang wala ako rito. Hindi na ako nag-almusal at amakyat na lang ako sa kuwarto ko at doon nagkulong. Ni-lock ko na rin ang pinto. Para akong hangin kanina. nang makita ni Lexus ang dalawa ay hindi man lang niya ako napansin. Tumitig ako sa ceiling, mag-isa na naman ako. Si mommy at daddy wala sa tabi ko. Si Ericka, niloko ako. Si Lexus? Ayon nandoon sa baba. Andami kong iniisip ngayon. G
Nagtagal pa ng apat na araw bago ako pinauwi galing sa hospital. Kailangan pa raw kasi nilang i-check si baby kaya from now on, mag-iingat na ako. Napatingin ako sa wrist ko na may pilat na iyon ngayon. Pinaayos kasi ni Lexus. Ang tanga ko talaga. Ang sabi ni Doc Sanchez ay 'always think positive' raw. Lalo na kapag buntis ay sensitive. Medyo mahina rin kasi iyong kapit ni baby dahil kabubuo pa lang niya kaya kailangan kong mag-ingat talaga. Andami pa nilang binilin saami habang ang asawa ko, kahit palakarin ako ay hindi niya ginawa. Binuhat ba naman ako. Ayaw niya raw akong mapagod. Hindi niya na rin ako inii-stress, binibigay niya lahat ng gusto. Well, mabuti naman kung ganoon. Feeling ko talaga prinsesa lang ang peg ko. May instant alalay na ako at the same time asawa. "Bilhan mo ako ng saging!" sigaw ko kay Lexus kahit kaharap ko lang si
I punched the wall in front of me. I won't marry that girl. I’m still enjoying my life, damn it! Fuck! Celeste Hara, huh? Her name sounds familiar to me. I hurriedly left the room without glancing or saying anything at Ericka. Why should I? She’s just nothing compared to Celes, her bestfriend. I drove my Mercedes Benz until I reach our house. I goddamn need to talk to my Father. I need to stop him! “Oh, umuwi ka?” he sarcastically said. My jaw clenched. “I don’t want YET to get married.” He made a face. “Hindi ka na bumabata pa. You need to settle down, son.” “Oh, tapos?” “That girl needs help and marrying her can save her from death.” I remained my face emotionless. “Why me? I’m not the only man in this world who can help her.” I don’t even know her, so wh
Nakaupo ako sa kama nang biglang sumulpot sa harapan ko si Lexus na halos wala ng saplot! “The fuck are you doing?” I asked when he started grinning. Napatingin ako at sa katawan niya hindi ko maiwasang mapalunok! Apat na taon. Apat na taon. Ilang sandali pa ay bigla siyang kumanta ng The Eve by EXO na siyang ikina-awang ng labi ko. Oh My God! Umarko ang katawan niya sa harapan ko at nagsimulang gumiling. Halos manginig ang buong katawan ko sa gulat. Nalaglag ko pa ang panga ko. Si Lexus? A Billionaire? Gumigiling sa harapan ko? He rolled his arms on the air habang tumataas-baba ang dibdib niya. Ilang saglit pa ay nasa harapan ko na siya. Nakaupo lang ako roon, hindi pa rin nagsi-sink in sa utak ko ang nangyayari. Isa pa, putang ina. Exo songs, huh? Imbis na mahiya sa akin ay itinaas niya lang ang kamay niyang hanggang sa ul
“Mommy will it fit me?” she asked while holding the Barbie designed pink backless dress I picked for her. “Let's see, baby.” Pumasok kami sa fitting room at pinasuot sa kaniya iyon. Nang maisuot ay dali-dali siyang lumabas at nag-pose sa harapan ni Lexus. “Daddy, am I beautiful?” Ngumiti ito ng pagkatamis-tamis. Napa-ikot ako ng mata. Malamang! Galing siya sa akin, eh kaya maganda siya. “Of course, my princess.” Ngumiti pa si Lexus. “More than mommy?” pang-aasar pa ng anak ko. Sumasakit ulo ko, ah! “You are both beautiful, period.” Natawa ako sa sagot niya. Pagkatapos naming pumili ng damit niya ay pumunta kami sa may toy section. Hawak-hawak ko si Lexi habang hawak naman ni Lexus ang push cart habang nakaakbay sa akin. Kung titignan mo ay para kaming
“Binugbog nila ako. Hindi pinakain at palaging pinapahirapan pero tiniis ko lahat ng iyon kaysa naman ikaw ang masaktan. Gustong-gusto na kitang makita pero hindi pwede kasi papatayin ka nila. Nang malamang nakauwi ka na galing sa hospital, napanatag ako kasi alam kong poprotektahan ka ng mga magulang mo. Saka lang ako pinayagan na lumabas ng selda para papirmahin ka. Kaya pala nila ako dinakip ay dahil hindi mo napirmahan ang annulment natin. Nang makita kong maayos na ang kalagayan mo ay nakahinga ako nang maluwang. Sabi ko sa sarili ko,sawakas magiging malaya ka na, asawa ko. Sobrang sakit, sobrang sakit sa- sa akin na makita kang pinipirmahan iyon pero wala akong magagawa dahil nasa likod ko ang mga tauhan nila. Pinilit nilang isama sa akin si Ericka para raw mas lalo kang masaktan. Nang umalis ka ay saka lang nila ako pinakawalan. Hindi ako makatulog sa kakaisip sa iyo, Celeste. Hindi ako makakain ng maayos dahil inaalala ko kung okay ka lang ba? Kung kamusta na kayo ni baby? A
“Gising ka na,” mahinang sabi ko na tila hindi makapaniwala. Napatitig ako sa mukha niya. Walang nagbago, guwapo pa rin sa paningin ko iyon nga lang ay medyo pumayat siya ng kaunti. Siguro dahil na rin sa ilang buwan niyang pamamalagi sa hospital na tanging dextrose lang ang nagpapalakas sa kaniya at ibang mga gamot. “Yeah, kanina pa.” He smiled weakly bago inalalayan si Lexi pababa ng kama. Nanlaki ang mga mata ko, baka mabinat siya! Pero imbis na sawayin siya ay nanatili na lang akong tahimik. I don't know how to open a conversation between us. “I want to cry, Celeste,” kagat-labing sabi niya kaya napaiwas ako ng tingin. Bakit naman gusto niyang umiyak? Dramahan na naman ba kami rito? Tumakbo papalapit sa akin ang anak ko at saka ako hinalikan sa labi. “Mommy, I’m so happy! Papa God heard my wishes! He granted it! I’m so happy! I want to cry!” masaya nitong sabi haban
"Are you ready?" tanong ko kay Lexi habang hawak-hawak ang kamay niya. Nauna kaming umuwi ni Lexi nang malaman ko ang nangyari kay Lexus. Hindi ko kasi maiwasang mag-alala. Kahit papaano ay may pinagsamahan pa rin naman kami. At tatay siya ng anak ko. Next week pa uuwi sina mommy. Nag-commercial flight na lang kami dahil sa pagmamadali. Nang makarating kaming NAIA ay nasa waiting area na sila Kuya Lace at Loreen. Sila ang nagpresintang sumundo sa amin kaya sino ako para tumanggi?. Buhat-buhat ko si Lexi habang hawak ko ang maleta namin. Kumaway-kaway sila kaya napangiti ako. Na-miss ko sila, sobra-sobra. "Mommy are they my Daddy's siblings?" nagniningning ang matang tanong niya kaya tumango ako. Tinapik niya ang kamay ko para bumababa na at saka tumakbo papunta kina Kuya Lace. "Hey! Look on your way, Lexi!" sigaw ko dahil nababangga siya ng mga ta
Four years had passed… Pinagmasdan ko ang batang tumatawang naglalakad habang akay-akay nina Mommy at Daddy. Napangiti ako, mahirap magpalaki ng bata lalo na kapag sobrang kulit. Mabuti at nariyan ang mga magulang ko para tulungan ako. Nang ipanganak ko siya ay napakalaki niya. Tapos iyakin, gabi-gabi ay umiiyak. Ilang buwan din akong puyat. Mahirap magdalang-tao ng siyam na buwan, mahirap manganak pero kinaya ko para sa anak ko, para kay Akeisha Lexi Hara. Worth it lahat ng paghihirap ko nang mailuwal ko siya. Napakagandang bata. Iyon nga lang ay kamukha niya ang papa niya. Nakakainis lang. Ako iyong naghirap tapos iyong ama iyong kamukha? Hah! Unfair, nasaan ang hustisya? Napailing-iling na lang ako, sa apat na taon na iyon, ni anino niya ay hindi ko nakita. Wala siyang paramdam at kung tutuusin nga ay inaakala kong patay na siya. “My! My!” sigaw ng anak ko nang makit
“Where are you going?” tanong ko kay mommy nang makitang bihis na bihis siya. Oo, nakauwi na ako. Sa anim na araw na iyon hindi niya ako dinalaw. At oo, umasa ako. “Mag go-grocery, anak. Wala si Celyn, eh,” nginitian niya ako at lumabas na. Si Celyn ang isang katulong namin dito, rinig ko kanina ay sinamahan daw niya iyong anak niya para magpa-enroll. Mag-isa lang ako ngayon dito sa bahay, si Daddy naman ay pumasok sa opisina. Ang mga katulong ay naka-out lahat at tanging bodyguards lang ang nasa labas. Napatulala ako sa kulay kremang pader. Masakit pa rin. Wala eh, mahal ko, eh. Sa bawat araw na lumipas hindi siya mawala-wala sa isip ko. Lagi kong tinatanong sa sarili ko kung ano bang kulang sa akin? Bakit hindi niya ako magawang mahalin? Hindi pa ba sapat ang pagmamahal ko para hindi niya ako iwanan?
Four Days Later…. Iminulat ko ang mata ko ngunit naipikit ko rin iyon dahil sa liwanag. Puros puti ang nakikita ko sa paligid at andaming nakatusok sa kamay ko. Kung ganoon ay buhay pa pala ako. Napatingin ako sa crucifix na nasa taas ng kama ko. Bakit hindi mo pa ako kinuha, Papa God? Ano pa po ba ang silbi ko rito? Pagod na pagod na kasi talaga ako, eh. Tapos ang bigat ng dibdib ko na parang pasan-pasan ko ang buong mundo. Nang ilibot ko ang tingin ko ay nakita ko si mommy nakaupo malapit sa pintuan at mukhang may ka-text. Nang makita niyang gising na ako ay tumakbo siya papalapit sa akin at saka ako niyakap. “Anak ko, gising ka na!” hikbi niya. “Iyong anak ko, mommy?” natatakot na tanong ko. Nag-iwas siya ng tingin. “Ma, iyong anak ko po,” pang uulit ko Naalala kong dinu