PARANG BINIBIYAK ANG ulo ni Dr. Catherine nang magising siya mula sa malalim na pagkakatulog. Bumungad sa harap niya si Mr. Harold, na director ng Montgomery Medical Center kung saan din siya nagtatrabaho bilang surgeon.
“Is there a problem, Mr. Harold?” naguguluhang tanong ni Catherine. “I need you right now, Dr. Catherine. We have a patient. No, we have a special patient that needs special treatment. At nakikita ko na kaya mo iyon.” Napatayo si Catherine sa kaniyang kinauupuan. Papungay-pungay pa ang mga mata niya ng sandaling iyon dahil kakagaling lang niya sa malalim na pagkakatulog. “Sino siya?” tanong niya kapagkuwan. “Parating na sila, follow me.” Tumango si Catherine. Kinuha niya muna ang kaniyang lab gown na nakasabit sa upuan at kumuha rin siya ng face mask bago sinundan si Mr. Harold. Walang ideya si Catherine kung bakit siya ang pinuntahan ni Mr. Harold gayong marami namang doktor dito sa Montgomery Medical Center. Pero hindi mawala sa isip niya ang sinabi nito. Special patient? Special treatment? Sa lalim nang pag-iisip ni Catherine, hindi na niya namalayan na nakarating na ang pasyente. Pero imbes na tumuon ang atensyon niya sa batang nasa gurney na kasalukuyang tinutulak patungo sa emergency room, biglang napako ang tingin ni Catherine sa lalaking nakabuntot sa bata. Bahagya siyang napaatras at pakiramdam niya ay unti-unti siyang nawawalan ng hangin habang nakatitig sa mukha nito. Sa mukha lang nito siya nakatuon at hindi na rin niya namalayan na nagsasalita na pala si Mr. Harold sa tabihan niya. “Naririnig mo ba ako, Dr. Catherine?” untag ng director kay Catherine. Bumaling si Catherine kay Mr. Harold. “Ano po iyon, Mr. Harold?” “Kailangan ka na sa ER ngayon din. Please, take care of Mr. Phoenix’s son. Kaya ikaw ang pinili ko dahil alam kong kaya mong gawin ang kailangang gawin sa anak niya. You have to be careful, Dr. Catherine. If something bad happened to the kid, katapusan na natin…” lintaya nito. “Anak ni Phoenix Montgomery ang batang iyon?” “Yes.” “How? Paano nagka-anak si Phoenix kung wala naman siyang asawa? Hindi ba't patay na ang asawa niya?” “Anak ni Mr. Phoenix Montgomery ang batang iyon sa asawa niyang si Mrs. Miriam Alcazar.” Nanlaki ang mga mata ni Catherine. Anak ni Phoenix ang batang iyon kay Miriam? What the hell? “My son needs a doctor right now!” hiyaw ni Phoenix mula sa emergency room. “You have to hurry, Dr. Catherine.” Umiling si Catherine. “Ayokong gamutin ang batang iyon.” “What? Are you serious? Mr. Phoenix's son needs treatment right now. Hindi ka puwedeng humindi, Dr. Catherine. I chose you because I know you're an experienced doctor. You can't do this. You can't decline me.” “Tell Dr. Sigmud to treat that child,” sagot ni Catherine bago naglakad pabalik sa kaniyang opisina. Pagkabalik ni Catherine sa kaniyang opisina, agad siyang dumiretso sa banyo. Hinubad niya ang kaniyang face mask at naghilamos ng mukha. Hindi niya inaasahan na sa loob ng maraming taon, muli niyang makikita ang lalaking iyon. At kasama pa nito ang anak nito sa babaeng mortal niyang kaaway. Kaya bakit niya gagamutin ang batang iyon? No way. Unprofessional man ang ginawa niya, ginawa lang niya ang bagay na alam niyang hindi ikakasakit ng puso niya. Makalipas ang ilang minuto, napagdesisyunan na rin ni Catherine na lumabas ng banyo. Pero sa pagkakataong iyon ay bigla siyang natigilan nang makita ang isang lalaki na nakaupo sa swivel chair niya. Tanging likod lang ang nakikita niya pero aminado siya na kilala niya ito. “What are you doing here?” tanong niya. Mabuti na lang at ibinalik niya ang face mask sa mukha niya kaya hindi siya nito makikilala. “You refused to treat my son, why?” malamig na tanong nito bago tumayo sa kinauupuan. Humarap ito sa kaniya at nakita niya ang madilim nitong mukha. Napalunok si Catherine pero hindi iyon naging hadlang sa kaniya para matakot dito. Nanatili siyang kalmado. “I don't owe you an explanation, Mr. Phoenix Montgomery,” turan niya. “You know who I am, but you don't know what I can do. It's my son's life, yet you refused to treat him!” Dama pa rin ni Catherine ang panlalamig sa bawat salitang binibitiwan nito. “Who are you?!’ tanong pa nito. “I am Dr. Catherine Sy, Mr. Phoenix. I came from LifeCare Medical Center, one of the best hospitals here in the Philippines. I was assigned here two months ago.” Dahan-dahang lumapit si Phoenix palapit sa kaniya. Umatras siya palayo rito ng sa ganoon ay hindi siya nito mamukhaan kahit mata lang ang kita sa mukha niya. Nakapamulsa pa rin si Phoenix ng sandaling iyon samantalang si Catherine naman ay wala nang pag-aatrasan pa. Tumigil si Phoenix ilang hakbang ang layo kay Catherine bago nagsalita. “If something bad happens to my son, you'll have to deal with me!” pagbabanta ni Phoenix bago nito ibinato sa harap niya ang ID na naiwan niya sa kaniyang lamesa. Sandaling pa siyang tiningnan ni Phoenix bago ito tuluyang lumabas ng kaniyang opisina. Nakahinga nang maluwag si Catherine. Kinuha niya sa lapag ang ID niya at napalunok siya nang mariin nang makitang balot iyon ng kulay pulang ekis. Natakluban na noon ang mga impormasyon niya. Sunod-sunod na lamang na napailing si Catherine at itinapon sa basurahan ang ID niya saka bumalik sa kaniyang swivel chair. Saktong pag-upo niya, biglang dumating ang mga kilala niyang doktor sa Montgomery Medical Center. “We heard what happened, Catherine,” sambit ni Johanna bago ito umupo sa harap niya. “Hindi ka ba natakot sa ginawa mo? Puwede kang mawalan ng trabaho,” dagdag pa nito. “Johanna is right, Catherine. You should not have refused to treat Mr. Phoenix’s son. Kilala naman natin ang mga Montgomery. They are powerful, and they can do everything,” sabi naman ni Drax. “Hindi ako natatakot na mawalan ng trabaho,” walang buhay na sagot ni Catherine. “Kailanma'y hindi ko gagamutin ang anak ng isang… I don't wanna say it.” “But that child is innoc—” Hindi pa man natatapos si Johanna sa pagsasalita nang biglang bumukas ang pintuan ng opisina ni Catherine at bumungad ang isang pamilyar na babae. Humahangos itong pumasok sa loob at lumapit sa kaniya. “Hayop ka!” nanggagalaiti nitong sigaw bago walang pagdadalawang-isip na sinampal si Catherine. Hindi pa ito nakuntento, hinila pa nito ang buhok ni Catherine dahilan para matumba siya sa kinauupuan niya.“ANG KAPAL NG mukha mo para tanggihan ang tagapagmana ng hospital na ito!” hiyaw ni Laura habang patuloy niyang hinihila ang buhok ni Catherine.“Tama na po, nasasaktan niyo na po siya!” pigil ni Drax sa babae. Pero kahit anong gawing pagpigil ni Drax kay Laura ay hindi niya magawang matanggal ang mga kamay nito sa buhok ni Catherine. Sunod-sunod na rin ang pagdaing ni Catherine ng sandaling iyon habang si Johanna naman ay nakaalalay kay Catherine.Nag-ipon nang maraming lakas si Catherine bago walang pagdadalawang-isip na itinulak si Laura dahilan para mapasalampak ito sa sahig. At nang akmang susugod na siya, bigla siyang pinigilan ni Johanna.“How dare you push me?!” gulat na bulalas ni Laura bago dahan-dahang tumayo sa kinasasalampakan nito.“Sa ating dalawa, ikaw ang mas makapal ang mukha. Hindi kita kilala at wala akong panahon na kilalanin ka. Wala akong pakialam kung sinong santo ka pa!” bulyaw ni Catherine sa babae habang inaayos ang buhok niyang nagulo na dahil sa pagsabuno
“I DON'T KNOW what you're talking about!” turan ni Catherine bago tuluyang umalis subalit hindi pa man siya nakakailang hakbang nang biglang pigilan siya ni Phoenix sa pamamagitan nang paghawak nito ng braso niya.Puwersahan siya nitong iniharap at walang pag-aalinlangang hinaklit ang suot niyang face mask. Dahil sa ginawa ni Phoenix, bumalandra rito ang mukhang itinatago ni Catherine. She can't do anything now, but to accept her fate.“I knew it. From the moment I saw you, I felt something. Your smell… iyong amoy mo ang pruweba na ikaw nga si Cathy. I wasn't wrong. Behind this mask, there's a woman hiding her identity, but she can't hide her identity anymore,” wika nito habang pinagmamasdan si Cathy mula ulo hanggang paa. “I thought you're dead, how come you're alive now?” tanong pa ni Phoenix.“Nagulat ka ba, Phoenix? Na ang patay mong ex-wife ay bumangon sa hukay?” Tumawa si Cathy. “Oo, buhay na buhay ako, Phoenix.”“Bakit bumalik ka pa?!” malamig na tanong ni Phoenix kay Cathy hab
NAKAUPO SI CATHY sa dulong pasilyo habang nakayuko ang ulo at magkasalikop ang mga kamay. Malalim ang iniisip niya. Matapos ang pag-uusap nila ni Phoenix, hindi na nawala sa utak niya ang mga sinabi nito. Hindi puwedeng gawin iyon ni Phoenix sa kaniya dahil anak niya si Parker—siya ang ina nito at siya mismo ang nagluwal dito. Hindi siya nito puwedeng tanggalan ng kaparatan dahil kahit anong mangyari—umikot man ang mundo—anak niya pa rin si Parker. “Kanina pa kitang hinahanap, Dr. Cathy. What are you doing here?” Nang mag-angat ng ulo si Cathy, bumungad sa kaniya si Dr. Sigmud. Umupo ito sa tabi niya at matamang tiningnan ang mga mata niya. Bumuntong-hininga si Cathy bago ibinalik sa pagkakayuko ang ulo. “I want to be alone, Dr. Sigmud. Please, leave me alone,” pagtataboy ni Cathy sa lalaki. “Can you not call me Dr. Sigmud? Tayo-tayo lang naman ang nandito, Dr. Cathy.” “Then don't call me Dr. Cathy, too, Sigmud.” “I'm just concerned about you, Cathy. Ganiyan ka na simula
“WHAT? HINDI AKO lalabas dito! You can't do this to me, pamangkin ko si Parker, and I'm here to protect him from bad people!” may kalakasang tanggi ni Laura nang pakiusapan ito ni Sigmud na lumabas muna pansamantala.“Ma'am, you can't be here while we're running some tests with Parker. It's too dangerous if you stay here. It will only takes a few minutes,” muling pakiusap ni Sigmud kay Laura na parang wala talagang planong lumabas ng silid.Ngumisi si Laura bago umupo sa upuang nasa gilid lamang ni Parker. “Gawin niyo na kung ano ang gagawin niyo, dito lang ako, hindi ko iiwan ang mahal kong pamangkin,” wika nito.Punong-puno na si Cathy ng sandaling iyon at gusto na niyang lapitan at bigwasan si Laura subalit pinipigilan lang niya ang sarili dahil baka tuluyang mangyari iyong sinabi ni Sigmud na hindi na niya talaga makita si Parker kahit anong gawin niyang pagtatago.“Ma'am, you shouldn't be here. Gusto mo pa po bang tumawag ako ng guard para lang mapalabas kayo rito? Ilang minuto l
“CAN YOU LEAVE?” Baling ni Phoenix kay Sigmud na kasalukuyang nakatayo sa tabi ni Cathy.Tumango si Sigmud. “Let's go, Cathy.”“Not her, just you and Laura,” walang emosyong wika ni Phoenix.“What? Hindi ako aalis, Phoenix. Hindi ka man lang ba concern sa aming dalawa ni Parker?” anas ni Laura.“Just shut up, Laura. Leave or I'll tell my men to drag you out of this room!” madiing wika ni Phoenix.Wala nang nagawa si Laura kundi sundin ang utos ni Phoenix samantalang si Sigmud ay pinaalalahan muna si Cathy na mag-ingat kay Phoenix bago sumunod kay Laura. Nang silang dalawa na lang ang nasa loob kasama si Parker na walang kamalay-malay sa mga nangyayari, naglakad si Phoenix palapit kay Cathy at huminto ito ng tatlong dangkal na lang ang layo nito sa babae.“What the hell are you doing here, Cathy? I told you to stay away from my son. Ignorante ka ba para hindi maintindihan ang sinabi ko sa iyo?” nakapamulsang lintaya ni Phoenix habang matalim na nakatingin kay Cathy.Ngumisi si Cathy—ti
“DADDY, WHY DID she hurt you?” nakangusong tanong ni Parker kay Phoenix nang makabalik siya sa loob.Phoenix smiled. “Don't mind it, baby. How's your feeling now? May masakit ba sa katawan mo? Tell me, baby.”Malapad na ngumiti si Parker. “I'm good, daddy. Dr. Sigmud took care of me. Daddy, when will I see mommy again? I missed her so much.”Phoenix knew his son was talking about Miriam.Bumuntong-hininga si Phoenix bago sinagot ang anak. “When she wakes up, dadalhin agad kita sa kaniya.”Ilang buwan na rin ang nakalipas nang maaksidente si Miriam. Pauwi na ito galing sa birthday party ng mommy ni Phoenix at habang binabaybay ang kahabaan ng kalsada ay bigla na lang nagkaroon ng malfunction ang sasakyan nito. Hindi gumana ang break ng sasakyan ni Miriam kaya nahulog ito sa bangin. Miriam miraculously survives the crash, but falls into a deep coma. At base sa imbestigasyon, ang naging dahilan nang pagka-aksidente ni Miriam ay dahil putol ang brake hose ng sasakyan nito. Hinihinala nila
“PASENSYA NA PO, Tita Beatrice. Aminado po ako sa sarili ko na napabayaan ko si Parker pero sobra ko po iyong pinagsisisihan…” humahagulgol na lintaya ni Laura sa matanda.“Aba dapat lang na pagsisihan mo iyang kapabayaan niyo sa apo ko. Ipinagkatiwala ko siya sa inyo para mas makilala niya kayo tapos ganito pa ang mangyayari? Mga wala kayong silbi!” hiyaw ng mommy ni Phoenix bago ito bumalik sa apo nitong walang kamuwang-muwang sa mga nangyayari.“I'm really sorry, Tita Beatrice. Please, give me a second chance. Hayaan mong patunayan ko sa iyo na karapat-dapat akong maging taga-alaga ni Parker habang wala pa ang ina niya. Tita Beatrice, Parker is my nephew, kaya karapatan ko po siyang alagaan. Kung saan siya pupunta, dapat kasama rin po ako. Parker can't live without me, right, Parker?” At baling ni Laura sa bata.At dahil sandaling nalingat ang mga mata nina Phoenix at ng mommy nito, pinanlakihan niya ng mga mata si Parker na nagpatango agad dito.“Y-Yes, T-Tita Laura…” takot na sag
“...AND THAT'S HOW the story ends,” pagtatapos ni Lando sa binabasang kuwento.“I enjoyed it very much, Kuya Lando,” tuwang-tuwa wika ni Parker. “Ako rin, Young Master Parker. I hope you learned a lot from this story.”"I learned that giving a person a second chance isn't bad, just like how the story ends: the frog forgave the fox. So, when bad people do something to you, it's never too late to give them a second chance. Forgive and forget: forgive them for what they did to you, then forget the harm they caused you.”Nakangiting tumango si Lando. “You're smart, Young Master Parker. By the way, kumusta ang kalagayan mo? Balita ko, makakalabas ka na rito sa isang araw.”“I'm good, Kuya Lando. I can't wait to live with my grandma. Excited na po akong makasama siya kasama si grandpa,” may kasabikang tugon ni Parker kay Lando.Mag-iisang linggo na ring nandito si Parker sa ospital at unti-unti na itong nakaka-recover at sa isang araw ay makakalabas na rin ito. “Good to know. Your father