"My real name is Rico Deroma..." When I heard about Luther's sufferings from Colene, walang pumasok sa isipan ko noong kung anong mga klaseng paghihirap dahil sa selos agad ang naramdaman ko sa kaniya na una niya pang nalaman ang tungkol doon kaysa sa akin. I didn’t also remember if I thought abo
Now that I’ve learned about Luther’s past and felt the pain in every word he shared, mas lalo akong nakonsensiya sa ginawa kong pagtakbo na lang sa kaniya. Tama nga si Beauty dahil mabigat at mahirap na basta na lang sabihin ang nangyari sa nakaraan ni Luther. And the reason why Colene knew about it
You can't blame him, Thes. Ilang beses ipinaramdam ni Luther sa 'yo na hindi ka lang kung sinong babae. You know and felt that. "Please... s-stop thinking like that, huh?" I said and wrapped my arms around his head and hugged him. My embrace around Luther tightened as he sat on the sofa. His fa
Pagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Luther tungkol sa nakaraan niya at sa paglilinaw niya sa akin ng mga narinig ko kay Colene ay nagpasya naman ako na ipagluto siya dahil nga hotdog lang ang kinain niya sa bahay ni Rozzean kanina. Hindi 'yon sapat para mapunan yung gutom na nararamdaman niya. A
The way Luther was kissing me right now made me feel just how much he longed for me. Kanina ko pa naman 'yon ramdam, nang yakapin niya ako, actually sa mga salita pa lang sa bahay ni Rozzean at sa tingin niya. And right now, I had no intention of stopping him about what he wants, lalo na at ramdam k
I can feel how Luther was taking everything slow. Banayad at dahan-dahan lang ang paghagod ng mga palad niya sa magkabilang hita ko at ang paghalik niya sa pagka'ba'bae ko. Pero kahit na ganoon ay kakaibang sarap naman ang dulot non sa akin. Nakahawak pa rin ang isang kamay ko sa ulo niya. I was con
I already saw this coming. Na pagkatapos namin na maging maayos ulit ni Luther Rico ay talagang maniningil siya--kahit wala naman akong utang. I don't know... I just feel it, and of course, ako pa ba? Hihindi sa kaniya? Pero ang concern ko lang talaga dito ngayon ay yung kanina gustong-gusto niya na
Hindi ko na alam kung anong oras kami nakatapos ni Luther. Ang loko, hindi talaga ako tinigilan! Hinigitan namin talaga yung nangyari doon sa Cebu kaya ito... hindi ako makalakad! Kanina pa ako nakaupo sa may gilid ng kama habang ang Luther Rico, tulog na tulog sa likuran ko! "Kung hindi ka naman n
At nang sa huling pagdiin ko ay may nakita akong tumurit. My eyes widened and my lips parted when I saw a huge part of hotdog on the floor. Hayup kang hotdog ka! “Fck…” malutong na napamura siya. Nang mailabas nga ni Luther ‘yon ay nakahinga ako ng maluwag at napaupo ako sa wooden chair habang si
“Toto…” Mula kanina nang magising si Taki, ngayon ko lang siya nakitang ngumiti. “Hey, little buddy… nagising ka na rin pala,” sagot naman ni Luther at tumayo saka lumapit sa amin. “Gutom na rin siya, Luther–ay teka, kukuha ako ng pinggan,” pagkasabi ko non ay inilagay ko sa bulsa ng sleepwear k
Naisip ko na rin talagang sabihin kay Luther kagabi ang pagbubuntis ko pagkatapos sana niyang magkwento kaso nahulaan kong mas hindi siya makakatulog, baka mas lalo akong hindi tinigilan kakakalabit kasi sasabihin niya for sure, ‘celebration’. Kahit papaano, alam ko na rin talaga paano tumakbo uta
Antok na antok na rin naman kasi ako non! Nakakabigla rin na napakalalim matulog nung bata talaga! Kahit anong ingay namin kagabi dahil kinukulit ako ni Luther na sandali lang daw ay hindi nagigising si Taki. Kalahating oras rin tumagal ‘yon. At ngayon naman, tulog pa rin ito kahit alas-sais na ng
Napatingin ako sa wall clock at nakita kong ala-dos na ng madaling araw. Napahiwalay ako sa pagkakayakap kay Luther. “Bukas ba susunduin si Taki dito?” tanong ko sa kaniya. His eyebrow raised, nagtataka at nagtatanong ang mukha niya habang nakatingin sa akin. Dumistansya na rin ako dahil nga nang m
Hindi ko inaasahan na puro masasakit pala ang mga nangyari sa nakaraan ni Luther. And after knowing all of it now, I just admire him more for the kind of thinking he has. Sa haba ng pasensiya, sa lawak ng pang-unawa. “I cried again. Haa. I felt weak everytime I shared something about my past with
Napahikbi ako nang marinig ko ang pag-iyak ni Luther habang nakatingin sa akin. Nagtatagis ang bagang niya nang mapahinto siya. And when he lowered his head, his shoulder shakes more."Tangina, parang kahapon lang..." he muttered to himself, his voice barely a whisper as the weight of the memory co
"Pinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko na 'yon kahit pinagtatabuyan niya ako. Sa tuwing marumi ang bahay, ako ang naglilinis, nagluluto rin ako. Kuya kept on drinking as if I wasn't around, as if he was in his own world. He was smiling while holding Anna's picture. Nakatitig lang siya doon, at may mg
"Pati rin ako nagalit, Cyron was mad too, lahat naman kami pero inunawa pa rin namin si kuya.""I mean... walang may gusto ng nangyari at walang kasalanan ang bata. Pero bakit hindi niya man lang mabisita? Sa isip ko non, wala siyang pakialam kay Taki, ilang beses ko rin siya kasing pinuntahan sa ba