I don't want my father to worry about me, but I really can't control my emotions once they get triggered. Kung hindi nagpasya si Luther na umalis kami ay hindi ako makakapagsalita para magpaalam at umiwas, or if I was alone there and wasn't with him, baka doon na ako umiyak sa harap ng dad pati ni Caitlin at mailabas ang lahat ng hinanakit ko. Na ayaw ko naman na mangyari. This is one of the hardest parts of having this illness—it doesn't choose a time. It can hit you anywhere, and you can break down anytime. "Do you want anything?" Umiling ako kay Luther, tipid na ngumiti. He knelt on one knee and took my hands. I was sitting on the sofa while he was kneeling in front of me. I wonder what he is thinking right now? Alam ko naman na hindi niya ako pinag-iisipan ng kung ano, na weird ako dahil bigla akong nagiging ganito. I don't see anything else in his eyes right now. It’s just pure care—and worry. "Sorry, Luther. Nag-aksaya lang tayo ng gas..." iyon ang nasabi ko. Tumayo naman
"Naging stalker pa ata kita?"Biro ko na ikinangiti ni Luther sa akin. Ngayon ay kinakain naman namin ang ice cream na dala niya. We're on top of our bed. Nakasandal ako sa balikat niya habang nakaakbay siya sa akin. Ako ang may hawak ng lalagyanan ng ice cream at nagsusubo sa kaniya. Sabi niya hati daw kami tuloy yung isa ayun natutunaw na."You can actually say that."At nang ako naman ang susubo sa kutsara ay napahinto ako at umangat ang tingin sa kaniya. Huy, that was just a joke! Pero, 'di nga?"We? Sinundan-sundan mo ako?" tanong ko sa kaniya. Parang hindi naman makatotohanan. Siguro kung recently lang? Alam ko na abala rin siya, eh. Saka yung unang pagkikita talaga namin ay feeling ko naweirduhan siya sa akin. Hindi ko nga ine-expect na mai-in love siya ng ganito na pati ang nakaraan ko pinagkaaksayahan niya talaga ng oras.Pero gaano kadami kayang interview ang napanood niya? Hindi kaya siya nagtaka na bakit sa mga 'yon ang tino ko, parang inosente tapos nung nakilala niya ako
We didn’t stay in Cebu as planned because Luther had to return to Manila immediately due to an emergency at his company. Apparently, one of their projects had an accident involving around ten construction workers, wala namang malalang nakatamo ng sugat pero nakakabahala pa rin. At nang makita ko talaga ang reaksyon ni Luther ay nag-alala ako, parang ito ang unang beses na may nangyaring ganitong problema sa kumpanya niya dahil sa nakita ko sa kaniya. He's really worried. 10:00 am na at nagkausap naman kami kanina. Kagabi kami nakabalik ng Manila at agad siya na tumungo non sa site dahil umaga nangyari ang aksidente. Wala pa siyang pahinga non, nag-aalala nga ako pero ito at nagpadala naman siya ng message sa akin na nakita na niya isa-isa ang mga trabahador nila at okay na nga naman daw. "Ms. Thes, ito po pala ang data natin sa nakaraang tatlong buwan." I looked at Kyla, the manager of my bar, as she placed a folder in front of me. I immediately picked it up and stared at it. I’m
"Thank you, Princess!""You are welcome po, Ms. Thes!" ngiting sagot niya naman at lumabas na muli ng opisina ko.Ako naman ay pinagdiskitahan na ang cookies. Enjoy na enjoy talaga ako. Nang sumimsim naman ako ng lemonade ay napataas ang mga kilay ko dahil mas sumarap pa 'yon kaya naman tumawag ulit ako ng tao para magpala pa ng another glass.At habang kumakain ako ay nakatanggap naman ako ng bagong mensahe. I thought it was from Luther pero nang mabasa ko na galing 'yon sa jumbothotdog ni Tangi ay muntik pa akong masamid sa pag-inom."Kakagulat naman 'to."I opened Rozzean's message at sa mensahe ay mukhang hindi na rin siya makapaghintay na magpropose kay Tangi. Eh kauuwi lang ng kaibigan ko don sa bahay niya, 'di ba? Katatapos lang rin ng unforgettable yacht trip nila. Mukhang nagmamadali itong si Rozzean itali ang bestfrien ko sa kaniya.Ngayon ito at tinatanong ni Rozzean kasi kung today daw ba ay free ako. Nagreply naman ako na okay ako after lunch kasi magkikita kami ni Luther
What I heard really shocked me. Akala ko ay alam ko na ang lahat ng nangyari kay Tangi at dito kay Rozzean noong mga panahon na nagkaroon sila ng problema. Because I was there, I saw how my bestfriend was devastated, nakita ko kung paano umiyak, magsisi sa nagawa niyang kasalanan at kung paano niya sinabi sa akin na ilang beses niyang sinubukan na humingi ng tawad kay Rozzean. Pero wala siyang nabanggit sa akin na kahit ano tungkol kay Luther. And that night when I met Luther in my bar, ang alam ko nga non ay sinundan niya si Tangi. Was it because he was worried about her? A-At nung mga panahon ba na 'yon ay magfiance na silang dalawa? God... hindi ko gusto itong nararamdaman ko. I felt like something hard and sharp pierced my heart. Ayoko makaramdam ng selos kay Tangi pero ito na umaahon na 'yon kaagad sa akin. At kahit nang nagsasalita na ngayon si Rozzean sa harapan namin ni Luther at sinasabi ang plano niya ay ang isipan ko, nasa nakaraan pa rin. Kung paano naging fiance ni Tang
I think I've heard enough. Parang sapat na sa akin ang narinig ko para umalis ng sasakyan ni Luther at lumayo muna sa kaniya. My anger intensified, and jealousy and pain filled me when I heard what he said. Nag-iinit ang sulok ng mga mata ko at alam ko na malapit nang magbadya ang mga luha. "Baby..."Napatango ako at napapikit ng mariin sandali. Pilit kong kinakalma ang sarili ko dahil kahit 'yon pa lang ang narinig ko, sobra na akong nasasaktan.He knows damn well that Thaliana Tangi is my best friend, at alam niya... a-alam niya na dapat niyang sinabi sa akin ito mula pa lang sa simula!"Catalina, I liked her, yes. But not in a way that I would steal her from my brother or that I truly wanted her to be mine. Hindi ganoon dahil alam ko kung ano ang lugar ko. Ayokong gumawa ng mas ikagagalit sa akin ni Cyron dahil nakita ko na kahit galit siya noon kay Thaliana, mahal niya pa rin ito. And i-it was a different feeling, not like this. Hindi katulad ng nararamdaman ko sa 'yo.""Kahit na
Kinabukasan ay magang-maga ang mukha ko. I can't even open my eyes because of crying so hard the whole night. Inis na inis ako kasi syempre, ang ganda na ng nangyayari sa pagitan namin ni Luther tapos biglang masisira ang moment namin na dalawa.At nagpapasalamat naman ako kay Rozzean dahil kung hindi niya 'yon nabanggit ay baka talagang mas tumindi pa yung galit ko kay Luther kung tumagal pa na nalaman ko. Nakita ko naman na talagang nagsisi ang boyfriend ko na 'yon--ex na pala. Napadaing ako at subsob sa unan ko nang marealize kong hindi na kami ni Luther. Gaga, desisyon mo 'yan. Panindigan mo.Nung umuwi ako ng bahay ay talagang nag-iiyak na agad ako kasi ang dami nang pumasok sa isipan ko noong mga panahon na hindi pa okay si Rozzean at Tangi--nung time na may gusto pa sa kaniya si Luther. Parang hindi ko rin matanggap na hindi ako ang unang babae na nagustuhan niya, eh, t-tapos bestfriend ko pa.Iba naman kasi talaga ang ganda ng kaibigan ko na 'yon, to the highest level. At kung
Hindi talaga ako nakipagbalikan. Pinandigan ko naman yung breakup namin ni Luther kahit pa feeling ko eh hindi niya sineseryoso. Parang chill-chill lang siya. Hindi ko siya pinapansin, hindi kami nagkikita, pero natatanaw ko siya minsan mula sa second floor ng bahay ko kapag nariyan siya sa labas, may hawak na bulaklak. Nanunuyo pa rin naman siya, madalas mag message at tumawag pero deadma ako. Ewan ko, nagustuhan ko na ata ang pagtatampo. Ilang araw pa lang rin naman. Syempre, baka isipin ni Luther na ganoon ako kapatay na patay sa kaniya kaya ang bilis ko siya patawarin."Sabihin mo ba naman na 'break na muna.'"Napabuntong-hininga ako at nagsimulang maglinis ng bahay ko. I have no plans for today. Tinatamad rin ako. Medyo magulo rin yung feeling ko—tinatamad pero naglilinis ng buong bahay. Naisipan ko rin magpalit ng mga kurtina. Hindi ko bet yung inilagay ng nag-ayos dito. Oo nga pala, ngayon ko lang napansin na okay na nga itong bahay ko. Sa bwisit ko ay ngayon ko lang napansin. A
When I came back to the hotel--with Luther Rico, dire-diretso akong naglakad papunta sa elevator pero hindi pa ako ganoon nakakalayo nang maramdaman ko ang hawak niya sa kamay ko."Your room number..." he said. Ang baba ng boses. Ganito siya kapag alam niyang seryoso na talaga ako at hindi na ako basta lang madadaan ng mga pa-sweet niya."Secret," walang emosyon ko na sabi. He sighed deeply and swallowed hard. Nakikita ko na sa kaniyang mukha ang matinding pagod at medyo nakaramdam naman ako ng awa kaya sinabi ko na rin sa kaniya. At aba, ngumiti ang loko."Huwag kang ngumiti na akala mo okay na tayo. Sinabi ko lang sa 'yo para makapagpahinga ka na rin."Tumango naman siya. "Because you are worried about me."Malamang! Alam naman niya na kahit ganito ako ay love ko pa rin siya! Kaya nga minsan itong si Luther Rico ginagawa na talaga niya ang mga gusto niya, tulad nito na alam niyang nanghingi ako ng space pero sumunod pa rin. Eh, dati naman patiently waiting siya magkasundo ang mga b
Hindi ako nakapagsalita kaagad dahil sa tanong na 'yon ni Luther. Lalo pa at nakita ko pa sa kaniyang mga mata ang tuwa kahit na hindi pa naman niya naririnig ang sagot ko. There's also hope the way his eyes were looking at me. Para kasing umaasa siya, eh. Ayoko na madisappoint siya kung sabihin ko na hindi. Dapat talaga sa Pilipinas pa lang nagpregnancy test na ako! Ano ba kasing kagagahan ang pumasok sa isip ko at nakarating pako dito sa Italy na hindi ko man lang pinush 'yon eh iihi lang naman ako! Minsan talaga hindi ko na rin ma-gets ang isip ko!"P-Paano naman akong mabubuntis kung safe sex tayo lagi?" pagkasabi ko non ay pwersahan ko naman na siyang itinulak kaya nakawala ako sa kaniya. Kinuha ko rin ng mabilisan ang tubig at ang pregnancy test kit sa kaniya.At mas lalo akong kinabahan nang manumbalik ang seryosong tingin kay Luther. Pakiramdam ko ay sa tingin pa lang niya, pinaparusahan na kaagad niya ako dahil may nalaman siyang maling ginagawa ko. Ganoon, eh."Make love,
Nanatili pa kami ng ilang oras ni Zendaya sa pamamasyal at pagsashopping. Nang mag-alas syete ng gabi ay bumalik na rin kami sa hotel. We changed clothes at nag-dinner kami sa labas. She's all smiles, napangiti naman rin ako dahil kahit na medyo naabala kami kanina ay ito at masaya pa rin siya."Ate, thank you so much pala sa mga gifts mo, ha? Baka mapagalitan ako ni mommy at sabihin na nagpalibre ako sa 'yo!" she said."Oh, I'll talk to Tita Alice, then," sagot ko naman. She was hesitant to accept the gifts I have her. Pero minsan lang naman rin kasi kami magsama, at ito ang first out of town namin na dalawa."Sayang nga..." dagdag niya at nawala ang ngiti sa mga labi niya na ikinasalubong ng mga kilay ko."Why?""Ahh, sayang lang kasi ikaw ang gusto ko sanang makatuluyan ni Kuya Zack, ate. Pero may boyfriend ka na kasi, saka, feel ko na hindi mo talaga type si kuya."Sa narinig ko ay napagdikit ko naman ng mariin ang mga labi ko."Hindi ba kagusto-gusto si Kuya Zack, Ate Therese?"At
Catalina"Ate, okay ka lang? Parang hindi ka mapakali?"Ngumiti ako ng tipid kay Zendaya pagkalingon ko sa kaniya. "Y-Yes! I'm fine naman," sagot ko at sinundan ko pa ng pagtawa. Pero totoo 'yong napansin niya, hindi talaga ako mapakali! Paano ay nandito na kami sa Italy at kadarating lang namin tapos hindi ko pa rin nirereplyan si Luther. Hindi ko pa nasasabi sa kaniya na milya-milya na ang layo namin na dalawa.The last message I've sent to him was thanking him about the food he sent. Halos lahat naman ng 'yon ay ipinauwi ko rin kay Beauty kasi hindi ko mauubos. Edi ang bruha, tuwang-tuwa. At ito pa, nabanggit na naman niya ang tungkol sa pagbubuntis ko kuno. Talaga daw atang may laman na ang tiyan ko dahil bakit ang daming ipinadalang pagkain ni Luther. Of course, I told her na dahil nga may atraso!Nakumbisin naman ang Beauty kasi nakita namn rin niya ang iyak ko at naikwento ko ang nangyari sa opisina. Pero ngayon medyo guilty ako kasi sabi ng matinong parte ng isipan ko na hin
That was the reason holding me back from telling my story to Catalina. I am scared. The fear I had that she might really let me go because of this only increased even more after my mother showed up and was with her. "R-Rico..." Even when my eyes close, I can still remember everything vividly. The child named Rico Deroma, that poor young man who was selling anything to earn money. Who was doing everything to be with his mother. "Nanay, nakabenta na ho ako pero--" "Bakit isang-daang piso lang? Tatamad-tamad ka na naman!" Hindi naging madali ang lahat sa akin noong bata ako sa poder ng nanay. It was hell, but I was too caught up in the thought and mindset that I would do anything just to be with her, dahil sobrang mahal na mahal ko siya noon at ayokong mawalay sa kaniya, kahit na nasasaktan na ako. Kahit na... hindi na tama. "Doon ka muna kila Aling Berta. Maglilinis ka ng kulungan nila ng baboy. Bayad na kaya bilisan mo diyan. May raket rin pala ako pagkatapos ko sa club."
"Luther."The trauma my real mother gave was too much but I forgot about it after receiving love from the family who accepted me. Pero ngayon, sa isang iglap lang, sa ilang segundo na pagkakita ko rito ay bumalik lahat ng masasakit na alaala na 'yon."Luther, brother. What's happening to you?"Napapitlag ako sa medyo may kalakasan nang boses na 'yon at napaangat ako ng ulo. Nasalubong ko ang tingin ni Cyron. I gulped and then put down my hands. Umayos rin ako ng upo at napatingin sa likod niya."Kanina ka pa?" I asked after I turned to look at him again. hindi ko narinig na bumukas ang pinto o kahit ang mga yabag niya papalapit sa lalim ng iniisip ko."Yeah," tumango naman siya pero nasa mukha pa rin ang pagtataka. Humalukipkip rin siya sa harapan ko at pinakatitigan ako."Nag-away kayo ng girlfriend mo? Parang wala ka sa sarili, eh."Umiling ako sa kaniya at tumayo. Cyron then went to the sofa. Naupo siya doon habang ako ay kumuha ng alak. I felt his eyes were watching me. Nang makak
LutherIt was never my intention to hurt Catalina. I just didn’t expect to see my real mother after nearly twenty years of abandoning me. Hindi ko rin inaasahan na... nakatira ito mismo sa lupa na pagmamay-ari ni dad. I only found out when I visited the place the other day. Paalis na ako noon ng lugar dahil katulad ng inaasahan ko, hindi tatanggapin ng mga tao ang pera na iaalok ko para umalis. ----"Akala ninyong mayayaman, lahat matatapatan ng pera! Dito na lumaki at nagkaisip ang mga anak namin, narito ang mga kabuhayan namin. Kung tatanggapin namin ang offer mo na isang daang libo, sa tingin mo ikabubuhay namin 'yan agad? Mabilis lang 'yan lalagpas sa mga kamay namin sa dami ng gastusin.""Tama po ang sinabi ni Nita, sir. S-Saka ang isang daang libo bawat pamilya na bibigyan po ninyo ay baka ho sa pampagawa pa lang ng bahay. Kaya kung papayag ho kayo baka pwede na ibenta na lang ninyo sa amin itong lupa."Tatlo lamang ang nakaharap sa akin ngayon—dalawang babaeng may katandaan na
Am I... pregnant?Nagpabiling-biling ako sa kama habang iniisip ang sinabi ni Beauty kanina. Honestly, kahit ako syempre nagtataka rin sa mga nararamdaman ko, sa mga kilos ko. Also, for the past week, iba rin yung pagkain ko. I am always hungry, kahit anong pagkain ay kinakatakaman ko, kahit nga yung mga dating hindi ko naman kinakain ay gusto ko. Na-concious pa ako sa katawan ko dahil pakiramdam ko ay tumataba ako kakakain.And I like eating sweets, I woke up early, but most of the time I feel sleepy. "Sht talaga."Walang kwentang mga condom. Magli-leave talaga ako ng bad reviews sa mga brand ng condom na nagamit ni Luther dahil may nakalusot sa kaniya! Akala ko talaga ay safe, p-pero hindi kaya nung unang beses namin ginawa?Napabangon ako at kinuha ko ang cellphone ko. Nang balikan ko ang date kung kailan unang may nangyari sa amin ni Luther ay na-showeran niya talaga ako non. Pero safe ako that time! At imposible rin naman na 'yong nangyari nitong nakaraan lang nung nagtampo siya
"Catalina, baby...""Huwag mo akong ma-baby, hindi mo ako madaraan sa ganiyan. Magtrabaho ka na ulit. Ayan," lingon ko sa lalakeng nasa pinto na mukhang nagulat dahil sa pagtingin ko dito."May bisita ka at mukhang mahalaga kaya uuwi na ako."But he was persistent. Nang makalabas ako ng opisina niya ay nakasunod pa rin siya. Kaya ang ginawa ko ay nilingon ko siya at sinamaan ng tingin."Don't. Follow. Me."He swallowed hard and then looked at the paperbag I was holding. Nasa mukha niya ngayon ang pagsisisi at ako naman ay nakaramdam ulit ng matinding lungkot nang maalala ang pagkain na pinaglaanan ko ng ilang oras para sa kaniya."I'm sorry... for the food you made f-for me."My lips trembled and I cried again. Bwisit bakit ba ang iyakin ko na?!Hindi ako sumagot at tinalikuran na lang siya. Nang makapasok ako sa elevator ay doon ako nag-iiyak. Malakas ang loob ko at wala namang tao."Sa-sayang... ang sarap-sarap pa naman ng mga 'to, eh..."Umuwi na muna nga ako sa bahay ko. Ito rin na