Nagising ako na wala si Sevi sa tabi ko. Bumangon ako at tiningnan ang phone sa bedside table, ngunit hindi ko nakita ang phone ko. Dali-dali akong bumangon upang i-check kung nasaan si Sevi. Nagkalat kasi ang aming mga gamit sa sahig. Paglabas ko ng silid, napahinto ako sa paglalakad nang makitan
Pinagmasdan ko lang silang dalawa na nag-uusap. I can't imagine na mangyayari ito sa buhay ko - ang makita siya ulit at makasama ang anak namin. Ang bilis niya rin naging close ang bata kahit kahapon pa sila nagkita at nagkakilala. Napatingin ako kay Sevi nang bigla siyang tumakbo papasok sa loob
Nanginginig ang mga kamay ko habang hinahawakan ko ang malamig na hawakan ng pinto ng atelier. Parang isang malaking palaisipan ang nasa harap ko, at ako ang nag-iisang piraso na kailangang magkasya. "Kaisha, ikaw ba 'yan?" Napalingon ako sa nagsalita. Si Miss Chelsea, ang fashion designer na magh
Napakagat-labi ako nang makita ang sketch painting namin ni Sevi na ginawa ni Theo. Napatingin ako sa pinto nang bumukas ito at pumasok si Sevi. Binitawan ko ang sketch pad at kumuha malinis na tuwalya upang punasan ang mukha ni Sevi. Nagkalat kasi ang chocolate cake sa mukha niya. Binihisan ko ri
Inayos ko ang mga gamit ko at nagpasyang umalis na ng CR kasi biglang kumulo ang dugo ko nang makita ulit si Grace makalipas ang pitong taon. Ngunit bigla niyang hinila ang braso ko. "Ano ba?! Hindi mo ba ako titigilan? Inaano ba kita riyan?" Hindi ko na maitago ang namumuong galit na nararamdaman
Theodore Jasper's POV "Nakabalik na pala ng Pilipinas si Kaisha. Bakit hindi mo man lang kami sinabihan? Ang sabi ni Brielle nagkita raw kayo sa mall. Ano ang nangyari?" saad ni Mommy nang pumasok siya sa opisina ko. "Gusto ko siyang makita. Alam mo ba kung saan siya nakatira?" Tumango ako, hind
Nawala ako sa focus nang makita ang mga collections na sinuot ni Kaisha. Parang lalabas na ang kaluluwa niya. Kung wala lang sanang maraming nanunuod baka tumayo na ako upang takpan ang katawan niya. "Arch. Kaisha Montessori? Pamilyar ang pangalan niya." Tumingin si Mico sa akin. "'Di ba siya ang
Napapailing na lang ako at sinunod ang sinabi ni Theo. Nag-text ako kay iza na kakain muna kami kasi nagugutom na si Sevi. Bibilhan ko na lang din siya ng pagkain para may makain siya mamaya pagkauwi sa condo. Binuksan ko ang bintana ng kotse ni Theo upang tingnan kung saan kami banda kakain. Nang
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong
May mga araw pa nga na siya ang sumasagot sa mga assignments ng kapatid ko kahit magkaiba naman sila ng paaralan. Siya ang dahilan kung bakit nagpursige si Alexus mag-aral kahit tamad ‘yon. *** Excited kaming lahat habang hinihintay ang pagdating ni Alexus sa airport. Pagkalipas ng ilang taon,
Brielle’s POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya.
Brielle’s POV “Baby, come here,” sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. “Hey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,” bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. “Just cry and cry hanggang sa mawala ang sakit…” “I missed him already,” mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan
Mark’s POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko l
“Dr. Luigi Sanchez kidnapped your wife,” sagot ni Jarren na siyang ikinagulat ko. Nag-vibrate ang aking telepono sa bulsa ko. Kinuha ko ito nang mabilis at sinagot ang tawag nang hindi tinitignan kung sino ang tumatawag. “Hello?” nauutal kong sagot. “Mark... tulong!” Isang pamilyar na boses ang
Brielle’s POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hina
Brielle’s POV “Let me go!” sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I can’t believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. “Luigi, I’m begging you. Paka
Mark’s POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa iba’t ibang lug