Ngayon lang ulit nakapag-update kasi hindi po maganda ang panahon sa lugar namin. Sobrang lakas ng ulan. Keep safe everyone! š«¶
Halos hindi ko malunok ang kinakain ko kasi nawalan na ako ng ganang kumain. Nasa malapad na table kami kasama ang mga kaibigan ni Rain. Hindi ako kumportable na makasama silang kumain. Sinulyapan ko si Theo, pati siya pinaglalaruan niya lang ang pagkain niya. Nakadikit na naman si Rain na parang li
"Ayos ka lang ba, Kai? Mukhang matamlay ka. Sigurado ka bang maayos na ang pakiramdam mo?" nag-aalalang tanong ni Tristan at hinawakan ang noo ko. "Wala ka namang lagnat," dagdag niya bago ipinagpatuloy ang paglilinis ng kitchen. "Huwag mo na akong alalahanin, Tristan. Kulang lang ako sa tulog," p
Nakahiga na ako sa kama ko, pero hindi ko maipikit ang mga mata ko. Nanatili lang akong nakatitig sa kisame habang inaalala ang bawat salitang binitawan ni Theo sa loob ng kotse niya. Pinagtagpi-tagpi ko ang mga nangyayari sa maikling panahon. Ako palagi ang inuuna niya. Palagi niyang iniisip ang
Parang mga karayom ang mga salita ni Kaisha na tumutusok sa puso ko. Hindi ako makapagsalita kasi biglang nanuyo ang lalamunan ko. Wala akong ibang nagawa kundi titigan ang maamo niyang mukha. "Hindi kita gusto, Theo. Sorry. Kung ano man ang nangyari o nagpag-usapan natin ngayon, sana hindi maapek
Hindi ko maalis ang paningin ko kay Kaisha na mahimbing na natutulog sa tabi ko. Ni hindi man lang ako nakaramdam ng antok. Ayokong matulog kasi baka panaginip lang ang lahat. Nagkunwari akong natutulog nang mapansing ang pagdilat ng mga mata niya. Palihim ako napangiti nang halikan niya ang noo k
"Hulaan mo," I smirked. Hinubad ko ang suot kong damit at nagbihis ng jersey. Nagsalubong ang kilay ko nang makita ang tatlong bulaklak na nasa ibabaw ng table. Tiningnan ko kung para kanino ibibigay 'yon ng mga kasama ko. Napamura ako nang makita ang kumpletong pangalan ni Kaisha. Ang lakas talag
"Kumusta ang pag-aaral mo, hijo?" tanong ni Tita Rhian. Nasa isang fastfood restaurant kami ngayon. Gusto raw nila akong makausap ng maayos kaya lumabas muna kami saglit. "Ayos lang naman po," tamad kong sagot. Hindi maalis sa isipan ko si Kai kasi iniwan ko siya sa school clinic. Kasama niya si
Napabangon ako kaagad nang makita ko si Rain sa harapan ko pagkagising ko. Nakatayo at nakakrus ang mga braso niya. Luminga-linga ako sa paligid, nasa clinic na naman ako. Hinanap ko si Theo, pero kahit anino niya ay hindi ko makita. Niyakap ko ang sarili ko at lumayo sa kaniya. "Anong gagawin mo
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong
May mga araw pa nga na siya ang sumasagot sa mga assignments ng kapatid ko kahit magkaiba naman sila ng paaralan. Siya ang dahilan kung bakit nagpursige si Alexus mag-aral kahit tamad āyon. *** Excited kaming lahat habang hinihintay ang pagdating ni Alexus sa airport. Pagkalipas ng ilang taon,
Brielleās POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya.
Brielleās POV āBaby, come here,ā sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. āHey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,ā bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. āJust cry and cry hanggang sa mawala ang sakitā¦ā āI missed him already,ā mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan
Markās POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko l
āDr. Luigi Sanchez kidnapped your wife,ā sagot ni Jarren na siyang ikinagulat ko. Nag-vibrate ang aking telepono sa bulsa ko. Kinuha ko ito nang mabilis at sinagot ang tawag nang hindi tinitignan kung sino ang tumatawag. āHello?ā nauutal kong sagot. āMark... tulong!ā Isang pamilyar na boses ang
Brielleās POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hina
Brielleās POV āLet me go!ā sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I canāt believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. āLuigi, Iām begging you. Paka
Markās POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa ibaāt ibang lug