Wet morning. Hahaha XD Hindi ako nakapag-update kahapon kasi busy ako sa mga gawaing bahay at activities sa school. Babawi ako today, kaya update ako later. š«¶
Anabelle's POV Tinikman ko ang chocolate cake na binake ni Raheel. Ilang araw na siyang nag-e-ensayo sa paggawa noon nang bigla akong nag-crave ng cake. Hindi ko mapigilang mapangiti sa sarap at lambot ng cake. "Masarap!" komento ko at sinubuan siya. "You like it?" nakangiting tanong niya at d
Wala na akong ibang hinihiling pa kundi ang magkaroon ng masayang pamilya at mapayapang buhay kasama ang mga taong mahahalaga sa akin. Naging maayos ang takbo ng buhay namin sa mga nagdaang linggo. Palaging nakabuntot si Raheel sa akin kasi natatakot siyang madulas o matapilok ako. Pagkatapos ng tra
Nakatayo ako sa harap ng salamin, nakasuot ng puting damit na may mga burda ng mga bulaklak. Ang damit na ito ang pipiliin ko para sa aking kasal kay Raheel. Sa wakas, makakasama ko na siya sa buhay. Magiging Mrs. Del Fuego na ulit ako. Hindi ko mapigilang mapangiti. Ang mga mata ko ay nagniningnin
Nakatingin din ako sa kaniya, at ang aking mga mata ay puno ng pagmamahal. "Pangako kong lagi kitang susuportahan. Pangako kong lagi kang makikinig. Pangako kong lagi tayong magiging masaya, at magkakasama sa lahat ng pagsubok na darating sa ating buhay." Nang matapos ang aming mga panunumpa, nag
Nang maagaw ni Tatay ang kutsilyo, itinulak niya si Nanay kaya napasubsob ito sa lupa. Pinasadahan ko ng tingin ang paligid, nagkakagulo na sa reception. Nagsisigawan ang mga panauhin. "Nababaliw ka na, Leah!" sigaw ni Tatay nang tuluyan niya nang maagaw ang maliit na kutsilyo. "Papatayin ko siy
"Salamat sa pagdating," sabi ko sa bawat isa sa kanila. "Ang ganda ng kasal ninyo!" sabi ni Lara, ang kapatid ni Raheel. "Sana magtagal kayo ni Kuya at wala ng balakid na darating sa buhay ninyo bilang mag-asawa." Ngumiti ako at niyakap siya. "Salamat, Lara." Nang mawala na ang lahat ng mga bisit
Hindi ko na mapigilan ang pagbagsak ng aking mga luha. Hinahanap ko ang mga mata niya, hindi siya makatingin sa akin. Bumaba ang paningin ko sa anak namin na mahimbing pa ring natutulog sa bisig niya. "Isasakripisyo mo ang buhay mo para kay Knight? Mas uunahin mo talaga siya kesa sa amin?" Halos h
Ang malamig na tile ng operating room ay sumasalubong sa aking mga paa habang naglalakad ako papasok. Ang amoy ng disinfectant ay pamilyar, ngunit ang kaba sa aking dibdib ay bago. Unang araw ko pa lang sa trabaho, at si Knight, ang aking unang pasyente. Naka-scrubs na ako, ang aking mga kamay ay n
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong
May mga araw pa nga na siya ang sumasagot sa mga assignments ng kapatid ko kahit magkaiba naman sila ng paaralan. Siya ang dahilan kung bakit nagpursige si Alexus mag-aral kahit tamad āyon. *** Excited kaming lahat habang hinihintay ang pagdating ni Alexus sa airport. Pagkalipas ng ilang taon,
Brielleās POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya.
Brielleās POV āBaby, come here,ā sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. āHey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,ā bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. āJust cry and cry hanggang sa mawala ang sakitā¦ā āI missed him already,ā mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan
Markās POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko l
āDr. Luigi Sanchez kidnapped your wife,ā sagot ni Jarren na siyang ikinagulat ko. Nag-vibrate ang aking telepono sa bulsa ko. Kinuha ko ito nang mabilis at sinagot ang tawag nang hindi tinitignan kung sino ang tumatawag. āHello?ā nauutal kong sagot. āMark... tulong!ā Isang pamilyar na boses ang
Brielleās POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hina
Brielleās POV āLet me go!ā sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I canāt believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. āLuigi, Iām begging you. Paka
Markās POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa ibaāt ibang lug