Good morning 🌄
Mark’s POVNaibato ko ang telepono sa sahig nang ibaba ni Brielle ang tawag. Fuck. Tama ba ang narinig ko? May bago na siya?Dumapo ang paningin ko sa pregnancy result ni Karina na nasa ibabaw ng study table. She is pregnant.We’ve been together for four months, but I never touched her. We’re engaged. Nag-hire ako ng taong mag-iimbestiga kaya nalaman ko na hindi sa akin ang batang nasa sinapupunan niya. Five months ago, Brielle and I broke up. It was the hardest decision that I have made in my life. I leave my wife and kids. I don’t have an intention to leave them behind. I love my family. They are the best gift that I have received. Mas pinili kong iwan sila kasi sa ganoong paraan ko lang mapapanstili ang kaligtasan nila dahil nasa loob pa ako ng kulungan. Five months ago, walsng kasiguradohan kong susunod ba si Jarren sa kasunduan namin, pero malaki ang tiwala ko kay TJ na mapoprotektahan niya anh aking mag-ina.Nang makalabas ako sa kulungan, pinuntahan ko kaagad sila Brielle sa
Mark’s POV Palabas ako ng hotel nang makasalubong ko sina Kaisha at TJ sa labas. Napahinto ako nang magtama ang paningin namin ni TJ. Napamura ako nang bigla niya akong sinuntok sa mukha. Pinunasan ko ang gilid ng aking labi nang mapansin ang paghapdi. “Binalaan na kita na huwag kang magpapakita sa akin pagkatapos mong lokohin ang kapatid ko!” sigaw ni TJ sa akin, habang si Kaisha naman ay pumagitna sa amin. “Ano ang ginawa ng kapatid ko sa ‘yo?! Her life became miserable when you leave her! Hindi mo man lang inisip ang nararamdaman niya!” “TJ, let me explain. I don’t have an intention to –” Napahawak ako sa pisngi ko nang bigla akong sampalin ni Kaisha, dahilan kaya kumalma si TJ. “Explanation? For what? You leave your family! Mas pinili mo ang sarili mo kesa sa kanila! Napunta sa wala lahat ng pinaghirapan namin dahil naging makasarili ka!” sigaw ni Kaisha sa akin. Sinampal niya ang kabilang pisngi ko. “Ang kapal-kapal ng mukha mo! Pinaniwala mo kaming lahat!” “Iniwan ko
Brielle’s POV “Hindi ka pa ba matutulog, Ate Brielle?” tanong ni Alexus nang pumasok siya sa silid ko. Nilapitan niya ang triplets at pinagmasdan. “Tinatapos ko pa ang inventory sa coffee shop,” sagot ko. “Magpahinga ka na. Kanina ka pa nakatutok sa computer mo.” Sinulyapan ko si Alexus at muling ibinalik ang aking atensiyon sa computer. “How’s school?” “Mabuti naman. Nakakapagod minsan.” “Ilang taon na lang ay ga-graduate ka na.” Napalingon ako sa kaniya nang mapansing nasa tabi ko na si Alexus. “May sasabihin ako sa ‘yo, Ate Brielle. Huwag kang magagalit ha?” Kaagad nangunot ang aking noo. “Para saan ba ang sasabihin mo? Hindi naman ako magagalit nang walang dahilan.” Huminto muna ako sa ginagawa ko upang harapin ang aking kapatid. “Importante ba ‘yan?” Tumango si Alexus. “Ano kasi…” “Ano?” Tumaas ang kilay ko. Nagkamot ng ulo si Alexus. “Bumagsak ako sa isang major subject.” “Why? May problema ka ba?” nag-aalalang tanong ko. “Nakabuntis ako, Ate Bri
Brielle’s POV 3K’s Coffee Shop Napalingon ako sa pintuan nang marinig ko ang pagbukas nito. Doon ko nakita si Mark, naka-apron at abala sa pag-aasikaso ng mga customer. Nanigas ako sa kinauupuan ko. Hindi ko inaasahang makikita siya rito, sa coffee shop ko. “Brielle,” tawag niya sa akin nang mapansin niya ako. May bakas ng pag-aalala sa kanyang mga mata. Hindi ako umimik. Tumayo ako at naglakad palapit sa kanya. “Anong ginagawa mo rito?” malamig kong tanong. “I’m working here.” Nangunot ang aking noo. “Sino naman ang may sabi sa ‘yo na pwede kang magtrabaho sa coffee shop?” Luminga-linga ako sa paligid, hinanap si Manager Silva. “Your parents hired me,” saad ni Mark kaya ibinalik ko ang aking atensiyon sa kaniya. “I owned this store. Umalis ka na,” mariin kong sabi. “Please, Brielle. Bigyan mo ako ng isang pagkakataon. Gagawin ko ang lahat para mapatawad mo ako,” pagmamakaawa niya. “Sabi ko na, umalis ka na!” sigaw ko. Hindi ko na kaya ang presensya niya rito. “Br
Mark’s POV “Don’t you dare touch them!” sigaw ko kay Lander nang matapos kong makita ang pinadala niyang larawan sa akin. Isa sa nag-aalaga ng kambal ay tauhan ni Lander. Ilang beses ko nang tinawagan si Brielle, pero hindi ko siya makontak. “Bumalik ka sa Pilipinas kung ayaw mong mapaaga ang pagkamatay ng mga anak mo,” pagbabanta niya at binaba ang tawag. Hindi ko alam kung paniniwalaan ba nila ako kung sasabihin ko sa kanila na tauhan ni Lander ang bagong yaya ng triplets, tinawagan ko pa rin ang mga magulang ni Brielle. Wala na akong dahilan pa na bumalik sa Pilipinas. Hindi na ako babalik doon dahil nandito ang pamilya ko. Nakausap ko na si Karina at nagpasya siyang titigilan niya na ako. Sinabi ko kay Karina na hindi ko siya pwedeng pakasalan dahil hindi naman talaga kami naghiwalay ni Brielle. Hindi ako ang ama sa batang nasa sinapupunan niya. Si Lander ang ama ng kaniyang anak. Walang annulment na nangyari dahil hindi siya pumirma sa mga dokumento. Walang divorce s
Brielle’s POVPinagmasdan ko si Mark na niyayakap ang mga bata. Hindi maalis sa mga labi niya ang ngiti. Nangingilid ang mga luha niya sa saya. Hindi rin nagtagal ay dumating ang mga pulis. Ikuwento ko sa kanila ang mga nangyari. Gising na rin ang mga security guards sa bahay. Kinausap ng mga pulis si Carol dahil siya ang witness sa ginawa ni Lila. Nang makaalis na ang mga pulis, lumipat kami sa guest room dahil palilinisan ko pa sa mga kasambahay ang kwarto. I remained quiet. Shock pa rin ako sa nangyari kanina. Akala ko ay mawawala na sa akin ang mga bata. May parte sa akin na gustong magpasalamat kay Mark. Hindi ko alam kung maaabutan ko pa ba ang mga bata kung hindi siya tumawag sa akin. Inaamin ko naman na hindi ako kaagad naniwala sa kaniya kasi baka prank lang, pero nangibabaw ang takot ko kanina. “T-Thank you…” Finally, nagawa kong ibuka ang aking bibig. Tumingin si Mark sa akin at nilagay sa crib si Kiefer nang makatulog ito sa kaniyang bisig. “Paano mo pala nalaman a
Brielle’s POV“Co-parenting?” hindi makapaniwalang tanong ni Ate Kaisha nang ikwento ko sa kaniya ang nangyari kahapon sa bahay. Nagkibit-balikat siya at seryosong tumingin sa akin. “Suko na siya? Hindi ka na niya kukulitin?” “I don’t know. Siguro. Mas mabuti na rin ang ganoon. May karapatan din naman siya sa mga bata,” saad ko. “Mag-usap nga tayo ng maayos, Brielle.” Luminga-linga sa paligid si Ate Kaisha. “Wala ka na bang nararamdaman para sa kaniya? Ganoon lang ba kadali sa ‘yo ang bitawan ang lahat-lahat? Hindi naman sa nangingialam ako sa relasyon ninyo, pero halata naman na genuine ang mga ginagawa niya sa ‘yo. He explained everything naman.” “I love him. Hindi naman ganoon kadaling mag-move on. Umabot nga ng tatlong taon bago ako naka-move on kay Luigi noon. At isa pa, magiging ama na siya sa batang nasa sinapupunan ni Karina.” Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Nangunot ang aking noo nang bigla siyang tumawa.“So, kaya ayaw mong makipagbalikan sa kaniya dahil doon?” tanon
Brielle’s POV “Saan ka pupunta?” nagtatakang tanong ni Ate Kaisha nang makasalubong ko siya sa hagdan kasama ang dalawang bata na sina Sevi at Macky. “Kailangan ko siyang puntahan,” natatarantang sabi ko. Sinulyapan ko si Macky. “Hindi siya pwedeng bumalik sa Pilipinas.” “Ano?” Bakas sa mukha ni Ate Kaisha ang nagugulohan. “Ate Kaisha, ikaw muna ang bahala sa mga bata. Pupuntahan ko si Mark. Kailangan ko siyang maabutan sa airport,” saad ko at nagpatuloy sa paglalakad pababa sa hagdan. Kinuha ko ang susi ng kotse ko. Tinawagan ko si Mark, pero nakapatay na ang kaniyan phone. Hindi ko na siya makontak. Binuhay ko kaagad ang makina ng kotse at pinaharurot paalis. Parang lilipad na ang kotse dahil sa sobrang bilis ng pagmamameho ko. Habang nasa biyahe, paulit-ulit ko siyang tinatawagan, pero ganoon pa rin. Tagaktak ang pawis ko kahit malakas naman ang air-conditioned sa loob ng kotse. Ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay ang makita at maabutan siya bago ang kaniyang flight
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong buwan. Wala akong balak tapusin ng ganito kaaga ang librong ito kasi nagbabalak pa akong magsulat ng kwento sa mga apo ng Del Fuego, pero lahat ng 'yon ay naglaho sa isipan ko simula noong October 2024. Sa mga taong nagtiwala at patuloy na sumuporta sa akin, maraming salamat po. Sa mga taong nakilala ko rito, ikinagagalak ko po kayong makilala. Isa sa mga dahilan kaya maaga kong tinapos ang TBSB ay dahil magiging abala na ako next month o after ng LET 2025. I'm a student po. A 4th year student taking up a Bachelor of Secondary Education Major in Mathematics. Magiging abala na po ako sa mock board review kaya baka mawala ako pansamantala sa GoodNovel. Simula po bukas, ipagpapatu
Brielle’s POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya. “May problema ka ba sa akin?” Tinaasan ko siya ng kilay at pinagkrus ang aking mga braso. Ngumisi siya, dahilan kaya uminit ang ulo ko. “It’s our wedding anniversary, pero hindi mo man lang maalala.” Napakagat-labi ako at nag-iwas ng tingin sa kaniya. Biglang nanuyo ang aking lalamunan. Sa sobrang busy ko sa ospital ay hindi ko na namalayan kung anong petsa na ngayon. Humakbang ako palapit sa kaniya, mukhang nagtatampo siya sa akin kasi nakalimutan ko ang wedding anniversary namin. “Sorry na. Nakalimutan ko. Alam mo namang marami akong iniisip na problema, ‘di ba?” Niyakap ko siya, pero hinawi niya ang kamay ko. “Sa lahat ng pwedeng makalilimutan, wedding anniversary pa talaga
Brielle’s POV “Baby, come here,” sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. “Hey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,” bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. “Just cry and cry hanggang sa mawala ang sakit…” “I missed him already,” mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan ko ang aking mukha gamit ang palad ko at hinawakan ang picture frame ni Daddy. “Can’t believe it that you’re gone, Dad…” Umupo ako sa kama. Napansin ko agad ang pagtabi niya sa akin. Hinawakan niya ang ulo ko at pinasandal sa balikat niya. “Thank you for killing that bastard.” Tiningnan ko si Mark, bakas sa mukha niya ang pagkagulat. “Thank you for saving me, Mark. Kung pareho kaming nawala ni Daddy, baka mas lalong hindi kakayanin ni Mommy at ng mga kapatid ko.” “Hindi mo kailangang magpasalamat. Asawa kita. Obligasyon kita. Responsibilidad ko ang protektahan ka.” Hinaplos niya ang aking mahabang itim na buhok. Bumuntong-hininga ako. Isang taon na ang nakalipas mula nang nawala si D
Mark’s POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko lang ay mailigtas siya. “Brielle,” bulong ko sa kanyang tainga, ang boses ko ay halos hindi marinig. “Brielle, please.” Pinagmasdan ko ang kanyang mukha, ang kanyang mga labi ay namumutla, at ang kanyang mga mata ay nakapikit. Naalala ko ang lahat ng mga nangyari. Ang pagkidnap sa kanya, ang paghabol ko kay Luigi, ang pag-iwas sa mga bala, at ang pagtalon ko sa ilog para lang mailigtas siya. Lahat ng iyon ay parang isang malabong panaginip. “Brielle…” Pinagpatuloy ko ang pag-alog sa kanya, umaasang kahit papaano ay magising siya. “Gising na, please. Kailangan kita. Huwag mo akong iiwan. Kailangan ka namin. Hinihintay ka ng mga anak natin.” Ginawa ko na ang lahat para masagip siya. Nags
Brielle’s POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hinanap ko ang switch ng ilaw at binuksan ‘yon. Pagkabukas ko sa ilaw, mukha kaagad ni Luigi ang nakita ko. Napaatras ako pabalik sa kama nang makita ang hawak niyang baril. “We are leaving,” matigas niyang sabi at hinawakan ng mahigpit ang braso ko. “Pakawalan mo ako!” Pilit kong binawi ang aking braso sa kaniya. “Tama na! Nasasaktan ako!” Napamura ako nang bigla niya akong sampalin sa pisngi. “Sasama ka sa akin!” sigaw ni Luigi. “Hindi ako sasama sa ‘yo! Pakawalan mo na ako!” Itinutok niya ang baril sa akin. Namilog ang aking mga mata nang maaalala ang nangyari sa panaginip ko. Bigla na lang lumambot at nanginig sa takot ang aking tuhod. Hindi ako pwedeng mamatay dahil kailangan
Brielle’s POV “Let me go!” sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I can’t believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. “Luigi, I’m begging you. Pakawalan mo na ako,” pagmamakaawa ko. “Nakuha mo na ang gusto mo, ‘di ba? You raped me…” halos hindi ko na makilala ang boses ko nang bumagsak ang mga luha ko. “I won’t do that, Brielle. You’re mine.” Hinawakan niya ang pisngi ko. Hinalikan niya ang labi ko, pero kinagat ko ang labi niya. Tumawa siya at mahigpit na hinawakan ang aking braso. “Kaya pala baliw na baliw ang asawa mo sa ‘yo kasi ang sarap-sarap mo.” Marahas niyang hinalikan ang leeg ko. Ginamit ko ang natitirang lakas sa katawan ko upang pigilan siya sa gagawin niya. “Kill me, Luigi! Huwag mo na akong pahirapan pa!” sigaw ko sa kaniya. “Ano pa ba ang gusto mong gawin sa akin? You touched me multiple times. Please let me go. M
Mark’s POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa iba’t ibang lugar ang mga pulis, hindi ko mapigilan ang sarili kong magpunta sa lugar dahil baka si Brielle na ‘yon. Ang kalusugan ng triplets ay naaapektuhan na rin dahil ilang linggo nang nawawala si Brielle. Hinahanap na siya ng mga anak namin. Sa tuwing naririnig ko ang pag-iyak nila, parang hinihiwa ang puso ko. “Wala pa rin bang balita tungkol sa kapatid ko?” matigas na tanong ni TJ nang dumating ang mga pulis sa bahay nila. Nagpaalam ako kay Kaisha na aalis muna dahil may tatawagan lang ako. Dinial ko kaagad ang numero ng tauhan kong nagbabantay sa lahat ng mga kinikilos nina Lander, Jarren, at Karina. Sila lang ang mga taong gagawa ng ganito sa akin. Wala akong ibang taong pwedeng paghinalaan
Mark’s POV Tatlong araw na ang nakalipas at hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kay Brielle. Wala kaming maiturong suspect dahil hindi namin makita ng maayos ang mukha ng taong kumuha kay Brielle sa CR. Napatingin ako sa pinto nang bigla itong bumukas at nakita kong pumasok sa loob ang aking biological mother. Nag-iwas ako ng tingin at itinuon ang aking atensiyon sa computer. “Hijo, pwede ba tayong mag-usap?” mahinang sabi niya. “Ano naman ang pag-uusapan natin?” Pinatay ko ang computer at humarap sa kaniya. “Para saan?” “Tungkol sa kompanya…” Ngumisi ako. “Hindi pa naman ako namumulubi kahit na nawala ang mga bagay na pinaghirapan ko. Hindi ako interesado sa kompanya ninyo.” Bumuntong-hininga siya at lunapit sa akin. “I need you, hijo…” Nangunot ang aking noo. “Mukhang nakalimutan mo yatang mas pinili mo ang isa pang anak sa labas ni Papa kesa sa akin. Gusto ninyong ibigay ang posisyon na ‘yon para sa akin, pero may kondisyon. Nang hindi ko sinunod ang kagustohan n
Mark’s POV Kanina ko pa tinatawagan si Brielle, pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko. Nandito ako ngayon sa airport, naghihintay sa kanila. Nauna akong bumalik sa Pilipinas dahil inasikaso ko ang mga ari-ariang ninakaw ng aking mga kapatid: hotels and resorts ay nakapangalan na sa kanila. Sa tulong ng aking magaling na lawyer, may posibilidad na mabawi ko ang mga ari-ariang nawala sa akin. Sa ngayon, dahan-dahan ko munang babawiin ang mga bagay na pagmamay-ari ko. Hinding-hindi na ako magpapakaduwag at magpatalo sa takot. Kumaway ako nang makita ko sina TJ at Kaisha, hindi nila kaagad ako napansin kaya tinawagan ko si Kaisha. Kasama nila ang triplets. Mabilis silang tumakbo patungo sa kinaroroonan ko. “Nasaan si Brielle?” tanong ko at nilapitan ang mga bata. “Kanina pa namin siya hinahanap. Nagpaalam siya kanina sa amin na pupunta muna raw siya sa banyo, pero hanggang ngayon aay hindi pa nakabalik,” sagot ni Kaisha. Bigla akong nakaramdam ng kaba. Dalawang buwan ng